Η επί του ρέματος ομιλία
"Δεν μπορούμε να πνίξουμε ανθρώπους στο όνομα του Θεού."
(Κώστας Λαλιώτης, FLASH 9,61, 19/1/2000)
Η τελευταία έκρηξη του κ. Χριστόδουλου έγινε αφορμή να τον θαυμάσουν ακόμα μια φορά οι πολυάριθμοι οπαδοί του. Πρώτη πρώτη η "Αυριανή", γνωστή για τους αγώνες που έχει κάνει για τη διαφάνεια και την αποκάλυψη της διαφθοράς στο δημόσιο βίο: «Άστραψε και βρόντηξε ο Αρχιεπίσκοπος: Ράπισμα κατά πολιτικών και μανδαρίνων, για τη διαφθορά, τις μίζες και την ταλαιπωρία του κόσμου.» Το δεύτερο οκτάστηλο που αφιερώθηκε στον κ. Χριστόδουλο προέρχεται από τους σταυροφόρους της διαφάνειας στην απέναντι πολιτική παράταξη: "Σταυροφορία κατά της κρατικής διαφθοράς: Φραγγέλιο πήρε ο Χριστόδουλος." ("Απογευματινή")
Ανάλογη ερμηνεία για την έκρηξη του Αρχιεπισκόπου θα συναντήσουμε σε όλο τον Τύπο της περασμένης Τρίτης: "Επίθεση για το ρουσφέτι" ("Τα Νέα"), "Η Εκκλησία δεν δίνει φακελάκι" ("Έθνος"), "Αρχιεπισκοπικοί κεραυνοί για Δημόσιο, μανδαρίνους" ("Καθημερινή"), "Άστραψε και βρόντηξε ο Χριστόδουλος" ("Ακρόπολις"), "Κεραυνοί του κ. Χριστόδουλου για φακελάκια και μανδαρίνους" ("Το Βήμα"), "Είμαστε κράτος μίζας και όχι Ευρώπη" ("Αδέσμευτος" Ρίζου). Φυσικά είχαν προηγηθεί τα κανάλια, με ενορχηστρωμένη προβολή της επί του ρέματος ομιλίας και πλήρη υιοθέτηση της "δίκαιης αγανάκτησης" του ιεράρχη. Μοναδική και μοναχική εξαίρεση η "Αυγή" και η "Ελευθεροτυπία".
Χρειάστηκε να περάσει ένα εικοσιτετράωρο και να μιλήσουν οι αρμόδιοι (ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Κώστας Λαλιώτης και ο πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ Γιώργος Παπαβασιλείου) για να αντιληφθούμε όλοι ότι αυτό που ζητούσε ο κ. Χριστόδουλος ήταν, ούτε λίγο ούτε πολύ, η συγκατάθεση των κρατικών υπηρεσιών για την ανοικοδόμηση της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου στην κοίτη ενός ρέματος! Οι υψηλοί τόνοι, οι απειλές και ο εκνευρισμός στη φωνή του κ. Χριστόδουλου τελικά έκρυβαν την απαίτησή του να παρανομήσουν οι δημόσιες υπηρεσίες και να δώσουν την άδειά τους για μια οικοδομή σε απαγορευμένο σημείο. Η περιβόητη, λοιπόν, έκρηξη του κ. Χριστόδουλου ήταν παρόμοια μ' αυτές τις εκρήξεις όλων των ιδιοκτητών αυθαιρέτων, των καταπατητών, και των υπευθύνων για τις "επεκτάσεις" νυκτερινών κέντρων, σ' εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις που έρχονται αντιμέτωποι με τις μπουλντόζες του νόμου.
Ακόμα και τα επιχειρήματά του ήταν παρόμοια. Αν αυτό που ζητά η Εκκλησία είναι παράνομο, υποστηρίζει ο Αρχιεπίσκοπος, τότε θα πρέπει να γκρεμιστούν όλες οι πολυκατοικίες που έχουν κτιστεί απέναντι. Πρόκειται για το έσχατο επιχείρημα όλων των "αυθαιρετούχων": γιατί αρχίζετε από εμάς και δεν γκρεμίζετε τους παραδίπλα;
Όσο για τις εθνικές διαστάσεις που προσέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος στην καταγγελία του, ποιος δεν γνωρίζει ότι μόλις πλησιάζουν το αυθαίρετο οι μπουλντόζες, ο ιδιοκτήτης του φροντίζει να αναρτήσει μια ελληνική σημαία, για να εξορκίσει μ' αυτό το "εθνικό σκόρδο" τον "δράκουλα του νόμου";
Στο όνομα, λοιπόν, του εκσυγχρονισμού, της Ενωμένης Ευρώπης και της πάταξης του ρουσφετιού, ο Αρχιεπίσκοπος μας έδωσε ένα μάθημα οπισθοδρόμησης και βαλκανικής αυθαιρεσίας. Και να πει κανείς ότι δεν υπάρχουν πραγματικά προβλήματα στην οικοδόμηση των εκκλησιών, στα οποία μπορεί να δώσει λύση η Ιεραρχία; Σε μια πόλη που γίνεται όλο και πιο άσχημη, οι νέες εκκλησίες κατατάσσονται στα πιο κακοφτιαγμένα κτίρια από αισθητική και λειτουργική άποψη. Με μοναδικό κριτήριο τη μεγιστοποίηση του όγκου τους, ξοδεύονται τα πρώτα χρήματα που συγκεντρώνονται, και χτίζεται ένας κακόγουστος σκελετός από μπετόν, ο οποίος μένει για μερικές δεκαετίες να απειλεί τους ενορίτες που δεν προσφέρουν αρκετά για να τον αποπερατώσουν.
Αλλά ο κ. Χριστόδουλος δεν συγκινείται απ' αυτές τις αισθητικές λεπτομέρειες. Αυτό που τον απασχολεί, τους τελευταίους μήνες, είναι η εξεύρεση ενός οικοπέδου για την ανέγερση ενός νέου μητροπολιτικού ναού, γιατί ο παλιός δεν τον χωράει. Εν ανάγκη, ας βρεθεί και κανά ρέμα.
(Ελευθεροτυπία, 22/1/2000)