Κάτω τα χέρια απ' τον Καρατζαφέρη

"Οι δηλώσεις του κ. Καρατζαφέρη είναι αντίθετες με το ήθος που κοσμεί την παράταξη".
            (Κώστας Καραμανλής, 8/5/2000)


Είναι για λύπηση ο καημένος ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Τόσα χρόνια φώναζε ότι είναι βασιλόφρων, ότι αγαπάει την ακροδεξιά, ότι νοσταλγεί τη χούντα και ότι θαυμάζει τους Χρυσαυγίτες και κανείς δεν είχε διανοηθεί να τον πειράξει. Ολοι οι αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας τον θεωρούσαν "πολιτικό κεφάλαιο της παρατάξεως" και τον περιέβαλλαν με τη στοργή τους. Πρώτος πρώτος ο κ. Μητσοτάκης κι από κοντά ο κ. Εβερτ και μέχρι προχτές ο κ. Καραμανλής. Και έτρεχε ο καημένος ο Καρατζαφέρης μετά από κάθε εκλογική αποτυχία να αλλάξει το εμπνευσμένο εμβατήριο που συνόδευε τη μεσημβρινή εκπομπή του. Το "χέρι χέρι με τον ψηλό" μεταγλωττίστηκε αυθημερόν σε "με τον Εβερτ αρχηγό" για να δώσει τη θέση του στον ύμνο του νεοκαραμανλισμού.

Ο καημένος ο κ. Καρατζαφέρης έχει δίκιο που απορεί και έχει το αμήχανο και πληγωμένο ύφος του κατοικίδιου που δάρθηκε αναίτια από το αφεντικό του. Ποιος του είχε πει λέξη τόσα χρόνια που εμφανιζόταν ως επίσημος εκπρόσωπος της ακροδεξιάς μέσα στη Νέα Δημοκρατία; Αυτός δεν ήταν που πρόβαλε ως "διαπρεπή ιστορικό" τον γραμματέα του Λαδά, τον Πλεύρη; Αυτός δεν ήταν που δεν έχανε ευκαιρία να μας δείχνει τον Γκλίξμπουργκ να χορεύει, να τρώει και να περπατάει; Αυτός δεν είχε ιδρύσει τη "Νέα Ελπίδα" για να στεγάσει σε ένα νεοδημοκρατικό παραμάγαζο την ακροδεξιά; Χρειάζεται άραγε να διαθέτει κανείς ανεπτυγμένη πολιτική ευφυΐα για να καταλάβει ότι ο άνθρωπος είχε την ανοχή των ηγετών της Νέας Δημοκρατίας, αν δεν εκτελούσε διατεταγμένη κομματική υπηρεσία; Και τώρα τον αδειάζουν με το χειρότερο τρόπο, μόνο και μόνο επειδή έδωσε μια συνέντευξη και είπε όσα έλεγε και ξανάλεγε συνεχώς επί χρόνια.

Επικαλούνται βέβαια οι όψιμοι διώκτες του κ. Καρατζαφέρη ότι αυτή τη φορά έθιξε θέματα "ηθικής τάξεως". Και μας κλείνουν όλοι οι αναλυτές το μάτι. Λες και δεν είχε θίξει "ηθικά θέματα" ο κ. Καρατζαφέρης, όταν ξεκινούσε την επίθεση στον κ. Ροζάκη; Λες και δεν είναι ηθικά επιλήψιμες φράσεις όπως "ο κ. τάδε λειτουργούσε ως υπόθετον του κ. δείνα, μεταφορικά και κυριολεκτικά" ή όπως "ο κ. τάδε γνωρίζει τόσο τα εσωτερικά του κ. δείνα που δεν τα φτάνει ούτε η ορθοσκόπηση" που επαναλάμβανε με στόμφο από την εκπομπή του. Δεν είναι ασφαλώς αφελείς εκείνοι που του είχαν αναθέσει την αποστολή αυτή. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η χυδαιότητα, ο ψευτοπαλικαρισμός, η σπίλωση προσώπων είναι συστατικά στοιχεία της ακροδεξιάς ρητορείας. 

Κακά τα ψέματα. Ο λόγος της αποπομπής του κ. Καρατζαφέρη είναι ότι έστω και μ' αυτόν τον άγαρμπο τρόπο επανέφερε την "πολιτική" στη συζήτηση. Προσγείωσε ανώμαλα όλους αυτούς που διαμαρτύρονται ότι η βουλή έχει μεταβληθεί σε πασαρέλα ανθρώπων χωρίς πολιτικό χρώμα. Έδειξε εμπράκτως τα όρια της περιβόητης "πολυσυλλεκτικότητας" των κομμάτων. Και μακάρι να έχουν ανάλογη συμπεριφορά οι "Καρατζαφέρηδες" όλων των κομμάτων, για να φανούν τα όρια της πολυσυλλεκτικότητας και του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ και του ΣΥΝ.

Ο καημένος ο κ. Καρατζαφέρης! Ούτε την πατρότητα της ιδέας για το χαρακτηρισμό "Σαλώμη" δεν μπορεί να επικαλεστεί. Τον είχε προλάβει πριν από 41 χρόνια ένας επιφανής κεντρώος πολιτικός, ο οποίος από το βήμα της βουλής αναφερόταν σε έναν άλλο, επίσης κεντρώο επιφανή πολιτικό, λέγοντας: "Πάλιν η Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν την κεφαλήν μου επί πίνακι ζητεί". Ήταν τα λόγια του τότε πρωθυπουργού Θεμιστοκλή Σοφούλη. "Ηρωδιάς" δεν ήταν άλλος από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον πρώτο μεταπολεμικό πολιτικό που κινήθηκε με τόση ευελιξία στον περιβόητο μεσαίο χώρο.

(Ελευθεροτυπία, 13/5/2000)