Το ροζ πρόσωπο του πουριτανισμού
"Εμπλέκουν σε 'οθωμανικό' ροζ σκάνδαλο δυο γνωστούς τραγουδιστές"
("Η Βραδυνή", 15/2/2000)
Η νέα υπόθεση που τις τελευταίες ημέρες μονοπωλεί το ενδιαφέρον της τηλεόρασης και των εφημερίδων διαθέτει -και με το παραπάνω- όλα τα απεχθή χαρακτηριστικά της γνωστής και δοκιμασμένης πλέον συνταγής: "επωνύμους" στη θέση του θηράματος, δημοσιογράφους στη θέση του εισαγγελέα, "ειδήμονες" και πάσης φύσεως καλλιτέχνες και κοσμικούς στη θέση των διερμηνευτών της υποτιθέμενης κοινής γνώμης. Μια μερίδα από τα ίδια, λοιπόν;
Και ναι και όχι. Γιατί αν η συνταγή είναι πράγματι η ίδια, τα "σκάνδαλα" με τα οποία εδώ και καιρό τροφοδοτείται συστηματικά η ειδησεογραφία διαθέτουν κάποιες αδιόρατες αποχρώσεις που λειτουργούν αθροιστικά, προσφέροντας ένα ακόμη λιθαράκι στην ηθικιστική αντεπίθεση, τόσο της μόδας στην εποχή μας. Εξηγούμαστε: Μπορεί η συζήτηση να περιστρέφεται επισήμως γύρω από τη "διαφθορά των επωνύμων", τη δημοσιογραφική δεοντολογία ή τα όρια επέμβασης στην ιδιωτική ζωή των "δημόσιων" προσώπων, εκείνα που ακούγονται, ωστόσο, ελάχιστα σχετίζονται με τα ζητήματα αυτά. Τα κρυφά, αλλά πανίσχυρα, μηνύματα που εκπέμπονται αφορούν θέματα της καθημερινότητας απείρως πιο σοβαρά. Στην προηγούμενη περίπτωση, η παθιασμένη ανταλλαγή απόψεων αφορούσε, υποτίθεται, την παραβατική ή μη σεξουαλική σχέση ενός "επωνύμου" με ένα ανήλικο κορίτσι και την ελευθερία ή μη ενός δημοσιογράφου να την κοινοποιήσει με τον χυδαίο τρόπο που το διέπραξε. Οι ίδιοι, ωστόσο, που σκοτώνονταν για το δίκιο ή άδικο του Τριανταφυλλόπουλου, συμφωνούσαν απολύτως στο "διά ταύτα": όλοι ανεξαιρέτως θα σκότωναν χωρίς δεύτερη κουβέντα εκείνον που θα τολμούσε να σηκώσει τα μάτια στη δικιά τους κόρη, όλοι ομοφωνούσαν στη θέση ότι η ελληνική νεολαία εμφανίζει σαφή δείγματα σήψης και δήλωναν έτοιμοι να συμβάλουν στην αναμόρφωσή της.
Διαφορετικά είναι, όπως σημειώσαμε, τα κρυφά μηνύματα της νέας "ροζ ιστορίας". Αυτή τη φορά, το ξεφώνημα των "επωνύμων", οι ηδονοβλεπτικές όσο και τρομολάγνες αναλύσεις για τη διαφθορά του κόσμου του θεάματος και οι αόριστες αναφορές σε όργια και ναρκωτικά καλύπτουν μια υπόρρητη όσο και σαφή καταδίκη της ομοφυλοφιλίας. "Κατηγορούνται για ασέλγεια παρά φύση μεταξύ αρρένων", γράφουν σχετικά οι περισσότερες εφημερίδες και το ίδιο υπογραμμίζουν κλείνοντας το μάτι οι περισσότεροι τηλεπαρουσιαστές. Μόνο που τώρα, τα μέσα έχουν με το μέρος τους τον ίδιο το νόμο. Δεν πρόκειται απλώς για την κίνηση της Εισαγγελίας που απάλλαξε τους δημοσιογράφους από το άγχος ότι θα κατηγορηθούν για τη δημοσιοποίηση ενός ακόμη "σκανδάλου". Είναι και το άρθρο 347 του Ποινικού Κώδικα που τιτλοφορείται "Ασέλγεια παρά φύσιν" και προβλέπει ότι η "παρά φύσιν ασέλγεια μεταξύ αρρένων που τελέστηκε [...] από κερδοσκοπία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών", καθώς και ότι "με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος ασκεί την ασέλγεια κατ' επάγγελμα".
Με άλλα λόγια, παραβατικές συμπεριφορές που σχετίζονται με μια επιμέρους εκδοχή τής -κατά γενική ομολογία ευρύτατα διαδεδομένης- άτυπης ή αδήλωτης πορνείας υπάγονται με τη βούλα του νομοθέτη σε ένα νόμο που αφορά (βλ. τον τίτλο του) την ερωτική συνεύρεση μεταξύ ανδρών, η οποία καταδικάζεται εξαρχής σε επίπεδο ορολογίας. Γιατί "παρά φύσιν ασέλγεια" η ανδρική ομοφυλοφιλία; Ο δρόμος ανοίγει έτσι στα μέσα ενημέρωσης να προχωρήσουν στο αμέσως επόμενο βήμα, ποινικοποιώντας στην ουσία την ερωτική πράξη μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.
Χθες οι ηθικολόγοι έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου μιλώντας για την ασύδοτη σεξουαλικότητα των νεαρών κοριτσιών, σήμερα βάλθηκαν να στείλουν στο πυρ το εξώτερον τους ομοφυλόφιλους. Τα "σκάνδαλα" της επόμενης μέρας προαναγγέλλονται ήδη. Και όλα αυτά χωρίς την παραμικρή αντίσταση, δίχως να γίνεται καν αισθητή η σιχαμένη πουριτανική αντεπίθεση του τελευταίου καιρού με τα (ακόμη) λιγοστά "επώνυμα" και τα εκατομμύρια "ανώνυμα" θύματα.
(Ελευθεροτυπία, 19/2/2000)