Πιστοί στην παράδοση;     
 

"Καμπάνες για το καψόνι στην Σχολή της Αεροπορίας"
        ("Αυριανή" 31/3/97)

Πολύ σωστά ο κ. Τσοχατζόπουλος διέταξε την απόταξη από τη Σχολή Τεχνικών Υπαξιωματικών Αεροπορίας (ΣΤΥΑ) των τεσσάρων δευτεροετών -Ηλίας Αναστασίου, Γ.Μπικίνας, Α.Μέδισμος, Χρ.Καραχάλιος- που στις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου βασάνισαν απάνθρωπα τον πρωτοετή της σχολής Γιάννη Καραχάλιο, επειδή τόλμησε να διαμαρτυρηθεί για προηγούμενη κακομεταχείρισή του στη διάρκεια του προσαρμοστικού "τρεξίματος". Ελπίζουμε πως η ίδια ευαισθησία θα επιδειχθεί και στην ιδιαίτερη περίπτωση του πρώτου από τους βασανιστές, δόκιμου αξιωματικού πλέον στη Σχολή Ευελπίδων. Είναι προφανές ότι κάθε τέτοιο κρούσμα θα πρέπει να αντιμετωπίζεται εξίσου αποφασιστικά κι ότι τυχόν υπερασπιστικά επιχειρήματα περί "αναγκαίας σκληραγώγησης" των μελλοντικών στελεχών του στρατεύματος δεν έχουν θέση σε μια κοινωνία, που όχι μόνο θέλει να λέγεται ευνομούμενη, αλλά και γνώρισε, πριν από δυο μόλις δεκαετίες, τι μπορεί να συνεπάγεται η καλλιέργεια τέτοιων αντιλήψεων. Αλλωστε, σύμπας ο αθηναϊκός Τύπος έσπευσε να καταδικάσει μετά βδελυγμίας το συμβάν - ακόμα κι εκείνες οι εφημερίδες που, σε μια σπάνια επίδειξη ευαισθησίας, φρόντισαν να δημοσιεύσουν μονάχα τα αρχικά των βασανιστών.
Θα διαφωνήσουμε όμως με όλους εκείνους που διαπίστωσαν ότι "είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται τέτοιου είδους καψόνι σε παραγωγική σχολή των ενόπλων δυνάμεων" της χώρας μας - κι ότι, συνεπώς, οι 4 αποταχθέντες προφανώς αποτελούν μάλλον σπάνια κηλίδα στο καθαρό κούτελο του ελληνικού στρατού... Οχι μόνο γιατί, όπως μας πληροφορεί ο "Ελεύθερος Τύπος" (1/4), το φετινό κρούσμα είχε και περυσινό προηγούμενο, με τον ξυλοδαρμό κάποιων συμμαθητών των τωρινών βασανιστών από τους τότε τελειόφοιτους και νυν μόνιμους υπαξιωματικούς της Πολεμικής μας Αεροπορίας.
Ενα εξαιρετικά παρόμοιο σκάνδαλο, με επίκεντρο αυτή τη φορά τη Σχολή Ευελπίδων, είχε απασχολήσει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων πριν από 15 χρόνια - στις 28 Οκτωβρίου 1982. Οι καιροί ήταν διαφορετικοί, η νεαρή τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μόλις είχε καταργήσει τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων ως προϋπόθεση εισόδου στις στρατιωτικές σχολές, το δε θύμα -ο πρωτοετής Εύελπις Παπαϊορδανίδης- είχε "καρφωθεί" από παλιούς συμμαθητές τουν ότι (κάπου, κάποτε) εθεάθη σε συγκέντρωση ή σε κάποια γραφεία της ΚΝΕ. Την υπόθεση - διαβάζουμε στα ρεπορτάζ της εποχής - ανέλαβαν να ξεκαθαρίσουν ο Αρχηγός της Σχολής, 4ετής εύελπις Π. Φαραντάτος (γιος συνταγματάρχη κι αδελφός του αρχηγού της αμέσως επόμενης τάξης) και οκτώ τεταρτοετείς λοχίες. Αποτέλεσμα της άτυπης αυτής ανάκρισης ήταν να φύγει ο πρωτοετής για το 401, τόπι στο ξύλο.
Δυό βδομάδες μετά, το θέμα πήρε πρωτοφανείς πολιτικές διαστάσεις: ο τότε πρόεδρος της ΝΔ Αβέρωφ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι "υπέχει ευθύνες για την ανοχή την οποία επιδεικνύει στις προσπάθειες του ΚΚΕ να αλώσει τις ένοπλες δυνάμεις", ο φιλοκυβερνητικός Τύπος κατήγγειλε σε όλους τους τόνους τη "νέα ΕΣΑ", η δε ηγεσία του στρατού παρέπεμψε τους εννέα βασανιστές στο Πειθαρχικό με το ερώτημα της αποπομπής, "επισημαίνοντας" παράλληλα ότι τα αδικήματά τους ανήκουν στην αρμοδιότητα του Διαρκούς Στρατοδικείου. Μια βδομάδα μετά, το Πειθαρχικό της Ευελπίδων θεώρησε ότι δε συνέτρεχε κανένας λόγος αποβολής, τα περί στρατοδικείου ξεχάστηκαν, ο Π. Φαραντάτος τιμωρήθηκε με 40 μέρες φυλακή κι οι άλλοι οκτώ με 30 (όσες, δηλαδή, θα έτρωγαν και για κάποιο τρέχον πειθαρχικό παράπτωμα). Για να είναι μάλιστα δίκαιοι, οι αρμόδιοι έριξαν και μια "εικοσάρα" στον παθόντα, που εξέθεσε σε βέβηλα μάτια τα εσωτερικά του άβατου της Σχολής. Καθόλου περίεργο που, λίγους μήνες μετά, ο βασανισθείς προτίμησε να εγκαταλείψει μια για πάντα τα σχέδια για καριέρα στο στράτευμα, ενώ οι βασανιστές του παραλάμβαναν -ως πρότυπα αξιωματικών- τα ξίφη τους από τα χέρια του προέδρου της Δημοκρατίας... 

(Ελευθεροτυπία, 5/4/1997)