Γιατί δεν μιλάμε για τη φτώχεια  

"Κατάσταση έκτακτης ανάγκης επιβλήθηκε μετά τις βίαιες διαδηλώσεις για τη σύνοδο του ΠΟΕ"
        ("Βήμα", 2/12/1999)

Πάλι μας μπέρδεψαν οι "δυτικοί" με αφορμή τη σύνοδο του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Οδοφράγματα κατά της παγκόσμιας φτώχειας και της οικολογικής καταστροφής υψώθηκαν στο Σιάτλ, στην πρωτεύουσα της Μαϊκροσοφτ και της Μπόινγκ. Mπήκαν φωτιές στα Μακντόναλτς ενάντια στη μεταλλαγμένη και ορμονούχα ασυδοσία (της ΜΟΝSANTO, της NOVARTIS κ.λπ.) -και εδώ στη χώρα της φημισμένης δημοκρατίας και της εθνικά υπερήφανης "αντιιμπεριαλιστικής ευαισθησίας" ούτε ρουθούνι δεν άνοιξε. Βιτρίνες έσπασαν σε διάφορες μητροπόλεις του ιμπεριαλιστικού αλλά και του τρίτου κόσμου. Από τη Γενεύη ως τη Μανίλα εκατομμύρια άνθρωποι μαθαίνουν (ή προσπαθούν να κατανοήσουν) και αγωνιούν για την ιλιγγιώδη πορεία φιλελευθεροποίησης της παγκόσμιας αγοράς. Για τους νέους "κανόνες" απρόσκοπτης κυκλοφορίας του κεφαλαίου, των αγαθών, της βιοτεχνολογίας, των αποβλήτων και για τους κλασικούς κανόνες απαγόρευσης της μετακίνησης των εργαζόμενων μαζών. Για το "παγκόσμιο χωριό", όπου το κεφάλαιο και τα εμπορεύματα μπορούν να τρέχουν αναζητώντας όσα κέρδη ονειρεύονται, αποφεύγοντας κάθε φόρο, αλλά οι εργάτες των φτωχών χωρών και οι άνεργοι των αναπτυγμένων κέντρων, υποχρεούνται να κάτσουν ήσυχα, αμετακίνητοι στις τρώγλες τους, χωρίς όνειρα για μια καλύτερη ζωή.
Είναι λοιπόν τα "αμερικανάκια" (και οι υπόλοιποι κινητοποιημένοι "δυτικοί") περισσότερο ευαίσθητοι σε θέματα κοινωνικής δικαιοσύνης και περιβάλλοντος από μας τους Ελληνάρες; Αναμφισβήτητα ναι. Η Ελλάδα δεν παράγει, εδώ και καιρό, αριστερή σκέψη - και προφανώς ούτε πράξη. Η άρνηση των αριστεριζόντων δημαγωγών μας να τοποθετηθούν μπροστά στις εκρηκτικές αλλαγές που συμβαίνουν στον κόσμο, δεν είναι άσχετη από την εξέλιξη της ίδιας της ελληνικής κοινωνίας. Ο μύθος της "Ψωροκώσταινας" έχει προ πολλού εκπέσει, όσο κι αν οι λαϊκιστές και οι ψηφοθήρες όλου του πολιτικού φάσματος προσπαθούν να τον συντηρούν. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται πλέον στην πρώτη βαθμίδα της ιμεριαλιστικής πυραμίδας. Στα Βαλκάνια και στις χώρες του τέως "υπαρκτού σοσιαλισμού", οι ελληνικές τράπεζες, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί (σαν τον ΟΤΕ π.χ) κερδοσκοπούν ασύστολα. Η λεγόμενη κομψά διείσδυση του κεφαλαίου ελληνικών συμφερόντων φτάνει στα 120.000.000 δολάρια στη Βουλγαρία, στα 544,9 εκατομμύρια στη Ρουμανία και στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια στη Γιουγκοσλαβία. Για τη Μακεδονία των Σκοπίων δεν γεννάται θέμα: η οικονομία της εξαρτάται σχεδόν απόλυτα από τον ελληνικό καπιταλισμό. Το τραπεζικό της σύστημα ανήκει στην Εθνική Τράπεζα και στον όμιλο της Πίστεως, τα πετρέλαια στα ΕΛΠΕ και κάμποσα ορυχεία και βιομηχανίες σε άλλους αστέρες της Σοφοκλέους. Τι να πούμε για τις επενδύσεις "μας" στο αλβανικό Ελντοράντο;
Η ναυτιλία "μας" είναι πρώτη στον κόσμο (130 εκ. τόνοι χωρητικότητα). Ο ελληνικός παράδεισος, όσος τουλάχιστον έχει επιβιώσει από τις επιθέσεις των κερδοσκόπων, φιλοξενεί κάθε χρόνο πάνω από 12.000.000 συναλλαγματοφόρους τουρίστες, απασχολεί (και μάλιστα σχεδόν τζάμπα) άγνωστο αριθμό μεταναστών -"άγνωστο" επίτηδες, για να αυθαιρετούν σε βάρος τους κράτος και εργοδότες. Μόλις προχθές, η Ελλάδα προσχώρησε και επίσημα στη συνθήκη του Σένγκεν για να αποκρούσει "ορθολογικά", από κοινού με τους ευρωπαίους εταίρους της, τους φτωχούς "Αλλους".
Τα μεγαλύτερα "κόμματα" είναι πλέον αυτά του Χρηματιστηρίου, των ΙΧήδων και του Χριστόδουλου. Περίπου οι μισοί Ελληνες δεν έχουν λόγο να απασχολούνται, ζουν από κάποιους άδηλους πόρους. Πάνω από το 30% των υπαλλήλων, ιδιωτικών και δημοσίων, παίζει με μετοχές και 6 στους 10 Ελληνες διαθέτουν πια το κουρσάκι τους. Πού χρόνος για την παγκόσμια καπιταλιστική βαρβαρότητα και για αλληλεγγύη. Κυβέρνηση και κοινωνική πλειοψηφία έχουν πολλά να κερδίσουν από τον ΠΟΕ του Μπίλ Γκέιτς και όχι βέβαια από τους "γνωστούς-αγνώστους" του Σιάτλ.
Γίναμε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία των 2/3, όπου, μάλιστα, το φτωχό της κομμάτι συγκροτείται κυρίως από τη στρατιά των μεταναστών. Αλλά αυτοί δεν είναι "δικοί μας", δεν έχουν φωνή, ούτε συμπαραστάτες. Ούτε καν "πράσινες κάρτες".

(Ελευθεροτυπία, 4/12/1999)