Δουλέμποροι και σαδιστές



"Μετανάστες: Στα κύματα των παρατάσεων"

(«Η ΑΥΓΗ», 31/12/02) 

ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ μέρες του χρόνου που έφυγε, εικοσιτέσσερις άνθρωποι (απ' αυτούς που υποτιμητικά αποκαλούνται «λαθρομετανάστες») πνίγηκαν στις ελληνικές θάλασσες. Πιθανότατα ο αριθμός να είναι πολύ μεγαλύτερος, καθώς όλοι ξέρουμε πως σ' αυτά τα δρομολόγια δεν υπάρχουν επίσημες λίστες επιβατών. Στις σχετικές δημοσιογραφικές αναφορές γι' αυτού του είδους τα ναυάγια, όπως και για τους διαμελισμούς των προσφύγων στα συνοριακά ναρκοπέδια, η κύρια ιδέα που τελικά θα εγγραφεί στη συλλογική μας συνείδηση και θα προβάλλεται ως αιτία του κακού είναι ο «σκοτεινός ρόλος των δουλεμπόρων». Γι' αυτό όσοι από τους πρόσφυγες καταφέρουν να διασωθούν -προτού οδηγηθούν στα κρατητήρια και τους εισαγγελείς για την καταδίκη και την απέλασή τους-είναι πάντοτε υποχρεωμένοι να δηλώσουν στις τηλεοπτικές κάμερες τα ναύλα που πλήρωσαν στους «δουλεμπόρους». Για ευνόητους λόγους, άλλες πληροφορίες για τον ξεριζωμό από τις περιοχές τους (του πολέμου, της βίας και της φτώχειας), δεν μας χρειάζονται. Αυτές οι ενοχλητικές λεπτομέρειες απασχολούν τους αφ' υψηλού γεωστρατηγικούς αναλυτές που θα σχεδιάσουν από κοινού με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς την πολιτική αποτροπής των προσφυγικών ρευμάτων: Περισσότερες πυραυλάκατοι, κι άλλοι συνοριοφύλακες, νέες ποικιλίες ναρκοπεδίων, ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα κ.λπ.

ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ορισμένα πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα ανέβασαν ακόμα περισσότερο τους τόνους, εμφανίζοντας τους πρόσφυγες -που, όπως είναι φανερό, πολλαπλασιάζει η επερχόμενη καταιγίδα στο Ιράκ- ως εθνική απειλή. Στις 27/12 «ΤΑ ΝΕΑ» έγραφαν για την «κάθοδο των μυρίων εξαθλιωμένων», για «10.000 που περιμένουν στις τουρκικές ακτές» να εισβάλουν στη χώρα μας. Την επομένη «ΤΟ ΒΗΜΑ» έκανε ρελάνς, μιλώντας πλέον για «300.000 οικονομικούς μετανάστες έτοιμους στα σύνορα». Η «ΕΛ. ΩΡΑ», χαριτωμένα, προβλέπει πως «εντός ολίγου οι μετανάστες θα μας βγάζουν κάρτες παραμονής». Λίγο πριν από το ρεβεγιόν θα ακολουθούσε «Η ΧΩΡΑ» του Τράγκα με τη «συγκλονιστική αποκάλυψη» ότι «Επιδημίες φέρνουν οι λαθρομετανάστες». Και τελευταίος ο χιουμορίστας των ερτζιανών, Θ. Αναστασιάδης, θα καλούσε το Λιμενικό να βουλιάξει στη ζούλα μερικά «δουλεμπορικά».

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΑ τα παραπάνω. Εδώ και μια δωδεκαετία η ξενοφοβία, καθώς συνδυάζεται και με τις πολλαπλές ευκαιρίες εκμετάλλευσης της φτηνής εργασίας των μεταναστών, τείνει να πάρει διαστάσεις μαζικού «ιδεολογικού ρεύματος». Αλλοτε κρυμμένοι πίσω από «Συλλόγους Ληστευθέντων», άλλοτε πίσω από τις πάσης φύσεων ενώσεις που αγωνίζονται κατά του «αφελληνισμού», άλλοτε μέσω του «κινήματος» εναντίον «της δημογραφικής γήρανσης του έθνους» ή τη «συρρίκνωση της ελληνορθοδοξίας» κ.λπ., οι δημαγωγοί της ξενοφοβίας έχουν καταφέρει να επιβάλουν μια νέα βαρβαρότητα. Τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των «αλλογενών» μπορούν έτσι να παραβιάζονται συστηματικά, και κυρίως αθέατα, δίχως να ιδρώνει τ' αφτί του «μέσου Ελληνα πατριώτη». Τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων αποτυπώνουν συστηματικά αυτή τη μεταστροφή του πάλαι ποτέ «φιλόξενου έθνους μας». 

ΑΝ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ τα επίσημα στοιχεία για τους πρόσφυγες θα πάρει μια πρώτη γεύση αυτής της βαρβαρότητας. Από τις λίγες εκατοντάδες αιτήσεις παροχής ασύλου (που καταφέρνουν με τα χίλια ζόρια να υποβάλουν οι διωγμένοι από τις κατεστραμμένες πατρίδες τους) μόνο το 0,4% έγιναν δεκτές από τις ελληνικές αρχές το 2002. Οι άλλοι, προφανώς απελαύνονται στο πουθενά. Και αν κάνει τον κόπο να ακούσει τις μαρτυρίες εθελοντών γιατρών, δικηγόρων και λιγοστών άλλων που ασχολούνται με τους πρόσφυγες, τότε θα διαπιστώσει πώς η κρατική αναλγησία συμπλέει με το διάχυτο ρατσισμό των τοπικών κοινωνιών.

Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ είναι επόμενο να παρατείνεται διαρκώς η πολυθρύλητη νομιμοποίηση των ούτως ή άλλως ήδη ενσωματωμένων (και τόσο πολύτιμων για την οικονομία) μεταναστών. Ο νόμος 2910/2001 δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει «ορθολογικά», όπως υπόσχεται η κυβέρνηση. Η κρατική μηχανή ποτέ δεν θα καταφέρνει να διεκπεραιώνει αυτά που υπόσχεται. Κανείς από το μπλοκ συμφερόντων που κυβερνά δεν το θέλει στην πραγματικότητα. Οι μετανάστες ταπεινωμένοι σε μια όλο και πιο άγρια αγορά εργασίας, θα ζουν το φαύλο κύκλο της ομηρίας τους: Θα μαζεύουν «χαρτιά» που δεν τους δίνουν ποτέ (εργοδότες και υπηρεσίες) και θα προσπαθούν να τα καταθέσουν σε ανοργάνωτες υπηρεσίες που δεν θέλουν να τα δεχτούν και να τα εγκρίνουν.

Κι ύστερα σου λένε ότι οι «δουλέμποροι» αρμενίζουν στο Αιγαίο.

(Ελευθεροτυπία, 4/1/2003)