Η ΑΝΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ «Β-Μ»

Μολυσμένα Μάρμαρα

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

1. / 2.   

Μάρμαρα εισαγωγής-εξαγωγής

Η απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού να αναθέσει στην Burson-Marsteller (Β-Μ) την καμπάνια για την
επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα συμβαδίζει με την πλήρη αναθεώρηση της ελληνικής πολιτικής για την τύχη των «Ελγινείων». Η αρχική έμπνευση της Μελίνας βασιζόταν στην τότε δημοφιλή και αυτονόητη τοποθέτηση: «Τα μάρμαρα είναι δικά μας». Ο Παρθενώνας είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού που έχει ακρωτηριαστεί από τον Ελγιν. Η αδικία εις βάρος της ιστορίας και της τέχνης πρέπει να αποκατασταθεί.

Η Μελίνα είχε επίσημα διακηρύξει από το βήμα του παγκόσμιου συνεδρίου της Unesco (Μεξικό, 26/7-6/8/82) την πρόθεση της Ελλάδας να διεκδικήσει τα Ελγίνεια:

«Η Ελλάδα με την μεσολάβηση της Διακρατικής Επιτροπής της Unesco για την προώθηση της επιστροφής
πολιτιστικών θησαυρών στις χώρες καταγωγής τους θα ζητήσει επίσημα την επιστροφή των Μαρμάρων της
Ακρόπολης. Δεν είμαστε αφελείς. Ισως να 'ρθει η ημέρα που αυτός ο κόσμος θα δημιουργήσει άλλα οράματα, άλλες αντιλήψεις για την ιδιοκτησία, την πολιτιστική κληρονομιά και την ανθρώπινη δημιουργία. Και καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι τα μουσεία δεν μπορεί να αδειάσουν. Αλλά θέλω να σας υπενθυμίσω ότι για την περίπτωση των Μαρμάρων της Ακρόπολης δεν ζητούμε την επιστροφή ενός πίνακα ή ενός αγάλματος. Ζητούμε την αποκατάσταση ενός μοναδικού μνημείου, ξεχωριστού συμβόλου ενός πολιτισμού».

Το συνέδριο υιοθέτησε ψήφισμα υπέρ της ελληνικής θέσης. Απέναντι σ' αυτή την ξεκάθαρη τοποθέτηση οι
Βρετανοί υποχρεώθηκαν να αμυνθούν. Το μοναδικό τους επιχείρημα ήταν ότι τα Μάρμαρα στην Αθήνα
κινδυνεύουν από το νέφος. Το πραγματικό τους πρόβλημα βέβαια ήταν ότι η ενδεχόμενη επιστροφή των
Μαρμάρων θα άνοιγε την όρεξη σε πολλές χώρες που έχουν στερηθεί τα έργα τέχνης του πολιτισμού τους με ανάλογες μεθόδους. Το αποτέλεσμα θα ήταν να απογυμνωθεί το Βρετανικό Μουσείο από τις σημαντικότερες συλλογές του.

Η απάντηση των ελλήνων αρμοδίων -με πολλές παλινωδίες- δικαίωσε τους Βρετανούς. Παραδέχτηκαν ότι δεν θα λυθεί ποτέ το πρόβλημα της μόλυνσης του αττικού ουρανού και έσπευσαν να αποκαθηλώσουν και τα υπόλοιπα γλυπτά του Παρθενώνα και να τα στοιβάξουν στις αποθήκες. Παράλληλα άρχισε να διαμορφώνεται η νέα ελληνική πρόταση: τα γλυπτά θα εκτεθούν ενωμένα στο νέο μουσείο της Ακρόπολης, το οποίο έχει κάποια οπτική επαφή με το μνημείο. Εγκαταλείφθηκαν τα διαβήματα στους διεθνείς οργανισμούς που είχαν αποδώσει εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα στον ΟΗΕ, την Unesco και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Λόγος για αποκατάσταση της ενότητας του μνημείου έπαψε να γίνεται. Αλλά ο κ. Βενιζέλος εμπνεύστηκε και άλλη συμβιβαστική πρόταση: «Να έρθουν», λέει, τα Μάρμαρα «δανεικά», ενόψει της Ολυμπιάδας. Να εκτεθούν στην Αθήνα, αλλά να ανήκουν στο Βρετανικό Μουσείο. Και να τους δώσουμε πλούσια ανταλλάγματα, σε αρχαιότητες φυσικά.

Πρόκειται δυστυχώς για κουτοπονηριά ιθαγενών προς αποικιοκράτες, την οποία δεν είναι βεβαίως διατεθειμένοι να καταπιούν οι έμπειροι Λονδρέζοι. Στο εύλογο ερώτημα του δημοσιογράφου αν θα επιστρέψουν τα Μάρμαρα στο Λονδίνο για τη διεκδίκηση της Ολυμπιάδας του 2012, ο υπουργός Πολιτισμού μασάει τα λόγια του: «Δεν είναι κάτι που το έχουμε θέσει ή το έχουμε συζητήσει. Ας μας το ζητήσουν!» (εκπομπή Παπαχελά, Mega, 22/1/04). Ο δημοσιογράφος τού επισημαίνει ότι αν επιστρέψουν τα Μάρμαρα με τη μορφή του «δανείου», καμιά κυβέρνηση δεν θα μπορεί να πάρει το κόστος να τα δώσει πίσω στους Βρετανούς. «Μα εμείς δεν είπαμε ποτέ ότι θα ξαναγυρίσουν».

Δανεικά κι αγύριστα λοιπόν. Και οι κουτόφραγκοι θα τσιμπήσουν και θα μας τα δώσουν. Αυτή η «νέα πολιτική» για τα Μάρμαρα ολοκληρώνεται με την καταστροφική επιμονή να χτιστεί το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης πάνω στην ανασκαφή του Μακρυγιάννη, σε πείσμα των διαμαρτυριών αρχαιολόγων, αρχιτεκτόνων και διεθνών οργανισμών. Ενα εθνικό πολιτιστικό κεφάλαιο έχει μετατραπεί σε φτηνό παζάρι, στο όνομα της κοντόφθαλμης πολιτικής σκοπιμότητας.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Carl Deal
«The Greenpeace Guide to Anti-environmental Organizations» (εκδόσεις «Ordonian Press»).
Πλήρης κατάλογος δεκάδων αντιοικολογικών οργανώσεων που έχουν στηθεί και χρηματοδοτούνται από τη
μεγάλη βιομηχανία. Πρώτη στον κατάλογο η Β-Μ.

John C. Stauber, Sheldon Rampton
«Toxic Sludge is Good for You» (εκδόσεις «Common Courage Press», Monroe, Maine 1995).
Ο ρόλος των εταιρειών δημοσίων σχέσεων στη διαμόρφωση του προφίλ των ρυπογόνων εταιρειών.

Andrew Rowell
«Green Backlash» (εκδόσεις «Routledge», London 1996).
Περιγραφή των μεθόδων που χρησιμοποιούνται από τις μεγάλες βιομηχανίες για την αντιμετώπιση και την
εξουδετέρωση του οικολογικού κινήματος. Ειδικό κεφάλαιο για την Β-Μ.

«What's Wrong with: Burson-Marsteller?»
Corporate Watch (τεύχος 2, χειμώνας 1996)
(http://www.corporatewatch.org.uk/magazine/issue2/cw2f2.html)

Carmelo Ruiz
«Burson-Marsteller: PR for the new world order» (6/7/97)
(http://www.hartford-hwp.com/archives/27/061.html)


ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ

http://www.bm.com
Η επίσημη ιστοσελίδα της Burson-Marsteller

http://www.marblesreunited.org
Η ιστοσελίδα της νέας καμπάνιας που οργανώνει το υπ. Πολιτισμού με την Burson- Marsteller στη Βρετανία.

http://www.corporatewatch.org.uk/profiles/burson/burson1.htm
Εξαντλητική μελέτη της δράσης της Β-Μ, από εξειδικευμένη μη κυβερνητική οργάνωση.
 

(Ελευθεροτυπία, 8/2/2004)