Ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΚΑΤΑΠΑΤΑ ΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ

Πεδίο ολυμπιακής αυθαιρεσίας
 

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ

1. / 2.   

Η Ολυμπιάδα έφυγε, τα αυθαίρετά της μένουν. Βασισμένη σε κάποιες διατάξεις του περιβόητου "ολυμπιακού" νόμου, η Διοίκηση του Πανελληνίου Γ.Σ. επιδιώκει να εξασφαλίσει τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων της στο ταλαίπωρο Πεδίο του Αρεως. Αυθαιρέτων των οποίων εδώ και εφτά χρόνια έχει διαταχθεί η άμεση κατεδάφιση...
 

Γνωστές και πολυσυζητημένες οι αυθαίρετες κατασκευές του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου στο πολύπαθο Πεδίο του Αρεως. Χρόνια τώρα οι αρμόδιες υπηρεσίες αναγγέλλουν κατά τακτά χρονικά διαστήματα τη δήθεν επικείμενη κατεδάφισή τους, εκείνες ωστόσο όχι μόνο παραμένουν άθικτες, αλλά κάθε τόσο «συμπληρώνονται» με νέες, εξίσου παράνομες, επεμβάσεις. Σήμερα, επτά ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη αυτοψία της πολεοδομίας που διέτασσε τη διακοπή των εργασιών στον Πανελλήνιο, οι υπεύθυνοι του συλλόγου μεθοδεύουν τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων τους με το επιχείρημα ότι οι εγκαταστάσεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν κατά τους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Νόμιμες αυθαιρεσίες

Για μια ακόμη φορά, τον κώδωνα του κινδύνου κρούει η δραστήρια Επιτροπή Αγώνα για την Προστασία του Πεδίου του Αρεως: «Υστερα από δύο αναβολές της δίκης που προκάλεσε η μήνυση της πολεοδομίας του Δήμου Αθηναίων για τα αυθαίρετα του Πανελληνίου, η υπόθεση έφτασε στις 11 Ιανουαρίου στο ακροατήριο», σημειώνει ο Θοδωρής Κοκκινάκης, μέλος της Επιτροπής. «Δυστυχώς, όμως, προέκυψε μία ακόμα αναβολή μετά την εξέταση του πρώτου μάρτυρα υπεράσπισης. Ο μάρτυρας που εξετάστηκε, μηχανικός, κατέθεσε προς μεγάλη μας έκπληξη ότι απόφαση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού νομιμοποιεί όλα τα αυθαίρετα τα οποία είχαν ολυμπιακή χρήση. Από την πλευρά τους, οι δικηγόροι του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου ισχυρίστηκαν ότι τα αυθαίρετα του Πεδίου του Αρεως χρησιμοποιήθηκαν ως προπονητήρια των αθλητών του συλλόγου που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς και ως εκ τούτου πρέπει να θεωρηθούν νόμιμα. Κατόπιν αυτών, το δικαστήριο ανέβαλε την εκδίκαση της υπόθεσης για τον ερχόμενο Ιούνιο προκειμένου ο Πανελλήνιος να προσκομίσει τα απαραίτητα έγγραφα τα οποία βάσει αυτής της απόφασης νομιμοποιούν τα αυθαίρετά του».

Απαράδεκτη θεωρεί η Επιτροπή Αγώνα τη νομιμοποίηση των αυθαίρετων αυτών κτισμάτων σε βάρος των οποίων έχουν εκδοθεί πέντε πρωτόκολλα παύσης των εργασιών και κατεδάφισης. «Ο Πανελλήνιος καλείται τώρα να προσκομίσει έγγραφα νομιμοποίησης των αυθαίρετων κτισμάτων του από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, υπηρεσία της οποίας προϊσταται η αναπληρώτρια υπουργός κυρία Φάνη Πάλλη Πετραλιά, η οποία ταυτόχρονα είναι και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανελληνίου», συνεχίζει ο κ. Κοκκινάκης. «Στη δίκη, δύο μέλη της επιτροπής μας ήταν μάρτυρες κατηγορίας. Δυστυχώς, από τη μηνύτρια αρχή, δηλαδή την πολεοδομία, δεν υπήρχε στην αίθουσα ούτε ένας δικηγόρος για να υποστηρίξει τις θέσεις της. Ως μάρτυρας εμφανίστηκε μόνον ένας υπάλληλος, ο οποίος είχε συντάξει τα πέντε πρωτόκολλα κατεδάφισης. Αυτό δείχνει και το ενδιαφέρον της πολιτείας για την πάταξη της παρανομίας».

«Ελεος!»

Οπως προκύπτει, η απόπειρα νομιμοποίησης των αυθαίρετων κατασκευών του Πανελληνίου πρόκειται να στηριχθεί σε κάποιες -τουλάχιστον αμφιλεγόμενες- διατάξεις του νόμου 2947/2001 («Θέματα ολυμπιακής φιλοξενίας και έργων ολυμπιακής υποδομής»), και συγκεκριμένα στο άρθρο 5 («Εκδοση οικοδομικών αδειών για ολυμπιακές κτιριακές εγκαταστάσεις»). Ο νόμος αυτός ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων την εποχή της ψήφισής του, καθώς πολιτικοί από ένα ευρύτατο πολιτικό φάσμα -ανάμεσά τους και στελέχη της σημερινής κυβέρνησης- έκριναν ότι πολλές από τις ρυθμίσεις που εισήγαγε εσπευσμένα ενόψει Ολυμπιάδας καταστρατηγούσαν βασικές διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας και οδηγούσαν σε μίαν άνευ προηγουμένου επιβάρυνση του δομημένου περιβάλλοντος.

«Με τον 2947/01 προκύπτει καταρχάς συνταγματικό ζήτημα, καθώς ο συγκεκριμένος νόμος αντιμετωπίζει τον πολίτη άνισα σε σχέση με το κράτος, αλλά εξίσου άνισα αντιμετωπίζει και τους πολίτες μεταξύ τους αναλόγως αν τα συμφέροντά τους συμβαδίζουν ή όχι με τις ανάγκες της Ολυμπιάδας», υπογραμμίζει σχετικά μηχανικός του ΥΠΕΧΩΔΕ. «Σε ό,τι τώρα αφορά το άρθρο 5, ο νόμος δεν περιγράφει τα 'διαφορετικά' στοιχεία που απαιτούνται για την έκδοση οικοδομικών αδειών και για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων. Επιπλέον, στην εισηγητική έκθεση δεν εξηγούνται οι λόγοι που καθιστούν αναγκαία αυτή τη διαφορετική μεταχείριση των αυθαιρέτων. Εκτός αυτού, υπάρχει μια διάχυτη τάση αφαίρεσης της αρμοδιότητας για την έκδοση οικοδομικών αδειών και τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων από τις καθ' ύλην αρμόδιες υπηρεσίες του δημοσίου, δηλαδή τις πολεοδομίες, και μεταφοράς τους σε άλλες που δεν έχουν τη σχετική εξουσιοδότηση του νόμου, όπως στον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού. Εχουμε δηλαδή μεταβίβαση αρμοδιοτήτων σε πολιτικά πρόσωπα, τα οποία, αν εκδώσουν αυθαίρετες αποφάσεις, δεν υπόκεινται στις συνέπειες του νόμου, όπως κάθε δημόσιος υπάλληλος».

Στο ζήτημα αυτό η κυρία Φάνη Πάλλη Πετραλιά υπήρξε σαφέστατη κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στη βουλή: «Θα ξεκινήσω με τη γενική παρατήρηση ότι πραγματικά αυτό το νομοσχέδιο είναι απίστευτο», είχε βροντοφωνάξει ως εισηγήτρια τότε της Ν.Δ. «Κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω και κάτι παραπάνω και ειλικρινά λέω 'έλεος'! Δεν είναι δυνατόν σε μία ευνομούμενη πολιτεία να επιχειρείται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο -και δεν πιστεύω ότι έχει ξαναπεράσει τέτοιο νομοσχέδιο από την ελληνική Βουλή- η απόλυτη κατάλυση κάθε έννομης τάξης». Καταπέλτης υπήρξε η υπουργός και ως προς το άρθρο 5 με το οποίο επιχειρείται σήμερα η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων του Πανελληνίου. Ελπίζουμε να θυμάται τη σχετική τοποθέτησή της: «Εδώ πλέον καταργούνται όλες οι διατάξεις για χορήγηση οικοδομικής άδειας για καθετί ολυμπιακό [...]. Θα έλεγα ότι με το άρθρο αυτό νομιμοποιούνται κτιριακές και αθλητικές εγκαταστάσεις με μία απλή απόφαση του Γενικού Γραμματέα» (19.09.01).

Ιστορία μου...

Το χρονικό της αυθαίρετης επέκτασης των αθλητικών εγκαταστάσεων του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου συνιστά ακραίο δείγμα της «ιδιαίτερης» μεταχείρισης που οι αρμόδιες αρχές επιφυλάσσουν στους κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση παρανομούντες, όταν αυτοί δεν ανήκουν στην ευάλωτη κατηγορία των «απλών» πολιτών.

Μια σύντομη αναδρομή στον γραφειοκρατικό χειρισμό των αλλεπάλληλων αυθαιρεσιών του Πανελληνίου επί προεδρίας Μ. Κυριακού αρκεί για να φωτίσει το σκάνδαλο, το οποίο συνεχίζεται -και σύντομα, από ό,τι φαίνεται, θα ολοκληρωθεί- χάρη στη σιωπηρή συναίνεση ενός ευρύτατου πολιτικού φάσματος. Αξίζει ωστόσο να υπενθυμίσουμε προηγουμένως ότι το Αλσος κηρύχθηκε με διάταγμα του 1900 «κοινόχρηστος χώρος», πράξη που επικυρώθηκε με το νόμο 6171 του 1930, οπότε και το πάρκο έγινε αυτόματα αντικείμενο ειδικής κρατικής προστασίας. Τα όριά του καθορίστηκαν νομοθετικά το 1946, ενώ το 1977 προεδρικό διάταγμα χαρακτήρισε το χώρο του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου «χώρο κοινόχρηστων αθλητικών εγκαταστάσεων», με άλλα λόγια ανοιχτό και δωρεάν σε κάθε ενδιαφερόμενο πολίτη. Την ίδια χρονιά, η κυβέρνηση έδωσε άδεια για την κατασκευή πισίνας και υπόγειων αποδυτηρίων του Πανελληνίου σε χώρο του Αλσους, αλλά το 1978 το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε το σχετικό προεδρικό διάταγμα (απόφαση 1139).

Τομή στην υπόθεση συνιστά ασφαλώς η παραχώρηση από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου 5.661 τετραγωνικών μέτρων στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο προκειμένου «να επεκτείνει τις σημερινές αθλητικές εγκαταστάσεις του» (Μάιος 1988). Το ΥΠΕΧΩΔΕ συμφωνούσε με την παραχώρηση, το ίδιο και το Ειδικό Τμήμα Μονίμων Οδοστρωμάτων (ΕΤΜΟΑ), το οποίο όμως έθετε όρο «να μη θιγεί το πράσινο που υπάρχει στη ζητουμένη έκταση». Ετσι, στο έγγραφο της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου το οποίο έκανε δεκτό το αίτημα του Πανελληνίου για την επ' αόριστον και χωρίς αντάλλαγμα παραχώρηση του συγκεκριμένου χώρου αναφερόταν ρητά ότι «η παραχώρηση γίνεται με την προϋπόθεση ότι οι αθλητικές εγκαταστάσεις που θα δημιουργηθούν δεν θα θίξουν το σημερινό πράσινο που υπάρχει».

Μολαταύτα, όταν αργότερα (Οκτώβριος 2001) καταγγέλθηκε ότι για την κατασκευή των αυθαίρετων κτισμάτων του Πανελληνίου στο χώρο που είχε παραχωρηθεί στο σύλλογο κόπηκαν δέντρα, η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου απάντησε σε σχετικό ερώτημα του Συνηγόρου του Πολίτη ότι η τεχνική υπηρεσία της διενήργησε αυτοψία και «διαπίστωσε την κατασκευή διαφόρων κτισμάτων και εγκαταστάσεων, για τον έλεγχο της νομιμότητας των οποίων αρμόδια είναι η Πολεοδομία», ενώ «δεν υπήρχε δυνατότητα να διαπιστώσει την καταγγελθείσα κοπή δένδρων, αφού δεν είχε γίνει καταγραφή του ενυπάρχοντος πρασίνου κατά την έναρξη του χρόνου της παραχώρησης» (!).

Στην απαράδεκτη αυτή απάντηση της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου αντέδρασε αμέσως η Επιτροπή Αγώνα για τη Διάσωση του Πεδίου του Αρεως με εξώδικη διαμαρτυρία της (Νοέμβριος 2001), στην οποία εξέφραζε «κατάπληξη, οργή και αγανάκτηση» για την προκλητική αδιαφορία με την οποία η Κτηματική Εταιρεία αντιμετώπιζε τις πρωτοφανείς παρανομίες του Πανελληνίου. Στη διαμαρτυρία τους αυτή, οι πολίτες που ενεργοποιούνται για τη διάσωση του πάρκου τόνιζαν ότι οι εργασίες κατασκευής των κτισμάτων στο χώρο που παραχωρήθηκε στον Πανελλήνιο εκτελέστηκαν δίχως προηγούμενη ενημέρωση της Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου, όπως επιβάλλουν ρητά οι όροι της παραχώρησης, αλλά και χωρίς άδεια της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής, καθώς και ότι κατά παράβαση του ίδιου αυτού παραχωρητηρίου κόπηκαν δέντρα προκειμένου να πραγματοποιηθούν οι αυθαίρετες κατασκευές. Προς επίρρωση των λεγομένων της, η Επιτροπή Αγώνα φρόντιζε να επισυνάψει στη διαμαρτυρία της φωτογραφίες που αποδείκνυαν την κοπή δέντρων στο χώρο ανέγερσης των παράνομων κτιρίων.

...αμαρτία μου

Ας παρακολουθήσουμε τι ακριβώς είχε συμβεί: Προς το τέλος της δεκαετίας του 1990, και με πρόεδρο πλέον τον Μ. Κυριακού, ξεκίνησε η υλοποίηση των σχεδίων «αναβάθμισης» του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου, η οποία μεταξύ άλλων περιλάμβανε την κατασκευή νέων αθλητικών εγκαταστάσεων και τον «εκσυγχρονισμό» των παλιών. Ετσι, το πρώτο σήμα για τη διακοπή των εργασιών στον Πανελλήνιο χρονολογείται από τον Οκτώβριο του 1998. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς πραγματοποιείται αυτοψία του Δήμου Αθηναίων (Διεύθυνση Πολεοδομίας, Τμήμα Αυθαιρέτων-Επικινδύνων), η οποία διαπιστώνει την ύπαρξη αυθαίρετων κτισμάτων στον περιβάλλοντα χώρο του Γυμναστηρίου.

Σύμφωνα με τη σχετική έκθεση, οι εργασίες σε ορισμένα από αυτά (νέο κτίσμα από οπλισμένο σκυρόδεμα, προσθήκες επίσης από οπλισμένο σκυρόδεμα κ.ο.κ) δεν είχαν ακόμη ολοκληρωθεί, ενώ δύο νέα κτίσματα με «περικάλυψη μεταλλικά υαλόφρακτα πλαίσια και επικάλυψη plexiglas» ήταν ήδη έτοιμα. Η ίδια έκθεση αυτοψίας έκρινε τις κατασκευές αυτές αυθαίρετες και διέτασσε την επιβολή προστίμων και την κατεδάφισή τους. Με έγγραφό της («Κοινοποίηση έκθεσης αυτοψίας και διακοπή οικοδομικών εργασιών», 22.12.1998), η Διεύθυνση Πολεοδομίας ενημέρωνε το αρμόδιο Αστυνομικό Τμήμα Κυψέλης και του ζητούσε να διακόψει χωρίς άλλη ειδοποίηση τις οικοδομικές εργασίες και να παρακολουθεί την τήρηση της διακοπής.

Θα έλεγε κανείς ότι οι αρμόδιες αρχές κινήθηκαν αποτελεσματικά ώστε να αποτρέψουν τις αυθαιρεσίες της Διοίκησης του Πανελληνίου, η οποία είχε κάνει πλέον σαφείς τις προθέσεις της. Οι παρανομίες ωστόσο συνεχίστηκαν με αμείωτο ρυθμό, ενώ η ανταλλαγή αλληλογραφίας μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων (δήμου, νομαρχίας, υπουργείων κ.ο.κ.) γρήγορα αποδείχθηκε ότι δεν επρόκειτο να οδηγήσει στην επιβολή του νόμου (για την ακρίβεια των πολλών και διάφορων νόμων που είχαν ήδη αγρίως καταπατηθεί).

Δεν έχει νόημα να σταθούμε στις λεπτομέρειες της τόσο χαρακτηριστικής -όσο και διδακτικής- υπόθεσης. Σημειώνουμε μόνο ότι, παρά τις σχετικές ενέργειες της Επιτροπής Αγώνα για τη Διάσωση του Πεδίου του Αρεως χάρη στις οποίες τα προβλήματα του πάρκου έφτασαν και στη βουλή, τα αυθαίρετα παραμένουν ακλόνητα στη θέση τους αναμένοντας ελέω Ολυμπιάδας και την τυπική (πλέον) νομιμοποίησή τους. Εκείνο που πρέπει να τονιστεί είναι ότι την αρχική αυτοψία ακολούθησαν και άλλες, ότι ουδέποτε υπήρξε άρση του σήματος διακοπής των εργασιών, ενώ την πρώτη απόφαση κατεδάφισης διαδέχθηκαν πολλές επόμενες.

Ενδεικτικά: Τον Φεβρουάριο του 1999, νέα αυτοψία της Διεύθυνσης Πολεοδομίας διαπίστωνε αυθαιρεσίες στο κλειστό γήπεδο μπάσκετ, την κατασκευή στεγάστρου στο κολυμβητήριο και παράνομη προσθήκη καθ' ύψος σε υπάρχον κτίσμα. Τα πορίσματα και αυτής της αυτοψίας κοινοποιήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα Κυψέλης για τα περαιτέρω.

Ο καιρός όμως περνούσε και, παρά τους λεονταρισμούς των αρμοδίων, κανείς δεν έδειχνε διατεθειμένος να πειράξει τα αυθαίρετα του Πανελληνίου. Σε σχετικό ερώτημα του Συνηγόρου του Πολίτη, ο επικεφαλής της Διεύθυνσης Πολεοδομίας του δήμου ανέφερε τις ενέργειες της υπηρεσίας του, ξεκαθάριζε ωστόσο ότι «όσον αφορά την κατεδάφιση των προαναφερομένων κτισμάτων, σας γνωρίζουμε ότι ο Δήμος μας δεν διαθέτει συνεργεία κατεδάφισης. Προωθείται από την υπηρεσία μας η ποινική δίωξη των αυθαιρετούντων σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία».

Και σαν να μην έφτανε ο δήμος, ο οποίος σύμφωνα με σχετικό έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας (13.03.02) προέβλεπε στον προϋπολογισμό του για το 2002 κονδύλι για την κατεδάφιση των αυθαιρέτων του Πανελληνίου, η Νομαρχία Αθηνών ζητούσε στις αρχές του 2001 από το ΥΠΕΧΩΔΕ τη «διάθεση πίστωσης για κατεδαφίσεις αυθαιρέτων»: πρώτες στον μακρύ κατάλογο των κατεδαφιστέων οι «αυθαίρετες εγκαταστάσεις Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου εντός του Πεδίου Αρεως».

Και καλά οι κατεδαφίσεις, αλλά τα χρηματικά πρόστιμα; Από ό,τι αποδείχθηκε, ούτε αυτά επρόκειτο να εισπραχθούν. Απαντώντας στον Συνήγορο του Πολίτη, ο υπεύθυνος του δήμου βεβαίωνε τον Φεβρουάριο του 2002 ότι τα πρόστιμα για την ανέγερση και διατήρηση αυθαίρετων κατασκευών από τον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο ανέρχονται συνολικά σε 372.862 ευρώ. Για την είσπραξή τους, σημείωνε, είχε ήδη συνταχθεί έκθεση σε βάρος της κινητής περιουσίας του συλλόγου, «λόγω μη υπάρξεως ακίνητης τοιαύτης», ενώ ζητήθηκε και «η δέσμευση του αποδεικτικού ενημερότητας του συλλόγου από την αρμόδια Οικονομική Εφορίας».

Αποτέλεσμα; Τον Αύγουστο του 2003 διαπιστώθηκαν κι άλλες αυθαίρετες κατασκευές (πάνω από 215 τ.μ.) στο πάρκο, και συγκεκριμένα δίπλα από το Green Park και μέσα στο χώρο του Πανελληνίου. Μέλη της Επιτροπής Αγώνα, τα οποία κατά τα φαινόμενα δεν πρέπει να ασχολούνται με τίποτα άλλο προκειμένου να προλάβουν το επόμενο πλήγμα, ειδοποίησαν αμέσως την αστυνομία κι αυτή απευθύνθηκε στη Διεύθυνση Πολεοδομίας. Με έγγραφό της προς το Αστυνομικό Τμήμα Κυψέλης, η πολεοδομία ισχυρίστηκε ότι με σήμα της έγινε διακοπή των οικοδομικών εργασιών στον Πανελλήνιο Γυμναστικό Σύλλογο από 27.10.1998 και ότι το εν λόγω σήμα δεν έχει αρθεί, «επομένως η διακοπή των εργασιών συνεχίζει να ισχύει». Με το ίδιο έγγραφο, η αρμόδια υπηρεσία του δήμου ενημέρωνε την αστυνομία ότι διενήργησε αυτοψία, κατά την οποία διαπιστώθηκαν νέες αυθαιρεσίες στον Πανελλήνιο και ζητούσε να διακοπούν οι νέες αυτές οικοδομικές εργασίες και να μην επιτραπεί η συνέχισή τους παρά μόνο «μετά από νεότερο σήμα και αφού έχει εκδοθεί η σχετική οικοδομική άδεια» (05.08.2003).

Ασφαλώς, τα προβλήματα δεν περιορίζονται στην αναποτελεσματικότητα των ενεργειών με τις οποίες όλες ανεξαιρέτως οι αρμόδιες υπηρεσίες παριστάνουν εδώ και χρόνια πως -από την πλευρά τους- έχουν πράξει τα αδύνατα δυνατά για την κατεδάφιση των αυθαιρέτων. Από τη στιγμή που ο Πανελλήνιος αποφάσισε να «αναβαθμιστεί», προσελκύοντας στα αυθαίρετά του όλο και περισσότερους επίδοξους πρωταθλητές, η ποιότητα της ζωής των περιοίκων υποβαθμίζεται με γρήγορους ρυθμούς: δρόμοι και πεζοδρόμια μετατρέπονται τις ώρες λειτουργίας του γυμναστηρίου σε ένα αχανές παράνομο πάρκινγκ, η μουσική που συνοδεύει τα μαθήματα συγχρονικής κολύμβησης κάνει τα τζάμια των γύρω σπιτιών να τρίζουν ακόμη και σε ώρες κοινής ησυχίας, ενώ τις ημέρες των αγώνων και των πάσης φύσεως εκδηλώσεων καλόν είναι να αποφεύγει κανείς την περιοχή.

Ολα αυτά, βέβαια, είναι μια άλλη, αν και συμπληρωματική, ιστορία...
 

(Ελευθεροτυπία, 23/1/2005)