Στο δρόμο του Μιλόσεβιτς!  

"Προσοχή, το Κόσοβο είναι σαν τη Θράκη"
        (Μίλαν Μιλουτίνοβιτς, πρόεδρος της Σερβίας, στο "Εθνος", 22/3/1999)

Δέκα χρόνια χρειάστηκαν για να αποδώσουν τα μέτρα "εθνοκάθαρσης" στο μετατιτοϊκό γιουγκοσλάβικο Κόσοβο. Ο σερβικός μεγαλοϊδεατισμός του "μετακομμουνιστή" Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ήδη από το 1989 είχε αντιληφθεί το "εθνικό θέμα" του Κοσόβου. Διείδε ότι η αυτονομία που απολάμβαναν στο παλιό ομοσπονδιακό σύστημα οι Αλβανοί (τοπική κυβέρνηση, εκπαίδευση, ΜΜΕ κ.λπ), θα απειλούσε τη "μεγάλη (και οπωσδήποτε σερβική) Γιουγκοσλαβία", που ονειρευόταν στο μεταδιπολικό διεθνές στερέωμα. Κατήργησε τα δικαιώματα των κοσοβάρων Αλβανών, γέμισε την περιοχή στρατεύματα και άρχισε να μετράει νεκρούς και τραυματίες. Περίπου ανάλογα με τις "σπουδαίες εθνικές επιτυχίες" που επιτεύχθηκαν από τους αντιμαχόμενους πολέμαρχους στην Βοσνία, την Κράινα και την Ανατολική Σλαβονία, το Κόσοβο ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά. Να δούμε τι θα απομείνει ζωντανό και (αν έχει νόημα πια) σε ποιον θα ανήκει.
Λογικά η κοινή γνώμη στην Ελλάδα ανησυχεί για τις δραματικές εξελίξεις. Δίκαια επικρίνεται η στρατιωτική δραστηριότητα του ΝΑΤΟ και οι διπλωματικές ακροβασίες των πάσης φύσεως διεθνών διαμεσολαβητών. Είναι φυσικό να επισημαίνεται και η γνωστή επίσημη ελληνική διγλωσσία, το αντιφατικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται τα τελευταία χρόνια η βαλκανική γραμμή: πότε σχεδιάζονται άξονες με τους ορθόδοξους εναντίον των μουσουλμάνων -μήπως και διαλυθεί κάποιο από τα γειτονικά "ψευδοκράτη" ή αποδυναμωθούν οι "προαιώνιοι εχθροί"- και πότε επιλέγεται (ως συμβατική υποχρέωση) η συνεργασία με τον "διεθνή παράγοντα", όταν τα "σύννεφα του πολέμου" απειλούν τη σταθερότητα στην περιοχή.
Σ' αυτό το συγχυτικό και αγχώδες κλίμα, που επιτείνεται από την δράση των αποχαλινωμένων ΜΜΕ, νομιμοποιείται η οποιαδήποτε πολιτική σπέκουλα. Το ψάρεμα στα θολά νερά γίνεται εθνικό σπορ. Ενας ατέλειωτος αριθμός προσώπων, που αυτοσυστήνονται ως ειδικευμένοι στα λεγόμενα "εθνικά θεμάτα", παρελαύνουν από τα στούντιο, τις σελίδες και τα πάνελ, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη του κοινού τους - αλλά και τις προσωπικές τους μεγαλομανιακές φιλοδοξίες. Οι περισσότεροι, μιλώντας (και δήθεν ανησυχώντας) για το Κόσοβο, κάτι άλλο θέλουν να μας πούν. Αξιοποιώντας τα φοβικά σύνδρομα και τη γενικευμένη καχυποψία των ανυπεράσπιστων καταναλωτών πληροφοριών, εμφανίζουν συγκεκριμένες πολιτικές στρατηγικές περίπου σαν νομοτέλειες. Πολλές απ' αυτές είναι οφθαλμοφανώς ρατσιστικές, φασιστικές και πολεμοχαρείς, όσο κι αν πλασάρονται ως "αντιιμπεριαλιστικές" και δήθεν υπέρ αδυνάτων.
"Οι συνέπειες του φονικού εγχειρήματος αμερικανών και ευρωπιθήκων κατά της Σερβίας θα είναι πολλές (...) Το νέο Κοσυφοπέδιο θα είναι η Θράκη μας", σημειώνει ένας αναλυτής στην "Αυριανή" (23/3). Ασπαζόμενος πλήρως τη σχετική κινδυνολογία που (για προφανείς λόγους) μας πρότεινε ο κ. Μιλουτίνοβιτς, ο αρθρογράφος της ιδιόρρυθμης φιλοκυβερνητικής εφημερίδας θεωρεί την ύπαρξη της μουσουλμανικής μειονότητας "εθνικό κίνδυνο". Μετρώντας τα ανθρώπινα κεφάλια με βάση το θρήσκευμα και την εθνική ταυτότητα -όπως όλοι οι εθνικιστές- συμπεραίνει κυνικά ότι "σε δέκα χρόνια, όπως βαδίζουμε, θα είμεθα 70%-30% υπέρ των μουσουλμάνων και τότε, αμερικανοί και ευρωπίθηκοι θα θέσουν θέμα αυτονομίας της Θράκης". Ο τέως υφυπουργός Εξωτερικών, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννης Καψής πιστεύοντας ότι το ΝΑΤΟ "χρησιμοποιεί τις μειονότητες σαν όργανο διαμελισμού των κρατών", αναρωτιέται κι αυτός, σε κάποιο μικρόφωνο, για το "τι θα πούμε όταν το ΝΑΤΟ θα στείλει στρατεύματα στην Κομοτηνή και θα πεί κάντε δημοψήφισμα;". Σε παρόμοιο μήκος κύματος κινείται φυσικά και ο γνωστός φορέας του πιο θολού "πατριωτισμού" της εποχής μας, Τράγκας. "Εχω πει κατ' επανάληψη σε εκπομπές μου, και οι συνομιλητές μου με κοιτάζουν περίεργα, ότι σε λίγα χρόνια μπορεί να αντιμετωπίζουμε και εμείς ένα 'Κόσοβο' στη Θράκη" ("Βραδυνή", 23/3).
Με άλλα λόγια, εμπρός στο δρόμο που χάραξε -πριν από μια δεκαετία- ο Μιλόσεβιτς! "Για να μη γίνουμε Κόσοβο", φυσικά...

(Ελευθεροτυπία, 27/3/1999)