Οι δικηγόροι, τα δίκτυα και τα κλιμάκια

"Οι Τούρκοι είναι σαρκοβόρα ζώα. Κι αν δεν είναι σαρκοβόρα, είναι ζώα"
        (Νεοκλής Σαρρής - Μέλος του Δ.Σ του "Δικτύου 21", 4/3/1999)

Την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου, την παραμονή της απαγωγής Οτσαλάν στο Ναϊρόμπι, οι δικηγόροι του Αλέξανδρος Λυκουρέζος και Φαϊλος Κρανιδιώτης, είχαν (μάλλον το τελευταίο) ραντεβού, στο ξενοδοχείο "Μεριντιέν", με τον διοικητή της ΕΥΠ Χαρ. Σταυρακάκη. Τις επόμενες ώρες, οι δύο αυτοί άνδρες μαζί με τους άλλους "εξωθεσμικούς", λεγόμενους, παράγοντες επρόκειτο να καθοδήγησουν, με αλλεπάλληλες δημόσιες εμφανίσεις τους, την κοινή γνώμη για τα ντεσού της μυστικής επιχείρησης "κρύψιμο του Οτσαλάν", χωρίς να μας εξηγούν πώς, πόσοι, πού και πότε απ' όλους αυτούς συμμετείχαν (και με ποιες ιδιότητες) στο σχεδιασμό και την εκτέλεσή της. Το "γιατί" έχει εξηγηθεί σε προηγούμενο σχόλιό μας.
Και όμως, οι συγκεκριμένοι νομικοί, όπως και ο άγνωστος άλλος αριθμός των "εξωθεσμικών", παρακολουθούσαν από πολύ κοντά τις εξελίξεις αρκετό καιρό πριν το φιάσκο του Ναϊρόμπι. Σε ρεπορτάζ της Ντ. Βαγενά στην "Ε", ήδη από τις 10/2, διαβάζουμε ότι σχεδόν ολόκληρο το "εξωθεσμικό" λόμπι που μεσολαβούσε και αγωνιούσε για την τύχη του προέδρου Οτσαλάν, παρίστατο στα γραφεία του ERNK στην Αθήνα. Εκεί, σύμφωνα με το δημοσίευμα, μαθεύτηκε ότι ο Από ήταν στην Αθήνα για πρώτη φορά στις 9/10/1998, αμέσως μετά το διώξιμό του από τη Συρία. Στις 22/12, από τη Ρώμη στέλνει δύο επιστολές προς τους κυρίους Σημίτη και Πάγκαλο με αίτημα φιλοξενίας, ενώ στις 29/1 και ως την 31η, ο Κούρδος ηγέτης ξανάρχεται. Παρόντες σε εκείνη τη συνάντηση, εκτός από την ηγεσία του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν, οι κύριοι Κηπουρός, Παπαθεμελής, Μπαντουβάς, Παπαηλίας, Καμμένος, Ιντζές, ο τέως πρέσβης Στοφορόπουλος, ο Φαίλος Κρανιδίωτης (με την ιδιότητα του εκπροσώπου της ΠΟΛΑΝ) και αρκετοί άλλοι. Θα ήταν αφελές να πιστέψουμε ότι οι ένθερμοι -αν και ετερόκλητοι- υποστηρικτές του Οτσαλάν δεν είχαν τότε την ευκαιρία να καταγγείλουν τη μυστική διπλωματία του κ. Σημίτη (την οποία, απ' ό,τι φαίνεται, βοηθούσαν) και να ζητήσουν με αποφασιστικότητα άσυλο εδώ και τώρα για τον Πρόεδρο. Αντιθέτως, και όπως εκ των υστέρων ομολογήθηκε, ο κ. Σγουρίδης (ένας από τους 186 βουλευτές που ήθελαν από καιρό να καλέσουν τον ηγέτη του ΡΚΚ στη χώρα) πήγε με τον κ. Καλεντερίδη στη Ρώμη, σε συνεννόηση με την κυβέρνηση, για να του ξεκαθαρίσει ότι δεν συμφέρει κανένα η παρουσία του στην Ελλάδα.
Μετά την αποτυχία της όλης επιχείρησης, στις 28/2, οι δύο στρατευμένοι δικηγόροι, εμφανιζόμενοι πλέον ως μέλη του εθνικιστικού και αυτοδιαφημιζόμενου ως ανεξάρτητου από τα κόμματα και το κράτος "Δικτύου 21", συνυπογράφουν με ορισμένους απόστρατους αξιωματικούς και τα γνωστά, ειδικευμένα στα "εθνικά θέματα" στελέχη (Χρ. Λαζαρίδη, Κ. Ζουράρι, Χρ. Γιαλλουρίδη και Νεοκλή Σαρρή) μανιφέστο "υπέρ της αντίστασης και κατά της υποταγής". "Είναι καιρός να μιλήσουμε για ευθύνες", γράφουν, "Δεν είναι καιρός να μιλάμε για 'τραγωδία'. Είναι καιρός να μιλήσουμε για κάθαρση". Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς νομικός του επιπέδου του κ. Λυκουρέζου για να συμπεράνει ότι οι ηγέτες του "Δικτύου 21" οργανώνουν τη διαδικασία αποκάλυψης της συνωμοσίας που οδήγησε στην εθνική ταπείνωση. Ωστόσο, οι μέρες περνούν και εκτός του νεαρού Κρανιδιώτη (και φυσικά του κ. Ναξάκη) οι οποίοι όφειλαν εκ των πραγμάτων να συνεργαστούν με τις δικαστικές αρχές, κανένα άλλο από τα μέλη και τους συνεργάτες του "Δικτύου", δεν εμφανίζεται στα εισαγγελικά γραφεία. Πώς να αποκαλυφθούν οι ενδοτικοί και οι προδότες κ. Λυκουρέζο, αν δεν βοηθήσουν οι επιφανείς πολίτες που είναι σε θέση να γνωρίζουν όχι μόνο από "Δίκτυα", αλλά και από "κλιμάκια";
Ας μην επαναληφθεί η ιστορία των κατηγορουμένων της ΜΑΒΗ, που θεωρήθηκαν στην αρχή θύματα αλβανικής σκευωρίας, ακόμα και "ήρωες", για να καταδικαστούν στο τέλος ως κοινοί λαθρέμποροι καλάσνικοφ.

(Ελευθεροτυπία, 6/3/1999)