Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

 Ιρακινοί στις ΗΠΑ

1. / 2.   

 

Το ελληνικό Γκουαντανάμο


Παραμονές του άτυπου Συμβουλίου των 15 υπουργών Δικαιοσύνης και Εσωτερικής Ασφάλειας (στη Βέροια, 28 και 29/3), όπου θα σχεδιάζονταν οι νέες "πολεμικές επιχειρήσεις" της Ευρώπης-Φρούριο κατά των προσφύγων και των μεταναστών, ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της ελληνικής κυβέρνησης είχε αρχίσει να δουλεύει συστηματικά. "Απειλή 550.000 λαθρομεταναστών από το Ιράκ δέχεται η Ελλάδα", παπαγάλιζαν το ένα μετά το άλλο τα πολυδιαφημισμένα για τον ανθρωπισμό τους ελληνικά ΜΜΕ. Για να ακολουθήσουν και τα "εθνικά υπερήφανα" δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα προειδοποιεί την Ε.Ε ότι "δεν χωράει πλέον έστω κι έναν μετανάστη" (όπως τιτλοφορούσε σχετικό ρεπορτάζ της η "Καθημερινή", 28/3). Για τις καταγγελίες της Διεθνούς Αμνηστίας που ανάμεσα στ' άλλα θύμιζαν τις υποχρεώσεις της Ελλάδας (Οικουμενική Διακήρυξη της Γενεύης του 1951, δεσμεύσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στο Τάμπερε, 1999 κ.λπ.), δεν ακούστηκε κουβέντα. 

Τις ίδιες μέρες στα ψιλά του Τύπου πέρασαν ορισμένοι ακόμα διαμελισμοί προσφύγων στα ελληνικά ναρκοπέδια του Εβρου, αλλά αυτό βεβαίως δεν συσχετίστηκε με τα λόγια του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη στη Βέροια, ο οποίος ξεκαθάρισε στους ομολόγους του της Ε.Ε ότι "η Ελλάδα δεν πρόκειται να δεχτεί πρόσφυγες από το Ιράκ". Εκτός ίσως αν εξασφαλίσει κανένα επιπλέον "προσφυγικό πακέτο" του ΚΠΣ, που, όπως συνηθίζεται, θα σπαταληθεί κι αυτό σε συνοριοφύλακες, πυραυλακάτους, νέα ναρκοπέδια και ποτέ δεν θα φτάσει στην υποδομή υποδοχής και στήριξης των ίδιων των καταφρονεμένων. 

Ομως νωρίτερα είχε φανεί και η άλλη όψη του αγριανθρωπισμού της ελληνικής κυβέρνησης κατά των εδώ ιρακινών προσφύγων (περίπου 5.000 ψυχές) που προσπαθούν να επιβιώσουν με χίλιες δυο δυσκολίες στη δήθεν φιλόξενη χώρα μας. Λίγες ώρες μετά την εισβολή των αμερικανοβρετανικών στρατευμάτων στο Ιράκ (στις 21/3), δεκάδες Ιρακινοί (μαζί με άλλους πρόσφυγες και μετανάστες) ενώθηκαν με τις πολλές χιλιάδες των Αθηναίων στην ογκωδέστερη διαδήλωση των τελευταίων χρόνων. Στο τέλος της πορείας, απέναντι από το άντρο του κ. Μίλερ, οι πρόσφυγες, όπως και αρκετοί άλλοι διαδηλωτές, παρέμειναν συνεχίζοντας να φωνάζουν με πάθος αντιαμερικανικά συνθήματα. Διμοιρίες των ΜΑΤ τους περικύκλωσαν, τους χτύπησαν, τους γονάτισαν στο έδαφος με τον τρόπο που βλέπουμε στις πολεμικές εικόνες του CNN να συλλαμβάνονται οι συμπατριώτες τους "τρομοκράτες" από τους αμερικανούς πεζοναύτες, και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη Γενική Ασφάλεια. Κάπου 60 ανθρώπους. "Φτάνοντας στη ΓΑΔΑ", μας λέει ο Σαλάχ, "περάσαμε ανάμεσα σε δυο σειρές αστυνομικών, ανδρών και γυναικών, που μας χτυπούσαν με ρόπαλα. Το ξύλο συνεχίστηκε και στο ασανσέρ". Μετά έφτασε η ώρα των πολύωρων ανακρίσεων και το μαρτύριο της δίψας, που συνεχίστηκε και στο κτίρο της οδού Λένορμαν. Τους ρωτούσαν τα πάντα και τους απειλούσαν ότι αν δεν τα πουν όλα (αν δεν υποδείξουν ποιοι πέταγαν αβγά στην Πρεσβεία, ποιοι τους διέταξαν (sic) να πάνε στη διαδήλωση, με ποιους ακριβώς κάνουν παρέα, ποιες είναι οι πολιτικές και οι θρησκευτικές τους απόψεις κ.ο.κ.), θα πάθουν τα χειρότερα.

Μόλις έγιναν γνωστές οι συλλήψεις, ο βουλευτής του ΣΥΝ Φώτης Κουβέλης τηλεφώνησε στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης. "Θεώρησα αδικαιολόγητη τη σύλληψή τους", μας λέει. "Ημουν παρών στην πορεία, αλλά είχα και τη βέβαιη μαρτυρία άλλων διαδηλωτών, οι οποίοι ήσαν αυτόπτες, ότι οι συλληφθέντες αλλοδαποί δεν έκαναν τίποτα περισσότερο απ' ό,τι δεκάδες χιλιάδες άλλοι που πορεύονταν ειρηνικά. Κάποιοι μάλιστα από τους συλληφθέντες την ώρα που πιάστηκαν τραγουδούσαν και χόρευαν. Ενιωσα υποχρέωση να διαμαρτυρηθώ και να ζητήσω να αφεθούν ελεύθεροι". 

Υστερα από 24 ώρες παράνομης κράτησης (και κακοποίησης) αφέθηκαν ελεύθεροι οι 35. Εννιά ιρακινοί και δύο Σύροι παραπέφθηκαν με ανυπόστατες κατηγορίες (εξύβριση, απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης, δικεκριμένες φθορές, διατάραξη ειρήνης κ.λπ.). Εκτοτε, οι "πεζοναύτες" του κ. Χρυσοχοϊδη κάνουν μπλόκα στα φτωχόσπιτα και στα στέκια των Ιρακινών σε διάφορα σημεία της επικράτειας, και ποιος ξέρει πόσοι ανακρίνονται ή απελαύνονται για λόγους "εθνικής ασφάλειας".

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Counsil on American-Islamic Relations "CAIR Muslim Community safety kit" (http://www.cair-net.org/asp/article.asp?id=138&page=AA). Τυπικό δείγμα οδηγιών προς τους μουσουλμάνους των ΗΠΑ για τα μέτρα aσφαλείας που πρέπει να λάβουν απέναντι σε εχθρικές προς αυτούς εκδηλώσεις της "εθνικής έξαρσης" τις μέρες του πολέμου.

Joe Navarro "Interacting with Arabs and Muslims" (FBI Law Enforcement Bulletin, 9.2002, σ.20-23). Οδηγίες του FBI προς τους πράκτορές του για τον πιο αποτελεσματικό "χειρισμό" των αραβομουσουλμάνων πολιτών. Μεταξύ άλλων, οι ασφαλίτες εντέλλονται να διαλέγονται απευθείας με τον αρχηγό της οικογένειας, να ανταλλάσσουν όσο γίνεται λιγότερες ματιές με τα θηλυκά μέλη των οικογενειών, να τιμούν το τσάι που τους προσφέρεται και να διασφαλίζουν στο συνομιλητή τους τόσο την απαραίτητη εχεμύθεια όσο και μια κάποια ευχέρεια αναδίπλωσης, "για να μη θιγεί η υπόληψή του". 

Louise Cainkar "Targeting Muslims, at Ashcroft's discretion" (Middle East Report Online, 14.3.03, http://www.merip.org/mero/mero031403.html). Ανάλυση των θεσμικών διακρίσεων που επιβλήθηκαν σταδιακά μετά την 11.9.01 από τις υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ στους αλλοδαπούς πολίτες διαφόρων χωρών. Περίοπτη θέση ανάμεσα στους "συνήθεις ύποπτους" έχουν, φυσικά, οι προερχόμενοι από το Ιράκ.

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

Iraqi Americans (http://www.iraqiamericans.com). Το επίσημο site του Αμερικανοϊρακινού Συμβουλίου (IAC), με ειδήσεις και σχόλια από την πλευρά του φιλοπόλεμου λόμπι.

American Civil Liberties Union (http://www.aclu.org). Ο δικτυακός τόπος της κυριότερης οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ΗΠΑ. Περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και καταγγελίες της πολιτικής των "εθελοντικών συνεντεύξεων".

ΔΕΙΤΕ

Ελα να δεις τον παράδεισο (Come see the paradise) του Αλαν Πάρκερ (1990). Η συλλογική εκτόπιση των αμερικανών πολιτών ιαπωνικής καταγωγής στα χρόνια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Αυτοκριτική ματιά -αλλά, φυσικά, εκ των υστέρων...

(Ελευθεροτυπία, 6/4/2003)