Το Ράιχσταγκ της Ενωμένης Ευρώπης

«Μια εγκληματική συνωμοσία κατά της Δημοκρατίας»

(Πατ Κόξ, πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, 5/1/2004)

 
Ας μας επιτραπεί, τούτη τη βδομάδα να μην ασχοληθούμε με τη συνεχιζόμενη σαπουνόπερα της πασοκικής διαδοχής. Η προσοχή μας θα εστιαστεί σε μια άλλη υπόθεση που, αν και πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας, ενδέχεται να έχει μακροπρόθεσμα πολύ πιο καθοριστικές επιπτώσεις απ' ό,τι εκ πρώτης όψεως φανταζόμαστε.

Ο λόγος για την εξαγγελθείσα ενδοευρωπαϊκή αστυνομική σταυροφορία με στόχο την παρακολούθηση και καταστολή του λεγόμενου "αναρχοεξεγερσιακού φαινομένου". Τη δρομολόγηση, με άλλα λόγια, ενός πανευρωπαϊκού "ιδιώνυμου" που για πρώτη φορά ποινικοποιεί ανοιχτά το πολιτικό φρόνημα, βάζοντας στο στόχαστρο έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο. Χωρίς, φυσικά, να προσδιορίζει ακριβώς τα χαρακτηριστικά αυτού του τελευταίου: ποιος μπορεί να φανταστεί τι χωράει, με τα κριτήρια του μέσου ασφαλίτη, σ' αυτό το "αναρχοεξεγερσιακό" -εν γένει- "φαινόμενο".

Υπενθυμίζουμε επί τροχάδην τη διαδοχή των γεγονότων. Στις 21 Δεκεμβρίου, δυο "γκαζάκια" έσκασαν έξω από το εξοχικό του Ρομάνο Πρόντι στην Μπολόνια. Την ευθύνη ανέλαβε, με επιστολή της προς την εφημερίδα "Ρεπούμπλικα", κάποια άγνωστη "Ατυπη Αναρχική Ομοσπονδία" (FAI), που κατά διαβολική σύμπτωση έχει τα ίδια αρχικά με την (υπαρκτή εδώ και μισόν αιώνα) "Ιταλική Αναρχική Ομοσπονδία". Ακολούθησε ένα κύμα αποστολής (επτά μέχρι σήμερα) παγιδευμένων δεμάτων σε αξιωματούχους διαφόρων υπηρεσιών της Ε.Ε. Κανείς απολύτως δεν ανέλαβε την ευθύνη γι' αυτά τα πακέτα (που από τεχνική άποψη δεν ήταν σε θέση να προκαλέσουν θύματα, ούτε άλλωστε προκάλεσαν). Το μόνο που έγινε γνωστό είναι ότι όλα τους (ή, εν πάση περιπτώσει, τα περισσότερα) είχαν ταχυδρομηθεί, κι αυτά, από την Μπολόνια. Αυτό δεν εμπόδισε τις ιταλικές διωκτικές αρχές να δηλώσουν με σιγουριά ότι υπεύθυνοι για το εγχείρημα είναι οι ίδιοι "αναρχικοί" που είχαν βάλει και τα γκαζάκια έξω από το σπίτι του Πρόντι. Ο εισαγγελέας της Μπολόνια, μάλιστα, έσπευσε να υπολογίσει τον αριθμό τους σε "όχι περισσότερα από 350 άτομα σε όλη την Ιταλία".

Τι κι αν η αυθεντική FAI έβγαλε ήδη από τις 28.12.03 ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλει την παραχαραγμένη "αξιοποίηση" του ονόματός της, καταδικάζοντας "τις βόμβες και τα παγιδευμένα δέματα, που μπορεί να πλήξουν χωρίς διάκριση" σαν "λειτουργικό στοιχείο προβοκάτσιας και ποινικοποίησης της δομικής διαφωνίας μέσω των ΜΜΕ". Τι κι αν η Ιταλία έχει μια σκοτεινή παράδοση ενοχοποίησης των αναρχικών για τυφλές τρομοκρατικές ενέργειες που οφείλονταν, όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, στις υπηρεσίες ασφαλείας και την ακροδεξιά; Η εκδοχή των κυνηγόσκυλων του Μπερλουσκόνι έγινε δεκτή χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση από μέρους των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κομμάτων, κυβερνήσεων και ΜΜΕ. Με απτά, μάλιστα, αποτελέσματα: μια ειδική μάζωξη αντιτρομοκρατών "εμπειρογνωμόνων" από 7 χώρες της Ε.Ε. και την Europol αποφάσισε στις 5 Ιανουαρίου τη δημιουργία μιας ειδικής υπηρεσίας (task force) που θα έχει ως αποκλειστικό καθήκον "τη μελέτη του αναρχοεξεγερσιακού φαινομένου και τη συγκέντρωση όλων των στοιχείων που θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν σε μελλοντικές έρευνες". Επίσημα νομιμοποιημένος χαφιεδισμός, δηλαδή, με στόχο όχι τη διαλεύκανση κάποιων συγκεκριμένων "τρομοκρατικών ενεργειών" αλλά τις νόμιμες πολιτικές δραστηριότητες μιας μερίδας Ευρωπαίων πολιτών. Μεταξύ των χωρών που συμμετέχουν σ' αυτή τη διαδικασία συγκαταλέγεται και η "σοσιαλιστική" Ελλάδα των Σημίτη και Παπανδρέου. Των ίδιων που, κατά τα άλλα, αρέσκονται να δίνουν μαθήματα δημοκρατίας στους αντιπάλους τους, καταγγέλλοντας σε όλους τους τόνους τη "μακρινή" εποχή του φακελώματος και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων!

Το πιο ανησυχητικό δεν είναι, ωστόσο, η -αναμενόμενη- υποκρισία των κρατούντων. Είναι η καταθλιπτική σιωπή που ακολούθησε (και) στη χώρα μας την εξαγγελία του μέτρου. Κανείς δεν έσπευσε να ζητήσει, έστω και για το θεαθήναι, εξηγήσεις από την ηγεσία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης. Είναι προφανές ότι απέχουμε πλέον έτη φωτός από το καλοκαίρι του 2001, όταν η εξέγερση της Γένοβας χαιρετιζόταν με πανηγυρισμούς από το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού φάσματος και το σύνολο των ΜΜΕ καταδίκαζε τις αυταρχικές μεθοδεύσεις του "νέου Μουσολίνι" της Ρώμης.

Το διάλειμμα τέλειωσε. Τα κεφάλια μέσα!

(Ελευθεροτυπία, 17/1/2004)