Η κυνική ομολογία του κ. Μ.

"Πω, πω, πω, τι βγαίνει στον αέρα!"
        (Η Χώρα, 17/11/05)

Πιο αψευδής μάρτυρας για το είδος της «δημοσιογραφίας» που επικρατεί στην παρέα των τηλεδικαστών (Τριανταφυλλόπουλος, Αναστασιάδης, Χατζηνικολάου, κ.λπ.) είναι τα δικά τους λόγια. Αντιγράφουμε από τη συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Μ. στον μέχρι πρότινος υπάλληλό του στο "Θέμα" Νίκο Ευαγγελάτο (Το Βήμα της Κυριακής, 20/11/05). Ο λόγος για την επίθεση στην «Ελευθεροτυπία»:

ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ: Πώς προκύπτει ότι η εφημερίδα χρησιμοποιείται;

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΣ: Πώς αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη;

Με μια φράση τα είπε όλα ο κ. Μ. Η ίδια η εφημερίδα πρέπει να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Πρέπει να απολογηθεί σε όσα αναπόδεικτα της καταλογίζει ο Δημοσιογράφος. Και αν τα ντοκουμέντα που διαθέτει και προβάλλει ο ίδιος (δηλαδή τα πρωτοσέλιδα και τα άρθρα της "Ε" για την Ολυμπιάδα) τον διαψεύδουν, τόσο το χειρότερο γι' αυτά. Στη δεύτερη εκπομπή τα ξεχνάμε. Κρατάμε μόνο όσα νομίζουμε ότι μας συμφέρουν.

Επαναλαμβάνουμε: ο Δημοσιογράφος δεν αισθάνεται υποχρεωμένος να αποδείξει τους ισχυρισμούς του ότι "κάτι συνέβη". Ρωτάει τους άλλους: "Πώς αποδεικνύεται ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη;"

Ιδού, λοιπόν, με τα δικά του λόγια, η «δεοντολογία» του τηλεδικαστή. Πρώτα εκτελούμε τον "κατηγορούμενο" και μετά του ζητάμε να απολογηθεί. Οποιος μπει στο στόχαστρό του είναι υποχρεωμένος να αποδείξει ότι η συκοφαντία του Δημοσιογράφου δεν είναι αληθινή. Δεν είναι ο ίδιος ο καταγγέλλων που πρέπει να τεκμηριώσει την καταγγελία του!

Και τώρα, βέβαια, αν αυτή η μεθοδολογία ακολουθείται απέναντι σε μια εφημερίδα, για την οποία ο ίδιος και οι τρόφιμοι των εκπομπών του διατυπώνουν τους καλύτερους χαρακτηρισμούς, τι να περιμένει ο απλός πολίτης ή έστω ο "επώνυμος" του χώρου της πολιτικής, της τέχνης ή της διασκέδασης όταν πέσει στα νύχια της κρυφής του κάμερας; Τα τεκμήρια αθωότητας, η αξιοπιστία των αποκαλύψεων και η διασταύρωση των πηγών είναι για τα κορόιδα. Ο δημοσιογράφος αρκείται στην καταγγελία. Και ας έλθει η εφημερίδα «να αποδείξει ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη».

Ολοι πρέπει να υποκύψουν στον δημοσιογράφο και να αποδεχτούν τις κρίσεις του για να εξασφαλίσουν την εύνοια του εκάστοτε αφεντικού του. Το αστείο είναι ότι όταν αλλάζουν μαγαζιά -δηλαδή αφεντικά- στο χώρο των μέσων ενημέρωσης, οι τηλεδικαστές χρησιμοποιούν τις ίδιες μεθόδους για να αλληλοεξοντωθούν. Πριν από δυο χρόνια, την περίοδο της παραδημοσιογραφικής υστερίας γύρω από τη 17Ν, ο κ. Μ. ήταν στον Alpha και ο Νίκος Ευαγγελάτος παρουσίαζε το κεντρικό δελτίο του ALter. Ενα βράδυ, ο κ. Μ. (σύμφωνα με ρεπορτάζ της "Χώρας" του άλλου βραδινού του συνεργάτη), θεώρησε ότι ο τίτλος "τέσσερις δημοσιογράφοι κατηγορούμενοι για εκβιασμό" τον έθιγε κι αυτόν και "δεν πείστηκε από τις εξηγήσεις του συναδέλφου του" (Η Χώρα, 4/2/03).

Χώρα: Τελικά θα κάνεις αγωγή στον Ευαγγελάτο;

Τριανταφυλλόπουλος: Αγωγή και μήνυση.

Χώρα: Τις καταθέτεις από στιγμή σε στιγμή;

Τριανταφυλλόπουλος: Ναι.

Χώρα: Υπάρχει περίπτωση να κάνεις πίσω;

Τριανταφυλλόπουλος: Σε καμία περίπτωση.

Χώρα: Τι ποσό θα ζητήσεις;

Τριανταφυλλόπουλος: Για πάρα πολλά απ' όλους. Ρώτα αν θέλεις να σου πει τον Αγιοστρατίτη το δικηγόρο μου.

Χώρα: Υπάρχει περίπτωση να επικοινωνήσεις με τον Ευαγγελάτο;

Τριανταφυλλόπουλος: Οχι βέβαια. Για ποιο λόγο;

Δεν γνωρίζουμε τι απέγινε μ' αυτές τις αγωγές και τις μηνύσεις. Αλλωστε ο κ. Μ. μας λέει τώρα ότι είναι θέμα αρχής γι' αυτόν να μην κάνει αγωγές. Το βέβαιο είναι ότι οι δύο άσπονδοι τότε αντίπαλοι διδάσκουν σήμερα Δημοσιογραφία νέας εποχής με τις εκπομπές τους από το ίδιο κανάλι. Αλλά ποτέ δεν μάθαμε ποιους τέσσερις δημοσιογράφους υποδείκνυε ως κατηγορούμενους για εκβιασμό ο κ. Τριανταφυλλόπουλος.
 

(Ελευθεροτυπία, 26/11/2005)