ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ

Ο φάκελος της Β' Πανελλαδικής

1. / 2.   

Το ότι οι "φάκελοι" της μεταπολίτευσης δεν έχουν καεί το γνωρίζαμε. Αυτό που μαθαίνουμε τώρα είναι ότι οι φάκελοι αυτοί "αξιοποιούνται" ακόμα και σήμερα.  
 

Τα μαθήματα σύγχρονης ιστορίας που μας παραδίδει η αντιτρομοκρατική υπηρεσία συνεχίζονται. Μετά τις ποικιλώνυμες παράνομες οργανώσεις της επαναστατικής Αριστεράς κατά την περίοδο της δικτατορίας που προκαλούν το ενδιαφέρον των "αναλυτών", στο στόχαστρό τους μπαίνει και μια καθόλα νόμιμη νεολαιίστικη οργάνωση που έδρασε από το '78 ως το '81. Πρόκειται για την πλειοψηφία της οργάνωσης του "Ρήγα Φεραίου" που αποχωρίστηκε από το ΚΚΕ Εσωτ. μετά τις εκλογές του '77 και συγκροτήθηκε σε μια "πανελλαδική" συνδιάσκεψη, από όπου πήρε και το όνομά της. 

Είκοσι χρόνια μετά την έκλειψή της, η "Β' Πανελλαδική" απασχολεί τις διωκτικές αρχές ως άντρο "τρομοκρατών"! Δεν είναι μόνο ο καθηγητής Οικονομάκης που υπήρξε στέλεχός της και διασύρεται σήμερα ως ο σκοτεινός αρχηγός της 1ης Μάη. Αφήνονται υπονοούμενα και για άλλα μέλη της, ενώ δημοσιεύεται και η πληροφορία ότι η αντιτρομοκρατική μελετά τον "ογκώδη" της φάκελο.

Δημοσιεύουμε στη συνέχεια αυτούσιο το ντοκουμέντο παρακολούθησης της Πανελλαδικής από τις διωκτικές αρχές το 1980. Σε διπλανές στήλες ακολουθεί ο σχολιασμός του "φακέλου". 


ΔΕΛΤΙΟ Νο 1

Η Β' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη (Β.Π.) συγκροτήθηκε μέσα απ' την Οργάνωση του "ΡΗΓΑ ΦΕΡΑ10Υ'' (Ρ.Φ.), νεολαίας του Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού, συσπειρώνοντας το 65% περίπου των μελών της οργάνωσης, σε αντίθεση και ρήξη με την ηγεσία του Κόμματος και του Ρ.Φ.

Η διαδικασία σύγκλησης πραγματοποιήθηκε μέσα από Παναθηναϊκή Συνδιάσκεψη - Σύσκεψη των οργανώσεων Πάτρας - Θεσσαλονίκης -Πειραιά και Σπουδάζουσας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι στη Β.Π. συσπειρώθηκε το 90% των μελών της οργάνωσης Αθήνας, της μεγαλύτερης οργάνωσης του Ρ.Φ., που απαρτίζονταν από τις οργανώσεις (Συνοικιών - Εργατικού - Μαθητών - Τεχνικές Σχολές κ.λ.π.).

Από πλευράς Κ.Κ.Ε. Εσωτ. και νεολαίας του, διαγράφηκαν όλοι όσοι συμμετείχαν στις διαδικασίες της Β.Π.

Αυτό που πρέπει να υπογραμμισθεί, είναι ότι η συγκρότηση της Β.Π. έγινε πάνω στη βάση μετασχηματισμού αυτής της νεολαίας, σε αυτόνομη νεολαιίστικη πολιτική οργάνωση.

Η Β.Π. σήμερα, αριθμητικά, είναι μια σκιά, ως προς τη μαζικότητά της, αυτού που ήταν τον Απρίλιο του 1978.

Εκεί που αριθμητικά έχει μια μαζικότητα και παίζει καθοριστικό ρόλο, είναι ο φοιτητικός χώρος. Κύρια, Νομική Αθήνας, που είναι 50-40 άτομα οργανωμένα στο Νομικό, με υπεύθυνους το Φώτη Πάλλα και το Νίκο Μαβίδη, 15-20 άτομα στο Οικονομικό και Πολιτικό, με υπεύθυνο το Γιώργο Οικονομάκη (μέλος του Κ.Σ.).

Στην "ΑΣΟΕΕ" (Εμπορική), γύρω στα 15 άτομα οργανωμένα, που λειτουργούν στο σχήμα (ΑΠΕΣ), με υπεύθυνο τον Πέτρο Κουτσούμπα μέλος του Κ.Σ., στο Χημικό οργανωμένα 5 άτομα, στην "Α.Β.Σ.Π." γύρω στα 10 μέλη, με υπεύθυνους το Δημήτρη [σ.σ. Μιχάλη] Τσιτσιμελή και Δημήτρη Τρίμη (μέλος του Κ.Σ.), στις άλλες Σχολές της Αθήνας υπάρχουν οργανωμένα γύρω στα 100 μέλη. Aλλα τόσα στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα. Στους αριθμούς αυτούς θα πρέπει να προστεθεί και ένα αξιοσημείωτος αριθμός συμπαθούντων στο Φοιτητικό Χώρο και στις γειτονιές.

Οργανωτική Δομή

Η Β.Π. δεν έχει οργανώσεις βάσεις σε σχήμα γραφείων κ.λ.π., υπάρχει μόνο το Κεντρικό Συμβούλιο και το γραφείο του Κ.Σ., με υπεύθυνους κατά χώρους.

Ολες οι μαζώξεις πραγματοποιούνται στα κεντρικά γραφεία και είναι ανοικτές ακόμα και αυτές του Κ.Σ.

Στο χώρο των μαθητών, όπου ήταν η πολυπληθέστερη οργάνωση, σήμερα έχουν μείνει γύρω στα 20 μέλη, με υπεύθυνους τον Μηνά Χατζηανδρέου και Μανώλη Αδαμόπουλο.

Οι οργανώσεις των γειτονιών έχουν διαλύσει ή λειτουργούν σαν αυτόνομα σχήματα ή συσπειρώσεις (Ζωγράφου 15 άτομα, συσπείρωση Καλλιθέας, με υπεύθυνους το Θεόφιλο Πλατή και Κατερίνα Κορτιζά [σ.σ. Κοντιζά]). Στη συσπείρωση Καλλιθέας εντάχθηκε τελευταία και η ομάδα που εκδίδει το περιοδικό "Καπιταλιστική Πρόκληση" (Κώστας Πίττας κ.ά). Η οργάνωση Καλλιτεχνών, που είχε κάποτε 30 μέλη και σήμερα έχει διαλύσει, δεν υπάρχει. Η κίνηση Ζωγράφου έχει 10-15 [μέλη], με υπεύθυνους το Σπύρο Δασκαλάκη και Γιώργο Καλαντζόπουλο.

Στον Εργατικό χώρο υπάρχουν οι αυτόνομες συσπειρώσεις, στο χώρο των οικοδόμων 5-10 άτομα, με υπεύθυνο το Γιώργο Σταυρόπουλο, άλλοι τόσοι περίπου στους Τραπεζικούς, με υπεύθυνους τους Δημήτρη Λαβατζή - Δημήτρη Τρίμη, ακόμη υπάρχουν 10-12 άτομα στο χώρο των υπαλλήλων.

Η επαγγελία της Κομμουνιστικής ανανέωσης από το Κ.Κ.Ε. Εσωτ., είχε καταφέρει να συσπειρώσει ένα μεγάλο μέρος ριζοσπαστικοποιημένης νεολαίας επηρεασμένο από το Γαλλικό Μάη και τα κινήματα αμφισβήτησης, αλλά κυρίως από τους θεωρητικούς Αλτουσέρ, Μπετελέμ, Ροσάντα κ.λ.π. Πάνω σ' αυτή τη βάση συγκροτήθηκε και η φράξια, η οποία και λειτουργούσε από το 1974 σε επίπεδο νεολαίας, η οποία και ηττήθηκε πολιτικά στην Α' Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Ρ.Φ. το 74 [σ.σ. 76] και η οποία ποτέ δεν κατόρθωσε να αποκτήσει μια ενιαία πολιτική πλατφόρμα, αλλά ήταν συγκροτημένη στη βάση μιας αντίθεσης τόσο ενδογενούς ανάμεσα στις υπάρχουσες τάσεις, όσο και ενάντια στις ηγετικές ομάδες του Κόμματος και της οργάνωσης νεολαίας.

Ποιες ήταν αυτές οι τάσεις - Ποιοι τις εξέφραζαν - Τι έχει εναπομείνει.

Η πρώτη, και αυτή που κυριάρχησε ήταν η τάση, που θεωρητικά είχε συλληφθεί, και εκφρασθεί από τους Νίκο Μανωλόπουλο - Γιάννη Μηλιό, πολιτικά δε εκφράστηκε από τους Δημήτρη Ψαρρά - Παναγιώτη Παναγιώτου - Γιώργο Πιτουρόπουλο - Τάκη Μαστραντώνη - Δημήτρη Κέκκο - Σπύρο Κιούση, στο φοιτητικό χώρο δε εκφράστηκε και εκφράζεται από τους Χρύσανθο Λαζαρίδη - Γιάννη Φλώρο - Σπύρο Κουριδάκη.

Η άποψη αυτή μιλάει για την επίθεση της αστικής τάξης προς όλα τα μέτωπα και αυτό το επιτυγχάνει διαμέσου του αστικού εκσυγχρονισμού.

"Ο εκσυγχρονισμός αποτελεί κρατική παρέμβαση στην Ταξική διάρθρωση, την εξέλιξή της και στην Ταξική πάλη".

Παραδέχεται το δημοκρατικό δρόμο προς το Σοσιαλισμό όχι σαν ειρηνικό πέρασμα, αλλά συντεταγμένη ανάπτυξης του Μαρξισμού με το ρόλο των Μαζών, σε μια αυτόνομη συγκρότηση του Μαζικού Κινήματος, και Πολιτική καθοδήγηση της αυθόρμητης πρωτοβουλίας των Μαζών.

Προχώρημα της Κομμουνιστικής Ανανέωσης μαζί με τα συγκλίνοντα ρεύματα, που σαν τέτοια είναι η ΕΔΑ, η Σοσιαλιστική Πορεία και Ανεξάρτητοι της Αριστεράς κατά πρώτο και η ύπαρξη της Κρίσης στην Αριστερά (βασική θέση) αυτής της τάσης από μέλη τόσο από το Κ.Κ.Ε. Εσωτ., όσο και από το Κ.Κ.Ε. και τα λεγόμενα Μ-Λ σχήματα.

Ολα αυτά, μέσα από μια πορεία σύγκλισης, θα σχηματίσουν τον επαναστατικό Φορέα της Κομμουνιστικής Ανανέωσης.

Η άλλη τάση, που είχε και σαν κυρίους εκφραστές της τους Χρήστο Δεληβοριά - Γιάννη Καρυπίδη (από την οργανική Πάτρας), Γιώργο Καλαντζόπουλο - Δασκαλάκη - Μπεκάκο από την οργάνωση Αθήνας.

Στην Τάση αυτή ανήκαν και οι Δημήτρης Κωτούλας - Χρήστος Ηλιόπουλος - Φώτης Καρανασόπουλος και οι οποίοι είχαν αποχωρήσει πριν 6μηνο από την οργάνωση, πριν εκδηλωθεί η ρήξη, κατηγορώντας, με γράμμα τους προς την Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. Εσωτ., τον ρεφορμιστικό του χαρακτήρα, καθώς και τη λεγόμενη αριστερή τάση (Φράξια) ότι είχε πολιτικές ψευδαισθήσεις, παρακινώντας την να αποχωρήσει από το στείρο αυτό χώρο.

Το γράμμα αυτό χρησιμοποιήθηκε από την ηγεσία του Κόμματος ως τεκμήριο, που δήλωνε την ύπαρξη της φράξιας.

Η τάση αυτή, που σήμερα έχει αφομοιωθεί κυρίως από την προηγούμενη, εκφράζεται στο Κ.Σ. από τους Χρήστο Δεληβοριά - Γιάννη Καρυπίδη, αλλά δεν έχει καμιά απήχηση στη βάση, παρά το γεγονός ότι κυριαρχούσε τον Απρίλη του 78 στην οργάνωση Αθήνας, ιδιαίτερα στις γειτονιές - στην Πάτρα και στους μαθητές. Η τάση αυτή δέχεται την ύπαρξη της στρατηγικής του αστικού εκσυγχρονισμού, που προωθεί η αστική Τάξη εδραιώνοντας την αυταρχική αστική δημοκρατία σαν μορφή άσκησης της πολιτικής της εξουσίας.

Πίστευε ότι η ρήξη με την ηγετική ομάδα αν και αναγκαία ήταν μια ήττα της αριστερής τάσης στο χώρο του Κ.Κ.Ε. Εσωτ. και όχι νίκη όπως πίστευε η προηγούμενη άποψη, κάνει μια κριτική γιατί η αριστερή Τάση και η Φράξια έμειναν σε ένα ηγετικό επίπεδο πυρήνα και δεν ανοίχθηκαν προς την οργάνωση γενικά και πως αυτό ήταν μια αμυντική επιλογή απέναντι στην ηγεσία.

Δεν δεχόταν να είναι και να υπάρξει η Β.Π. σαν οργάνωση, που θα κάλυπτε το χώρο της νεολαίας μόνο, αλλά πολιτική οργάνωση Μ-Λ χαρακτήρα, με δομή λειτουργίας το δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό στην έννοια που τον ορίζει η Λενινιστική αντίληψη και όχι ο ιδιότυπος Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός, που αποφασίστηκε από τη Β.Π., γεγονός που θεωρεί ως προϊόν φιλελευθερισμού. Πιστεύει παραπέρα ότι μπαίνει καθήκον ανασυγκρότησης μέσα από Πανελλαδικές διαδικασίες η συγκρότηση του επαναστατικού καθαρόαιμου Μαρξιστικού - Λενινιστικού κόμματος.

Μια άλλη άποψη και όχι τάση ήταν αυτή του Δημήτρη [σ.σ.Αντώνη] Μαούνη και Θεόφιλου Πλατή, που συγγένευε με τις απόψεις Μανωλόπουλου - Μηλιού και έλεγε ότι η Ανανέωση είναι μια λήξασα υπόθεση από πλευράς Κ.Κ.Ε. Εσωτ.

Βασικά η άποψη αυτή είναι μια κριτική για την κομμουνιστική ανανέωση, που δεν έκανε το Κ.Κ.Ε. Εσωτ. και πίστευε ότι η ανανέωση θα πρέπει να έλθει ανασυγκροτημένα μέσα από τη Β.Π. σε μια καινούργια κατεύθυνση, που θα βασίζεται στην Κριτική συμμετοχή των μαζών και θα καθοδηγείται από τις αρχές του Μ-Λ.

Πιστεύει στη σύγκλιση όλων των ανανεωτικών δυνάμεων μέσα από τη Β.Π., η οποία θα είναι ένα Πολιτικό κέντρο μέσα στο χώρο του Κομμουνιστικού Κινήματος.

Η άποψη αυτή συσπείρωνε έναν ασήμαντο αριθμό ατόμων, σήμερα έχει ενσωματωθεί πλήρως στην άποψη των Μανωλόπουλου - Μηλιού, οι δε Μαούνης και Πλατής είναι μέλη του Κ.Σ. και του γραφείου του Κ.Σ. ο Μαούνης.

Η άλλη τάση, που υποστηρίχθηκε κυρία από τη Σπουδάζουσα Αθήνας, είχε σαν εκφραστές της τον Γιώργο Γκουζούλη - Κώστα Λιβιεράτο - Σάκη Σπανό - Εφη Αβδελά - Α. Ψαρρά. Η άποψη αυτή σήμερα έχει αφενός εξελιχθεί και αφομοιωθεί μέσα στις συσπειρώσεις αυτόνομων κατά σχολές ή από ομάδες ανεξαρτήτων στα πλαίσια της Πανελλαδικής, κυριαρχεί στην ομάδα Παρισιού, όπου είναι ο Σάκης Σπανός και Κώστας Λιβιεράτος, καθώς και στις ομάδες της Φλωρεντίας (Ιταλία) και Μιλάνου. Στο Κ.Σ. δεν εκπροσωπείται αυτούσια, αλλά με πολλές ιδιομορφίες από τους Πέτρο Κουτσούμπα και Γιώργο Οικονομάκη (αναμεταξύ τους υπάρχουν αρκετές διαφορές).

Η τάση αυτή στη διάρκεια των διαδικασιών της Β.Π. αντιμετωπίσθηκε δυναμικά από την τάση Καρυπίδη - Δεληβοριά - Καλαντζόπουλου σαν ρεφορμιστική και από την τάση Μανωλόπουλου - Μαούνη σαν ανεφάρμοστη, για τον ελληνικό χώρο, και διανοουμενίστικη.

Η τάση αυτή πίστευε ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική καθοδήγηση, χωρίς τα κινήματα κοινωνικής κριτικής και χωρίς κοινωνική κριτική, πράγμα που η αριστερά ποτέ δεν έκανε στην Ελλάδα.

Πιστεύει ότι η Κρίση της Αριστεράς (έρπουσα κρίση) θα ξεπερασθεί μόνο αν η Αριστερά προχωρήσει σε ιδεολογικές τομές και συνδεθεί οργανικά με τα λαϊκά κινήματα του τόπου στη βάση της κοινωνικής κριτικής. Πίστευε ότι η σύγκρουση, που εκδηλώθηκε στην οργάνωση, ήταν μια σύγκρουση έξω από το "Κίνημα" και τα προβλήματα, που αυτό έβαζε.

Η εμμονή στην ύπαρξη της οργάνωσης σημαίνει σχιζοφρένεια με σύμπλεγμα το κόμπλεξ της καθοδήγησης και προτείνει μια τομή στο εδώ και το τώρα της παρέμβασης στην αμεσότητα, που βάζουν τα προβλήματα και όχι μία οργανική δικτύωση στους μαζικούς χώρους.

Πιστεύει ότι μια νέα εξουσία γεννιέται στην Ελλάδα, που εκσυγχρονίζει τις δομές. Μια νέα εξουσία, που δεν απαγορεύει, αλλά επιβάλλει, από την άλλη βλέπει ένα δίλημμα της νέας γενιάς, που δεν βρίσκει έξοδο παρά συνθηματολογία. Προτείνει μια πειραματική δουλειά στους κοινωνικούς χώρους, που τη θεωρεί τομή, για μια παρατεταμένη πορεία. Ζητά να ξεπερασθεί ο φετιχισμός του Μ-Λ και του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού και η συγκρότηση να γίνει μέσα από τα κινήματα κοινωνικής κριτικής στο χώρο της νεολαίας.

Η Β' Πανελλαδική σήμερα

Η Β.Π. σήμερα και όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση στους κόλπους της πιστεύει στον καθοριστικό ρόλο του νεολαιίστικου Κινήματος στην πάλη ενάντια στους μηχανισμούς ένταξης στον καταμερισμό δουλειάς.

Πιστεύει ότι πρέπει να είναι άμεση και καθημερινή η σύγκρουση με

την Κυβέρνηση Καραμανλή και τον αστικό εκσυγχρονισμό, που επιχειρεί διά μέσου της αναπροσαρμογής της αστικής εξουσίας στα σύγχρονα δεδομένα αυτού που σήμερα οικοδομείται στην Ελλάδα. Σε ένα μεγάλο βαθμό, σ' αυτό οφείλεται ότι η Β.Π. πήρε ενεργό μέρος και προώθησε τις καταλήψεις των Πανεπιστημίων ενάντια στην εντατικοποίηση στον αστικό εκσυγχρονισμό και στην ηγεσία της ΕΦΕΕ. Εξακολουθεί να υποστηρίζει την ύπαρξη της Κρίσης στην Ελληνική Αριστερά και την αδυναμία της τόσο στο να κάνει μια επαναστατική κοινωνική κριτική και να καθοδηγήσει πολιτικά το κίνημα, για το λόγο ότι είναι ενσωματωμένη στην αστική ιδεολογία. Πειραματίζεται στο ξεπέρασμα της κρίσης της επαναστατικής θεωρίας - και ειδικότερα στην εξεύρεση και ειδίκευση της σχέσης ανάμεσα στην κοινωνική κριτική και πολιτική καθοδήγηση, αγωνίζεται ενάντια στον αστικό εκσυγχρονισμό σε μια διαρκή ρήξη με την αστική ιδεολογία και για τούτο βασίζεται πάνω στο κίνημα της αμφισβήτησης της νεολαίας. Προσπαθεί να ανοίξει πολύπλευρο μέτωπο προς τα κινήματα (οικολογίας - ομοφυλοφιλίας - γυναικείο - ψυχιατρικής καταπίεσης - αντιτρομοκρατίας) κ.λ.π., σε μια συνισταμένη όξυνσης ενάντια στην αστική εξουσία.

Προβληματίζεται ήδη στην προοπτική έκδοσης εφημερίδας της Επαναστατικής Αριστεράς, που θα συμβάλει στη δημιουργία μιας ευρύτερης Πολιτικής Κίνησης.

Οι τάσεις της Β.Π. σήμερα

Σήμερα, δύο είναι οι τάσεις, πoυ υπάρχουν στη Β.Π.

Η μια, που εκφράζεται από τους Πέτρο Κουτσούμπα - Γιώργο Οικιονομάκη - Νίκο Χιωτάκη - τις διάφορες ομάδες φοιτητών και Συσπειρώσεων (ομάδα Παρισιού-Ιταλίας, Καλλιθέας).

Τούτη η τάση θεωρεί καθοριστικό τον ρόλο των αυτόνομων Συσπειρώσεων σε κάθε χώρο δουλειάς. Κύρια στο φοιτητικό πιστεύει στη διαδικασίας μορφοποίησής της έτσι σαν αναδεικνυόμενης Πολιτικής πρωτοπορίας. Βλέπει τον ρόλο της οργάνωσης σαν συντονιστικό της όλης αυτής προσπάθειας, αλλά αρνείται τη διάλυση της οργάνωσης μέσα σε αυτόνομες συσπειρώσεις και κινήσεις.

Η τάση αυτή λειτουργεί σε όλες τις αυτόνομες συσπειρώσεις τόσο στην Αθήνα, όσο και στην Πάτρα - Ξάνθη - Θεσσαλονίκη, αλλά είναι μειοψηφία στο Κ.Σ.

Η πλειοψηφούσα άποψη με μη έκφραση στη βάση, αλλά σε μαζικά όργανα, με στελέχη στα Δ.Σ. Σχολών, ΕΦΕΕ, ΕΣΕΕ, πιστεύει ότι θα καθοδηγήσει το νέο κίνημα και θα διαμορφώσει τον πολιτικό Φορέα μαζί με άλλες πολιτικές εκφράσεις του Χώρου (Σοσιαλιστική Πορεία - ΕΔΑ - Ανεξάρτητοι της Αριστεράς και άλλους). Βασίζεται στις θεωρητικές αναλύσεις των Μηλιού - Μανωλόπουλου, πιστεύει ότι η κυβερνητική πολιτική στοχεύει κύρια σήμερα να καταστείλει διευρύνοντας τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, να ενσωματώνει τις λαϊκές κινητοποιήσεις.

Πιστεύει στην ύπαρξη ενδοαστικών αντιθέσεων στο χώρο της οικονομίας - γεγονός, που η προηγούμενη δεν πιστεύει ότι έχει κυρίαρχη σημασία αυτή η αντίθεση στην Κυβερνητική Πολιτική.

Πιστεύει στην ένταση, που βασιλεύει στο χώρο της δεξιάς, για τη διαδοχή, γεγονός που η προηγούμενη άποψη πιστεύει ότι το κίνημα δεν το αφορά τούτη η αντίθεση, που υπάρχει στους κόλπους της δεξιάς.

Στη σύσκεψη που έγινε τον Οκτώβρη του '79, υπήρξε μια συμφωνία, για τον καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία ανεξαρτήτων και αυτονόμων συσπειρώσεων σε όλους τους χώρους, όσο και για τον κυρίαρχο ρόλο, που η αναδεικνυόμενη πρωτοπορία θα διαμορφώσει, για ένα κίνημα της "Νέας Επαναστατικής Αριστεράς" στην Ελλάδα και να οξύνει την κρίση των κομμάτων της Αριστεράς. Στις επιλογές για το φοιτητικό χώρο, ηττήθηκε η άποψη, που εξέφραζε η τάση των αυτονόμων - συσπειρώσεων, για μια λειτουργία έξω από τα Δ.Σ. και την ΕΦΕΕ, για ένα νέο όργανο εκπροσώπησης του Φοιτητικού Κινήματος. Αποφασίσθηκε η κάθοδος στις φοιτητικές εκλογές στα πλαίσια της ΕΦΕΕ - και στις Γενικές Συνελεύσεις αυτόνομα σαν Πανελλαδική ή σαν Συσπειρώσεις, ανάλογα με τις ιδιομορφίες της κάθε Σχολής. Στην τελευταία Συνεδρίαση του Κ.Σ. ψηφίστηκε η παραπάνω εισήγηση με αποχή, αλλά χωρίς αντιεισηγήσεις από την τάση των "αυτόνομων συσπειρώσεων":

Στα πλαίσια της Β.Π. λειτουργεί εκδοτική ομάδα, που εκδίδει το περιοδικό "ΑΓΩΝΑΣ" και προβληματίζεται στη μετάφραση και έκδοση θεωρητικών έργων των Αλτουσέρ - Μπετελέμ - Ροσάντα κ.α.

Η εκδοτική ομάδα αποτελείται από τους Παναγιώτη Παναγιώτου - Δημήτρη Ψαρρά - Δημήτρη [σ.σ. Αντώνη] Μαούνη - Δημήτρη Τρίμη - Ηλία Καφάογλου - Ν. Ξυράκη [σ.σ. Ξηρουδάκη].



ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥ Κ.Σ. ΤΗΣ Β.Π.

1. Πιτουρόπουλος Γιώργος (γραμματέας)
2. Μαούνης Αντώνης (μέλος του Κ.Σ. και γραφείου του Κ.Σ.)
3. Ψαρράς Δημήτρης (μέλος του Κ.Σ. και γραφείου του Κ.Σ.)
4. Αβδελά 'Εφη -----
5. Μαβίδης Νίκος (υπεύθυνος Σπουδάζουσας)
6. Δεληβοριάς Χρήστος (και μέλος του γραφείου του Κ.Σ.),
7. Δεληπέτρος Βαγγέλης (" " " )
8. Λαμπρόπουλος Θάνος ----
9. Κουτσούμπας Πέτρος (μέλος του γραφείου του Κ.Σ.)
10. Οικονομάκης Γιώργος ----
11. Μπεκάκος Νίκος ----
12. Τσιτσιμελής ; [Μιχάλης] (μέλος του γραφείου του Κ.Σ.)
13. Λαβατζής Δημήτρης (υπεύθυνος Τραπεζικών)
14. Τρίμης Δημήτρης (μέλος του γραφείου του Κ.Σ.)
15. Σταυρόπουλος Γιώργος ---·-
16. Ψαρρά Αγγέλικα ----
17. Μηλιός Γιάννης (μέλος γραφείου Κ.Σ.)
18. Μανωλόπουλος Νίκος ( " " " )
19. Παναγιώτου Παναγιώτης ( " " " )
20. Φλώρος Γιάννης ----
21. Λαζαρίδης Χρύσανθος (υπεύθυνος Σπουδάζουσας - γραφείο Κ.Σ.)
22. Κουριδάκης Σπύρος (γραφείο Κ.Σ. - υπεύθυνος Θεσσαλονίκης)
23. Κιούσης Σπύρος (υπεύθυνος Ιταλίας)
24. Μαστραντώνης Τάκης (γραφείο Κ.Σ.)
25. Καρυπίδης Γιάννης (υπεύθυνος Πάτρας)
26. Πλατής Θεόφιλος (γραφείο του Κ.Σ.)
27. Σπανός Σάκης (υπεύθυνος Γαλλίας, υπό παραίτηση)
28. Καφάογλου Ηλίας -----
29. Σταματίου Ρούλα (μέλος του γραφείου του Κ.Σ., εργατικό)
30. Καραζάνος Γιάννης [σ.σ. Γιώργος] ----

(Ελευθεροτυπία, 19/1/2003)