Κατασκευάζοντας το κλουβί μας

 "Σφίγγει ο θεσμικός κλοιός για τους μετανάστες"

                                                 ("Καθημερινή", 7/11/2000)

Διαβάζοντας το σχέδιο νόμου για τους μετανάστες στην Ελλάδα, σου έρχεται στο νου το παλιό ανέκδοτο με τον εξοργισμένο ανθρωπάκο σε ένα σούπερ πολυκατάστημα ο οποίος εκλιπαρεί τον σικάτο υπάλληλο να του πουλήσει επιτέλους ένα ρολό χαρτί τουαλέτας, δείχνοντάς του όλα τα απαιτούμενα "δικαιολογητικά": τη λεκάνη του αποχωρητηρίου του και τα ολόγυμνα οπίσθιά του. Στη θέση του απεγνωσμένου πελάτη ο υποψήφιος μετανάστης, και του πωλητή η "ισχυρή Ελλάδα". Τις επόμενες βδομάδες η ελληνική βουλή θα συζητήσει για τη μεταναστευτική πολιτική της χώρας. Πριν μερικές μόλις δεκαετίες, όταν κουβεντιάζαμε περί μετανάστευσης, εννοούσαμε το πώς θα έρθουν τα εμβάσματα από τους ξενιτεμένους μας στις ξένες φάμπρικες. Πώς τα αδέλφια μας στις βιομηχανικές κοινωνίες θα αποκτούσαν ανθρώπινα, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Σήμερα η εικόνα έχει αντιστραφεί. Το προλεταριάτο της "ισχυρής Ελλάδας", εδώ και λίγα χρόνια, είναι στην πλειοψηφία του εισαγόμενο. Με αληθινό σαδισμό ο Έλληνας νομοθέτης (εκπροσωπώντας δυστυχώς και το κοινό αίσθημα, όπως το διέπλασαν οι δημαγωγοί της ξενοφοβίας) βασανίζει έως πλήρους υποταγής κάθε αλλοδαπό (μη υπήκοο χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εννοείται) που επιθυμεί να εργαστεί, να σπουδάσει ή απλώς να δοκιμάσει την τύχη του στη χώρα μας.  

Με έναν απάνθρωπο "ορθολογισμό", από τη σκοπιά του δουλοκτήτη, το μισό νομοσχέδιο θέτει άπειρες προϋποθέσεις για να καταφέρει ο "Άλλος" να ενταχθεί στο παραγωγικό μας σύστημα, και το άλλο μισό αναφέρεται στην εξόντωση του μετανάστη που δεν θα κατορθώσει να "νομιμοποιηθεί" έναντι των πάσης φύσεως αρχών που τον περιμένουν σε κάθε γωνία. Το παιδί του "λαθρομετανάστη", λ.χ., δεν θα μπορεί να "μετάσχει της ημετέρας παιδείας", καθώς θα απαγορεύεται η εγγραφή του στο σχολείο. Έτσι λύνεται και το "πρόβλημα" με τις παρελάσεις. Ο "λαθρομετανάστης" στο εξής δεν θα υπόκειται σε καμιά διεθνή σύμβαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων (περί δίκαιης μεταχείρισης, δυνατότητας προσφυγής στη δικαιοσύνη κ.λπ.), και προφανώς το ελληνικό Σύνταγμα δεν τον περιλαμβάνει. Δυστυχώς δεν υπερβάλλουμε. Το προτεινόμενο σχέδιο νόμου είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των οπαδών του απαρτχάιντ. Οι ελληνικές αρχές συνασπισμένες (ΟΑΕΔ, νομαρχίες, εργοδότες, προξενεία, αστυνομία, σύστημα Σένγκεν κ.λπ.), θα εξετάζουν στα δόντια τον υποψήφιο προλετάριό μας, τον οποίο προφανώς προορίζουν αποκλειστικά για τις κακοπληρωμένες και βαριές δουλειές που δεν θέλουν οι γηγενείς. Το κάθε εισαγόμενο "τεμάχιο" θα ανήκει και θα χρεώνεται στο αφεντικό του, για ορισμένο χρόνο, χωρίς πολλά πολλά δικαιώματα ελεύθερης μετακίνησης, αναζήτησης άλλης απασχόλησης κ.λπ.

Με το νέο νόμο δεν θα τιμωρείται μόνο ο λεγόμενος "δουλέμπορος" που μεταφέρει στη χώρα μετανάστες χωρίς χαρτιά, ή ο εργοδότης τους, αλλά και ο εκμισθωτής που θα τους νοικιάζει δωμάτιο, ο γιατρός του νοσοκομείου που θα τους περιθάλπει, ακόμα και οι φίλοι τους που θα τους φιλοξενούν οπουδήποτε στη "Δημοκρατία μας". Με λίγα λόγια όποιος από μας, τους "γνήσιους" Έλληνες, δεν καταδίδει κάθε "λαθρομετανάστη" που βλέπει δίπλα του, θα μπλέκει με το νόμο! Το σχέδιο νόμου δεν είναι για πέταμα μόνο για τους πιο πάνω λόγους, είναι συνάμα και γελοίο σε αρκετά του σημεία: Για να χορηγηθεί άδεια εργασίας, μεταξύ άλλων, ο υποψήφιος σκλάβος θα πρέπει να απολαμβάνει ήδη υγειονομικής περίθαλψης στην Ελλάδα. Δηλαδή να έχει ήδη δουλέψει τουλάχιστον για 50 ένσημα στον προηγούμενο χρόνο -χωρίς άδεια εργασίας. Επίσης ο υποψήφιος μετανάστης οφείλει πρώτα να έχει νοικιάσει σπίτι (που όπως είπαμε απαγορεύεται να του νοικιάσουν οι γηγενείς), ώστε μετά να ζητήσει άδεια εργασίας!

Το μεγάλο σκάνδαλο, ωστόσο, είναι ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να δώσει δεύτερη ευκαιρία νομιμοποίησης των πολλών χιλιάδων, ήδη ενσωματωμένων στην αγορά εργασίας και την κοινωνία μας, μεταναστών. Έτσι φαίνεται "ρυθμίζει" τη μαύρη αγορά εργασίας -την οποία δημιουργεί και αναπαράγει το σημερινό καθεστώς μη παροχής "πράσινων καρτών- προς το συμφέρον του ρατσιστικού λόμπι, των σαλταδόρων της αρπαχτής και όσων περιμένουν με χαρά την κατάρρευση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος.

   (Ελευθεροτυπία, 11/11/2000)

www.iospress.gr