Ο σταυρός στις Ευρωεκλογές

"Μακράν όλων αναδεικνύεται ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ως το δημοφιλέστερο δημόσιο πρόσωπο"
        ("ΤΑ ΝΕΑ", 27/5/1999)

Μπορεί να μη "σταυρώνουμε" στις Ευρωεκλογές, αλλά ο σταυρός κυριαρχεί στην προεκλογική περίοδο. Και μάλιστα ο σταυρός ο "δικός μας", ο ορθόδοξος. Ας συνοψίσουμε τα στοιχεία του θεοσεβούμενου πολιτικού ρεπορτάζ της τελευταίας εβδομάδας:
* Κύριο τιμώμενο πρόσωπο είναι ο Πατριάρχης. Οι αυθόρμητες εκδηλώσεις των πιστών ξεπερνούν σε παλμό και μεγαλοπρέπεια το ξαναζεσταμένο σκηνικό των πολιτικών συγκεντρώσεων των κομμάτων. Κανείς δεν αντιδρά για τις δηλώσεις του κ. Βαρθολομαίου περί ορισμού της Ακρόπολης ως εορταστικού κέντρου για τα 2000 χρόνια από τη γέννηση του Χριστού.
* Τα προεκλογικά γκάλοπ φέρνουν στην πρώτη θέση της δημοτικότητας μεταξύ των (πολιτικών) ηγετών μας τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Ο ίδιος νιώθει τόσο ισχυρός, ώστε δεν διστάζει να θρηνήσει δημόσια τον "αγαπητό του" Γεώργιο Καψάλη του "Στόχου", και να κηρύξει τη μισαλλοδοξία κατά "εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών".
* Στα προεκλογικά τηλεοπτικά τοκ-σόου καλούνται ιερωμένοι για να μιλήσουν ως ειδήμονες περί τα Βαλκανικά. Εχει πάψει πλέον να μας ξενίζει η τηλεοπτική σύζευξη των πολιτικών προβλέψεων με τις προφητείες της Αγίας Γραφής ή του Νοστράδαμου.
* Το μοναδικό πολιτικό κόμμα που μέχρι σήμερα εκδήλωνε την αντίθεσή του στην όψιμη θρησκοληψία της εποχής μας, είδε κι αυτό το φως του. Κατέταξε το "όπιο του λαού" στα μαλακά ναρκωτικά και άνοιξε τη λίστα του σε νεορθόδοξους και πάρα-εθνικόφρονες.

Το κακό μ' αυτή όλη την ιστορία είναι ότι επιβεβαιώνουμε μόνοι μας τις θεωρίες που υποτίθεται ότι προέρχονται από τους αντιπάλους. Κανείς δεν διαμαρτύρεται, για παράδειγμα, όταν η συζήτηση για την πιθανή σύνθεση της "ειρηνευτικής δύναμης" στο Κόσοβο διαχωρίζει τους "ορθόδοξους Ελληνες" από τους λοιπούς "χριστιανούς της Δύσης" και τους "μουσουλμάνους της Τουρκίας". Οι σχετικοί χάρτες του CNN μεταφέρονται ασχολίαστοι στα ελληνικά κανάλια. Θεωρείται φυσικό το γεγονός ότι η στρατιωτική δράση της Ελλάδας στα Βαλκάνια θα επικαθοριστεί όχι από την πολιτική της κυβέρνησής της, αλλά από το θρησκευτικό δόγμα της πλειοψηφίας των κατοίκων της.
Η ειρωνεία της ιστορίας είναι ότι αυτοί που πρωτοστατούν στη διαμόρφωση του "ορθόδοξου κλίματος" συγκαταλέγονται σε όσους είχαν ξιφουλκήσει κατά της θεωρίας του Χάντιγκτον, που μιλούσε για σύγκρουση πολιτισμών και κατέτασσε την Ελλάδα στις υποπεριπτώσεις της σλαβικής ορθοδοξίας. Τώρα τον επιβεβαιώνουν με τον πιο άγαρμπο τρόπο.
Η πολιτική μεταμορφώνεται σε ηθικό θρησκευτικό δίδαγμα. Στη δαιμονοποίηση του Μιλόσεβιτς και των Σέρβων από τη Δύση, εμείς απαντάμε με τη δαιμονοποίηση του Κλίντον, της Ολμπράιτ, του Μπλερ και του Σρέντερ. Τα επιχειρήματα που ακούγονται κατά του ΝΑΤΟ χάνουν όλο και περισσότερο το πολιτικό τους περιεχόμενο και παίρνουν τη μορφή του εκκλησιαστικού εξορκισμού. Δεν είναι πολιτικοί και οικονομικοί οι λόγοι της βαλκανικής επιχείρησης των ΗΠΑ, αλλά φταίει η προσωπικότητα των ηγετών της Δύσης. Ο ένας είναι "απίστευτο κάθαρμα", ο άλλος "αδελφή", ο τρίτος "σοσιαλδημοκράτης": με δυο λόγια, πρόκειται για την πρόωρη ενσάρκωση του "666".
Οταν, πριν λίγους μήνες, συγκεντρώνονταν έξω από την Ελληνική Βουλή οι θρησκόληπτοι πολέμιοι της Συνθήκης του Σένγκεν και κραύγαζαν για το σφράγισμα του Αντίχριστου και τον αφελληνισμό που απεργάζονται οι Βρυξέλλες, οι περισσότεροι παρακολουθούσαν το γραφικό ξέσπασμα με ειρωνική διάθεση. Μόνο η Αριστερά έδειχνε ενοχλημένη και αμήχανη, από το γεγονός ότι κανείς δεν έμπαινε στον κόπο να ασχοληθεί με τις πραγματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που θεσμοθετεί η Συνθήκη. Και να τώρα που οι κήρυκες της ορθοδοξίας επιβάλλονται σε κάθε άλλο δόγμα, γοητεύουν ακόμα και τους ορθολογιστές της Αριστεράς. Ο Μαρξ και το "Κεφάλαιό" του πέθαναν οριστικά. Ζήτωσαν οι προφητείες του Πατροκοσμά!

(Ελευθεροτυπία, 29/5/1999)