Εκτός συνταγματικού πλαισίου οι επιθέσεις στο ανώτατο δικαστήριο

Κάτω τα χέρια από το ΣτΕ!


Προκάλεσε αίσθηση πριν από λίγες μέρες η ακραία επίθεση βουλευτή του ΛΑΟΣ από το βήμα της Βουλής εναντίον του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Ο κ. Γεωργιάδης κατηγόρησε το ανώτατο δικαστήριο ότι «ακολουθεί τις επιταγές του κ. Τσίπρα, του κ. Αλαβάνου και του ΣΥΡΙΖΑ» και καταφέρθηκε με βαρείς χαρακτηρισμούς κατά των δικαστών «που δεν ξέρω ποιος τους έχει διορίσει και ποιοι είναι και από πού κρατά η σκούφια τους», ενώ έφτασε στη γελοιότητα να ισχυριστεί ότι το ΣτΕ θα σταματούσε ακόμα και την ανέγερση του Παρθενώνα.

Βέβαια από τον κ. Γεωργιάδη ήταν αναμενόμενο. Το κόμμα του προφανώς θα προτιμούσε δικαστές έτοιμους να υποκύψουν σε κάθε επιταγή της πολιτικής εξουσίας, ακόμα και της χουντικής. Αλλωστε την προστασία του περιβάλλοντος θεωρεί το ΛΑΟΣ περιττή πολυτέλεια και στο προεκλογικό πρόγραμμά του δεν δίσταζε να προτείνει τον αποχαρακτηρισμό όλων των δασών πλην των δρυμών!

Αλλά δεν πρόκειται για τον Αδώνιδα και το κόμμα του. Το ΣτΕ έχει βρεθεί τον τελευταίο καιρό στο επίκεντρο μιας άγριας πολεμικής από πολλές πλευρές. Και αντίθετα με άλλες επιθέσεις εναντίον άλλων ανώτατων δικαστών (όπως των προέδρων του Αρείου Πάγου) που είναι συνήθεις, αυτή τη φορά έχουμε αμφισβήτηση του ίδιου του θεσμού αυτού του δικαστηρίου και προσπάθεια παράκαμψης της συνταγματικής επιταγής που το επιβάλλει. Μέχρι σήμερα επιθέσεις δέχονταν κυρίως οι πολίτες που είχαν το θράσος (δηλαδή το θάρρος) να προσφύγουν στο ΣτΕ. Τώρα αμφισβητείται ανοιχτά ο ίδιος ο θεσμός. Σχεδόν ταυτόσημες διατυπώσεις μ' αυτές του κ. Γεωργιάδη χρησιμοποιεί ο Γιάννης Πρετεντέρης σε σειρά άρθρων στο «Βήμα», ενώ και ο δήμαρχος της Αθήνας έχει ξεσπαθώσει. Πρωτοφανής είναι και η παρέμβαση υπουργών (Σουφλιά, Παπαθανασίου) με επιστολές στο ΣτΕ.

Δεν είναι σαφές αν η υπόθεση του γηπέδου του Παναθηναϊκού και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα που το συνοδεύουν βρίσκονται πίσω από όλη αυτή την οργανωμένη επιχείρηση σπίλωσης του ΣτΕ ή έχουν απλώς συμπέσει όσοι κατά καιρούς «πικράθηκαν» από τις αποφάσεις του και κάποιοι που βρήκαν την ευκαιρία να κάνουν πράξη όσα δεν μπόρεσαν με την απόπειρα κατάργησης του άρθρου 24 κατά την αναθεώρηση-φιάσκο του 2006. Και όμως. Οσα καταλογίζουν στο ανώτατο δικαστήριο οι ακροδεξιοί, ορισμένοι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγάλη μερίδα μέσων ενημέρωσης, αποτελούν την καλύτερη απόδειξη για τον σημαντικό ρόλο που παίζει αυτό το δικαστήριο. Γιατί δεν είναι βέβαια «οπαδοί του Τσίπρα» οι δικαστές αυτοί, αλλά έχουν μια αξιοθαύμαστη παράδοση στην υπεράσπιση της νομιμότητας, αδιαφορώντας για την πολιτική και οικονομική ισχύ αυτού που την παραβιάζει. Και παρά το γεγονός ότι κρίνουν υποθέσεις τεράστιας οικονομικής σημασίας, έχουν κρατηθεί μακριά από τους πειρασμούς του παραδικαστικού κυκλώματος.

Η διατήρηση και η ενίσχυση του ειδικού βάρους του ΣτΕ είναι δυστυχώς ένα αναντικατάστατο αντίβαρο στις ομολογημένες επιδιώξεις της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, που διεκδικεί για τον εαυτό της το προνόμιο να παρανομεί, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στο περιβάλλον και τη ζωή των πολιτών.
 

(Ελευθεροτυπία, 24/1/2009)