Αειφόρος υπανάπτυξη

"Το ισχυρότερο πρόσωπο της [σκιώδους] κυβέρνησης της Ν.Δ. θα είναι ο κ. Γ. Σουφλιάς"
   (Γ. Πολίτης, "Τα Νέα", 3.5.02)
 

Τελικά ο κ. Σουφλιάς δικαίωσε τα δημοσιεύματά μας. Στις 8.11.07 συνεδρίασε το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασμού για πρώτη φορά από τότε που ανέλαβε ο ίδιος το ΥΠΕΧΩΔΕ. Επιτέλους θα συμπληρώσει το κενό στην ημερομηνία που υπήρχε στο χωροταξικό του σχέδιο. Ο κ. Σουφλιάς καλωσόρισε την έναρξη των εργασιών του Εθνικού Συμβουλίου λέγοντας: «Ακούστηκε από διάφορους κριτική γιατί δεν είχε συνεδριάσει μέχρι σήμερα το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης. Γνωρίζετε ότι εγώ είμαι πρακτικός άνθρωπος. Τώρα που υπάρχει αντικείμενο και μάλιστα πολύ μεγάλο ξεκινά και η εργασία σας. Θέλω από την πρώτη στιγμή να ξεκαθαρίσω ότι δεν θεωρώ τυπική διαδικασία αυτό που κάνετε. Θα λάβουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας τις σκέψεις και τις παρατηρήσεις σας. Δίνω πολύ μεγάλη σημασία στην δική σας γνωμοδότηση. Ελπίζω ότι οι εργασίες σας σε ό,τι αφορά το Εθνικό Χωροταξικό Πλαίσιο θα ολοκληρωθούν μέσα στο Νοέμβριο, ώστε στη συνέχεια να προωθηθεί το τελικό κείμενο στην αρμόδια Κυβερνητική Επιτροπή και αμέσως μετά να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή».

Με τα ίδια του τα λόγια ο υπουργός περιχαράκωσε τη διακοσμητική ύπαρξη του Συμβουλίου. Ενώ το δικό του επιτελείο χρειάστηκε χρόνια για να εκπονήσει τα χωροταξικά σχέδια (γενικό και ειδικά), τώρα ζητάει από το Συμβούλιο να τα μελετήσει μέσα σε 20 μέρες και δηλώνει ότι θα λάβει σοβαρά υπόψη του τις όποιες παρατηρήσεις. Αειφόρος ανάπτυξη στα όρθια και στα πεταχτά με μαϊντανό επιστήμονες και περιβαλλοντικές οργανώσεις. Αλλά είπαμε, ο υπουργός είναι πρακτικός άνθρωπος.

Βέβαια για δημιουργία ξεχωριστού υπουργείου Περιβάλλοντος ούτε λόγος. Ο τσάρος του ΥΠΕΧΩΔΕ επιμένει να κρατάει τα λουριά της «αειφόρου ανάπτυξης» στο ίδιο χέρι με τις μπουλντόζες των επενδυτών-κατασκευαστών. Με λίγα λόγια ακόμα και από το τέταρτο ΚΠΣ θα εξακολουθούν τα δημόσια έργα να λυμαίνονται τα περιβαλλοντικά κονδύλια σε αυτό το βολικό ανακάτεμα.

Εν τω μεταξύ το ΣτΕ δεν προλαβαίνει να συνεδριάζει για να αντιμετωπίσει τις νέες καταστροφικές παρεμβάσεις, η ΚΕΔ προχωράει στην εκποίηση των φιλέτων της ελληνικής γης και ο υπουργός μοιράζει πρόστιμα χωρίς να κάνει πίσω σε κανένα από τα μελλούμενα περιβαλλοντικά εγκλήματα όπως αυτό του Αχελώου. Ο Σαρακατσάνος πολιτικός πρέπει να ικανοποιήσει τους Θεσσαλούς όπως και ο Κρητικός τους Ζωνιανούς. Ο ίδιος ο υπουργός, ενώ κατακεραυνώνει τους κοντόφθαλμους τοπικιστές για τις ΧΥΤΑ κ.λπ., γίνεται ο υπ' αριθμόν ένα ‘εντόπιος’, ξοδεύοντας απίστευτα ποσά για ένα καταστροφικό έργο που ακόμα και πριν από 30 χρόνια (όταν ξεκίνησε) δημιούργησε αμφιβολίες για τη χρησιμότητά του αλλά κυρίως για τις επιπτώσεις του στο περιβάλλον.

Ενα λιγόλεπτο σερφάρισμα στο διαδίκτυο αρκεί για να εντοπιστούν οι συχνότεροι χαρακτηρισμοί για τον υπουργό: πείσμα - πεισματάρης (590 αναφορές), εγωισμός- εγωιστής (307), επιμονή- επίμονος (949), αμετακίνητος (292), αγύριστο κεφάλι (39). Μπορεί ενδεχομένως τα χαρακτηριστικά αυτά να είναι αποτελεσματικά απέναντι σε αργοπορημένους εργολάβους ή κερδοσκόπους κατασκευαστές όσον αφορά τα δημόσια έργα. Είναι όμως αδύνατον να διασφαλιστεί με πείσματα και εγωισμούς η συνεννόηση με περιβαλλοντικούς, επιστημονικούς και τοπικούς φορείς που είναι αναγκαία προϋπόθεση για την περιβαλλοντική πολιτική. Και για του λόγου το αληθές παραθέτουμε τις εμμονές της περιβαλλοντικής ‘αδιαλλαξίας’ του υπουργού. Ο κ. Σουφλιάς καταλογίζει στους τοπικούς φορείς άγνοια και τοπικισμό, πείσμα και ακατανόητη επιμονή στο ΣτΕ και οικολογικό στραβισμό στις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Λάβρος μέσα στη Βουλή επιτέθηκε σε όλους εκείνους που αμφισβητούν τις προθέσεις και το έργο του. Τόνισε πολλές φορές τον επιτελικό χαρακτήρα του υπουργείου του και τις ευθύνες όλων των άλλων για την μη εφαρμογή οδηγιών και νομοθετικών ρυθμίσεων. Την ίδια στιγμή ισχυρίστηκε ότι μόνος εκείνος έχει την απόλυτη γνώση για την επιτακτική ανάγκη της αναθεώρησης του άρθρου 24. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμα και τώρα, μετά όλες τις καταστροφές και την έστω μικρή κινητοποίηση των πολιτών, το μόνο που βλέπει να έχει γίνει στο περιβάλλον επί υπουργίας του είναι ...έργο. Αυτό, ίσως, είναι και η πλέον επικίνδυνη εμμονή του: η εθελοτυφλία.

 

(Ελευθεροτυπία, 17/11/2007)