Το ουρλιαχτό της εξάτμισης     

"Αιματοκύλισμα, όταν πήγε μ' έναν Τούρκο καβάλα ο Ρουβάς να τραγουδήσει"
        (Κυρ. Διακογιάννης, 21.5.1997)

Αν συμφωνήσουμε ότι οι πεποιθήσεις της κοινής γνώμης διαμορφώνονται κυρίως από τις αλήθειες και τις απόψεις που κατασκευάζονται και διοχετεύονται στις ζώνες υψηλής κατανάλωσης, τότε πράγματι ο ελληνισμός "έφτυσε το γλέντι με τον εχθρό". Ανάλογη εθνική νίκη σημείωσε και ο τουρκισμός, αφού οι αυθεντικοί εκφραστές του, οι φασίστες "Γκρίζοι Λύκοι", κατάφεραν να πάρουν με τις πέτρες τον δικό τους εθνοπροδότη τραγουδιστή. Η "ροζ συναυλία" και η όποια διπλωματική πρωτοβουλία του ΟΗΕ, που -όπως πληροφορηθήκαμε από τους ιεροκήρυκες των "εθνικών θεμάτων"- ήταν μειοδοτική, κι αυτή έφαγε τη ροχάλα του κινήματος των μοτοσικλετιστών. Οι αιματοβαμμένοι λεβέντες νίκησαν τα άκαπνα γιουσουφάκια και τους απανταχού παθητικούς. Η διαιώνιση της διχοτόμησης είναι χίλιες φορές προτιμότερη από κάθε ομοσπονδιακή συνύπαρξη με τους Tουρκοκύπριους. Το λένε, άλλωστε, τόσοι και τόσοι απόστρατοι και δυσαρεστημένοι διπλωμάτες, πολιτευτές, κληρικοί, καλλιτέχνες, χουντικοί, χρυσαυγίτες κ.λπ. Στον επόμενο γύρο, όταν οι μοτοσικλετιστές θα μαρσάρουν στα μεγάλα κυβικά των πυραύλων S-300, δεν θα μείνει κολυμπηθρόξυλο ούτε στην Κύπρο ούτε στην ευρύτερη θαλάσσια και χερσαία περιοχή των αμυντικών δογμάτων.
Ας σοβαρευτούμε. Ευτυχώς τα πράγματα δεν είναι έτσι. Παρά τη διαφήμισή τους από τους λαϊκούς τηλεσχολιαστές, οι χούλιγκαν της αντισυγκέντρωσης των μοτοσικλετιστών του κ. Χατζηκώστα, που έκαιγαν, έσπαγαν και έδερναν, δεν χαίρουν εκτίμησης ούτε στη γειτονιά τους: "Τα επεισόδια άρχισαν όταν περίπου εκατό πρόσωπα, τα οποία ήταν συγκεντρωμένα στην πλατεία, επιτέθηκαν εναντίον προσώπων που προσπαθούσαν να εισέλθουν από το συρματόπλεγμα για να παρακολουθήσουν τη συναυλία Ρουβά-Κούτ. Στην ομάδα που δέχτηκε επίθεση περιλαμβανόταν η τέως Γ.Γ της ΕΔΟΝ Ελένη Μαύρου, η οποία και χτυπήθηκε μαζί με τους συνοδούς της από διαμαρτυρόμενους κατά της επίμαχης συναυλίας", έγραφε την επομένη ο κυπριακός "Φιλελεύθερος". "Οι εικόνες που εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια δημοσιογράφων και αστυνομικών από τον ξυλοδαρμό αυτό, δεν διέφεραν και πολύ από την εικόνα του ξυλοδαρμού του Τάσου Ισαάκ από τους 'γκρίζους λύκους'", εξηγούσε η "Χαραυγή". Η "Απογευματινή" της Λευκωσίας σημείωνε ότι "ανεξέλεγκτες ομάδες νεαρών χούλιγκαν επί ώρες πολλές έσπαζαν και έκαιαν ό,τι εύρισκαν μπροστά τους, στέλνοντας τις προσπάθειες επαναπροσέγγισης αρκετά βήματα πίσω". Ακόμη πιο αποκαλυπτική είναι η "Αλήθεια", όταν αναφέρεται και στα στρατευμένα κυπριακά και ελληνικά ΜΜΕ. "Αλήτες και φασιστόμουτρα δεν υπήρχαν προψές μόνο στους δρόμους της Λευκωσίας. Αλλά υπήρχαν και μέσα σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο. Δυστυχώς κάποιοι από αυτούς φέρουν και τον τίτλο του δημοσιογράφου. Με ψευδή, εμπρηστικά και παραπλανητικά ρεπορτάζ έριχναν λάδι στο χουλιγκανισμό".
Κάπως σαν τον μεθυσμένο που συνέρχεται μετά το ξεσάλωμα, ένα μετά το άλλο τα αθηναϊκά έντυπα άρχισαν να ανασκευάζουν τους μύθους που κατασκεύασαν τις προηγούμενες μέρες. Προφανώς, η διαδικασία είναι επώδυνη για την εθνική (και ψυχική) ισορροπία του αποδιοργανωμένου κοινού τους. Πάνω που το έθνος ένιωσε ότι "αφυπνίζεται και αντιστέκεται", πληροφορείται πως τελικά, πάλι βρώμα είναι η δουλειά. "Δύο πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (ΜΙΤ) συνελήφθησαν από τις Αρχές Ασφαλείας, ενώ κατηύθυναν νεαρούς διαδηλωτές κατά τις αιματηρές συγκρούσεις τη νύχτα στο κέντρο της Λευκωσίας", ισχυρίζεται ο "Αδ. Τύπος". Τέρμα οι "κόκκινες μηλιές". Ο κ. Χατζηκώστας διαχωρίζει πλέον τη θέση του από τις "αγωνιστικές" επιδόσεις των χούλιγκαν που κουβάλησε, ο ομόλογός του κ. γκρίζος λύκος, καταγγέλλει ως προβοκάτορες όσους απείλησαν τη ζωή του Μπουράκ Κουτ και το συνονθύλευμα των προβεβλημένων από τα "παράθυρα" οπαδών τους την έκανε λαμόγια. Μέχρι την επόμενη εκδήλωση της μισαλλοδοξίας και του εθνικιστικού κρετινισμού.
 

(Ελευθεροτυπία, 24/5/1997)