Σούπερ φαστ "επαναπροώθηση"  

"Από τα νύχια των Τούρκων στα πλοκάμια των ελληνικών κυκλωμάτων"
        ("Εθνος", 3/11/1999)

Πλημμυρίσαμε πάλι από τα δάκρυα των "ανθρωπιστών" της "πιo φιλόξενης χώρας του κόσμου" - η οποία, ως γνωστόν, δεν είναι δυνατόν να μολυνθεί ποτέ από τον ξενόφερτο ιό του ρατσισμού. Αστραψαν και βρόντηξαν για άλλη μια φορά οι "εισαγγελείς" των τηλεπαραθύρων εναντίον των δουλεμπόρων, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους καταδιωγμένους Κούρδους του Ιρακ και τους ψήνουν στα αμπάρια των Φαστ Φέρις. Κουβέντα για τις "δικές μας" ευθύνες. Λες και τα ναρκοπέδια εκεί στον Εβρο τα έφτιαξαν σκοτεινές λαθρεμπορικές δυνάμεις, λες και οι χιλιάδες πρόσφυγες που ζουν σαν τα αδέσποτα σκυλιά ανάμεσά μας, που πληρώνουν όσο-όσο για μια άδεια παραμονής ή για μια βίζα προς την επόμενη "γη της επαγγελίας", είναι κατασκευή κάποιας "ξένης μαφίας", κάποιας σκοτεινής ανθελληνικής συνωμοσίας.
Κανείς δεν θέλει να δει πέρα από την όμορφη ελληνική μύτη του. Κι όμως οι νάρκες που διαμελίζουν τους πρόσφυγες στα σύνορά μας (τα λεγόμενα και εξωτερικά της Ευρωπαϊκής Ενωσης, άρα και επιδοτούμενα από τα συστήματα τύπου Σένγκεν κλπ), κατασκευάζονται από την ΠΥΡΚΑΛ, την ΕΛΒΟ και την ΕΛΒΙΕΜΕΚ, όσες τουλάχιστον δεν εισάγονται από τις πολεμικές βιομηχανίες των "νατοϊκών φονιάδων των λαών". Το κείμενο της "Διεθνούς συμφωνίας για την απαγόρευση των ναρκών κατά προσωπικού" (διάσκεψη Οτάβας 3/12/1997), η ελληνική κυβέρνηση το έχει κουρελιάσει. Ο δε πολύπαθος κουρδικός λαός που αντιμετωπίζει δύο "εθνοκαθάρσεις" -μία από το τουρκικό σοβινιστικό κράτος και άλλη μια από το "εθνικά υπερήφανο" Ιράκ του Σαντάμ- δεν βρίσκει τελικά την πολυδιαφημισμένη ζεστή ελληνική αγκαλιά. Δεν είναι δυνατόν τόσα αστέρια της πολιτικής, της επικοινωνίας, των επιστημών και των τεχνών στη χώρα που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού παγκοσμίως, να αγνοούν ότι ολόκληρο τον περασμένο χρόνο το ελληνικό κράτος αναγνώρισε επίσημα ως πρόσφυγες 156 ανθρώπους ακριβώς. Είναι γνωστό ότι όσοι ξεφύγουν από τα βρώμικα χέρια των δουλεμπόρων (ας σημειωθεί ότι από τους 510 δουλεμπόρους που συνελήφθησαν πέρσι, οι 337 ήταν γνήσιοι Ελληνες), έρχονται αντιμέτωποι με τα φιλόξενα χέρια των ντόπιων αρχών. Σύμφωνα με εκατοντάδες μαρτυρίες, αυτοί οι πρόσφυγες (πολιτικοί και οικονομικοί) κατά κανόνα δεν μπορούν (δηλαδή δεν τους επιτρέπεται) ούτε καν να υποβάλουν αίτηση παροχής ασύλου στην Ελλάδα. Τα αρμόδια όργανα αυθορμήτως ή κατόπιν διαταγών -δεν έχει και μεγάλη σημασία- κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να "εξατμιστούν" οι "λαθρομετανάστες".
Χώροι φιλοξενίας δεν δημιουργούνται, κάρτες εργασίας, παραμονής ή οποιοδήποτε άλλο καθεστώς ανθρώπου δεν τους παραχωρείται. Πολύ πριν τους κυνηγήσουν οι ένοπλοι Ελληναράδες τύπου Καζάκου, ήδη τους έχουν διώξει, από τα χαρτόκουτα της (όποιας) πλατείας Κουμουνδούρου, οι "δυνάμεις της τάξεως", οι δημαρχαίοι και οι "επιτροπές αγανακτισμένων κατοίκων". Στριμώχνονται επομένως στις εξόδους της χώρας ψάχνοντας απεγνωσμένα για έναν "λαθρέμπορο" που θα τους μεταφέρει στο κέντρο της Ευρώπης, όπου ελπίζουν ότι τα ανθρώπινα δικαιώματά τους θα είναι κατά τι πιο σεβαστά άπ' ό,τι στην Ελλάδα. Εκεί, στο λιμάνι της Πάτρας, από το 1997 και μετά έχουν διακινηθεί προς την Ιταλία εκατοντάδες άνθρωποι. Γίνονται άνθρωποι μόνο όταν πεθάνουν από το κρύο και την πείνα, όταν πνιγούν ή καούν ξεφεύγοντας οριστικά από τη μοίρα τους. Οσο περιφέρονται χωρίς ταυτότητα, χωρίς "χαρτιά", στις πόλεις και τα χωριά "μας", ψάχνοντας για στέγη και φαγητό, είναι "απειλή". Εν δυνάμει μειονότητες -μας λένε οι εθνικόφρονες φωστήρες- και μάλιστα μουσουλμανικές, που αργά ή γρήγορα θα διεκδικήσουν κομμάτι της πατρίδας. Συνεπώς, να φύγουν μια ώρα αρχύτερα και, προφανώς, όχι με τις ανέσεις που προσφέρουν στους επιβάτες τους τα Σούπερ Φέρρις. Τι δουλέμποροι, εκμεταλλευτές και κουραφέξαλα.
Το τσαμπουκαλίδικο σκίσιμο των "χαρτιών", τα μεροκάματα που ποτέ δεν πληρώθηκαν, τα μπλόκα, τα γήπεδα συγκέντρωσης, οι απελάσεις, και οι μαζικές "επαναπροωθήσεις", για τις οποίες κομπάζουν οι υπεύθυνοι της Δημόσιας Τάξης, είναι μήπως συμπεριφορές "πρώτης θέσης";

(Ελευθεροτυπία, 6/11/1999)

 

www.iospress.gr