ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΜΕΝΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΚΑΔΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
 

Ο θησαυρός στα σκουπίδια!

Συμβάσεις του Δήμου Αθηναίων σχετικά με τα απορρίμματα, που ανατίθενται σε μία και μόνη (!) εταιρεία, γίνονται πράξη, παρά τη διαρκή αντίδραση πολλών δημοτικών συμβούλων, που προσφεύγουν στα δικαστήρια.

Η εικόνα της ατελείωτης ελληνικής γραφειοκρατίας αλλάζει όταν μια υπόθεση αφορά συγγενείς, κουμπάρους και φίλους υπουργών και βουλευτών της κυβέρνησης.Το είδαμε αυτό στις μεγάλες υποθέσεις, το βλέπουμε και στις «μικρές». Διαθέτει, για παράδειγμα, κάποιος μία εταιρεία με υψηλό στόχο κερδοφορίας; Ο σίγουρος τρόπος για να εξασφαλιστεί ο στόχος είναι φυσικά ένα μεγάλο δημόσιο έργο. Απευθύνεται, λοιπόν, στο φίλο υπουργό ή δήμαρχο ή βουλευτή και εκείνος με τη σειρά του συντάσσει τους όρους ενός διαγωνισμού. Αμέσως μετά (αν πρόκειται για δημοτικό έργο) παρακάμπτονται με έκτακτες νομοθεσίες οι προσφυγές και οι αντιρρήσεις όσων διαφωνούν (με ανάλογες δικαστικές αποφάσεις) και, «ως εκ θαύματος», κερδίζει τελικά ο ενδιαφερόμενος το διαγωνισμό.

Αν, τώρα, στη διαδικασία γίνονται κάποια ασήμαντα λάθη μερικών εκατομμυρίων ευρώ ή εξαπατώνται οι «ανθέλληνες» της Ε.Ε., με λίγη καλή θέληση όλα διορθώνονται, ακόμα κι αν αφορούν επίσημα έγγραφα με αποδέκτη τις υπηρεσίες ελέγχου της Ε.Ε.

Αλλη μια σπουδαία, λοιπόν, «παράκαμψη της γραφειοκρατίας», μετά από αυτήν του Βατοπεδίου, έγινε δυνατή και στο Δήμο Αθηναίων: Αφορά την αποκομιδή των σκουπιδιών.

Η προκήρυξη του διαγωνισμού δημοσιεύτηκε με περίληψη στα ψιλά κάποιων εφημερίδων, ενώ ο Δήμος θα πληρώσει 59 εκατ. (η μία σύμβαση) και 4 εκατ. ευρώ (η άλλη σύμβαση) στην ίδια εταιρεία. Σύνολο περίπου 63 εκατ. Με λίγη καλή θέληση, δηλαδή, θα είχε αγοράσει ο δήμαρχος κ. Κακλαμάνης και την Ολυμπιακή Αεροπορία, που πουλήθηκε μόλις 168 εκατ. ευρώ.

Σχέσεις στοργής

Μπορεί η εταιρεία που κέρδισε τους διαγωνισμούς να είναι πράγματι άξια στο είδος της, με σοβαρές επενδύσεις και στο εξωτερικό, δεν παύουν όμως κυρίαρχες και εδώ να είναι οι φιλικές και συγγενικές σχέσεις. Μπορεί, ακόμα, να έχουν ακολουθηθεί τυπικά (σχεδόν) όλες οι νόμιμες διαδικασίες.

Δεν υπήρχε, επομένως, λόγος να εμποδίζεται ο ανταγωνισμός που προβλέπει ο νόμος. Εξάλλου, αν δεν υπάρχει ρίσκο τότε τι καπιταλισμό ονειρεύεται ο δήμαρχος Αθηναίων;

Ιδού οι πρωταγωνιστές της υπόθεσης:

-Φεβρωνία Πατριανάκου - Καραΐσκου, βουλευτής (αντιγράφουμε από το βιογραφικό της): «Το 1985, αμέσως μετά την αποφοίτηση από το ΕΜΠ, ξεκινά επαγγελματική δραστηριότητα σε εταιρεία που δραστηριοποιείται σε ιδιωτικά έργα. Το 1987 παντρεύτηκε με τον Δημήτρη Καραΐσκο, ο οποίος είναι επίσης Πολιτικός Μηχανικός και στέλεχος με πολυετή δράση στην ΔΑΠ - ΝΔΦΚ και στην ΟΝΝΕΔ».

Αποχώρησε από τη Ν.Δ. επί Μητσοτάκη και προσχώρησε -για μικρό διάστημα- στην Πολιτική Ανοιξη των κυρίων Α. Σαμαρά και Ν. Κακλαμάνη. Από το 1999 μέχρι και το καλοκαίρι του 2007 μετέχει σε επιχειρηματική δραστηριότητα στα συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων. Μαζί με τον σύζυγό της και άλλα γνωστά στελέχη της Ν.Δ. σύστησαν την εταιρεία Helesi που ανέλαβε και τη μεγάλη δουλειά καθαρισμού χώρων στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004. (σ.σ.: Για όσους δεν θυμούνται πώς έμαθε το πανελλήνιο το όνομα της βουλευτή, θυμίζουμε ότι πρωταγωνίστησε μαζί με τον κ. Αγοραστό στο θρίλερ με τα «εκτός γραμμής» ψηφοδέλτια στη συνταγματική αναθεώρηση).

- Δημήτρης Καραΐσκος, διευθυντής Πλαστικών Εξωτερικού (ανώτατη διοίκηση Helesi), σύζυγος της βουλευτή και στέλεχος της Ν.Δ.

- Νικήτας Κακλαμάνης, δήμαρχος Αθηναίων: «Το 1993 αποχώρησε από τη Ν.Δ. και συνίδρυσε την Πολιτική Ανοιξη μαζί με τον Αντώνη Σαμαρά, με την οποία επανεξελέγη βουλευτής στην Α' Περιφέρεια Αθηνών και στη συνέχεια εξελέγη ευρωβουλευτής».

- Π. Κ. Μπέης, αντιπρόεδρος Δ.Σ., Γ. Αναγνωστόπουλος, αντιπρόεδρος δημαρχιακής επιτροπής (συνδυασμός Σκανδαλίδη), Σ. Λάμπρου (επικεφαλής του συνδυασμού "Αγωνιστική Αριστερή οικολογική Συμπαράταξη για την Αθήνα"), Ρ. Αξελός (συνδυασμός Τσίπρα). Είναι στην προκειμένη περίπτωση οι «οργανωμένες μειοψηφίες που παρακωλύουν συστηματικά την υλοποίηση αποφάσεων».

Το θέμα «καθαριότητα»

Στο πλαίσιο της καθαριότητας και της ανακύκλωσης η Ελλάδα από το 2003 μέχρι και το 2006 προσπάθησε πολλές φορές να αποκτήσει τον κατάλληλο εξοπλισμό, κυρίως σε απορριμματοφόρα, «παρακάμπτοντας» τις ευρωπαϊκές συμβάσεις για τον τρόπο ανάθεσης τέτοιων έργων. Η Ε.Ε. εγκάλεσε την Ελλάδα διότι παραβίασε δεσμεύσεις ως προς τη δημοσίευση των προκηρύξεων διαγωνισμών (άρ. 36 οδηγίας 2004/18/ΕΚ). Ολοι, λοιπόν, θα περίμεναν ότι επί δημαρχίας Κακλαμάνη (που σαν παλιός ευρωβουλευτής γνώριζε καλά το ευρωπαϊκό πλαίσιο) τα λάθη και οι παραλείψεις θα εξέλιπαν. Μια νέα σελίδα θα άνοιγε στον τρόπο προκήρυξης διαγωνισμών αλλά και στη διαφάνεια των συμβάσεων.

Πράγματι, ο δήμαρχος ήταν περισσότερο από «διάφανος»: Τόσο στην πρώτη μεγάλη σύμβαση για την απόκτηση 5.000 κάδων απορριμμάτων, που ξεπερνάει τα 4 εκατ. ευρώ, όσο, και κυρίως, στη σύμβαση για την απόκτηση απορριμματοφόρων που ανέρχεται στα 59 εκατ. ευρώ. Επιλέχθηκε και για τους δύο διαγωνισμούς η μέθοδος leasing (χρηματοδοτικές εταιρείες) με χρηματοδοτική μίσθωση 5 ετών.

Με απόφαση του δημάρχου, για την οποία, μάλιστα, ο ίδιος δήλωσε ότι «ο δήμος της Αθήνας έχει προηγηθεί κατά πολύ πριν από αυτό που θα εισηγηθεί η κυβέρνηση στη Βουλή, ότι όλοι πλέον οι εξοπλισμοί θα γίνονται με leasing» (πρακτικά συνεδρίασης Δ.Σ. 9/3/2009). Δεν εξετάστηκε, όμως, καθόλου πόσο αυτή η μέθοδος τελικά συμφέρει μακροπρόθεσμα. Πέρα από το γεγονός, βεβαίως, ότι με τον τρόπο αυτό δεν χρειάζεται να πληρώσει κάποιος αμέσως, μεταθέτοντας για αργότερα την αποπληρωμή, ενδεχομένως στις πλάτες του επόμενου.

Η Eurobank και η Πειραιώς δηλώνουν συμμετοχή τόσο στον πρώτο όσο και στο δεύτερο διαγωνισμό.

Για τους κάδους: Η Eurobank leasing - Χρηματοδοτικές Μισθώσεις Α.Ε. ζητάει 3.887.468 ευρώ και η Πειραιώς leasing - Χρηματοδοτικές Μισθώσεις Α.Ε. ζητάει 3.938.757 ευρώ. Τη σύμβαση «κερδίζει» η Eurobank!

Για τα απορριμματοφόρα: Η Eurobank leasing - Χρηματοδοτικές Μισθώσεις Α.Ε. ζητάει 55.842.367 και η Πειραιώς leasing - Χρηματοδοτικές Μισθώσεις Α.Ε. ζητάει 55.799.496.

Αυτή τη φορά «κερδίζει» η Πειραιώς! Εντελώς δε συμπτωματικά, μόλις ένα χρόνο πριν, το 2007 (με την 861 απόφαση του Δημ. Συμβουλίου) η Τράπεζα Πειραιώς ανέλαβε και τη μισθοδοσία των υπαλλήλων του Δ.Α.

Αξιοσημείωτο είναι ότι και στις δύο προσφορές η διαφορά είναι περίπου ένα «κατοστάρικο». Επιπλέον, η έκπτωση (που συνήθως υπάρχει στις προσφορές σε σχέση με την εκτιμώμενη αξία) ήταν ανύπαρκτη. Το πλέον «διάφανο», όμως, στοιχείο των αποτελεσμάτων των διαγωνισμών είναι ότι κατασκευαστής και των δύο διαγωνιζόμενων είναι η εταιρεία Helesi.

Οι αναλυτικές περιγραφές των κάδων, των απορριμματοφόρων και των άλλων υπηρεσιών επέτρεπαν αποκλειστικά και μόνο σε έναν κατασκευαστή να πάρει μέρος στο διαγωνισμό.

Η περιγραφή των αντικειμένων που αφορούν κάποια σύμβαση οφείλει πάντα να περιέχει γενικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά, ώστε να επιλέγεται το καλύτερο. Στην περιγραφή των κάδων υπήρχε συγκεκριμένος όρος να είναι πλαστικοί, να έχουν χωρητικότητα 1.100 λίτρων, να έχουν δύο καπάκια (επιστήλια καλαθιών) και να επιτρέπεται μόνο η χρηματοδοτική μίσθωση.

Αυτομάτως αποκλείστηκαν όλες οι εταιρείες και όλοι οι άλλοι κάδοι, μεταλλικοί, με πεντάλ κ.λπ.

Η μικρή σύμβαση

Η εταιρεία αυτή είχε πάρει πιστοποιητικό γνησιότητας από τον Οργανισμό Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας για το συγκεκριμένο κάδο και επομένως δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να κέρδιζε άλλη εταιρεία το διαγωνισμό με την «πατέντα» αυτή. Χώρια που το πεντάλ είναι πολύ χρήσιμο για κάποιον πολίτη που είναι φορτωμένος. Επίσης, όπως παρατηρούν άλλοι κατασκευαστές, το μέταλλο είναι πιο φιλικό στο περιβάλλον από το πλαστικό.

Μόνο η Helesi, λοιπόν! Κάποιοι άλλοι κατασκευαστές που θέλησαν να συμμετάσχουν, η ΒΙΟΚΑΔΟ και η IGO PLASTIC HELLAS αρκέστηκαν σε διαμαρτυρίες και ενστάσεις που απορρίφθηκαν. Το Ελεγκτικό Συνέδριο με την απόφαση 119/2008 (του ΣΤ' Κλιμακίου) αναφέρει «ότι κωλύεται η υπογραφή του σχεδίου της σύμβασης λόγω ουσιωδών πλημμελειών της διαγωνιστικής διαδικασίας». Συγκεκριμένα, τα ποσά υπερέβαιναν κατά πολύ τον εγκριθέντα προϋπολογισμό.

Ο δήμαρχος ζήτησε ανάκληση αυτής της απόφασης, πράγμα που έγινε σε επόμενη συνεδρίαση του ΣΤ' κλιμακίου, στις 12/8/2008, όπου αποφασίστηκε ότι δεν συντρέχει λόγος για τη μη υπογραφή της σύμβασης. Εκκρεμεί τώρα η προσφυγή στο ΣτΕ.

Ο αριθμός των κάδων αυξήθηκε από 5.000 σε 6.000 λόγω φθοράς τους στα γεγονότα του Δεκέμβρη, με απευθείας αγορά (2 εκατ. περίπου) από την ίδια εταιρεία. Το ότι δεν υπάρχουν τα επίσημα πρωτόκολλα παραλαβής με αναλυτική περιγραφή των αντικειμένων και βεβαίωση ότι τα υλικά κατασκευής είναι τα επιβαλλόμενα, μάλλον θεωρείται λεπτομέρεια. Επίσης, το ότι τους ίδιους κάδους η ίδια εταιρεία τούς προμήθευσε στο Αγρίνιο φτηνότερα ή ότι άλλη εταιρεία στο Δήμο Καισαριανής για σχεδόν παρόμοιους κάδους έδωσε και πενταετή εγγύηση, αυτά είναι επίσης λεπτομέρειες.
 

Και η μεγάλη

Στο θέμα, τώρα, της υπογραφής της σύμβασης των 60 εκατ. ευρώ για το «μηχανικό εξοπλισμό», δηλαδή για πάνω από 300 οχήματα και απορριμματοφόρα: Στη διαδικασία επιλογής του «διαγωνιζόμενου» έγιναν πολλά και μεγάλα λάθη, που περιλαμβάνονται στις προσφυγές των κ.κ. Μπέη, Αναγνωστόπουλου, Αξελού και Λάμπρου τόσο προς το Ελεγκτικό Συνέδριο όσο και προς το ΣτΕ (την οποία προσυπογράφουν και οι Ζ. Βαλάση, Γ. Γιομπαζολιάς, Ε. Δανδουλάκης και Ε. Πορτάλιου), με αίτημα ανάκλησης της απόφασης που απέρριψε την πρώτη εμπρόθεσμη προσφυγή τους. Επί του πιεστηρίου έφτασε και η δεύτερη απόρριψη, με μόνη αιτιολογία το «τυπικό», και καμιά εξέταση της ουσίας της υπόθεσης.

Στις προσφυγές καταλογίζεται «χονδροειδώς εσφαλμένη Ευρωπαϊκή Δημοσίευση» και «έλλειψη νόμιμης δημοσίευσης στον τύπο της Ε.Ε. και περιγραφή, που καθιστά τη σύμβαση αδιαφανή».

Υποχρέωση του Δ.Α., όπως και κάθε δημόσιου οργανισμού, είναι να δημοσιεύει σχεδόν ταυτόχρονα τους όρους του κάθε διαγωνισμού στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. Επίσης, υποχρέωσή του είναι να δημοσιεύονται τα ίδια κείμενα στον επίσημο ευρωπαϊκό ηλεκτρονικό (TED) και στον ελληνικό τύπο.

Στον ελληνικό τύπο, λοιπόν, στις 28/12/07 δημοσιεύτηκε ο προϋπολογισμός της μελέτης αξίας 48.188.880,67 ευρώ, με εγγυητική συμμετοχή 3 εκατ. ευρώ και αναλυτική περιγραφή της σύμβασης με άμεσα παραδοτέα τα προϊόντα, δηλαδή τα απορριμματοφόρα.

Αντίθετα, στον ευρωπαϊκό τύπο, στις 3/1/2008 η περίληψη δεν μιλούσε για διαγωνισμό αλλά για συμφωνία-πλαίσιο (που ορίζεται με άλλο περιεχόμενο και προϋποθέτει μια αόριστη συμφωνία για τα επόμενα 4 χρόνια). Αντί δε να δημοσιευτεί η σύμβαση δημοσιεύτηκε μόνο ο αριθμός της απόφασης.

Το δυσάρεστο ήταν ότι αντί για το ποσό των 48.188. 880,67 ευρώ, που ήταν χωρίς ΦΠΑ η αξία του διαγωνισμού, στην ευρωπαϊκή δημοσίευση, σε δύο μάλιστα σημεία, αναγράφεται το ποσό των 488.860,67. Δύο λάθος ψηφία σε δύο σημεία της δημοσίευσης.

Ποιος, άραγε, ευρωπαίος κατασκευαστής ή πολυεθνική θα αποφάσιζε να συμμετάσχει σε έναν τόσο φτηνό διαγωνισμό του Δ.Α. της Ελλάδας, που είχε εγγυητική συμμετοχή τριπλάσια της αξίας του διαγωνισμού, ήταν αορίστου χρόνου και δεν αναφερόταν καν στον όρο απορριμματοφόρα; Χοντρό, λοιπόν, αυτό το λάθος της αρμόδιας υπηρεσίας της Ε.Ε. που δημοσίευσε την προκήρυξη (αρ. 2008/S-000782).

Ενα χοντρό λάθος

Το χειρότερο είναι ότι στην επιτροπή δημοσιεύσεων συμμετέχει και έλληνας εργαζόμενος, χώρια που οι αριθμοί είναι ίδιοι σε όλες τις γλώσσες. Στις 26/2/2009, λοιπόν, η αρμόδια αυτή επιτροπή της Ε.Ε. με επιστολή της ζητάει συγνώμη για το λάθος της από τον αντιπρόεδρο του Δ.Σ. κ. Μπέη, ο οποίος και είχε εντοπίσει το λάθος τυχαία.

Το λόγο τον έχουν πάλι τα δικαστήρια, ελληνικά και ευρωπαϊκά. Η υπόθεση πήρε δημοσιότητα («Ελευθεροτυπία» 1 και 29/12/08 από τον Α. Χατζηστεφάνου, «Το Βήμα» 2/11/08), αλλά τις ημέρες εκείνες συνέβαιναν πολύ σοβαρότερα γεγονότα στην Αθήνα και δεν δόθηκε η ανάλογη σημασία.

Ειδικά, όπως επισημαίνουν οι σύμβουλοι στην προσφυγή τους, διά του δικηγόρου Σ. Χριστοδούλου, στις συμβάσεις για τα απορριμματοφόρα, λόγω της μεγάλης αξίας τους, υπάρχει ειδική ανακοίνωση της Ε.Ε. (16/10/08) που επιβάλλει να είναι αναλυτικά γραμμένες οι προκηρύξεις και να περιέχουν τον όρο προμήθεια απορριμματοφόρων. Αυτό, όμως, δεν περιλαμβάνεται στην ευρωπαϊκή δημοσίευση του διαγωνισμού. «Ο συνδυασμός της παράλειψης της μνείας των απορριμματοφόρων με την παραδρομή της αξίας του προϋπολογισμού κατά δύο ολόκληρα ψηφία κατέστησε τη δημοσίευση ασαφή και μη ακριβή, και άρα μη διάφανη στους υποψηφίους. Αυτό οδηγεί στο αναπόφευκτο συμπέρασμα ότι έγινε και προσπάθεια απόκρυψης, έτσι ώστε η προκείμενη περίπτωση να έχει και ποινικό ενδιαφέρον».

Σημειώνεται ότι στη συνεδρίαση του Δ.Σ. στις 17/12/2007, όπου και λαμβάνεται κατά πλειοψηφία η απόφαση, γίνεται λεπτομερής περιγραφή των απορριμματοφόρων οχημάτων (αρ. 2218).

«Παραβιάζεται η θεμελιώδης αρχή της διαφάνειας, που ισχύει για την εξασφάλιση ίσων όρων συμμετοχής στο διαγωνισμό», συνεχίζει η προσφυγή. «Ουδείς ενδιαφερόμενος θα έχει την περιέργεια να διαβάσει μια ασαφή σύμβαση αξίας μόλις 488.860 ευρώ». Το κυριότερο, όμως, είναι ότι με τον ασαφή όρο «μηχανολογικός εξοπλισμός» δεν δίνεται η δυνατότητα σε κάποιο ενδιαφερόμενο να δηλώσει συμμετοχή.

Ο νόμος προβλέπει ότι κάθε διαγωνισμός πρέπει να δημοσιεύεται σε δύο τουλάχιστον οικονομικές εφημερίδες. Το υπουργείο Ανάπτυξης όρισε ως οικονομικές εφημερίδες τις: «Εξπρές», «Ημερησία», «Κέρδος», «Ναυτεμπορική» και «Χρηματιστήριο». Ο Δ.Α. δημοσίευσε την προκήρυξη των 59 εκατ. ευρώ στην «Δημοπρασία», στην «Εστία» και στον «Ελεύθερο Τύπο».

Ζητούν ακύρωση

Για την ισότητα των διαγωνιζομένων επιβάλλεται να είναι όμοιες οι δημοσιεύσεις παντού, πράγμα που επίσης δεν έγινε, και στον μεν ευρωπαϊκό ηλεκτρονικό τύπο επιτρεπόταν η συμμετοχή προμηθευτών, στον δε ελληνικό δεν δινόταν αυτή η δυνατότητα:

Αποκλείεται εξ ορισμού η συμμετοχή προμηθευτών, προβλέποντας μόνο χρηματοδοτική μίσθωση (leasing).

Ειδικά για τη σύμβαση, είναι μεγάλο λάθος, δηλώνουν οι αιτούντες την ανάκληση, να «πακετοποιούνται» όλα τα προϊόντα που θέλει κάποιος να αγοράσει σε μία και μόνη πράξη. Τόσων ειδών οχήματα, 250 συνολικά, αξίας τόσων εκατομμυρίων, όταν περιλαμβάνονται σε μία σύμβαση με μία εταιρεία αυξάνουν δραστικά το κόστος και φυσικά την εξάρτηση, ενώ αν «κοβόταν» η σύμβαση σε μικρότερα κομμάτια αυτό θα επέτρεπε καλύτερες τιμές και ενδεχομένως καλύτερη ποιότητα.

Το μονοπώλιο ακόμα και στα σκουπίδια είναι ενάντια στους νόμους της ελεύθερης αγοράς, προσφοράς και ζήτησης που διακηρύσσει η σημερινή ηγεσία του Δ.Α. Για όλους τους παραπάνω λόγους οι υπογράφοντες ζητούν την ακύρωση του «διαγωνισμού».

Τέλος, το γεγονός ότι η επιτροπή ελέγχου και το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν ζητάνε ολόκληρη τη δημοσίευση στην Ε.Ε., που θα τους επέτρεπε να ελέγξουν την απαραίτητη ταύτιση των δύο κειμένων, αλλά μόνο τη βεβαίωση του Δήμου Αθηναίων ότι στάλθηκε η δημοσίευση, επιτρέπει την μη έγκαιρη επισήμανση τέτοιων «λαθών» που εκθέτουν την Ελλάδα, προκαλώντας διαρκώς καταδικαστικές αποφάσεις.

Το «παραθυράκι» αυτό βολεύει εξ ορισμού τον κάθε δημόσιο φορέα να ξεφεύγει από τους ελέγχους. Ποιος δικαστής μέσα στο φόρτο των υποθέσεων θα κάθεται να ελέγξει αν είναι σωστή και πλήρης μια δημοσίευση, να μπαίνει στον ευρωπαϊκό ιστότοπο και να ελέγχει το περιεχόμενό της;

Η συνεδρίαση του ΣΤ' Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου (3/2/2009) ήταν απορριπτική για την αίτηση των 4 μελών της αντιπολίτευσης του Δήμου, θεωρώντας ότι «δεν κωλύεται η υπογραφή του υποβληθέντος σχεδίου σύμβασης του Δ.Α. με την εταιρεία».

Εγινε νέα προσφυγή στις 9/2/2009, με αίτημα ανάκλησης της πρώτης απόφασης, η οποία και εκδικάστηκε στις 27/2/2009, και η απόφαση ήταν ξανά απορριπτική. Εκκρεμεί επίσης η αίτηση αναστολής στο ΣτΕ που έγινε στις αρχές Μαρτίου και θα εκδικαστεί με εισηγήτρια την κ. Κ. Λαζαράκη. Μέχρι τότε, όμως, χάρη και στις επιλογές του Δ.Α. η κατασκευαστική αυτή εταιρεία κάδων, απορριμματοφόρων κ.λπ. διεύρυνε τον τζίρο και τα κέρδη της.

Η Helesi ανακοίνωσε ότι στο πρώτο εξάμηνο του 2008 αύξησε τα έσοδά της κατά 46% σε σύγκριση με το 2007, ενώ τα κέρδη της από 2,5 εκατ. ανήλθαν στα 3,1 εκατ. (αύξηση 24%). Θυμίζουμε ότι η προκήρυξη του δεύτερου κατά σειρά διαγωνισμού έγινε στα τέλη του 2007. Ακόμα και τα καψίματα κάδων του Δεκέμβρη μετατράπηκαν σε ένα επιπλέον σημαντικό κονδύλι στα κέρδη της.

Από την άλλη μεριά, κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι εξακολουθούν και επιμένουν, πολλές φορές και χωρίς την ανάλογη στήριξη των παρατάξεών τους, έστω για μια μικρή διασφάλιση διαφάνειας και οικονομίας στο Δήμο.

Ακόμα κι αν αυτό προϋποθέτει συνεχείς δικαστικές εμπλοκές...
 

Το αλάθητο του δημάρχου

Μια παράπλευρη απώλεια στη διαδικασία των δύο συμβάσεων είναι και η παγκοσμίως πρωτότυπη απόφαση ότι δεν δικαιούνται οι δημοτικοί σύμβουλοι να προσφεύγουν στα δικαστήρια όταν θεωρούν ότι μία απόφαση του δημάρχου βλάπτει το δήμο.
Ο ίδιος ο δήμαρχος είχε προδιαγράψει στις 19/11/2008 την «εξέλιξη» του θέματος: «Ο διαγωνισμός είναι απολύτως νόμιμος. Θα το διαπιστώσετε και με την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίουπ ου θα βγει όποτε βγει και θέλω να σας ενημερώσω ότι υπάρχει πλέον εδώ και μια βδομάδα ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου του Κράτους, η οποία έγινε αποδεκτή κι από τον υπουργό, όπου δεν νομιμοποιούνται οι δημοτικοί σύμβουλοι να προσφεύγουν».

«Βουλωμένο γράμμα» διάβασε τότε ο δήμαρχος, μια και οι δύο αποφάσεις του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι απορριπτικές!

*Στις 3/11/08 το Συμβούλιο αποφάσισε ομοφώνως ότι «μόνη η επίκληση της ιδιότητας του επικεφαλής δημοτικής παράταξης ή εκείνης του δημοτικού συμβούλου δεν καθιδρύει, αυτοτελώς, έννομο συμφέρον προς άσκηση των ειδικών διοικητικών προσφυγών, που προβλέπονται από τις διατάξεις των άρθρων 150 και 151 του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων».

*Η δεύτερη απόφαση (1/4/2009) παρουσιάζει επιπλέον μια μεγάλη αντίφαση: Ενώ δέχεται ότι οι προσφεύγοντες έχουν έννομο ηθικό και θεσμικό συμφέρον που απαιτεί το Σύνταγμα (άρθρο 102), εντούτοις θεωρεί ότι μόνο σε περιβαλλοντικά θέματα προκύπτει τέτοιο έννομο συμφέρον. Η διαφάνεια και η νομιμότητα, δηλαδή, είναι «άνευ σημασίας» ζητήματα και δεν νομιμοποιούν το έννομο θεσμικό συμφέρον των αιρετών εκπροσώπων του λαού.

*Το άρθρο 150 του Κώδικα λέει ότι «οποιοσδήποτε έχει έννομο συμφέρον μπορεί να προσφύγει στον Γ.Γ. της Περιφέρειας και να προσβάλει τις αποφάσεις των οργάνων των Δήμων, των Κοινοτήτων, των τοπικών διαμερισμάτων, των νομικών τους προσώπων δημοσίου δικαίου και των Συνδέσμων, για λόγους νομιμότητας, εντός δέκα (10) ημερών. Ο Γενικός Γραμματέας αποφαίνεται επί της προσφυγής».

-Το άρθρο 151 προβλέπει την προσφυγή κατά του Γ.Γ. από οποιονδήποτε έχει έννομο συμφέρον. Με βάση, λοιπόν, αυτά τα δύο άρθρα το συμβούλιο μας λέει ότι ένας σύμβουλος μιας παράταξης που έχει γνώση των όποιων πονηρών ή αγαθών αποφάσεων ενός δημάρχου δεν έχει έννομο συμφέρον να προσφύγει στα δικαστήρια.

-Ενα άλλο, όμως, άρθρο του Κώδικα, το 135, επιβάλλει τον έλεγχο από τους αιρετούς εκπροσώπους του λαού στους δήμους και δεν περιορίζει καθόλου τα όριά του σε περιβαλλοντικά και μόνο ζητήματα. Επιπλέον, αν κατά τον κ. Κακλαμάνη τέτοιο έννομο συμφέρον έχει ο απλός κάτοικος, γιατί φώναζε για τους κατοίκους ότι είναι βαλτοί και περιφερόμενοι;

*Οπως, λοιπόν, προέβλεψε ο δήμαρχος, η απόφαση έγινε αμέσως δεκτή από τον υπουργό, ο οποίος με τη σειρά του εξέδωσε εγκύκλιο για την απαγόρευση προσφυγών από συμβούλους υπό αυτή τους την ιδιότητα. Διαμαρτυρόμενος ο αντιδήμαρχος Π. Μπέης, με επιστολή του προς τα μέλη του δ.σ. αναφέρει μεταξύ άλλων: «Η αλαζονική και αντιδημοκρατική επιθυμία του δημάρχου υποστηρίζεται από τον νομικό εκπρόσωπο του ΔΑ αλλά και από τον νομικό εκπρόσωπο της ΚΕΔΚΕ. Αφορά βασικές αρχές του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και είναι πνεύμα και γράμμα αντίθετη με τον Κώδικα (αρ. 135) και αφορά τα δικά μας δικαιώματα σαν εκλεγμένων συμβούλων του ΔΑ».

*Ο κ. Μπέης επισύναψε σχετική νομική άποψη του δικηγόρου Α. Ψωμά, στελέχους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και μέλους του Συμβουλίου Πρόληψης Παραβατικότητας, ο οποίος αναφέρει: «Συμπερασματικά είναι σαφές ότι κατά την άσκηση των ειδικών διοικητικών προσφυγών (των δημοτικών συμβούλων) καθιδρύεται αυτομάτως έννομο συμφέρον στο πρόσωπό τους, αφού αυτοί είναι και δημότες του δήμου και άρα και έχουν τις ιδιότητες του απλού κατοίκου».

*Μια σχετική απόφαση εκδόθηκε στις 27/2/2009 από την ειδική επιτροπή των Νομών Ηρακλείου-Λασιθίου, η οποία σε αντίστοιχη προσφυγή των εκεί δημοτικών συμβούλων αποφαίνεται ότι «και οι τρεις προσφυγές ασκήθηκαν παραδεκτώς και με έννομο συμφέρον από τους προσφεύγοντες και βάσει αυτού ακυρώνεται προηγούμενη απόφαση του γενικού γραμματέως Περιφέρειας Κρήτης που απέρριπτε την προσφυγή». Η Αθήνα όμως φαίνεται ότι διέπεται από άλλο καθεστώς.

*Σχολιάζοντας, τέλος, την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου (1/4/2009) ο αντιπρόεδρος Π. Μπέης μάς είπε: «Αναρωτιέμαι τελικά αν η δικαιοσύνη υπηρετεί το κράτος δικαίου ή το κράτος εξουσίας».

Απομένει -όπως πάντα- το ΣτΕ!
 

ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ
 

http://www.helesi.com
Ο ιστότοπος της Helesi, της ελληνικής βιομηχανίας περιβαλλοντικών συστημάτων.

http://www.cityofathens.gr
Ο ιστότοπος του Δήμου της Αθήνας. Περιλαμβάνεται η ημερήσια διάταξη των συνεδριάσεων του δημοτικού συμβουλίου. Δεν καταγράφονται λεπτομέρειες για το διαγωνισμό, ενώ οι αναφορές σε σκουπίδια είναι άλλου τύπου. Η πιο πρόσφατη (11/2/09) καταγραφή περιγράφει τον «καθαρισμό της περιοχής Βοτανικού» (για τους γνωστούς λόγους), στην πραγματικότητα δηλαδή την ολοκλήρωση της εκδίωξης των Ρομά:
«Από τη συγκεκριμένη περιοχή, με πρωτοβουλία του Δημάρχου Αθηναίων κ. Νικήτα Κακλαμάνη και μετά από συντονισμένη παρέμβαση των συνεργείων του Δήμου, έχουν απομακρυνθεί περισσότεροι από 3.500 τόνοι απορριμμάτων (...).
Παράλληλα, οι περισσότεροι από τους Ρομά που έμεναν εδώ έχουν μετεγκατασταθεί σε περιοχές όπως στο Μαρκόπουλο και στον Ασπρόπυργο και στην περιοχή αυτή του Βοτανικού παραμένουν λιγότεροι από 100».

http://www.athina-alla-zei.gr
Ο ιστότοπος της δημοτικής παράταξης του Κώστα Σκανδαλίδη «Η Αθήνα αλλά-ζει». Περιλαμβάνεται επιστολή διαμαρτυρίας του Παναγιώτη Μπέη, αντιπροέδρου του δημοτικού συμβουλίου «κατά της απόπειρας του Δημάρχου κ. Κακλαμάνη να περιορίσει τα δικαιώματα των Δημοτικών Συμβούλων».
Καταγράφεται επίσης το πρακτικό της 23ης συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου, όπου ετέθη από τους συμβούλους Αναγνωστόπουλο και Μπέη το ζήτημα των διαγωνισμών για την προμήθεια των απορριμματοφόρων. Ζητήθηκε, μάλιστα, να ακυρωθεί ο σχετικός διαγωνισμός και να επαναληφθεί, καθώς και να διαταχθεί και ΕΔΕ ώστε να αποδοθούν ευθύνες για τον τρόπο που διεξήχθη.

http://www.anoihtipoli.gr
Ο ιστότοπος της δημοτικής παράταξης «Ανοιχτή Πόλη».

 

Ελευθεροτυπία, 5/4/2009