Ξαφνικό ενδιαφέρον των καναλιών για τις προκηρύξεις

Η σέχτα των βραδινών δελτίων


Δεκαοκτώ χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο τρομονόμος Μητσοτάκη οδήγησε στη φυλακή διευθυντές εφημερίδων που τόλμησαν να δημοσιεύσουν μια προκήρυξη της 17Ν. Ιδεολογικές μάχες δόθηκαν τότε για αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι κανένα μέτρο λογοκρισίας δεν εμποδίζει την απρόσκοπτη δράση όσων ομάδων επιλέγουν μεθόδους πολιτικής βίας. Ο νόμος εκείνος έχει πλέον σβηστεί από τη μνήμη ακόμα και των φανατικότερων υποστηρικτών του. Αλλωστε σήμερα αλλού στρέφονται τα πυρά της λογοκρισίας. Υστερικές φωνές πολιτικών και παραπολιτικών ζητούν να φιμωθούν νεολαιίστικοι ιστότοποι, όχι για να εμποδίζονται -πώς θα μπορούσαν άλλωστε;- οι δράσεις ένοπλων ομάδων, αλλά για να παρεμποδίζονται οι λαϊκές κινητοποιήσεις και οι αποκαλύψεις για την αστυνομική βία. Παράλληλα αποσιωπούνται και υποβαθμίζονται μαζικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, ενώ προβάλλονται συστηματικά τα όποια επεισόδια. Και οι ίδιοι που πριν από δυο δεκαετίες θεωρούσαν πανάκεια την απαγόρευση δημοσίευσης των προκηρύξεων, μεταδίδουν και αναμεταδίδουν συνεχώς τις «βολικές» προκηρύξεις του Επαναστατικού Αγώνα και της Σέχτας Επαναστατών.

Η συστηματική προσπάθεια απαξίωσης της Αριστεράς, που άρχισε με αφορμή τις συλλήψεις του 2002 και κορυφώθηκε με τις μαζικές μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, θυμίζει την προπαγάνδα της δεκαετίας του '80 ενάντια στο ανερχόμενο ρεύμα της «Αλλαγής» που ήθελε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μέλη της 17Ν. Σ' ένα γενικό αχταρμά, μαζί με τις ακροδεξιές και οι «έγκυρες» πολιτικές και δημοσιογραφικές τοποθετήσεις ακολουθούν τη γραμμή ΣΥΡΙΖΑ -αναρχικοί- κουκουλοφόροι -οικοτρομοκράτες- Εξάρχεια-Πάσαρης - μετανάστες - ένοπλες επιθέσεις. «Βγάζουμε την κουκούλα του ΣΥΡΙΖΑ» έγραφε ο φιλοχουντικός Ελεύθερος Κόσμος στις 12/1/2009 σε κοινή γραμμή με τα δελτία των 8.
Ηρθε η «Σέχτα» και μονομιάς διαγράφηκαν οι δολοφονίες πολιτών και μεταναστών από ΜΑΤ, τα «μεμονωμένα περιστατικά», οι αστυνομικές επιθέσεις σε νέα παιδιά, οι αθρόες φυλακίσεις, τα χημικά στους αγρότες και τους κατοίκους της Κυψέλης, τα ατιμώρητα σκάνδαλα, ο επιδεικτικός πλουτισμός.

Και όμως έχουν περάσει μόλις λίγα χρόνια από τότε που διαβάζαμε από έγκριτο σημερινό αναλυτή τα παρακάτω λόγια: «Αν όντως παραβιάζεται συστηματικά το κράτος δικαίου, αν όντως απειλείται η έννομη τάξη από "μια νεοπλουτίστικη έπαρση που προκαλεί βάναυσα το δημόσιο αίσθημα", αν όντως ζούμε σε μια κοινωνία όπου ελάχιστοι ισχυροί βρίσκονται πάνω από το νόμο, αν όντως καταλύεται η συνταγματική τάξη "από επιχειρηματίες της αρπαχτής και όχι μόνο", τότε θα ήταν στοιχειώδες δημοκρατικό καθήκον όλων μας και όχι μόνο του Κουφοντίνα να πιάσουμε τα οδοφράγματα και να βγούμε στα βουνά».

Το τολμηρό αυτό απόσπασμα δεν γράφτηκε από κάποιον κουκουλοφόρο εξαρχιώτη αλλά από τον κ. Πρετεντέρη («Η αναμέτρηση», εκδ. ΕΣΤΙΑ, 2002). Ακόμα όμως κι αν σήμερα μοιάζουν τόσο οικεία όσα περιγράφει, θα μας επιτρέψει ο Γ.Π. να διαφωνήσουμε με την προτροπή του να... πάρουμε τα βουνά.
 

(Ελευθεροτυπία, 14/2/2009)