ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ 'Η ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ;

Φανερά κονδύλια των γραφείων τύπου

1. / 2.   

 

«Η ανεξαρτησία είναι δική σας υπόθεση...»

Σπάνια κυβερνητικό στέλεχος μιλά δημόσια για τις έμμισθες διασυνδέσεις των δημοσιογράφων με τις κυβερνητικές ή τις άλλες υπηρεσίες επικοινωνίας του δημόσιου τομέα. 

Ο υφυπουργός Τύπου Τηλέμαχος Χυτήρης δεν αρνήθηκε ότι δημιουργούνται προβλήματα, αλλά γι' αυτά τον πρώτο λόγο πιστεύει ότι πρέπει να έχουν οι Ενώσεις των δημοσιογράφων. Υπόσχεται να δώσει από αύριο κιόλας όλα τα στοιχεία για το ποιοι δημοσιογράφοι απασχολούνται σε κρατικά πόστα και μας θυμίζει ότι το υπουργείο του... κατάγεται από την εποχή της χούντας. Οσο για τα «μυστικά κονδύλια» της εποχής των «μακεδονικών αγώνων», ούτε κι αυτός έχει βγάλει ακόμα συμπέρασμα. 

*«Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να επικαλεστεί την προστασία των "προσωπικών δεδομένων" για να αρνηθεί τη διαφάνεια. Τα στοιχεία είναι στη διάθεση του καθενός, διότι αυτοί οι δημοσιογράφοι προσφέρουν δημόσια υπηρεσία, είναι συνεπώς καταγραμμένοι. Οποιος δουλεύει για την κυβέρνηση ή για δημόσιους οργανισμούς παίρνει ένα μισθό και κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά που περιγράφεται. Επομένως, η πρόσβαση είναι και πρέπει να είναι ελεύθερη σε όλους. Δεν υπάρχει νομικός περιορισμός για την κυβέρνηση να προσλαμβάνει δημοσιογράφους για θέσεις σχετικές με τις επαγγελματικές τους ικανότητες, ακόμα και ως συμβούλους. Αρκεί βέβαια όλα να γίνονται με απόλυτη διαφάνεια, ώστε όλοι να μπορούν να κρίνουν όλους».

*»Καταλαβαίνω ότι δημιουργούνται πολλών ειδών ενστάσεις και υπόνοιες σε ό,τι αφορά τη δεοντολογία του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, τους περιορισμούς ωστόσο πρέπει να τους θέσετε εσείς οι ίδιοι. Γνωρίζω πολύ καλά τι συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και σχολιάζω θετικά όσα π.χ. ισχύουν στη Βρετανία, στην οποία έχω εργαστεί και όπου ακόμα και μια έμμεση αμοιβή δημοσιογράφου, έστω κι ένα δώρο από κρατική ή ιδιωτική υπηρεσία ή επιχείρηση δεν γίνεται με κανένα τρόπο αποδεκτό. Αν ο δημοσιογράφος θεωρεί ο ίδιος ότι η ανεξαρτησία του με μια δεύτερη δουλειά που έχει σε δημόσιο φορέα, περιορίζεται, τότε ασφαλώς πολύ καλά κάνει και αρνείται αυτή τη θέση -πέραν της ουσίας, ακόμα και για το φαίνεσθαι. Και εν πάση περιπτώσει, έχει τη δυνατότητα να παραιτηθεί από το μέσο ενημέρωσης όπου εργάζεται και τότε φαντάζομαι ότι μπορεί να δουλέψει όπου θέλει. Στην Ελλάδα δείχνουμε μια ανοχή. Σας θυμίζω ότι χρειάστηκε χρόνος και πολλές συζητήσεις για να περάσει το "ασυμβίβαστο" των βουλευτών δημοσιογράφων. Εκλεγόταν ένας δημοσιογράφος και συνέχιζε να έχει δική του εκπομπή...».

*»Παρ' ότι γίνονται υπερβολές από κυβερνητικούς παράγοντες με τις δημοσιογραφικές αποστολές με έξοδα του Δημοσίου, δεν νομίζω ότι αυτή η πρακτική είναι γενικά κολάσιμη. Δεν δημιουργεί σχέσεις εξάρτησης με τους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ, αρκεί βεβαίως αυτά τα ταξίδια να πραγματοποιούνται όταν υπάρχει ιδιαίτερο πολιτικό ενδιαφέρον».

*»Πιστεύω ότι ο δημοσιογράφος έχει μόνο μια περιουσία: το όνομά του, την υπογραφή του κάτω από το κείμενό του. Αν αυτό αμφισβητηθεί, τότε αμφισβητείται όλη η ουσία της δημοσιογραφίας. Σας το λέω εγώ από μια επίσημη θέση, από ένα υπουργείο που έχει τις αρχές του επί δικτατορίας -εδώ ήταν η Γενική Γραμματεία Τύπου- και ήταν τότε όλοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι έπρεπε να κάνουν μια συγκεκριμένη προπαγάνδα. Ετσι στήθηκε αυτή η Γραμματεία. Η εξουσία και στη δημοκρατία έχει τέτοιες δυνατότητες, τέτοιους πειρασμούς. Αρα τη δημοσιογραφική δεοντολογία πρώτος απ' όλους πρέπει να την προστατεύει ο ίδιος ο δημοσιογράφος».

*»Η υπόθεση των μυστικών κονδυλίων επί κυβερνήσεως Ν.Δ. δυστυχώς δεν κατέληξε πουθενά, παρά το θόρυβο στο χώρο του τύπου και τις πολιτικές διαστάσεις που έλαβε. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι σ' αυτό εδώ το υπουργείο στο οποίο βρίσκομαι αρκετά χρόνια δεν υπήρξε, ούτε εντοπίστηκε και τότε τέτοιου είδους συναλλαγή με δημοσιογράφους. Το ζήτημα είχε επικεντρωθεί στο υπουργείο Εξωτερικών».



ΔΙΑΒΑΣΤΕ

ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ
Εκθεση: «Το δημοσιογραφικό επάγγελμα μπροστά στην κοινωνία της γνώσης - Κατευθύνσεις παρέμβασης για την προστασία της ενημέρωσης και την προστασία του δημοσιογραφικού επαγγέλματος». (Αθήνα, Φεβρουάριος 2003).

Αξιόλογη και πρωτότυπη εργασία που συνέταξε ομάδα επιστημονικών συνεργατών του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ με υπεύθυνο τον Πέτρο Λινάρδο-Ρυλμόν για λογαριαμό της ΕΣΗΕΑ. Η πολυαπασχόληση των δημοσιογράφων, οι άτυπες εργασιακές σχέσεις, οι εξαρτήσεις από διάφορες πηγές και συμφέροντα, η χαμηλή κατάρτιση και η κακή οργάνωση της παραγωγής του ενημερωτικού προϊόντος, οδηγούν στην περαιτέρω απαξίωση των μέσων, αλλά και του επαγγέλματος. Σοβαρή απειλή για την αξιοπιστία της δημοσιογραφίας αποτελεί η παράλληλη απασχόληση στα γραφεία τύπου δημόσιων και ιδιωτικών φορέων.


ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

http://www.vprc.gr/2/904/index_gr.html
Η πρώτη και μοναδική πλήρης ακτινογραφία του δημοσιογραφικού επαγγέλματος πανελλαδικά από την VPRC, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Δικτύου Ελληνίδων Δημοσιογράφων (Φεβρουάριος 2002). Το 65,5% του συνόλου των δημοσιογράφων προτιμά την αποκλειστική απασχόληση σε ένα ΜΜΕ και προφανώς περισσότεροι διαφωνούν με τις παράλληλες δουλειές στις δημόσιες σχέσεις. 

http://www.activemedia.gr
Το site της Συσπείρωσης Δημοσιογράφων, στο πρόγραμμα της οποίας υπάρχει καθαρή θέση: «Οσοι δημοσιογράφοι θέλουν να εργαστούν σε γραφεία τύπου και για όσο διάστημα θα εργάζονται εκεί, θα στερούνται τη συνδικαλιστική προστασία γι' αυτή τους τη δουλειά». Κι αυτό διότι «οι έμμισθες διασυνδέσεις με τις δημόσιες σχέσεις και άλλες επικοινωνιακές δραστηριότητες δεν βοηθούν στην αναβάθμιση του επαγγέλματος, εφόσον σε πολλές περιπτώσεις διαπιστώνεται συστηματική καταστρατήγηση διατάξεων του κώδικα δεοντολογίας». 

http://www.esiea.gr
Το καταστατικό, ο κώδικας δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ και οι μεταξύ τους αντιφάσεις ως προς το επίδικο ζήτημα.

(Ελευθεροτυπία, 18/5/2003)