Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΑΥΡΩΝΕΙ

Τι ψηφίζει ο Σατανάς;

1.   2.   3.

Αν δείτε να εξέχει μια ουρίτσα κάτω από το παραβάν στο εκλογικό τμήμα που ψηφίζετε, διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Θα είναι απλώς ο Σατανάς που ασκεί κι αυτός το ύψιστο δημοκρατικό του δικαίωμα. Με ένα πρώιμο έξιτ-πολ αποκαλύπτουμε σήμερα τις πολιτικές πεποιθήσεις του Εξαποδώ.

Εκλογές σήμερα, και εκτός από τους κοινούς θνητούς στην κάλπη προσέρχεται και ο ίδιος ο Διάβολος. Για πολλοστή μάλιστα, φορά, καθώς υπάρχουν σαφείς ιστορικές νύξεις ότι ο Αντίχριστος από χρόνια έχει επιλέξει στρατόπεδο. "Με τη 'δεξιά' παράταξη συνήθως δεν έχει καλές σχέσεις ο διάβολος", σημειώνει στην άκρως επίκαιρη πραγματεία του με τίτλο "Πόλεμος κατά του Σατανά" ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. "Αυτός (δηλ. ο διάβολος) βρίσκεται στα αριστερά. Μα όταν το καλέσει η ανάγκη, τότε πηγαίνει και στα δεξιά". Προκειμένου να αλώσει την ψυχή μας, εξηγεί ο Μακαριότατος, ο Σατανάς πολεμά αρχικά με τα όπλα της κακίας και της αμαρτίας, δηλαδή της αριστεράς, κι αν δεν τα καταφέρει καταφεύγει στα όπλα της αρετής, δηλαδή της δεξιάς. Ας δούμε πώς: "Σε πολεμά ευθέως ή πλαγίως ο διάβολος για πολύ καιρό για να σε ρίξει σε μία ή πολλές αμαρτίες. Πασχίζει, τρέχει, μηχανεύεται. Αλλά δεν κατορθώνει αυτό που επιθυμεί. Εσύ παραμένεις ακλόνητος στη θέση σου. Τον πολεμάς με σύστημα και αντί να υποχωρήσεις, προχωρείς στην οδό της αρετής. Ο διάβολος απέτυχε. Εσύ είσαι ο νικητής. Και όμως! Ενώ θα περίμενε κανείς να υποχωρήσει ο διάβολος κατησχυμένος τώρα που νικήθηκε, εκείνος δεν παραιτείται. Αλλάζει απλά μέθοδο και σου επιτίθεται τώρα 'εκ δεξιών'. Δηλ. σου υποθάλπει τον εγωισμό και την κενοδοξία" (σ. 105).

Μπορεί οι θέσεις αυτές του κυρίου Χριστόδουλου να στηρίζονται στη διδαχή του άγιου Μάξιμου του Ομολογητή, ωστόσο τα περί της "δεξιάς παράταξης" και των κακών σχέσεών της με τον Σατανά, ο οποίος αυτονοήτως "βρίσκεται στα αριστερά", δύσκολα μπορούν να διαβαστούν ως μια απλή θεολογική, επομένως λίγο-πολύ συμβολική, ταξινόμηση. Ούτως ή άλλως, ο αρχιεπίσκοπος δεν κρύβει τις πολιτικές του απόψεις και συχνά τοποθετείται σε ζητήματα που υπερβαίνουν κατά πολύ το εκκλησιαστικό πλαίσιο, καλώντας την Εκκλησία "να πάρει στα χέρια το φλάμπουρο και να κηρύξει πνευματική πανστρατιά για τη διάσωση του τόπου" ("Ελληνορθόδοξη Αυτοσυνειδησία", σ. 9-10). Κατά την εγκαίρως κατατεθειμένη άποψή του, "η πατρίδα μας περιβάλλεται από συστηματικές δυνάμεις όχι μόνο στρατιωτικών μα και ιδεολογικών συνασπισμών που έχουν βαλθεί να της αλλοιώσουν τη φυσιογνωμία. Από Ανατολάς ο ισλαμισμός, στην πιο απεχθή του μορφή, τον τουρκισμό, προαιώνιος εχθρός της φυλής μας [...]. Από το Βορρά ο πανσλαβισμός δεν έχει παραιτηθεί από τα σχέδιά του εναντίον μας. [...] Από Δυτικά μας απειλεί ο δυτισμός, δηλαδή ο δυτικός τρόπος ζωής που είναι ένα συνονθύλευμα υλισμού και καταναλωτισμού" (στο ίδιο, σ. 5-8). 

Το αριστερό ποδάρι του Σατανά

Πολλοί, λοιπόν, οι εχθροί και άμεση η ανάγκη αντιμετώπισής τους, οπότε οι εκλογές, δεν μπορεί, θα έχουν κι αυτές κάποια βαρύνουσα σημασία για τις εξελίξεις. Σήμερα, επομένως, η ψήφος του Σατανά κινδυνεύει να υπονομεύσει τις εύθραυστες ισορροπίες, και μάλιστα στα μουλωχτά, αφού ούτε οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ασχολήθηκαν με τις προτιμήσεις του ούτε τα αποψινά έξιτ-πολ πρόκειται να τον ρωτήσουν ευθέως ποιο ψηφοδέλτιο έριξε στην κάλπη. Ίσως γιατί η συμπόρευσή του με την "αριστερή παράταξη" θεωρείται εκ προοιμίου δεδομένη.

Θα αδικούσαμε τον Μακαριότατο, αν του αποδίδαμε την πατρότητα της ταύτισης του Διαβόλου με ένα μέρος του πολιτικού φάσματος. Πολλοί πριν από αυτόν φρόντισαν να αποκαλύψουν τις ακριβείς διασυνδέσεις του Σατανά με την αριστερά και τα κατά καιρούς παρακλάδια της. Εξάλλου, προτού δοκιμάσει την αριστερά, ο ίδιος ο Βελζεβούλ πήρε τη μορφή του Ελευθερίου Βενιζέλου, προκειμένου να οδηγήσει το έθνος στον γκρεμό. Γιατί ως Σατανάς αναθεματίστηκε ο Βενιζέλος την εποχή του Διχασμού από την ηγεσία της Εκκλησίας (Δεκέμβριος 1916). Αργότερα, μια και το κακό δεν ολοκληρώθηκε με την ενσάρκωση του Διαβόλου στο πρόσωπο ενός φιλελεύθερου αστού, ήρθε η ώρα για μια πιο μόνιμη μεταμόρφωσή του. 

Λίγα μόλις χρόνια μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ο Βελζεβούλ ανακαλύπτει στις θέσεις του νεαρού τότε ΚΚΕ τον πολιορκητικό κριό με τον οποίο θα επιχειρούσε στο εξής την άλωση της Ελλάδας. Σύμφωνα με την πλούσια αντικομμουνιστική φιλολογία της εποχής, το ΚΚΕ, άβουλο όργανο του διεθνούς κομμουνιστικού κέντρου και εκπρόσωπος του διαβολικού μπολσεβικισμού/σιωνισμού σκόπευε να μεταφέρει στην Ελλάδα ακόμη και τις σατανιστικές τελετές που συστηματικά τελούνταν στο καθοδηγητικό του κέντρο. Στην ΕΣΣΔ, έγραφε στα 1925 ο γνωστός στην εποχή του διώκτης του κομμουνισμού Αριστείδης Ανδρόνικος, οι μπολσεβίκοι πληρώνουν τα αλητάκια των δρόμων και τα "ωθούν να τελούν διαφόρους ιεροτελεστίας του Σατανά έξωθεν των εκκλησιών κατά την Μεγάλην και ιεράν εβδομάδα φθάνοντα μέχρι του σημείου να συνουσιάζωνται δημοσία". Και σαν να μην αρκούσαν όλα αυτά, "οι ανώτεροι επίτροποι του λαού, οίτινες κατά 80% είναι Εβραίοι, άπαξ της εβδομάδος συνέρχονται εις το Μουσείον Αλεξάνδρου του Γ΄, όπου λέγεται ότι λαμβάνουν χώραν ανθρωποθυσίαι, κατόπιν των οποίων ακολουθούν όργια" ("Τι εστί μπολσεβικισμός", Αθήναι 1925, σ. 32 και 81). Το μοτίβο επανέρχεται σε πολλά μεσοπολεμικά κείμενα. Για σατανιστικές τελετές έξω από τις εκκλησίες θα μιλήσει για παράδειγμα και η Μαργαρίτα Ραυτοπούλου σε κείμενό της ("Το ψυχορράγημα της οικογενείας και το κομμουνιστικόν κράτος") που εκδόθηκε στα 1929 με την έγκριση του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του Αρχηγείου Χωροφυλακής.

Η αριστερή πολιτική του Αντίχριστου

Αν στον προπολεμικό αντικομμουνιστικό λόγο η πάλη των τάξεων γινόταν αντιληπτή ως διεθνής αγώνας του Εωσφόρου για την τελική επικράτησή του, οι ελληνικές περιπέτειες της Αντίστασης και του Εμφυλίου ανατροφοδοτούν το σχήμα και το προσαρμόζουν στην επικαιρότητα της εποχής. Σε κάθε κομμουνιστή αναγνωρίζεται πλέον και ένας ακόμη Αντίχριστος σύμφωνα με τη σχετική ρήση του Ιωάννη ("Και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και νυν αντίχριστοι πολλοί γεγόνασι"), ενώ ο κομμουνισμός ως ιδεολογία των οργάνων του Διαβόλου θεωρείται αποκλειστικός υπεύθυνος για όλα τα δεινά που μαστίζουν το έθνος. Εργο του Σατανά, η πολεμική και άμεσα μεταπολεμική εμπειρία ερμηνεύονται ως η τελική ευθεία της παλιάς αντιδικίας μεταξύ του Καλού και του Κακού, ο υπέρ πάντων αγώνας του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού κατά των απάτριδων όσο και πανίσχυρων δυνάμεων του Εωσφόρου. Η ανάγνωση αυτή της πρόσφατης ιστορικής εμπειρίας του Ελληνισμού συστηματοποιείται από τον μητροπολίτη Χίου Παντελεήμονα στο βιβλίο του "Ο κομμουνισμός. 'Ούτος εστίν ο πλάνος και ο αντίχριστος'", επίσημη έκδοση της Αποστολικής Διακονίας (Αθήνα 1950): "Ο πρώτος γύρος του αντιχρίστου έγινε την εποχή της σκλαβιάς", εξηγεί ο μαχητικός ιεράρχης. "Κανένας δεν ετολμούσε να πάρη όπλο στο χέρι για να βοηθήση την Ελλάδα να ελευθερωθή. Τον εξώντωναν αμέσως οι αντίχριστοι. Και όταν δεν ημπορούσαν οι ίδιοι να το κάνουν, συμμαχούσαν με τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και τους Βουλγάρους για να το κατορθώσουν με προδοσίες, με όλα τα μέσα που ταιριάζουν σε οπαδούς του αντιχρίστου. Ο δεύτερος γύρος έλαβε χώραν μετά την Απελευθέρωσι στα 'Δεκεμβριανά'. Τότε εκορυφώθη το έγκλημα. Εξεκοίλιασαν γυναίκες, μεταχειρίζονταν για ποδόσφαιρα βρέφη κλωτσώντας τα άσπλαγχνα, εσταύρωσαν ζωντανούς ιερείς την Μ. Παρασκευή, ερροφούσαν αίμα ανθρώπινο, έγδερναν ζωντανούς ανθρώπους, έβγαζαν μάτια, έκοβαν χέρια, έψηναν ζωντανούς. Φρίκη! [...] Ο τρίτος γύρος γίνεται τρία χρόνια τώρα από τους οπαδούς του αντιχρίστου. Φανερά συμμαχία με τους εχθρούς του Χριστού και της Ελλάδος" (σ. 6-7).

Η άμεση αυτή συσχέτιση του Διαβόλου και των οργάνων του (του Αντίχριστου ή/και των Αντίχριστων) με μια συγκεκριμένη παράταξη και την ιδεολογία της και η ανάγνωση των θεολογικών κειμένων με σύγχρονους πολιτικούς όρους θα συνεχιστεί και στα επόμενα χρόνια. "Χωρίς αμφιβολία, ο Κομμουνισμός είναι ένα πολύ τελειοποιημένο όπλο στα χέρια του Σατανά και φυσικά και του Αντίχριστου!", επιμένει στα 1990 ο χριστιανός πολιτικός Νικόλαος Ψαρουδάκης. "Πολιτικό σύστημα βίας και φιλοσοφικό σύστημα αθεϊας, με τεράστια οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά μέσα, είναι το μεγάλο χαρτί του Σατανά και του Αντίχριστου στον πόλεμό τους κατά της Βασιλείας του Θεού!" ("Αντίχριστος, 666 και ΕΚΑΜ", σ. 53). 

Οι πρόσφατες, ωστόσο, εξελίξεις στο πολιτικό πεδίο επιβάλλουν και στον Σατανά μια τροποποίηση του αρχικού του σχεδίου. Τώρα, οι δυνάμεις του επιλέγουν μεθόδους που αρμόζουν περισσότερο στους παγκοσμιοποιημένους και ψηφιακούς καιρούς μας. "Στον τομέα της πολιτικής, ο Αντίχριστος θα επικρατήσει σε παγκόσμια κλίμακα ως αυθέντης ανελέητος και σκληρός", προειδοποιεί από το 1987 ο τ. καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Α. Θεοδώρου. "Θα χαράξει με τη σφραγίδα του όλους τους υπηκόους του, δηλαδή θα σφραγίσει με τον αριθμό 666 το δεξί χέρι και το μέτωπό τους". Και αλίμονο σε όσους αρνηθούν το διαβολικό χάραγμα. Για το διάστημα της επικράτησης του Αντιχρίστου (σε τριάμισι χρόνια το υπολογίζει ο επιστήμονας, όσα και η βασιλεία του Αντιόχου του Επιφανούς), οι εχθροί του θα χάσουν τα αστικά τους δικαιώματα, δεν θα διορίζονται σε κρατικές θέσεις και δεν θα μπορούν να αγοράζουν και να πωλούν παρά μόνο με την επίδειξη της ταυτότητας με το 666 ("Η ώρα του Αντιχρίστου", σ. 92-93").

Εγκατέλειψε, άραγε, ο Διάβολος το κομμουνιστικό του όραμα και το αντικατέστησε εξ ολοκλήρου με τα όπλα της σύγχρονης τεχνολογίας; Τα λόγια του αρχιεπισκόπου υπαινίσσονται πως τα παλιά σατανικά εργαλεία διατηρούν ακόμη τη δύναμή τους. Καλού κακού να θυμίσουμε, λοιπόν, σε όσους δεν έχουν ακόμη ψηφίσει την εικόνα της "εσχάτης ώρας", όπως την περιγράφει η δυνατή πένα του μητροπολίτη Παντελεήμονα: "Ο Χριστός Δίκαιος Κριτής καθισμένος πάνω σε πύρινο θρόνο χωρίζει την ανθρωπότητα όλων των αιώνων σε δυο. Στα δεξιά του οι ευλογημένοι, στα αριστερά του οι καταραμένοι. Ανάμεσα στους δεξιούς είναι και οι νέοι μάρτυρες, ομολογηταί και ήρωες. 'Χαλάλι στο αίμα τους, που έχυσαν για την πίστι του Χριστού και την Πατρίδα'. Ανάμεσα στους αριστερούς και οι ληστοσυμμορίται, οι δολοφόνοι των μικρών παιδιών, οι προδόται της Πατρίδος. Τρέμουν σύγκορμοι ακούοντες την τρομεράν απόφασιν 'Πορεύεστε οι κατηραμένοι εις το πυρ το εξώτερον'" (ό.π., σ. 139-140). Προς γνώση και συμμόρφωση...

(Ελευθεροτυπία, 9/4/2000)