Απλά μαθήματα δημαγωγίας
"Κινδυνολογίας το ανάγνωσμα"
("Αυγή", 14/4/2000)
"Και το ελικόπτερο δικό μας είναι. Ας έρθουν να μας μετρήσουν. Δόξα τω Θεώ, γεμίσαμε ως την Τσιμισκή", έλεγε από το μικρόφωνο, ενθουσιασμένος, ο συγκεντρωσιάρχης της Εκκλησίας
Άνθιμος προς τους πιστούς. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι άγρυπνοι και σκληρά εργαζόμενοι επί μια βδομάδα ιερείς κατάφεραν την Τετάρτη στη Θεσσαλονίκη να διοργανώσουν μια εντυπωσιακή αντικυβερνητική συγκέντρωση, αξιοποιώντας στο έπακρο τις οργανωτικές και τις οικονομικές τους δυνατότητες. Τα τρία τέταρτα των οπαδών μεταφέρθηκαν συντεταγμένα απ' όλες τις ενορίες της Μακεδονίας και της Θράκης με 1050 πούλμαν, ξεπερνώντας τις ανάλογες κινητοποιήσεις των ...άλλων κομμάτων. Αίτημά τους: ο διάλογος με την κυβέρνηση (που τους "ταπείνωσε") ώστε να προλάβουν "τις επερχόμενες καταστροφές".
Ήταν ήδη πεισμένοι ότι έτσι αγωνίζονται για τη "βιωσιμότητα του έθνους", όπως θα τους εξηγούσε για μια ακόμα φορά ο αρχηγός Χριστόδουλος.
Όσοι διαβάζουν και τον τύπο της δεξιάς ήξεραν καλά ότι "το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης είναι η πρώτη στον κόσμο οργανωμένη αντίσταση στον τεμαχισμό ενός λαού και στην καβρόχθισή του από την κρεατομηχανή της Νέας Τάξης" ("Ελ. Τύπος", 14/6). Μεγάλη υπόθεση, δηλαδή.
Η ομιλία του κ. Χριστόδουλου δεν πρόσθεσε τίποτα νεότερο στην πολιτική σκέψη του χώρου που καθοδηγεί. Αποκάλυψε, όμως, καθαρά τη δημαγωγική του τεχνική. "Δεν ήλθα εδώ για να σας διεγείρω, ήλθα να σας ενημερώσω", άρχισε το λόγο του, κάνοντας στη συνέχεια το ακριβώς αντίθετο. Εκτός αν πιστεύει κανείς ότι πληροφορίες του είδους: "πίσω από κάθε παπά κρύβεται ένας Παπαφλέσσας", ότι "η ορθοδοξία έσωσε την πατρίδα και τώρα θα την ξανασώσει", ή ότι "όποιο χέρι θέλησε να αγγίξει την εκκλησία ξεράθηκε", λέγονται για εγκυκλοπαιδικούς λόγους. Ο αρχιεπίσκοπος εμφανίζει την Ιεραρχία και το 97% του λαού να απειλούνται συνεχώς από "ξένα κέντρα", αλλά και ντόπιους "προοδευτικούς της ιντελιγκέντσιας που από το μεσοπόλεμο προσπαθούν αλλά δεν θα τα καταφέρουν". Στο σχήμα αυτό, ο οπαδός του από τη μιά κολακεύεται (αφού ανήκει στη συντριπτική πλειοψηφία του αγαπημένου του Θεού και περιούσιου ελληνικού λαού, όπως τον ενημέρωσε και ο κ. Παντελεήμων), και από την άλλη, ακούγοντας τι τον περιμένει, τρομοκρατείται. Σύμφωνα με το δημαγωγικό μοντέλο Χριστόδουλου, "το ελληνικό δαιμόνιο δίνει φτερά στην ιδιωτική πρωτοβουλία που μεγαλουργεί σ' όλη την οικουμένη", αλλά ταυτόχρονα, το ίδιο δαιμόνιο θα καταργηθεί εντός ολίγου από την παγκοσμιοποίηση και απ' όσους "βλέπουν το σταυρό και δαιμονίζονται". Μετά την κατάργηση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, "αύριο θα μπούνε και μέσα στα σπίτια σας και θα ακούνε και θα βλέπουν ό,τι λέτε και ό,τι κάνετε", τους είπε ο αρχιεπίσκοπος. Τα "ουου", με τα οποία εκφραζόταν το πλήθος κάθε φορά που ο ηγέτης αναφερόταν σε κάποιον απ' αυτούς που "ξερνούν δηλητήριο" και "θέτουν σε κίνδυνο τα ιερά και τα όσια", ήταν διαρκή και καλοδεχούμενα, παρότι "δεν ήρθαμε να φοβερίσουμε ή να εντυπωσιάσουμε κανένα με τον όγκο μας".
Έλεγε ο κ. Χριστόδουλος ότι "εδώ στην Ελλάδα ποτέ δεν βρήκε έδαφος ο ρατσισμός και ο εθνικισμός", γνωρίζοντας πολύ καλά ότι μεταξύ αυτών που τον αποθέωναν υπήρχαν οι πιο ακραίοι "κυνηγοί γυφτοσκοπιανών", οι οργανωμένοι αλβανοφάγοι, οι τουρκοφάγοι αλλά και όλες οι νεοναζιστικές ομάδες που κυκλοφορούν στη χώρα. Αρκεί να "σηκώνουν τα λάβαρα της
Ελλάδας και της ορθοδοξίας" υπό την καθοδήγησή του. Το σχέδιό του, βάσει των πολιτικών συσχετισμών που διαμορφώνει, είναι να υποχρεώσει την κυβέρνηση να κάνει πίσω, ώστε να μείνουν τα προνόμιά του άθικτα.
Πώς, όμως, η Ιεραρχία θα ανοίξει διάλογο εφ' όλης της ύλης με την πολιτεία και την κοινωνία, όπως λέει,
χωρίς να έχει αποφασίσει με ποια ιδιότητα θα τον διεξαγάγει; Γιατί στην περίπτωση που "η ορθοδοξία είναι η πιο τρανή αξία" και "η Εκκλησία αποτελεί θεϊκή και όχι ανθρώπινη κατασκευή", είναι μάλλον υποτιμητικό γι' αυτήν να καταδέχεται να διαπραγματεύεται με τους υπαλλήλους των Βρυξελλών και τους "γραικύλους".
(Ελευθεροτυπία, 17/6/2000)