Το φιάσκο στον Κορυδαλλό γίνεται αφορμή να μη βελτιωθούν οι φυλακές

Απ’ τον Χατζηγάκη στον Μαρκογιαννάκη


Για δεύτερη φορά η κυβέρνηση εξαγγέλλει μέτρα για τα σωφρονιστικά καταστήματα. Προηγήθηκε ο νόμος του κ. Χατζηγάκη (3727/2008) που συντάχθηκε μετά την πανελλαδική κινητοποίηση των φυλακισμένων με τη μαζική απεργία πείνας και τελικά ψηφίστηκε στις 5 Δεκεμβρίου. Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι αρχικές υποσχέσεις του τότε υπουργού για 5.500 αποφυλακίσεις δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Σε απάντηση ερώτησης του Τάσου Κουράκη ο νέος υπουργός Δικαιοσύνης παραδέχτηκε ότι έχουν αποφυλακιστεί μόλις 589 κρατούμενοι. Ο λόγος αυτού του φιάσκου είναι ότι οι διατυπώσεις του νόμου είναι σε πολλά σημεία σκόπιμα αόριστες, ενώ η απόφαση για την αποδοχή των αιτημάτων αποφυλάκισης των κρατουμένων λαμβάνεται –με τα δικά τους κριτήρια- από τους εισαγγελείς πλημμελειοδικών του τόπου έκτισης της ποινής.

Το χειρότερο είναι ότι για να αντιδράσει η κυβέρνηση στη δεύτερη γελοιοποίησή της από το δίδυμο Παλαιοκώστα-Ριτζάι ήδη αναθεωρεί ακόμα κι αυτά τα δειλά μέτρα επιείκειας και αποσυμφόρησης. Ο κ. Μαρκογιαννάκης δηλώνει ότι η νομοθεσία μας προστατεύει υπέρ το δέον τους κατάδικους και ότι πρέπει τώρα να στραφούμε στην ενίσχυση των συνθηκών ασφαλείας. Είναι ο ίδιος που εμπνεύστηκε το μέτρο με τα καρτοκινητά, τιμωρώντας έτσι εκατομμύρια πολίτες για να δυσκολέψει τη ζωή των εγκλείστων.

Αλλά τα νέα αυτά μέτρα δεν θα χρειάζονταν αν είχαν με συνέπεια εφαρμοστεί οι εξαγγελίες για ανθρώπινες φυλακές. Ολες αυτές οι συνθήκες μπάχαλου, γενικευμένης ανομίας και απροθυμίας των υπαλλήλων οφείλονται στο γεγονός ότι τα «σωφρονιστικά καταστήματα» είναι πραγματικές αποθήκες ψυχών. Ο συνωστισμός τόσων πολλών ανθρώπων σε συνθήκες άθλιες δεν αφήνει κανένα περιθώριο ούτε για πραγματική ασφάλεια ούτε για την εξασφάλιση στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Και βέβαια αυτές οι συνθήκες είναι που εκτρέφουν τα κυκλώματα και τη διαφθορά, την οποία θυμήθηκε όψιμα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος

Φυσικά η κυβέρνηση έχει και τις δικαιολογίες της. Νιώθει την πίεση των τηλεσχολιαστών που ονειρεύονται αντιαεροπορικά στον Κορυδαλλό και αερομαχίες πάνω από την Αθήνα. Μάταια επιχειρεί ο γνωστός τηλεαρχιφύλακας κ. Αραβαντινός να πείσει την κυρία Τρέμη και τον κ. Πρετεντέρη ότι καλώς δεν πυροβόλησε κατά του ελικοπτέρου ο ειδικός φρουρός και ότι η λύση δεν είναι να εκτελούνται οι δραπέτες και οι όμηροί τους.

Οσο για το δεύτερο ζήτημα που απασχολεί τους τηλεσχολιαστές, το διάτρητο δηλαδή σύστημα ασφαλείας στις πτήσεις των ιδιωτικών ελικοπτέρων, ας μην αναζητείται ο υπεύθυνος στις ελλείψεις του κράτους. Ισχύει κι εδώ το αντίθετο. Από τη στιγμή που επικράτησε η λογική της ιδιωτικοποίησης και η θεοποίηση των golden boys, τα ελικόπτερα θεωρήθηκαν ως απαραίτητο αξεσουάρ των επιτυχημένων και των VIP. Μήπως ξεχάσαμε τον τρόπο που μετακινείται ο κ. Εφραίμ και η κουστωδία του; Αλλά όταν όλη η κυβέρνηση αγωνιά για την ιδιωτικοποίηση του τελευταίου κομματιού της Ολυμπιακής ποιός θα τολμούσε να υποστηρίξει την απαγόρευση ή έστω τον αυστηρό έλεγχο των ιδιωτικών πτήσεων ελικοπτέρων που μεταφέρουν πραγματικούς ή κατά φαντασίαν «μεγαλοσχήμονες»;
 

(Ελευθεροτυπία, 28/2/2009)