ΦΕΡΕΤΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΦΕΡΕΤΡΑΡΕΣ

Το παιχνίδι του θανάτου

1. / 2.   

Τα νόμιμα «φερετράκια»

Μπορεί τα πιστολάκια και τα σπαθιά πλέον να υπολείπονται σε πωλήσεις από τα αρκουδάκια, αλλά ένα νέο, μεταμοντέρνο, κύμα παιχνιδιών αχαλίνωτης βίας έχει κατακλύσει τα ράφια των σχετικών μαγαζιών. 

Τερατώδη παιχνίδια εξολόθρευσης που αντιγράφουν τις ανάλογες παραγωγές του σινεμά, της τηλεόρασης, των βίντεο-γκέιμ και των κομπιούτερ ρίχνονται κάθε χρόνο στην αγορά και (με την αρωγή της τηλεοπτικής διαφήμισης) φτάνουν σε κάθε σπίτι όπου υπάρχει παιδάκι. Δεν είναι μόνο τα αποκρουστικά Transformers, τα Action Man, τα Max Steel ή οι αμιγώς πολεμικές φονικές σειρές με δήθεν αθώες ονομασίες τύπου Freedom Force και World Peacekeepers. Ανατριχιαστικά τερατάκια παράγει ακόμα και η φαινομενικά παιδαγωγική «Ντίσνεϊ».

Η δημοφιλέστερη σειρά (σύμφωνα με τις πωλήσεις), αυτή των Action Man, υπηρετεί την απλοϊκή όσο και βάρβαρη ιδέα του «ήρωα», του «Ράμπο», του «Εξολοθρευτή», που απολύτως μόνος του σπέρνει τον όλεθρο όπου βρεθεί, κάτω από τις πιο αντίξοες, πλην όμως και εξωτικές μέχρι διαστροφής, συνθήκες. Πληρώνοντας από 35 έως 150 ευρώ μπορείτε να δείτε τον πεντάχρονο και άνω κανακάρη (αυτός είναι ο μοναδικός περιορισμός της Ε.Ε.), να ταυτίζεται με δεκάδες εκδοχές αυτού του λαμπρού αρσενικού «ήρωα».

Οι τίτλοι μιλούν μόνοι τους: «Super Ninja» (που εκτοξεύει λάμες), «Mortar Combat» (με βολές όλμου), «Driller Extreme» (διαθέτει ατομικό εκτοξευτή πυραύλων), «Sahara mission 4x4» (για αιμοβόρα χτυπήματα ερήμου), «Lunar mission» (με πολύπλοκα ακτινοπίστολα), «Amazone dingy», «Windsurfer extreme», «Jungle Dart» (προσφέρει και παραδοσιακά δηλητηριώδη βελάκια), «Snowboard Raider» (με έξτρα παγοκόφτη που αξιοποιείται και για να κάνει τον αντίπαλο φέτες) κ.ο.κ.

Στην ίδια σειρά υπάρχει και μια επίκαιρη για την ελληνική πραγματικότητα εκδοχή βίαιης δράσης. Σε ένα τεράστιο κουτί το παιχνίδι «Επιχείρηση Κρησφύγετο», προσφέρει στο παιδί όλο το εποπτικό υλικό μιας υπεργιάφκας εξοπλισμένης με την τελευταία μόδα των εκρηκτικών, των ηλεκτρονικών μέσων ανίχνευσης, παρακολούθησης κ.λπ. 

Ο σημαντικότερος «ήρωας» (και η απόλυτη απειλή) των πασίγνωστων Transformers αυτή την περίοδο είναι ο Megatron. Αυτός, σύμφωνα με όσα σημειώνονται στη συσκευασία, κατέφτασε στη Γη με τους κακούς Predacons με στόχο την καταστροφή. Θέλει να πάρει όλη την ενέργεια του πλανήτη μας και η μόνη απάντησή μας είναι η αντεπίθεση των ηρωικών Autobots που, παίρνοντας απίθανες μορφές οχημάτων και όπλων μαζικής εξολόθρευσης, είναι σε θέση να διαφυλάξουν τα... πετρελαϊκά μας αποθέματα. Κακόγουστο, αλλά σαφές το μήνυμα. Κοστίζει μόνο 29,99 ευρώ.

Για ακόμα πιο σκληρά γούστα προορίζεται η πετυχημένη σειρά Max Steel, συνδυάζει τις δύο προηγούμενες, έχοντας επιπλέον και οδηγίες ειδικών «μυστικών αποστολών», προφανώς εξόντωσης των αντιπάλων. Εδώ έχουμε πλέον τον εξολοθρευτή ήρωα «Vitriol» (με τα φονικά του χέρια να φωτίζονται υπό τους ήχους εκρήξεων), τα τερατουργήματα «Bio-constrictor» και «Psycho explosion» (όπου τα κεφάλια των ηρώων αποκόπτονται για να επιτεθούν και να εκραγούν), τον «Night combat» (με το φωτεινό βιονικό ώμο), τον ιστιοπλόο «ΜΧ 33 Wind Raider» (που σερφάρει στα κύματα σε μυστική αποστολή εκτοξεύοντας τα υπερβλήματά του) και βεβαίως τα τζετ που μετατρέπονται σε ελικόπτερα που εκτοξεύουν πυραύλους («ΜΧ 99 Heli-Jet»), καθώς και το ύπουλο ποδήλατο «Mx4 Rocket cycle» (όπου το παιδάκι μπορεί να εκδηλώσει τις βαθύτερες επιθυμίες του αφανίζοντας με ρουκέτες τα άλλα παιδάκια, αν τολμήσουν να τον περάσουν στην ποδηλατοδρομία).

Αξιοσημείωτη επιτυχία έχουν και οι σειρές Freedom Force και Rescue Squad, οι οποίες, όπως ακριβώς και τα προπαγανδιστικά φτηνά παιχνίδια της αστυνομίας Police Force (4,37 ευρώ), φέρνουν το αγοράκι πιο κοντά στα σύγχρονα «αμυντικά ιδεώδη» του ανεπτυγμένου δυτικού κόσμου. Με το γενικό τίτλο «Heroes to protect and defend», παιχνιδοβιομηχανία μαθαίνει το παιδί σας μέχρι και να κυνηγάει «λαθρομετανάστες» στα ανοιχτά της Φλόριντα («Coast Patrol»), όπως όταν παίζει το παραδοσιακό αδηφάγο Πάκμαν του.




ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Geoffrey Gorer
«The Pornography of Death» (Encounter, 5 (4).1955). 
Το ιστορικό άρθρο του βρετανού κοινωνιολόγου, ο οποίος πρώτος συστηματοποίησε την ανάδειξη του θανάτου στο κατ' εξοχήν ταμπού της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας. 

Philippe Aries 
«Essais sur l' histoire de la mort en Occident» (Editions du Seuil, Paris 1975). 
Μελέτες για την τροποποίηση της στάσης του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου μπροστά στο θάνατο, από τον εξέχοντα γάλλο ιστορικό.

Michel Vovelle 
«L' heure du grand passage» (ed. Galimard, Paris 1993). 
Το χρονικό του θανάτου και οι σύγχρονες εκδηλώσεις της απώθησης του νεκρού.

Louis-Vincent Thomas 
«La mort en question» (ed. L' Harmattan, Paris 1991). 
Προσπάθεια να συγκροτηθεί μια «θανατολογία» από τον ανθρωπολόγο που ειδικεύτηκε στη μελέτη του θανάτου. Περιλαμβάνονται εκτενείς παρατηρήσεις για την εμφάνιση του θανάτου στο κουκλοθέατρο. 

Council of Europe 
«Recommendation 963 (1983) on cultural and educational means of reducing violence».
Η ξεχασμένη Οδηγία του Συμβουλίου της Ευρώπης για τον περιορισμό της βίας στηρίζεται στην επίσης ξεχασμένη απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου για τον περιορισμό των πολεμικών παιχνιδιών.

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ

http://www.mezco.net
Το επίσημο site της εταιρείας που παράγει τα απαγορευμένα (στην Ελλάδα) νεκροζώντανα κουκλάκια.

http://www.livingdeaddolls.com
Οι «νεκροζώντανες κούκλες» διαθέτουν και δικό τους χωριστό site, όπου πληροφορούμαστε τις ιδιότητες, τα χαρακτηριστικά και τα αξεσουάρ τους. Τίποτα περισσότερο από χιλιάδες άλλα παρόμοια. Για τους φαν του είδους διατίθενται και ασορτί μπλουζάκια σε όλα τα μεγέθη!

(Ελευθεροτυπία, 1/12/2002)