ΟΙ ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟΙ ΣΤΗ ΜΟΔΑ

Επάγγελμα αποστάτης

1.  /  2.

"Αποστάτες" και "μετανιωμένοι" είναι τα αγαπημένα παιδιά των εισαγγελέων, των ιερέων και των ΜΜΕ

Αγάπα τον ανανήψαντα ως σεαυτόν

Η απόσπαση κάποιου από το στρατόπεδο του αντιπάλου και η μετέπειτα τελετουργία που οργανώνεται (δήλωση μετάνοιας, έμπρακτη ανάνηψη και εμφάνιση παντός είδους ενοχοποιητικών στοιχείων από "τα μέσα" κατά των πρώην αδελφών, συναδέλφων, συναγωνιστών κ.λπ) αποτελεί γνώριμο συστατικό σχεδόν κάθε οξείας αντιπαράθεσης. Στη μνήμη των περισσοτέρων οι ιστορίες με παρασυρμένους, μετανιωμένους και αποστάτες ή με προβοκάτορες και καταδότες συνδέονται με περιόδους αντιδημοκρατικών εκτροπών και σκοτεινών αστυνομικών μεθοδεύσεων. Τα ίδια τα πρόσωπα, που όπως λέει ο λαός μας "φτύνουν εκεί που έγλυφαν", ανεξάρτητα από τη βαρύτητα και το αποτέλεσμα της πράξης τους, ουδέποτε έγιναν δεκτά με συμπάθεια από την κοινωνία. Εφιάλτες και γενίτσαρους τους ανεβάζουν, χαφιέδες και πουλημένους τους κατεβάζουν.
Για πολλούς το φαινόμενο περιορίζεται θεαματικά μετά το ξέφτισμα του αντικομμουνισμού με την πτώση της χούντας και στην τρέχουσα δημοκρατική φάση εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο χώρο που συνηθίζεται να περιγράφεται ως χώρος του "οργανωμένου εγκλήματος, της τρομοκρατίας και των παραφυάδων τους". Ο Κρυστάλλης θεωρείται ίσως το τελευταίο παράδειγμα. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το περίφημο "τέλος των παλιών ιδεολογιών" -με την επικράτηση της παλιότερης- συνοδεύεται από την εμφάνιση μιας διαφορετικής, δικαιωμένης πλέον, εκδοχής της "αποστασίας" και του "γενιτσαρισμού". Ο σύγχρονος μηχανισμός υποδοχής και εκμετάλλευσης του "μετανιωμένου" δεν διαφέρει σε τίποτα από τον παραδοσιακό της αυταρχικής περιόδου, απλώς αναφέρεται σε διαφορετικές, ίσως ελάχιστα πολιτικές, πάντως αποκλίνουσες συμπεριφορές και δοξασίες. Στη θέση των άναρχο-κομμουνιστών και συνοδοιπόρων αναζητούνται μεταμεληθέντες "αιρετικοί" και "εθνοπροδότες" οι οποίοι, κατάλληλα παρουσιαζόμενοι, θα ενισχύσουν την (αιωνίως απειλούμενη) εθνική μας συνοχή. Η συνταγή -όπως και στο παρελθόν- απαιτεί τη συνεργασία κρατικών υπηρεσιών, κρατούσας θρησκείας (και ιδεολογίας) και μηχανισμών προπαγάνδας.

Οταν τον Αυγουστο του 1993 αποκαλύφθηκε η "Εκθεση της ΕΥΠ για τις Αιρέσεις" ολόκληρος ο πολιτικός κόσμος καταδίκασε την εμπλοκή των κρατικών ( και μάλιστα των σκοτεινών) υπηρεσιών σε ζητήματα θρησκευτικής συνείδησης. Η πορεία όμως των γεγονότων αποδεικνύει το αντίθετο. Η δαιμονολογία και ο λεγόμενος αντιαιρετικός αγώνας μετακομίζουν από την Ιερά Σύνοδο και εγκαθίστανται στους επίσημους διωκτικούς μηχανισμούς και τα ΜΜΕ. Η Αστυνομία συγκροτεί "Τμήμα Αιρέσεων της Κρατικής Ασφάλειας", πρόσφατα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες εισαγγελέας ειδικευμένος επί των "αιρέσεων", ενώ στις ζώνες υψηλής τηλεθέασης κληρικοί μας παρουσιάζουν ανανήψαντες τέως αιρετικούς να ξεσκεπάζουν τη συνωμοσία του Σατανά. Δημοσιογράφοι αξιοποιούν τους ίδιους πρώην αντίχριστους για να τερατολογήσουν πειστικότερα, ομολογώντας υπερήφανα ότι συνεργάζονται στη διαμόρφωση "αντιαιρετικών ντοκουμέντων" με τις διωκτικές υπηρεσίες και το μηχανισμό του πατέρα Αλεβιζόπουλου.
Ο νεαρός Γεράσιμος Ανωγιάτης που απαρνήθηκε τον ίδιο τον Σατανά (!) και εντάχθηκε ολόψυχα στην Ορθοδοξία εξήγησε τι γίνεται όταν μπαίνει ο δαίμονας μέσα σε έναν έφηβο: "Θα βρίζει πολύ τους γονείς του. Θα αλλάζει η συμπεριφορά του. Δεν θα του αρέσει πολύ το φώς. Θα βλέπει θρίλερ στη τηλεόραση. Αμα παρατηρηθούν σημάδια δαιμονισμού, δεν θα φοβάται το φώς του ήλιου αλλά το ηλεκτρικό. Δεν θα ανάβει το πορτατίφ στο δωμάτιό του". Και όλα αυτά ικανοποιώντας πλήρως τις δημοσιογραφικές προδιαγραφές της κ. Δουκακάρου και του κ. Παναγιωτόπουλου οι οποίοι άκουγαν με κατάνυξη την μαρτυρία "από τον κάτω κόσμο" και συμπέραιναν ότι όλα αυτά "είναι πολύ ενδιαφέροντα" (STAR,30.6.95). Ολόκληροι επιστημονικοί κλάδοι καταργούνται όταν στα αλλεπάλληλα ραδιοτηλεοπτικά πάνελ "εξηγούνται" τα σαδιστικά εγκλήματα των "σατανιστών της Παλλήνης" από αναλυτές όπως ... ο φύρερ της "4ης Αυγούστου" Κ. Πλεύρης που εντοπίζει το πρόβλημα στα πεντακοσάρικα και τον διεθνή σιωνισμό και ζητά την επαναφορά του "αντιτρομοκρατικού" που ευεργετούσε τους καταδότες.

Ανθρωποι περίεργοι, που μόνο και μόνο επειδή ισχυρίζονται ότι "ξέφυγαν από τα δίχτυα του Σατανά", αποκτούν βαρύνουσα γνώμη: "Γνώριζα την οργάνωση του Κατσούλα και πολύ περισσότερα. Εδώ και 7 χρόνια έκανα εκστρατεία με προσωπικό κόστος. Μιλάμε για την οργάνωση του Αντίχριστου που είναι παρακλάδι της Μπλακ Φλέιμ. Αυτά που λέω είναι εν γνώσει όλων των μυστικών υπηρεσιών. Γνωρίζω την υπόθεση έτσι όπως εξετάσθηκε από τις υπηρεσίες και ειδικά από την υπηρεσία εγκλημάτων κατά της ζωής. Και οι δύο προιστάμενοι, και ο κ. Τσιατούλας και ο κ. Θεοχάρης, με μεγάλη σπουδή και ενδιαφέρον ασχολήθηκαν με την υπόθεση και με κάλεσαν πολλές φορές", σημειώνει πάλι στο STAR (14.6. 95) ο ανανήψας (άρα ειδήμονας) Βαγγέλης Κουτρουμπέλης που θα ολοκληρώσει αποδίδοντας τους φόνους των δύο κοριτσιών και όλα τα δεινά "στις ξένες μυστικές υπηρεσίες που στρατολογούν ειδικούς ανθρώπους για την Ελλάδα και υπεύθυνη είναι η Μεγάλη Στοά της Αγγλίας, δηλαδή η Μασονία."(!)
Αν τα προηγούμενα παραδείγματα μοιάζουν γραφικά και οφείλονται στην προσπάθεια για πάση θυσία αύξηση της τηλεθέασης, υπάρχουν δυστυχώς και πιο σοβαρές περιπτώσεις "γενιτσάρων" που αξιοποιούνται από τον ίδιο μηχανισμό για να πλήξουν ευθέως συνταγματικά δικαιώματα και ελευθερίες ετερόδοξων πολιτών. Σειρά απίστευτων εκπομπών του φιλοχουντικού καναλιού ΤΗΛΕ-ΤΩΡΑ, τον περασμένο Μάιο, επιτέθηκαν κατά του ΚΕΦΕ (Κέντρο Εφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ελλάδος, που περιλαμβάνεται στις λίστες των "σατανιστικών αιρέσεων" της Εκκλησίας και της ΕΥΠ) βασιζόμενες στις αποκαλύψεις ενός πρώην μέλους του ΚΕΦΕ -που έφυγε όταν αισθάνθηκε ως Παναγία(!). Πρόκειται για την κ. Αννα Αϊβαλή-Τουλούπη που έχει ταχθεί στον έως εξαφανίσεως αγώνα κατά των παλιών της συναδέλφων και έχει μηνυθεί επανειλημμένως από το ΚΕΦΕ. Αν η διαφορά έμενε μεταξύ τους δεν θα μας απασχολούσε, αλλά το πες-πες του συγκεκριμένου καναλιού (αλλά και του FLASH) και οι τερατολογίες της κ. Τουλούπη με την απαραίτητη θεωρητική υποστήριξη του πανταχού παρόντος κ. Αλεβιζόπουλου, ώθησαν τα πράγματα στα άκρα. Αστυνομική εισβολή έγινε στην έδρα του ΚΕΦΕ στις 9 Ιουνίου υπό τον ειδικό εισαγγελέα κ. Αγγελή, χωρίς βεβαίως να βρεθούν ίχνη του Αντίχριστου. Ομως δόθηκε η ευκαιρία να στιγματιστούν από πλήθος δημοσιογραφικών αναφορών οι "ύποπτοι αιρετικοί του ΚΕΦΕ" με τη μέθοδο των αναπόδεικτων σεναρίων για λεφτά, όργια, μαγικές σκόνες, σκοτεινές διασυνδέσεις, πράκτορες κ.λπ.

Ακόμα πιό διδακτική είναι η πρόσφατη συνδυασμένη επίθεση κατά των Μαρτύρων του Ιεχωβά με αφορμή τη συζήτηση για τη μετάγγιση αίματος -που υποτίθεται ότι αφορά νομικούς, γιατρούς και κοινωνικούς επιστήμονες. Με πολιορκητικό κριό τον μεταμεληθέντα Χρήστο Βακίπουλο και τη συνοδεία των γνωστών μαχητικών κληρικών εξαπολύθηκε η νέα επίθεση κατά των "πιο επικίνδυνων αιρετικών που υποσκάπτουν τα θεμέλια του Εθνους". Ο κ. Βακίπουλος δεν στάθηκε στα γνωστά επιχειρήματα κατά των μαρτύρων (άρνηση στράτευσης, σχέσεις με ξένους κ.λπ), προχώρησε σε νέες "αποκαλύψεις". "Εχω να πώ για φόνους, για κλεψιές. Εχω στοιχεία εδώ", κραύγαζε σχεδόν ταυτόχρονα από δυό-τρία κανάλια στις 28.6. Και κανείς από τους άλλους εμπειρογνώμονες και τους υπεύθυνους δημοσιογράφους δεν υπενθύμισε στο ερεθισμένο φιλοθεάμον κοινό ότι ο συγκεκριμένος ανανήψας είχε προσφάτως καταδικαστεί από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών (απ. 9801/1994) για συκοφαντική δυσφήμhση, επειδή "βοήθησε" με συνέντευξή του τον "Τύπο της Κυριακής" (16.1.94) να "αποκαλυφθούν -δημοσιογραφικά πάλι- τα όργια των μαρτύρων του Ιεχωβά, που βιάζουν τις γυναίκες υπό την απειλή όπλου". Η εφημερίδα και η συντάκτρια του "αντιαιρετικού" ρεπορτάζ τη γλίτωσαν υποστηρίζοντας αθώα ότι ο Βακίπουλος τους παρέσυρε.
Οσο τα πράγματα περιπλέκονται -τις περισσότερες φορές σκοπίμως- και το "πιστεύω" του οποιουδήποτε κρίνεται με βάση την ενθαρρυνόμενη πάντοτε από τις "αντιαιρετικές υπηρεσίες" τερατολογία του έως πρότινος ομοδόξου και πλέον "γενίτσαρου", θα οδηγούμεθα σε τραγελαφικές καταστάσεις. Η τρέχουσα υπόθεση Διαμαντίδη η οποία μπορεί να αναφέρεται μόνο σε φορολογικές παραβάσεις ή "εξαπάτηση ασθενούς" (αδικήματα που ως γνωστόν ουδέποτε διέπραξαν ορθόδοξοι γιατροί...), εύκολα μετατράπηκε σε αγώνα εκδίωξης της ομοιοπαθητικής, των ανατολικών δοξασιών και αύριο (γιατί όχι;) και των χορτοφάγων.

(Ελευθεροτυπία, 16/7/1995)