ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ

Ενοχοι «χωρίς αποδείξεις»

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

1. / 2.   

Τη δικονομία που ξέρατε, ξεχάστε την. Οι άνθρωποι που δικάζονται επί μήνες στον Κορυδαλλό ως μέλη του ΕΛΑ βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα νέο σύστημα απονομής δικαιοσύνης: Η καταδίκη δεν απαιτεί στοιχεία και αποδείξεις. Αρκούν οι υπόνοιες της «Αντιτρομοκρατικής».

Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από το δικαστήριο του Κορυδαλλού: το φάντασμα του κ. Παπαθεμελή! Επί μέρες πολλές, από το Φεβρουάριο που ξεκίνησε αυτή η δίκη, το όνομα του τέως υπουργού Δημόσιας Τάξης ήταν στο στόμα όλων των παραγόντων της δίκης. Για τους τρεις πρώτους μάρτυρες αυτή η συσχέτιση ήταν αναμενόμενη. Ο κ. Ζήσης ανέφερε σε κάθε ευκαιρία τον τέως υπουργό που επιχείρησε -όπως και ο ίδιος- να αξιοποιήσει τα περιβόητα αρχεία της Στάζι. Ο κ. Νηστικάκης υπήρξε ο πρώτος που ήρθε σε επαφή με τις γερμανικές αρχές για τον ίδιο λόγο, ενώ η κ. Μπόση υπήρξε σύμβουλος του υπουργείου επί Παπαθεμελή.

Αλλά και όταν ξεκίνησε η επεισοδιακή κατάθεση Κυριακίδου, και πάλι τον Παπαθεμελή είχαν στο νου τους οι παράγοντες της δίκης, εντός και εκτός της αίθουσας του Κορυδαλλού. Πώς συνέβη αυτό; Εξηγούμαστε.

Ο χαμένος υπουργός

Σε όλη την πρώτη φάση της διαδικασίας του Κορυδαλλού τέθηκε επανειλημμένα το αίτημα να κληθεί για να εξεταστεί ο κ. Παπαθεμελής. Η πρόεδρος ευχόταν με κάθε ευκαιρία να «έρθει να μας τα πει», αφήνοντας να εννοηθεί ότι από τις γνώσεις του κ. Παπαθεμελή εξαρτάται η διαφώτιση του δικαστηρίου για την υπόθεση.

Η εναγώνια αυτή αναζήτηση του τέως υπουργού έλαβε και κωμικές διαστάσεις, όταν ο κατηγορούμενος κ. Αγαπίου παρέδωσε τα προσωπικά τηλέφωνα του κ. υπουργού (που αδυνατούσε να εντοπίσει το δικαστήριο). «Μήπως μπορείτε να μας δώσετε και το τηλέφωνο του κ. Γιαλουρίδη;» ήταν η αφοπλιστική ατάκα της προέδρου.

Στο επίκεντρο της όλης συζήτησης περί Παπαθεμελή βρισκόταν επί μέρες η λεγόμενη «απόρρητη έκθεση» του τέως υπουργού, με την οποία υποτίθεται ότι θα έπεφτε επιτέλους φως στη σκοτεινή αυτή απόφαση: «Να προσκομιστεί η έκθεση Παπαθεμελή», ζητούσε ο συνήγορος πολιτικής αγωγής Γ. Μαύρος. «Εχει μέσα στοιχεία αξιολόγησης κι εμείς αυτά ζητάμε» (25/2).

Διαμαρτυρήθηκε, μάλιστα, ότι τη ζήτησε από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης και του απάντησαν ότι δεν διαθέτουν παρόμοια έκθεση. «Να τα φέρουν», πρόσθετε άλλος εκπρόσωπος της πολιτικής αγωγής, «γιατί μετά τις 8 του Μάρτη (σ.σ. εκλογές) θα τα φέρουν θέλουν δεν θέλουν». Πάντως ο συνήγορος αυτός δεν ξαναεμφανίστηκε μετά τις εκλογές. Για την κλήση του κ. Παπαθεμελή υπερθεμάτισε και ο κ. Κατσαντώνης (15/3). Η πρόεδρος ρωτούσε σε κάθε ευκαιρία: «Τι γνωρίζετε γι' αυτή την έκθεση Παπαθεμελή; Την έχετε;» (15/3). Κι όταν εμβρόντητος ο μάρτυρας Ζήσης της απαντούσε «βεβαίως, έχει δημοσιευτεί επανειλημμένα», τον διέκοπτε για να σχολιάσει τα χάλια μας: «Μόνο απόρρητη δεν είναι. Ποιος τη διέρρευσε;».

Βέβαια η πραγματικότητα είναι κάπως διαφορετική. Η περιβόητη «έκθεση Παπαθεμελή» δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρεθεί. Οχι μόνο δεν είναι απόρρητη και δυσεύρετη, αλλά έχει εκδοθεί ακόμα και σε βιβλίο, από τον ίδιο, μαζί με άλλα κείμενά του για την εξάρθρωση της τρομοκρατίας («Κατά τρομοκρατίας. Ετσι ξεκινήσαμε», Θεσσαλονίκη 2002).

Με έκπληξή του ο αναγνώστης του βιβλίου θα διαπιστώσει ότι η περιζήτητη έκθεση δεν είναι τίποτα άλλο από ένα «μνημόνιο» για τους τρόπους αντιμετώπισης της τρομοκρατίας, το οποίο παρέδωσε στον Ανδρέα Παπανδρέου ο τότε υπουργός κατά την αποχώρησή του (31/3/95). Το μνημόνιο αυτό δεν περιείχε καμιά μυστική ενημέρωση. Επρόκειτο για ένα πολιτικό σχέδιο αλλαγών στο νομοθετικό και κατασταλτικό πλαίσιο αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Αντίθετα από όσα έχει φανεί να πιστεύει η πολιτική αγωγή, οι εισαγγελείς και ορισμένα μέλη του δικαστηρίου, η περιβόητη έκθεση ξεκαθαρίζει ότι όλα τα στοιχεία και οι αναλύσεις του επιτελείου Παπαθεμελή έχουν από τότε τεθεί «στη διάθεση των αρχών, διωκτικών και δικαστικών».

Ο ίδιος ο κ. Παπαθεμελής, ύστερα από πίεση των ανακριτικών αρχών που τον καλούσαν να καταθέσει τις ειδικές του γνώσεις για την τρομοκρατία, δήλωσε εγγράφως στην εισαγγελία ότι το έγγραφο αυτό δεν αφορά στοιχεία: «Πρόκειται, όπως είναι προφανές, για πολιτικό κείμενο με αυτό που στη νομική γλώσσα ονομάζεται αξιολογικές κρίσεις. Κατά συνέπεια δεν αφορά τη δικαιοσύνη» (14/4/95).

Αυτή η δημόσια παραδοχή δεν σημαίνει ότι δεν έχουν καμιά αξία τα γραφόμενά του. Το αντίθετο μάλιστα. Οπως αποδεικνύεται ήδη από τη διαδικασία που ακολουθεί το δικαστήριο του Κορυδαλλού, σε όλη την επιχείρηση που διαφημίστηκε ως «εξάρθρωση του ΕΛΑ» οι προτάσεις του μνημονίου Παπαθεμελή έχουν γίνει απολύτως δεκτές και ακολουθούνται με θρησκευτική ευλάβεια.

Καταγράφουμε συνοπτικά αυτές τις θέσεις:

1. Σύσταση κλειστής, άκρως εμπιστευτικής Μεικτής Ομάδας Δράσης των υπουργείων Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης με πολύ προσεκτική επιλογή προσώπων γιατί ο κίνδυνος διαρροών είναι και υπαρκτός και μεγάλος. Εκεί πρέπει να ελεγχθεί και επιβεβαιωθεί το στρατηγικό πλάνο και να προγραμματισθούν τα στάδια δράσης, η νομική τεκμηρίωση και η μεθόδευση των συλλήψεων, καθώς και να συνεκτιμηθούν οι πολιτικές και κοινωνικές παράμετροι του εγχειρήματος.

2. Να υπάρξει συντονισμός με τις υπηρεσίες ξένων χωρών, κυρίως όμως με τις αμερικανικές.

3. Να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο ψυχολογικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας Είναι χρησιμότατο για την προετοιμασία της κοινής γνώμης.

4. Να ψηφιστεί νομοσχέδιο προστασίας μαρτύρων και δικαστών. Να ανατεθούν οι υποθέσεις σε αμιγή δικαστήρια γιατί «τα λαϊκά μέλη των μεικτών ορκωτών είναι ευεπίφορα σε απειλές». Να προβλεφθούν ευεργετήματα για τα στελέχη της τρομοκρατίας που θα συμβάλουν αποφασιστικά στην εξάρθρωσή της.

Η σημαντικότερη θέση του κ. Παπαθεμελή είναι εκείνη που συνοψίζει το μνημόνιό του και περιλαμβάνεται σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Νίκο Χατζηνικολάου, δύο χρόνια μετά την αποπομπή του («Εθνος», 2/6/97).

«Οι δικαστές των υποθέσεων τρομοκρατίας πρέπει να γνωρίζουν ότι στην περίπτωσή τους δεν μπορούν να υπάρξουν οι πλήρεις αποδείξεις που είναι αναγκαίες για το κοινό έγκλημα».

Καταδίκη χωρίς αποδείξεις

Ο κ. Παπαθεμελής δικαιούται, λοιπόν, να είναι υπερήφανος, όπως διαφαίνεται και από τον τίτλο του μικρού του βιβλίου. Η δίκη του Κορυδαλλού πιστοποιεί το γεγονός ότι όλες του οι υποδείξεις έχουν γίνει αποδεκτές. Για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση μπαίνει σε εφαρμογή η δίωξη ανθρώπων με απλές υπόνοιες των αστυνομικών αρχών και επιδιώκεται η καταδίκη τους «χωρίς να υπάρχουν πλήρεις αποδείξεις», εφόσον έτσι πρέπει να δικάζονται οι «υποθέσεις τρομοκρατίας».

Αν εξετάσουμε τις υποδείξεις του μνημονίου Παπαθεμελή διαπιστώνουμε ότι όλες έχουν ήδη γίνει πράξη: Θεσπίστηκε ήδη ο αντιτρομοκρατικός νόμος που επιθυμούσε (σημείο 4). Ο ψυχολογικός πόλεμος κατά της τρομοκρατίας έφτασε στο απόγειό του με το συντονισμό επίλεκτων δημοσιογράφων και την οργάνωση «διαρροών» το καλοκαίρι του 2002 (σημείο 3). Οσο για τη συνεργασία με υπηρεσίες ξένων κρατών και ειδικότερα τις αμερικανικές, έχει κι αυτή πραγματοποιηθεί σε σημείο που οι εκάστοτε υπουργοί Δημόσιας Τάξης να συναντούν συχνότερα τον πρεσβευτή των ΗΠΑ, απ' ό,τι τον πρωθυπουργό (σημείο 2).

Το σημαντικότερο όμως είναι το σημείο 1, στο οποίο ο κ. Παπαθεμελής εισηγείται τη συνεργασία των υπουργείων Δ. Τάξης και Δικαιοσύνης για τη «μεθόδευση των συλλήψεων», προκειμένου προφανώς να ευδοκιμούν οι καταδίκες «χωρίς πλήρεις αποδείξεις».

Διαπιστώνοντας ανάλογα χαρακτηριστικά της διαδικασίας στην παρούσα δίκη, ο Σπύρος Φυτράκης δήλωνε ήδη στις 18/2: «Η διεύρυνση κατηγοριών χωρίς ενδείξεις είναι ένα μεγάλο πρόβλημα. Το βούλευμα μιλάει για αυτουργία χωρίς κανένα στοιχείο και οι κατηγορούμενοι δεν μπορούν να αμυνθούν».

Ο εισαγγελέας κ. Πατσής απάντησε αμέσως: «Προ ημερών βλέπω κι εγώ ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα "Εστία" -δεν είμαι θιασώτης καμιάς εφημερίδας, τις διαβάζω όλες- που ήγειρε σάλο στη Βρετανία, διότι για να προλάβει την απεξάρθρωση της κοινωνίας από την οργανωμένην τρομοκρατίαν λέγει ότι θα δικάζονται μυστικά οι κατηγορούμενοι, αν αυτό είναι απαραίτητο για να προστατευτούν πηγές των υπηρεσιών πληροφοριών, να μειωθεί το βάρος των αποδείξεων και να εισαχθεί η έννοια της προληπτικής κατηγορίας, ώστε να μπορούν να δικάζονται πριν πραγματοποιήσουν επίθεση. Δεν το υιοθετώ, το θέτω όμως στην άκρη».

Στο σκεπτικό της απόρριψης των ενστάσεων της υπεράσπισης η πρόεδρος διατυπώνει την καινοφανή θέση ότι «ο κοινός νομοθέτης δεν δεσμεύεται να νομοθετήσει και πέρα των συνταγματικών ορίων», με αποτέλεσμα να ακολουθήσει ομαδική αποχώρηση διαμαρτυρίας των συνηγόρων υπεράσπισης.

Η καθημερινότητα του δικαστηρίου στον Κορυδαλλό είναι απολύτως ενδεικτική:

- Θεωρούνται εξαρχής πολύ σημαντικά και αξιόπιστα τα «αρχεία Στάζι», τα ίδια που μέχρι σήμερα είχαν θεωρηθεί άχρηστα χαρτιά από τις αστυνομικές και τις δικαστικές αρχές.

Εξετάζοντας την περασμένη Τρίτη τον κ. Ραυτόπουλο, η πρόεδρος αντέδρασε όταν εκείνος ανέφερε ότι θεωρεί τα χαρτιά αυτά πλήρως αναξιόπιστα: «Οταν έχουν αναγνωριστεί σε δίκες με κατηγορουμένους όπως τον Κάρλος και τον Βάινριχ, εσείς με ποια κριτήρια δεν τα αναγνωρίζετε;» (18/5). Βέβαια από κανένα σημείο της διαδικασίας ή της δικογραφίας δεν προκύπτει αυτή η βεβαιότητα της προέδρου. Αντιθέτως, όπως έχουμε αποκαλύψει, το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας έχει απορρίψει τη χρήση των χαρτιών αυτών.

- Θεωρούνται «έγγραφα» κάθε λογής χαρτιά που προσκομίζουν οι μάρτυρες κατηγορίας, αρκεί να έχουν «επίσημη μετάφραση», λες και η μετάφραση ενός παλιόχαρτου το μεταβάλλει σε αυθεντικό.

- Οταν «κολλάει» κάποιος μάρτυρας, το δικαστήριο διακόπτει. Μετά τη διακοπή -ως εκ θαύματος- ο μάρτυρας παύει να βρίσκεται σε δύσκολη θέση.

- Η διευθύνουσα τη συζήτηση φροντίζει να συμπληρώνει με τη δική της πληθωρική παρουσία τα κενά στη δικογραφία, στη μνήμη των μαρτύρων, στις αντιφάσεις μεταξύ μαρτύρων ή μεταξύ των διαδοχικών καταθέσεων του ίδιου μάρτυρα.

- Το δικαστήριο αποδέχεται ως γνήσια κάθε λογής πειστήρια που προσκομίζονται οψίμως στο ακροατήριο, με αποκορύφωμα διάφορα επιβαρυντικά «αναμνηστικά» που θυμόταν κάθε λίγες μέρες η βασική μάρτυρας.

- Μπαίνουν στο στόμα των μαρτύρων κατηγορίας ακόμα και πράγματα που δεν έχουν πει. Ακόμα και η κ. Κυριακίδου αντέδρασε, όταν της αποδόθηκε ότι η «Αντιπληροφόρηση» έβγαινε σε γιάφκα, ότι η κ. Αθανασάκη ήταν στο ένοπλο συμβούλιο του ΕΛΑ, ότι ο Κανάς ήταν ο Τζορτζ της επίθεσης στον σαουδάραβα πρέσβη (6/4), κ.ο.κ.

- Τα μέλη του δικαστηρίου και οι εισαγγελείς διαβάζουν επί της έδρας και ρωτούν με βάση βιβλία που έχουν γραφτεί για τις υποθέσεις της τρομοκρατίας. Μ' αυτό τον τρόπο γίνεται αποδεκτή ως δεδομένη η θεωρία των διωκτικών αρχών που έχει υιοθετηθεί από τους συγκεκριμένους συγγραφείς-δημοσιογράφους.

Η ανακύκλωση είναι πλήρης. Επί ώρα καταθέτει κάποιος μάρτυρας για ένα υποτιθέμενο ταξίδι Γιωτόπουλου-Αγαπίου στην Κούβα (15/3). Ακολουθούν ειρωνικά σχόλια του εισαγγελέα: «Για να πάρουν πούρα;». Οταν όμως ρωτάται ο μάρτυρας για την πηγή γνώσης του, είναι αποκαλυπτικός: «Από το βιβλίο Παπαχελά-Τέλλογλου».

- Το δικαστήριο είναι υπερπροστατευτικό προς τους μάρτυρες κατηγορίας και τους κολακεύει με κάθε ευκαιρία. «Είσαστε ο μόνος μάρτυρας που μπορεί να μας πει μερικά πράγματα», θα πει η πρόεδρος στον γνωστό κ. Ζήση (10/3), για να προσθέσει ο εισαγγελέας: «Η εισαγγελία πρότεινε ως πρώτον αυτόν τον μάρτυρα προφανώς για να δώσει μεγαλύτερην τόνωσιν εις την δίκην» (15/3). Οσο για την Κυριακίδου, «εμάς μας καλύπτει πλήρως» (πρόεδρος, 21/4).

- Με ευκολία ξεπερνά το δικαστήριο τις οφθαλμοφανείς αδυναμίες του βουλεύματος που κάνει αριθμητικά λάθη για να εξασφαλίσει την παραγραφή του αδικήματος της Κυριακίδου και να την εμφανίσει ως μάρτυρα και όχι ως κατηγορούμενη.

Οταν οι συνήγοροι υπεράσπισης επισημαίνουν τις παρατυπίες της προδικασίας, το δικαστήριο τους εγκαλεί που τολμούν να αμφισβητήσουν τον κ. Διώτη ή τον κ. Ζερβομπεάκο. Αλλά είναι πάλι το δικαστήριο που αφήνει εκτεθειμένους τους εισαγγελικούς αυτούς λειτουργούς, όταν πρέπει να στηρίξει κάποια νέα στοιχεία που θυμούνται οψίμως οι μάρτυρες: «Εάν δηλαδή ο κ. Ζερβομπεάκος και ο κ. Διώτης δεν κάνανε καλά τη δουλειά τους...» (πρόεδρος 28/4).

- Μετά την εμφάνιση των πρώτων αντιφάσεων, η πρόεδρος ζητάει από τους μάρτυρες κατηγορίας να επιβεβαιώσουν τις προανακριτικές τους καταθέσεις διαβάζοντάς τους αποσπάσματα.

- Αποκαλύπτεται ότι οι προανακριτικές «αναγνωρίσεις» έχουν γίνει ατύπως με επισκέψεις της Αντιτρομοκρατικής στα σπίτια των μαρτύρων, όπου υποδείχθηκε και το περιεχόμενο των καταθέσεων.

- Αποκαλύπτεται ότι με κάποιο μυστηριώδη τρόπο την παραμονή των καταθέσεων οι μάρτυρες έχουν εφοδιαστεί (παρανόμως) με αντίγραφα των προανακριτικών τους καταθέσεων, έτσι ώστε να αποφύγουν τις αντιφάσεις.

Αυτοί είναι οι λόγοι που το δικαστήριο του Κορυδαλλού διεξάγεται μέσα σε μια έντονα ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα. Για την εικόνα του χάους, της αταξίας και των διαρκών συγκρούσεων δεν ευθύνεται ούτε ο αυθορμητισμός της προέδρου ούτε η προβληματική ιδιοσυγκρασία των δυο βασικών μαρτύρων κατηγορίας (Ζήσης-Κυριακίδου), ούτε και η γενική διαπίστωση ότι οι περισσότεροι μάρτυρες ήρθαν δασκαλεμένοι από την Αντιτρομοκρατική. Φταίει αυτή η εκβιαστική εφαρμογή του θεωρήματος Παπαθεμελή που ξεκίνησε από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία και τον κ. Διώτη στην προανάκριση, μεταδόθηκε στον ειδικό ανακριτή και ολοκληρώνεται τώρα στο ακροατήριο του Κορυδαλλού.

Το χάος προκύπτει από το γεγονός ότι η καημένη η δικονομία δεν έχει προσαρμοστεί στις επιταγές του νέου θεωρήματος. Ο «αντιτρομοκρατικός» νόμος κατέταξε βέβαια την τρομοκρατία (χωρίς να την κατονομάζει) στα ιδιώνυμα εγκλήματα, αλλά δεν τόλμησε να περιστείλει τα ατομικά δικαιώματα στο βαθμό που θα ήθελαν οι εμπνευστές του. Γι' αυτό εξάλλου αναγγέλλεται ήδη η τροποποίησή του επί το αυστηρότερο.

Από κει προκύπτει η αδυναμία της προέδρου να διευθύνει μια διαδικασία. Εφόσον εξαρχής πρέπει να θεωρηθούν ως θέσφατα τα αρχεία της Στάζι, και πλήρως αξιόπιστοι μάρτυρες ο κ. Ζήσης, η κ. Κυριακίδου κ.λπ., τα περιθώρια τήρησης της δικονομίας είναι ασφυκτικά.

- Μόλις επιχειρήσουν οι συνήγοροι να επισημάνουν τις αντιφάσεις των μαρτύρων, τα αιτήματά τους απορρίπτονται με συνοπτικές διαδικασίες. Και όταν τολμήσουν να ασκήσουν τα δικαιώματά τους, κινδυνεύουν να βρεθούν οι ίδιοι κατηγορούμενοι. Η πρόεδρος ζητάει κάθε λίγο από τον γραμματέα να σημειώνει κατά λέξη τις τοποθετήσεις των συνηγόρων και δηλώνει ότι τα πρακτικά θα σταλούν στον εισαγγελέα και στο πειθαρχικό συμβούλιο του ΔΣΑ (6/4, 21/4, 26/4, 28/4, 30/4, 12/5). Ο ΔΣΑ υποχρεώθηκε να στείλει παρατηρητή για να υπερασπίσει τα μέλη του.

- Το δικαστήριο έσπευσε να διορίσει αυτεπαγγέλτως νέους συνηγόρους στην κ. Αθανασάκη, ενώ ο τρίτος δεν είχε παραιτηθεί. Ο τραγέλαφος λύθηκε χάρη στην ευθιξία του ενός των διορισμένων, αλλά η πρόεδρος επέμενε: «Ο διορισμένος θα παραμείνει μέχρι το τέλος της δίκης». Ταυτόχρονα ο εισαγγελέας απειλούσε ανοιχτά με παραπομπή για απείθεια και ζητούσε αυτόφωρη σύλληψη του νέου δικηγόρου.

- Οταν η κατάθεση των μαρτύρων στο ακροατήριο είναι περισσότερο επιβαρυντική από την προανακριτική τους, το δικαστήριο το αποδέχεται ως «νεότερα στοιχεία». Οταν όμως τολμήσει κάποιος μάρτυρας να διευκρινίσει κάποιο σημείο της πρώτης κατάθεσής του, δηλώνοντας για παράδειγμα ότι δεν αναγνωρίζει κάποιον κατηγορούμενο, κινδυνεύει να υποστεί ο ίδιος δίωξη. «Πώς αναγνωρίζετε ανεπιφύλακτα στον κ. Ζερβομπεάκο τον κ. Αγαπίου και τώρα λέτε με επιφυλάξεις; Το ξέρετε ότι αυτό διώκεται με ψευδορκία;». (19/4).

- Ακόμα και οι δημοσιογράφοι βρέθηκαν στο στόχαστρο του δικαστηρίου, με αποτέλεσμα να απαιτηθεί η παρέμβαση της ΕΣΗΕΑ που έβγαλε τρεις σχετικές ανακοινώσεις.

Βλέπε, άκου, σώπα

Η αδιαφορία των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης έχει καταδικάσει τη δίκη του Κορυδαλλού στην απόλυτη σιωπή. Μάταια οι εφημερίδες αφιερώνουν αρκετό χώρο για την υπόθεση. Μάταια τα ρεπορτάζ κραυγάζουν για τη σκανδαλώδη τροπή της διαδικασίας. Κάτι ήξεραν εκείνοι που εισηγήθηκαν με τον ειδικό νόμο την αποβολή της βέβηλης κάμερας.

Ομως η δίκη αυτή είναι η σημαντικότερη από όσες παρόμοιες έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα. Ελλείψει στοιχείων, για πρώτη φορά μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο Παπαθεμελή.

Το διαπιστώνει με έκπληξη στις 14/5 ο παλιός συνάδελφος του κ. Παπαθεμελή και τώρα συνήγορος υπεράσπισης κ. Τσοβόλας: «Εχω την αίσθηση ότι αν αυτή η υπόθεση ήταν κοινού ποινικού δικαίου, θα είχε ήδη τελειώσει με μια σαφή αθωωτική απόφαση για όλους τους κατηγορουμένους. Δυστυχώς, όμως, η πείρα όλων μας λέει ότι δεν είναι το ίδιο. Ο αντικειμενικός παρατηρητής διαπιστώνει ότι για να κατασκευαστεί το κατηγορητήριο ένας και μοναδικός είναι ο πρωταγωνιστής, θηλυκού γένους, ο οποίος ενώ ασκήθηκε ποινική δίωξη, τελικά "κατά λάθος" δεν παραπέμφθηκε παρότι "ομολόγησε" ότι ήταν μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης. Με επίκεντρο την κατηγορουμένη που μετατράπηκε σε μάρτυρα βλέπουμε να μοιράζονται ρόλοι στους άλλους μάρτυρες κατηγορίας. Αλλος να έχει αναλάβει το ρόλο να πει πράγματα για έναν-δυο κατηγορούμενους, ο δεύτερος να πει για άλλον έναν και ο τρίτος για να επιβεβαιώσει τον προηγούμενο».

Την ίδια άχαρη ακροαματική διαδικασία περιγράφει με τα δικά του λόγια ο τακτικός εισαγγελέας κ. Πατσής, ο ίδιος που είχε προτείνει προ δεκαετίας απαλλαγή κάποιων άλλων φερομένων ως τρομοκρατών, παρά το γεγονός ότι είχαν πιαστεί με τα όπλα του εγκλήματος: «Τυφλός βελόνα γύρευε σε ξένον αχυρώνα κι ένας κουφός του έλεγε την άκουσα που εβρόντα. Αυτός είναι ο ρόλος της δικαιοσύνης: να είναι τυφλή, να ψάχνει να βρει την αλήθεια κι ένας κουφός να της λέει την άκουσα που εβρόντα, κι έτσι θα απονείμει το δίκαιον» (18/2).

Οσο για τους ανθρώπους που βρίσκονται ήδη ενάμιση χρόνο στη φυλακή και κινδυνεύουν να καταδικαστούν σε βαρύτατες ποινές με βάση αυτή τη συνεργασία «τυφλών» και «κουφών», ε αυτοί, είναι οι «ψύλλοι» στ' άχερα του «ξένου αυτού αχυρώνα» -συμπληρώνουμε εμείς.
 

(Ελευθεροτυπία, 23/5/2004)