ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

1.   2.   3.

ΣΤΟ ΟΡΙΟ

Μικρός οδηγός στο γαλαξία των κυριότερων Κομμμουνιστικών Κομμάτων που δρουν στη σημερινή Ρωσία:

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΡΩΣΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ (ΚΚΡΟ). Το μεγαλύτερο και μετριοπαθέστερο απ' όλα, με πρόεδρο τον Γκενάντι Ζιουγκάνοφ. Ιδρύθηκε το Φεβρουάριο του 1993 και αριθμεί 530.000 μέλη. Στις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου 1993 ήρθε τρίτο κόμμα με 12,4 % των ψήφων και 38 έδρες. Το 1995 αναδείχθηκε πρώτο κόμμα, με 22,3 % ψήφους και 157 βουλευτές (σε σύνολο 450). Στις προεδρικές εκλογές του 1996, ο Ζιουγκάνοφ έχασε από το Γέλτσιν με 31,96 % στον 1ο γύρο και 40,4 % στο 2ο. Ύστερα από την αναγνώριση της λειτουργίας εσωκομματικών τάσεων (Φεβρουάριος 1998), η ριζοσπαστική πτέρυγα του κόμματος συγκρότησε τη "Λενινιστική-Σταλινική Πλατφόρμα του ΚΚΡΟ", με κεντρική φυσιογνωμία το βουλευτή του Κεμέροβο και μέλος της ΚΕ, Τεϊμουράζ Αβαλιάνι.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΡΩΣΙΑΣ (ΚΕΚΡ). Μολονότι υπολείπεται του ΚΚΡΟ σε μαζικότητα, το δεύτερο σε μέγεθος ρωσικό ΚΚ υπερτερεί σαφώς σε ορθοδοξία και μαχητικότητα. Ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1991, αμέσως μετά το διάταγμα του Γέλτσιν για την απαγόρευση των κομμουνιστικών δραστηριοτήτων και σήμερα διαθέτει 30.000 μέλη. Γραμματέας του από το Δεκέμβριο του 1993 είναι ο Βίκτορ Τιούλκιν. Το ΚΕΚΡ απείχε από τις εκλογές του 1993, αρνούμενο να νομιμοποιήσει το βομβαρδισμό του Κοινοβουλίου απ' το Γέλτσιν. Το 1995 συμμετείχε με το συνασπισμό "Κομμουνιστές - Εργατική Ρωσία - Για τη Σοβιετική Ενωση" και σύμφωνα με τα (αμφισβητούμενα) επίσημα αποτελέσματα πήρε 4,53 %, εκλέγοντας έναν μονάχα βουλευτή σε μονοεδρική περιφέρεια. Ο φετινός του εκλογικός συνασπισμός έχει την ίδια επωνυμία αλλά ελαφρά τροποποιημένη σύνθεση.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΛΕΝΙΝ-ΣΤΑΛΙΝ (ΚΚΣΕ Λ-Σ). Ο πυρήνας της οργάνωσης "Εργατική Ρωσία" του Βίκτορ Ανπίλοφ, με 10.000 μέλη. Πρώτος γραμματέας του ΚΕΚΡ την περίοδο 1992-1993, ο Ανπίλοφ υπήρξε ο κυριότερος εκφραστής του "φαιοκόκκινου εξτρεμισμού" της εποχής. Διαγράφηκε από το ΚΕΚΡ το 1996, ύστερα από την υποστήριξη που πρόσφερε στην προεδρική υποψηφιότητα του Ζιουγκάνοφ. Το 1998 ίδρυσε το ΚΚΣΕ και συνεργάστηκε με το φασιστικό NBP του Λιμόνοφ. Στις φετινές εκλογές ηγείται του συνδυασμού "Μπλοκ Στάλιν για την ΕΣΣΔ", το οποίο μεταξύ άλλων κατεβάζει ως υποψήφιο και τον εγγονό του Στάλιν, Γιεβγκένι Τζουγκασβίλι.

ΠΑΝΕΝΩΣΙΑΚΟ Κ.Κ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ (ΠΕΚΚΜπ). Διεθνιστικό και συνάμα ακραιφνώς σταλινικό στις πολιτικοϊδεολογικές αναφορές του, ιδρύθηκε το Νοέμβριο του 1991. Η γενική γραμματέας του, Νίνα Αντρέγιεβα, υπήρξε η πρώτη που κατήγγειλε δημόσια (εν έτει 1988) την "περεστρόικα". Εχει 1.000 μέλη, τα περισσότερα στο Λένινγκραντ. Δεν κατεβαίνει στις εκλογές.

ΡΩΣΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ (ΡΚΚ). Το ένα από τα δυο κόμματα που πρόκυψαν το Δεκέμβριο του 1991 από τη διάσπαση της πάλαι ποτέ "Μαρξιστικής Πλατφόρμας" του ΚΚΣΕ. Εχει 7.000 μέλη, πρόεδρο τον Ανατόλι Κριουτσκόφ και εκλογικά συνεργάζεται με το ΚΕΚΡ. Ξεχωρίζει για την ανάλυσή του ότι ουδέποτε οικοδομήθηκε σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, αλλά "ένα μεταβατικό σύστημα, μίγμα κρατικού καπιταλισμού, κλασικού καπιταλισμού και φεουδαρχίας".

ΡΩΣΙΚΟ ΚΚ - ΚΚΣΕ. Το δεύτερο σκέλος της ίδιας διάσπασης, με επικεφαλής τον Αλεξέι Πριγκάριν. Διεθνισμός, στρατηγική με έμφαση στην αυτοδιαχείριση κι εκλογική συμμαχία με το ΚΕΚΡ. Κάπου 10.000 μέλη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Gennadiy Zyuganov "Derzhava" και "Rossiya -rodina moya. Ideologiya gosudarstvennogo patriotizma" (Μόσχα 1994 και 1996, εκδ. Informpechat). Τα σημαντικότερα βιβλία του Ζιουγκάνοφ, αποκαλυπτικά για τη στροφή στον αριστεροδεξιό "κρατικό πατριωτισμό" και την απόρριψη της επαναστατικής παράδοσης του 1917 από το μεγαλύτερο ρωσικό ΚΚ των ημερών μας.

Guennadi Ziouganov "La Russie apres l' an 2000. Vision geopolitique d' un nouvel etat" (Παρίσι 1999, εκδ. Mithec). Το αποκορύφωμα των "γεωπολιτικών" θεωρητικών επεξεργασιών του ηγέτη του ΚΚΡΟ, που κρίθηκε άξιο για "εξαγωγή" προς Δυσμάς. Εντυπωσιακή η ολοκληρωτική απουσία όχι μονάχα της (όποιας) μαρξιστικής συλλογιστικής, αλλά ακόμη και της στοιχειωδέστερης αναφοράς στην ίδια τη ρωσική κοινωνία και τις αντιθέσεις της.

Rossiskaya Kommunisticheskaya Rabochaya Partiya "Za chto boretsya RKRP. Slovo k izbiratelyam" (Λένινγκραντ 1999). Το πολιτικό-εκλογικό πρόγραμμα του ΚΕΚΡ με τη μορφή ερωταπαντήσεων. Εκτενείς αναφορές στις διαφορές με το ΚΚΡΟ, εκλαϊκευμένη ανάλυση του παρελθόντος και τοποθέτηση απέναντι στο "εθνικό ζήτημα".

Wayne Allensworth "The Russian Question. Nationalism, modernisation and post- communist Russia" (Οξφόρδη-Ν.Υόρκη 1998, εκδ. Rowman & Littlefield). Διεισδυτική ανάλυση του εθνικιστικού λόγου που εκφέρεται στη σημερινή Ρωσία, από έναν συμπαθούντα αγγλοσάξωνα μελετητή. Λεπτομερείς αναφορές τόσο στο "εθνικό-μπολσεβικικό" ρεύμα όσο και στις γεωπολιτικές επεξεργασίες περί "ευρασιατικής ιδιαιτερότητας".

Μπορίς Καγκαρλίτσκι "Παλινόρθωση στη Ρωσία" (Αθήνα 1996, εκδ. Στάχυ). Δημοσιογραφική παρουσίαση των εξελίξεων στη μετασοβιετική Ρωσία, από έναν σοσιαλιστή που είχε διωχθεί επί Μπρέζνιεφ ως "αντιφρονών" και ξαναβρέθηκε στη φυλακή επί Γέλτσιν. Συνοπτική περιγραφή και προσπάθεια κοινωνικής ανάλυσης του φαινομένου της "φαιοκόκκινης" αντιπολιτευτικής συμμαχίας της περιόδου 1991-1993.


ΔΕΙΤΕ

Το θωρηκτό Ποτέμκιν (Bronenosets Potemkin) του Σεργκέι Αϊζενστάιν (1925). Η κλασική ταινία-σύμβολο της επαναστατικής σοβιετικής περιόδου, με θέμα την εξέγερση του 1905. Αξιοσημείωτη η σαφής καταγγελία των προσπαθειών της τσαρικής Οχράνα να καλλιεργήσει τον αντισημιτισμό, έτσι ώστε να καναλιζαριστεί η οργή των μαζών σε αντιδραστική κατεύθυνση.

Το ρωσικό μυστήριο (The russian mystery) του Βιατσεσλάβ Τίχονοφ (1996). Δίωρο ντοκιμαντέρ που διακινείται από την επίσημη ιστοσελίδα του ΚΚΡΟ στο Ιντερνετ. Σύμφωνα με τη σχετική παρουσίαση, "η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός Ρώσου, και του ρωσικού λαού γενικότερα (ιδίως κατά το "ματωμένο Οκτώβρη" του 1993)".

(Ελευθεροτυπία, 7/11/1999)