Η αποτυχημένη παράσταση με τις δηλώσεις Καραμανλή

 

Ο πρωθυπουργός που φώναζε «λύκος»


Το φιάσκο με τις δηλώσεις του κ. Καραμανλή στον Νίκο Χατζηνικολάου πριν από δυο βδομάδες εξακολουθεί να στοιχειώνει την κυβέρνηση. Βέβαια δεν ήταν η πρώτη φορά που παρόμοιες εκμυστηρεύσεις του πρωθυπουργού ότι «θα φύγει αν χάσει» έφταναν στο φως της δημοσιότητας. Είχαν προηγηθεί το «Ποντίκι» και ο «Ελεύθερος Τύπος», όπου φιλοξενήθηκαν προ καιρού ανάλογες «διαρροές» από τον υψηλό ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου. Σε καμιά απ' αυτές τις περιπτώσεις οι διαρροές δεν διαψεύστηκαν και βέβαια αυτοί που τις υπέγραφαν διατηρούν τέτοιες προσωπικές σχέσεις με το περιβάλλον ή τον ίδιο τον πρωθυπουργό που αποκλείεται η περίπτωση να έδρασαν ως «προβοκάτορες» ή, στην καλύτερη περίπτωση, ως εντολοδόχοι καραδοκούντων δελφίνων.

Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του Μανώλη Κοττάκη, σαράντα μέρες πριν από τις αποκαλύψεις Χατζηνικολάου στη Real News (22/3/09). Αναφερόμενος σε σχετικό δημοσίευμα του «Ποντικιού», όπου ο πρωθυπουργός φερόταν να είχε ξεστομίσει κάτι ανάλογο το φθινόπωρο του 2008 («Εχασα; Εφυγα για πανεπιστημιακή καριέρα στις ΗΠΑ»), ο δημοσιογράφος, ο οποίος δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως υποκινούμενος από αντιπολιτευτική σκοπιμότητα, αποδεχόταν την ακρίβεια των δηλώσεων αυτών, αλλά μας καλούσε να μη βγάλουμε βιαστικά συμπεράσματα και πρόσθετε ότι «ο Καραμανλής του σήμερα είναι άλλος από τον Καραμανλή του περασμένου Σεπτέμβρη» («Ελεύθερος Τύπος», 15/2/09).

Αλλά αν ο Καραμανλής «αλλάζει» ανά τρίμηνο και ο σημερινός πρωθυπουργός διαφέρει από τον φθινοπωρινό ενώ ο καλοκαιρινός θα διαφέρει με τη σειρά του από τον ανοιξιάτικο, ποια αξία μπορεί να έχει η οποιαδήποτε «διαρροή» των διαθέσεων και των μύχιων σκέψεών του; Και ποιο κύρος μπορεί να έχει ένας κορυφαίος πολιτικός που σήμερα μένει, αύριο φεύγει και μεθαύριο ξαναμένει; Αθελά τους, οι διαχειριστές των επικοινωνιακών τρικ του Μαξίμου έριξαν τον ίδιο τον προϊστάμενό τους μέσα στο δίχτυ που ήθελαν να πιάσουν τους δελφίνους και τους διαμαρτυρόμενους βουλευτές της ισχνής Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Δεν φταίνε βέβαια οι ίδιοι. Το φιάσκο με τις διαρροές είναι αποτέλεσμα της μυθολογίας που χτίζεται γύρω από τον εκάστοτε πρωθυπουργό στο υπερσυγκεντρωτικό πρωθυπουργικοκεντρικό πολιτικό σύστημα που έχει εγκαθιδρυθεί από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Πρόκειται για την άλλη πλευρά της υπερπροστασίας που διαπιστώσαμε να υψώνεται γύρω του, μόλις η συζήτηση περί σκανδάλων άρχισε να στρίβει προς Ηρώδου του Αττικού (Βατοπέδι, Ζαχόπουλος).

Αλλά η μυθολογία αυτή στηρίζεται σε πήλινα πόδια. Και είναι έτοιμη να καταρρεύσει συμπαρασύροντας αυτούς που την καλλιεργούν με τόση επιμονή. Το μήνυμα που ήθελε να απευθύνει ο κ. Καραμανλής μέσω του Νίκου Χατζηνικολάου θα προκαλούσε εντελώς διαφορετικές εντυπώσεις, αν δεν είχε προηγηθεί η πολιτική φθορά της κυβέρνησης και το στραπατσάρισμα της δικής του εικόνας. Οι ίδιες φράσεις που προκάλεσαν την αυτογελοιοποίηση με την εικόνα του «κουρασμένου» θα λειτουργούσαν διαφορετικά αν αποκαλύπτονταν στην περίοδο της μεγάλης λαϊκής αποδοχής του. Η προσπάθεια, λοιπόν, να αναστηλωθεί το κύρος μιας αποτυχημένης κυβέρνησης μέσα από σχεδιασμένους λεονταρισμούς και μεγαλοστομίες του επικεφαλής της το μόνο που πετυχαίνουν είναι να αποκαθηλώσουν το είδωλο του ηγέτη. Γι' αυτό καμιά φορά ο μέχρι χθες αδιαμφισβήτητος «καταλληλότερος» για πρωθυπουργός υποχρεώνεται να φύγει βράδυ.

 

(Ελευθεροτυπία, 4/4/2009)

 

 

www.iospress.gr