Κάλπικο μουσείο

«Αλλος χώρος για το Μουσείο Ακρόπολης»

    («Η ΑΥΓΗ», 2/3/2004)

 
Την ώρα που οι περισσότεροι πολιτικοί βγάζουν από τα ημίψηλα τους τελευταίους προεκλογικούς λαγούς τους διάλεξε ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης να προβάλει ένα ελάχιστα δημοφιλές, αλλά πολύ σημαντικό ζήτημα. Δημοσιοποίησε την έκκληση 61 ευρωβουλευτών προς την ελληνική κυβέρνηση να αναθεωρήσει την απόφασή της να χτίσει το νέο Μουσείο της Ακρόπολης στο χώρο της ανασκαφής Μακρυγιάννη. Στους υπογράφοντες περιλαμβάνονται και Ελληνες ευρωβουλευτές από όλα τα κόμματα πλην του κυβερνώντος και, προφανώς, και οι δύο ευρωβουλευτές του Συνασπισμού.

Η πρωτοβουλία του κ. Παπαγιαννάκη τάραξε τα λιμνάζοντα νερά. Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ έγινε στόχος προσωπικής επίθεσης ακόμα και από τις στήλες της «Ε» που έχει φιλοξενήσει σημαντικά κείμενα αρχαιολόγων και αρχιτεκτόνων, στα οποία επικρίνεται ως απαράδεκτη η χωροθέτηση του νέου μουσείου.

Συνηθισμένα τα βουνά απ' τα χιόνια. Αλλωστε το κύριο πολιτικό χαρακτηριστικό του ευρωβουλευτή του ΣΥΝ (υποψήφιου αύριο στη Β' Αθηνών) είναι ακριβώς η τόλμη του να θίγει θέματα «ταμπού» αγνοώντας το πολιτικό κόστος. Είναι, για παράδειγμα, από τους ελάχιστους (αν όχι ο μόνος) που τολμά ακόμα και σήμερα να αμφισβητεί την ορθότητα της «νέας μεγάλης ιδέας» του έθνους, δηλαδή τη διοργάνωση της Ολυμπιάδας.

Ομως ποια είναι τα επιχειρήματα των επικριτών της έκκλησης των «61»;

1. Κατηγορείται ο κ. Παπαγιαννάκης ότι η πρωτοβουλία του αντιφάσκει με ανάλογη πρωτοβουλία του άλλου ευρωβουλευτή του ΣΥΝ, ο οποίος συγκέντρωσε υπογραφές για την επαναφορά των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Ομως όσοι αντιδρούν στην καταστροφή του αρχαιολογικού χώρου Μακρυγιάννη δεν διαφωνούν βέβαια με την ανέγερση ενός νέου μουσείου, ούτε με την επιστροφή των Μαρμάρων. Εχουν ήδη προταθεί λύσεις που δεν θα θίξουν την ανασκαφή ούτε θα προσβάλουν τη μοναδικότητα του ιερού βράχου. Απλώς οι υπεύθυνοι αρνούνται να παραδεχτούν το αρχικό τους σφάλμα.

2. Χρησιμοποιείται ως αντεπιχείρημα για την αναθεώρηση της απόφασης ότι έχουν δαπανηθεί τεράστια ποσά προτού αρχίσει το έργο. Αλλά ποιος ευθύνεται γι' αυτή τη σπατάλη; Ποιος ευθύνεται που ο προηγούμενος διαγωνισμός έγινε χωρίς να προηγηθεί ανασκαφή στο χώρο, παρά τις δραματικές προειδοποιήσεις των αρχαιολόγων; Και γιατί δεν μας ικανοποιεί το γεγονός ότι οι δαπανηρές απαλλοτριώσεις έφεραν στο φως σημαντικότατες αρχαιότητες;

3. Υποστηρίζεται ότι κανείς δεν τόλμησε μέχρι στιγμής να αμφισβητήσει τα δύο οράματα της Μελίνας (επιστροφή Μαρμάρων, νέο μουσείο). Ομως το όραμα της Μελίνας για τα Μάρμαρα δεν είχε καμιά σχέση με το παζάρι που έχει ξεκινήσει επί Βενιζέλου για «δανεισμό» των Μαρμάρων. Οσο για τη χωροθέτηση του νέου μουσείου στη θέση Μακρυγιάννη, αυτό ήταν «όραμα» του Καραμανλή (και όχι της Μελίνας), ανάλογο με τα υπόλοιπα «οράματά» του για την Αθήνα, που έχουν ήδη υλοποιηθεί.

Και βέβαια είναι τουλάχιστον κωμικό να εγκαλείται ο κ. Παπαγιαννάκης ότι κάνει προεκλογική χρήση αυτού του θέματος. Είναι πασίγνωστο ότι αυτός που παρακαλούσε για μια προεκλογική «εξυπηρέτηση» με τα Μάρμαρα τον κ. Μπλερ ήταν ο απερχόμενος πρωθυπουργός. Αλλά και ο απερχόμενος υπουργός Πολιτισμού ήταν αυτός που επιζητούσε μέχρι την τελευταία στιγμή μια θετική δήλωση της Βρετανίδας ομολόγου του. Ηταν, τέλος, το ίδιο υπουργείο που μόλις δύο μήνες πριν από τις εκλογές ανέθεσε την προβολή της πολιτικής του για τα Μάρμαρα και το νέο μουσείο στη διαβόητη εταιρεία δημοσίων σχέσεων Β-Μ, ειδικευμένη στο λίφτινγκ της τσαλακωμένης εικόνας δικτατορικών καθεστώτων και στη συσκότιση της ευθύνης εταιρειών σε τεράστιες οικολογικές καταστροφές και θανατηφόρα δυστυχήματα.

Οποιος αμφισβητεί τα στοιχεία αυτά, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει τα σχετικά ρεπορτάζ του «Ιού» (www.iospress.gr) της 10/3/02, 7/4/02, 8/2/04. Ας μελετήσει τις αποφάσεις του ICOMOS. Ας συμβουλευτεί τα άρθρα σημαντικών αρχαιολόγων, αρχιτεκτόνων, καλλιτεχνών (Δοντά, Παπαθανασόπουλου, Χαΐνη, Κωτσάκη κ.ά.). Σε όλα αυτά τα δημοσιεύματα δεν βρήκε ούτε μια λέξη να απαντήσει το υπουργείο Πολιτισμού. Κανείς δεν δικαιούται λοιπόν να είναι ανυποψίαστος για την υπόθεση. Ούτε τώρα ούτε μετά τις εκλογές.

(Ελευθεροτυπία, 6/3/2004)