Η κατάρρευση της πολεμικής εργολαβίας 

"Ελληνες και Τούρκοι των ομάδων διάσωσης εργάζονται αδελφωμένοι στα ερείπια"
        ("Απογευματινή", 9/9/1999)

Δεν έχουν περάσει ούτε επτά μήνες από την εποχή που οι σοβινιστές (πολιτικοί, άνθρωποφάγοι των ΜΜΕ και λοιποί παρακρατικοί και υποκοσμικοί έμποροι πατριωτισμού) είχαν καταφέρει να ματαιώσουν την τρίτη ελληνοτουρκική συνάντηση δημοσιογράφων και διανοουμένων για την ειρήνη. Θα θυμάστε τις κραυγές θριάμβου που ακούστηκαν τότε για τη νίκη των "πατριωτικών δυνάμεων" κατά του "ενδοτισμού". Ηταν η εποχή της κορύφωσης της εθνικιστικής τύφλωσης που τα τελευταία χρόνια δηλητηριάζει συστηματικά τη δημόσια συζήτηση, τροφοδοτώντας τη μισαλλοδοξία (και τη βλακεία) στην ελληνική κοινωνία, όπως άλλωστε συμβαίνει και στην ευρύτερη βαλκανική. Τότε που η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού (και -επιμένουμε- μεγάλο ποσοστό των ΜΜΕ και των κοσμικών μαϊντανών), για λόγους ατομικής επιβίωσης, κυρίως, κατακεραύνωναν κάθε πρωτοβουλία ελληνοτουρκικής προσέγγισης, κάθε κίνηση αποκλιμάκωσης των υπέρογκων εξοπλισμών, κάθε προσπάθεια διεθνούς μεσολάβησης.
Υπερασπίζονταν, τότε, τους S-300 και τα F-16, ζωσμένοι τα φυσεκλίκια του ΡΚΚ, περιφέροντας τα πορτρέτα του Οτσαλάν, έτοιμοι να βουτηχτούν στο αίμα και τη δυστυχία, ακόμα και όταν ο ίδιος ο "Από" ζήτησε ειρήνη. Αμυνόμενοι, δήθεν, κατά της "διεθνούς συνωμοσίας εναντίον του ελληνισμού". Οι ίδιοι που απολάμβαναν την άκοπη κερδοσκοπία της Σοφοκλέους και τα αγαθά των ευρωπαϊκών πακέτων, συμπεριφέρονταν σαν τους πολεμοχαρείς Σέρβους οπλαρχηγούς (τους ομόδοξους αδελφούς τους), προσδοκώντας τον αφανισμό των αλλοφύλων και των αλλοδόξων, καθώς και των σατανικών "ιμπεριαλιστών" της Δύσης.
Στα τέλη του Ιουλίου ήταν έτοιμοι να κατασπαράξουν τον Γιώργο Παπανδρέου και κάθε άλλο ισορροπημένο άνθρωπο σ' αυτή τη χώρα που αναγνώριζε το αυτονόητο: ότι, δηλαδή, στη Δυτική Θράκη ζουν και ορισμένοι έλληνες πολίτες, άλλου θρησκεύματος και άλλης εθνικής ταυτότητας. Το δε δικαίωμά τους να αυτοπροσδιορίζονται είναι πλέον, εδώ και χρόνια, κατοχυρωμένο και εγγυημένο επισήμως από την Ελληνική Δημοκρατία. Λίγο νωρίτερα είχαν απολαύσει τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για τους μετανάστες, οι οποίοι σύμφωνα με τα ρατσιστικά τους στερεότυπα, ως κατώτερα όντα, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να απειλούν τις ζωές και τις περιουσίες των "γνησίων Ελλήνων".
Και έφτασε ή ώρα των ρίχτερ. Μέσα σε λίγες μέρες από τη Νικομήδεια ως το ρέμα της Χελιδονούς χιλιάδες ζωές χάθηκαν, περιουσίες εκατομμυρίων ανθρώπων καταστράφηκαν, στήθηκαν τσαντήρια, και έτσι οι περισσότεροι θυμήθηκαν ότι είμαστε γείτονες με τους "προαιώνιους εχθρούς", άνθρωποι σαν κι αυτούς -ομοιοπαθείς μάλιστα- υποχρεωμένοι να αλληλοϋποστηριζόμαστε. Αλλιώς δεν πάει άλλο. Οι κυβερνώντες και στις δύο χώρες, συναγωνίζονται ποιος θα συμπαρασταθεί αποτελεσματικότερα στον άλλο. Καλλιτέχνες και αθλητές στήνουν γέφυρες αλληλεγγύης και ειρήνης. Αποδεικνύεται ότι τόσα χρόνια σπαταλήθηκαν δισεκατομμύρια σε όπλα και στρατούς, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κάλλιστα για την αντισεισμική προστασία, τη μόρφωση και την ευημερία των ανθρώπων. Τα κανάλια, τα "δίκτυα" και οι φυλλάδες που έσπρωχναν τις κρεατομηχανές (αρμάδες και στρατούς) στον όλεθρο, με αφορμή την ιδιοκτησία ενός βράχου, στη μέση του πουθενά ή ενός αεροδιαδρόμου, σήμερα εντοπίζουν τους πραγματικούς εχθρούς των λαών: Εργολάβους ασύδοτους, υπηρεσίες διεφθαρμένες, αεριτζήδες εργοστασιάρχες, ανήθικους πολιτικούς, τεχνικούς και δημάρχους -πρόσωπα προβεβλημένα, και κατά κανόνα, ιδιαίτερα "ευαίσθητα στα εθνικά θέματα", και στις δύο μεριές του Αιγαίου.
Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για ένα ακόμα κρούσμα υποκρισίας, προϊόν του δόγματος "όπου φυσάει ο άνεμος", αλλά -όπως και να το κάνουμε- είναι ευχάριστο να βλέπεις επαγγελματίες εθνικόφρονες να ασχολούνται με την κοινή μοίρα Ελλήνων και Τούρκων, αντί για "ισλαμικά τόξα" και "πεμπτοφαλαγγίτες ευρωλιγούρηδες". "Πριν συνέλθουμε από το σοκ που μας προκάλεσε ο εφιαλτικός σεισμός στην Τουρκία και η αποκάλυψη των εγκληματικών ευθυνών κάποιων Τούρκων μεγαλοεργολάβων του θανάτου, ο Εγκέλαδος έπληξε και την Αθήνα και αποκάλυψε ότι έχουμε ανάλογα προβλήματα σήψης. Υπάρχουν και στην Ελλάδα εργολάβοι του θανάτου", υπογραμμίζει -π.χ- η "Βραδυνή".
Και 'μεις, κ. Τράγκα, που νομίζαμε ότι κινδυνεύαμε μόνο από Αλβανούς, παπικούς και "γκρίζους λύκους"...

(Ελευθεροτυπία, 11/9/1999)