Η CIA και ο εθνάρχης


"Πρόκληση από CIA"
        («Ελεύθερος Τύπος», 29/4/2007)

Τι συνέβη ακριβώς με τη νέα «αμερικανική πρόκληση» σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας στη Θράκη; Τα πράγματα είναι μάλλον απλά. Κάθε χρόνο η CIA καταρτίζει μια ηλεκτρονική βάση δεδομένων με στατιστικά στοιχεία και πληροφορίες για όλες τις χώρες του κόσμου (World Factbook), προσπελάσιμα στο δικτυακό τόπο της υπηρεσίας. Στο κεφάλαιο «Ελλάδα», και συγκεκριμένα στο λήμμα «εθνοτικές ομάδες» (ethnic groups), η απάντηση πέρσι ήταν «98% Ελληνες, 2% άλλοι». Φέτος αυτοί οι «άλλοι» επεξηγήθηκαν ως «2% Τούρκοι και άλλοι». Ο,τι περίπου γράφει και στη δική του ιστοσελίδα το ελληνικό ΥΠΕΞ, όταν αναφέρει πως ένα τμήμα των 120.000 μουσουλμάνων της Θράκης είναι «τουρκικής καταγωγής».

Κι όμως, αυτή η απλή στατιστική αναφορά μετατράπηκε από τα εγχώρια ΜΜΕ σ' ένα ακόμη σίριαλ εθνικής τρομολαγνείας. Επί τριήμερο, εφημερίδες και κανάλια ξεσπάθωσαν ενάντια στη νέα αμερικανική «πρόκληση» και στους καταχθόνιους σχεδιασμούς που την υπαγόρευσαν. Δεν έλειψαν και κάποιες γραφικές υπερβολές, όπως ο ισχυρισμός της «Αυριανής» πως οι Αμερικανοί «βαφτίζουν 'τουρκική' τη Θράκη...» ή η αποκάλυψη της «Απογευματινής» ότι η συγκεκριμένη αναφορά «είναι εξοργιστικά προκλητική για την ανθρώπινη υπόσταση όλων αυτών των συμπολιτών μας, που προσβάλλονται καθώς εξισώνονται με τους 'Τούρκους'» (28.4). Το σοβαρότερο δεν ήταν ωστόσο η ανεύθυνη κινδυνολογία του Τύπου, όσο η υπεύθυνη στάση του ΥΠΕΞ, ο εκπρόσωπος του οποίου έσπευσε να «παρατηρήσει» ότι «τα αναφερόμενα στην έκθεση [sic] δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα» και ότι «ούτε γραφειοκρατίες ούτε μυστικές υπηρεσίες μπορούν να μεταβάλουν την πραγματικότητα που ισχύει στη χώρα μας».

Το ίδιο το «Factbook» κάθε άλλο παρά ανεπίληπτο είναι, φυσικά. Μια προσεκτική ματιά αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι, ακόμη και σε ζητήματα κάθε άλλο παρά πολιτικά ευαίσθητα, η σύνταξή του διακρίνεται από εξαιρετική προχειρότητα: αναγράφει π.χ. σαν πληθυσμό της Ελλάδας 10.706.290 κατοίκους (ως «εκτίμηση για τον Ιούλιο του 2007»), τη στιγμή που η απογραφή του 2001 κατέγραψε ήδη πραγματικό πληθυσμό 10.964.020. Ακόμα χοντρότερο λάθος γίνεται στη σύνθεση του ελληνικού Κοινοβουλίου, που φέρεται να έχει σήμερα 306 βουλευτές!

Απ' πολιτική άποψη, ωστόσο, αν για κάτι θα' πρεπε να κατηγορηθεί το συγκεκριμένο πόνημα, είναι ότι αναπαράγει πλήρως το βασικό εθνικό μας στερεότυπο περί «αξιοζήλευτης πληθυσμιακής ομοιογένειας». Ο πραγματικός πληθυσμός της χώρας μας δεν είναι σε καμιά περίπτωση «Ελληνες κατά 98%» αλλά, σύμφωνα με την τελευταία επίσημη απογραφή πληθυσμού, αποτελείται από 93% Ελληνες πολίτες (των μουσουλμάνων της Θράκης και λοιπών μειονοτικών συμπεριλαμβανομένων), 4% Αλβανούς, 0,44% Δυτικοευρωπαίους και 2,5% «άλλους». Δεν πρόκειται για άγνοια, αφού -στο κεφάλαιο «Οικονομία»- διαβάζουμε ότι «σχεδόν το ένα πέμπτο της εργατικής δύναμης, ιδίως στη γεωργία και τις ανειδίκευτες εργασίες, αποτελείται από μετανάστες». Οι πολιτικές προτιμήσεις των συντακτών του «Factbook» γίνονται άλλωστε αντιληπτές στην προτελευταία παράγραφο, όπου διαπιστώνεται ότι «η μαζική μετανάστευση άνεργων Αλβανών παραμένει πρόβλημα για τις αναπτυγμένες χώρες, κυρίως την Ελλάδα και την Ιταλία». Κανείς δεν ενοχλήθηκε από αυτή την οφθαλμοφανώς ρατσιστική απόφανση, όπως και κανείς δεν προσβλήθηκε από την πληροφορία ότι «γυναίκες, άντρες και παιδιά διακινούνται προς την Ελλάδα και μέσα σ' αυτή με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την καταναγκαστική εργασία».

Είναι προφανές ότι η ομόθυμη οργή των ΜΜΕ (και του ΥΠΕΞ) για τους «Τούρκους» οφείλεται ουσιαστικά στην επανενεργοποίηση μηχανισμών εθνοπρεπούς προπαγάνδας, όπως αυτοί που ξεσάλωσαν πριν από μια δεκαπενταετία με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα. Για τους λόγους αυτής της «αφύπνισης», μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε. Οσο για την ουσία του ζητήματος, αυτή είναι πολύ απλή -κι έχει ξεκαθαριστεί με το σαφέστερο δυνατό τρόπο απ' τον ίδιο τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πρεσβύτερο. Οπως υπενθυμίσαμε πρόσφατα («Κ.Ε» 4.3.07), όταν ο αείμνηστος «εθνάρχης» αναφερόταν ως πρωθυπουργός στους μουσουλμάνους της Θράκης, έκανε λόγο για «Τούρκους» και «τουρκική μειονότητα». Και μάλιστα όχι κατ' ιδίαν, αλλά στις επίσημες συνομιλίες του με τον Τούρκο ομόλογό του. Τα πρακτικά της συνάντησης του Μοντρέ το 1978, δημοσιευμένα στο «Αρχείο Καραμανλή» (Αθήνα 1997, τ. 10, σ. 135) είναι κάτι παραπάνω από σαφή. Κι αυτά, βεβαίως, «ούτε γραφειοκρατίες ούτε μυστικές υπηρεσίες» μπορούν ή χρειάζεται να τ' αλλάξουν...

(Ελευθεροτυπία, 5/5/2007)