Ο αρχιπλοίαρχος, οι Κούρδοι και ο ανθρωπισμός
 

"Εξωφρενικά είναι όσα ...απεκάλυψε ο μυστηριώδης εκείνος Σέιντο Χαζάρ στην "έγκυρη" βρετανική Ομπζέρβερ"
     ("Ελεύθερος Τύπος" 1/10/97)

Πολλές και ενδιαφέρουσες είναι οι εκπλήξεις που μας επιφύλαξε η υποδοχή στη χώρα μας των "αποκαλύψεων" του λονδρέζικου Observer για το υποτιθέμενο "κύκλωμα συνεργασίας" ανάμεσα στο κουρδικό ΡΚΚ, τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες και τη 17Ν. Δε μπορεί λχ παρά να σταθεί κανείς με θαυμασμό μπροστά στην εικόνα όλων εκείνων των λαγωνικών της εγχώριας δημοσιογραφίας, που τόσα χρόνια μας είχαν συνηθίσει στην αγωνιώδη αναζήτηση κάθε πιθανής και απίθανης φημολογίας γύρω από τις μεσανατολίτικες διασυνδέσεις των Ελλήνων τρομοκρατών, στις επικλήσεις των "φακέλων της Στάζι" και στα άλλα συναφή, για να μεταμορφωθούν εν μία νυκτί σε τιμητές του δικού τους -ακριβώς- είδους δημοσιογραφίας, όταν τα προϊόντα του επιβουλεύονται την εθνική μας τιμή... Η εντυπωσιακότερη όμως καινοτομία αφορά την αποποίηση κάθε δεσμού με το κουρδικό αντάρτικο, από κείνους ακριβώς που μέχρι πριν από λίγο καιρό μας διαβεβαίωναν σε όλους τους τόνους, ότι η εθνική μας ασφάλεια περνά λίγο-πολύ από τα βουνά της Μέσης Ανατολής. Μια τέτοια δήλωση αποστασιοποίησης ήρθε και σ' εμάς, με αφορμή το συνοπτικό σημείωμα της στήλης την περασμένη εβδομάδα για το θέμα. Αποστολέας της είναι ο γνωστός αρχιπλοίαρχος εν αποστρατεία Αντώνης Ναξάκης. Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο της επιστολής, μαζί με τη δική μας απάντηση:
"Κύριε Διευθυντά
Στο ρεπορτάζ της 4/10/97 ο Ιός του Σαββάτου διαστρέφει τελείως δηλώσεις μου στην εφημερίδα Εθνος της 28/9/97 αναφέροντας ότι μίλησα ... για τον εχθρό του εχθρού μου που είναι φίλος μου κτλ ενώ εγώ αναφέρθηκα στη στήριξη των Κούρδων από ανθρωπιστικής απλώς απόψεως.
Πέραν τούτου ο Ιός του Σαββάτου με περιγράφει ως ένθερμο υποστηρικτή του ΡΚΚ. Πουθενά δεν υπάρχει μέχρι τώρα καμία τέτοια έκφραση, εκτός από την τουρκική προπαγάνδα στο Ιντερνέτ, που με αναφέρει ως "eminent supporter of PKK". Είναι ανατριχιαστική η συμπαράταξη του Ιού του Σαββάτου της Ελευθεροτυπίας με την τουρκική προπαγάνδα στο Ιντερνέτ που αφορά το άτομό μου. Κυριολεκτικά λέξη προς λέξη η μετάφραση!
Κύριε Διευθυντά, όλα τα παραπάνω θυμίζουν τα δημοσιεύματα των διαφόρων εντύπων, ένθεν και εκείθεν του Αιγαίου, που στοχοποιούσαν τον αείμνηστο Θεόφιλο Γεωργιάδη για την υποστήριξη στον απελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, λίγο πριν από τη δολοφονία του από όργανα της ΜΙΤ το Μάρτιο του '94.
Κύριε Διευθυντά, δεδομένου ότι η καλύτερη άμυνα στις παραπάνω προθέσεις είναι η δημοσίευση των απόψεων του θιγόμενου, παρακαλώ για την δημοσίευση της παρούσας διαμαρτυρίας μου σε θέση ανάλογη τουλάχιστον της επιστολής του ανταποκριτή της Μιλλιέτ που αφορούσε τη διαμαρτυρία του για τα ...πεϊνιρλί και τη ...γιάφκα της Δροσιάς".

Τί μάς παρέσυρε...

Ομολογούμε πως κάπου τον αδικήσαμε τον κ. αρχιπλοίαρχο: παρακολουθώντας στον ελληνικό Τύπο τις τακτικές δραστηριότητές του σχετικά με το κουρδικό και διάφορα εθνικά μας θέματα, δεν ήταν δυνατό να φανταστούμε πως κινητήρια δύναμη για όλα αυτά ήταν "απλώς" οι ανθρωπιστικές ευαισθησίες του. Τουλάχιστον, παρηγορούμαστε στη σκέψη ότι κι αυτός μας παρεξήγησε ανάλογα: για να τον κατατάξουμε στους ένθερμους υποστηριχτές του ΡΚΚ, δε χρειάστηκε να μπούμε στον κόπο να αναζητήσουμε τα sites της τουρκικής προπαγάνδας στο Ιντερνετ. Πηγές μας δεν ήταν άλλες από τα έντυπα του ΡΚΚ στην Ελλάδα και τα ρεπορτάζ ελληνικών εντύπων για τις δημόσιες ενέργειές του, τις μόνες άλλωστε που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Δύσκολο να φανταστεί κανείς πως αποτελεί μομφή ο χαρακτηρισμός του "ένθερμου υποστηρικτή του ΡΚΚ" για κάποιον, που έχει επισκεφθεί επανειλημμένα τα στρατόπεδα της οργάνωσης κι έχει συνταξιδεύσει στα μετόπισθεν του κουρδικού αντάρτικου με τους πολεμιστές της. Δυστυχώς, ούτε τα κείμενα που είχαμε στη διάθεσή μας μας βοηθούσαν να μπούμε στο σωστό δρόμο. Μεταξύ άλλων πηγών που μας παρέσυραν, συγκαταλέγονται:
* Η έκδοση των απάντων του Θεόφιλου Γεωργιάδη, που θέλει τον κ. Ναξάκη και τον (επίσης απόστρατο) στρατηγό Ματαφιά να "ενημερώνουν τα στελέχη της κυπριακής Επιτροπής Αλληλεγγύης για τη συνάντηση που είχαν με τον ηγέτη του κουρδικού αγώνα Απτουλάχ Οτζαλάν, στην κοιλάδα Μπεκάα", ("Δια χειρός Θεόφιλου Γεωργιάδη", Λευκωσία 1995).
* Το πρόσφατο (Ιούνιος 1997) τεύχος του περιοδικού "Στρατηγική", όπου ο συνοδοιπόρος του κ. Ναξάκη στα κουρδικά μετώπισθεν, Πάνος Πικραμένος, μας πληροφορεί ότι "ο Κούρδος στρατηγός Αμπού Μπακίς, διοικητής του στρατοπέδου εκπαίδευσης `Ακαδημία Μαχμούτ Κορμάζ' και επτά ή οχτώ άνδρες του, που κατοικούσαν εκεί, καταχάρηκαν που έβλεπαν τον Αντώνη Ναξάκη, ο οποίος με τον ενθουσιασμό και τη δραστηριότητα που τον διακρίνουν, έχει βοηθήσει σημαντικά στη δημοσιοποίηση και την οικονομική ενίσχυση του Κουρδικού αγώνα".
* Το ρεπορτάζ της "Ελευθεροτυπίας" στις 25/6/95 για την επίσκεψη του ίδιου του κ. Ναξάκη και ελληνικής κοινοβουλευτικής αντιπροσωπείας στα στρατόπεδα του ΡΚΚ στη Μπεκάα. Απαντώντας στην προσφώνηση του "Από", σύμφωνα με την οποία "η Τουρκία είναι από χρόνια ένας κοινός εχθρός για τους Ελληνες και τους Κούρδους", διαβάζουμε, τα μέλη της ελληνικής αποστολής "αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν και αντάλλαξαν αμοιβαία αισθήματα συμπαράστασης απέναντι στον κοινό εχθρό των δύο λαών, όπως επεσήμαναν, την Τουρκία".
* Την ίδια, τέλος, την επίμαχη συνέντευξη που ο κ. Ναξάκης αυτοπροσώπως παραχώρησε στο "Εθνος" (28/9/97) και για παραποίηση του νοήματος της οποίας μας εγκαλεί. Οταν ο κ. αρχιπλοίαρχος δηλώνει "καταφέραμε να κάνουμε αυτό το περιθωριακό, κάποτε, κίνημα (δηλ. το ΡΚΚ) που ήταν η `ουρά' της ετήσιας πορείας του Πολυτεχνείου να φανεί και να έρθει σε επαφή με πρόσωπα από τους χώρους της πραγματικής εξουσίας της Ελλάδας", δυσκολευθήκαμε λίγο να συλλάβουμε ότι πρόκειται για εκδήλωση του "απλώς ανθρωπιστικού" ενδιαφέροντός του και μόνο...

Κι άλλο λάθος μας...

Είχαμε επίσης υπόψη μας και την καταγγελία του στελέχους του "Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα", Νίκου Γιαννόπουλου, ότι ο κ. Ναξάκης βρισκόταν αυτοπροσώπως επικεφαλής της "αντιδιαδήλωσης" του ΡΚΚ που επιχείρησε, στις 12/11/1996, να διαλύσει τη συναυλία ελληνοτουρκικής φιλίας που οργάνωσε το Δίκτυο στο Σπόρτινγκ με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον πρόεδρο της τουρκικής Ενωσης Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, Ακίμ Μπιρντάλ. Το γεγονός ότι ο Ακίμ Μπιρντάλ διώκεται στη χώρα του ως "εθνοπροδότης" και υποστηρικτής των Κούρδων, σίγουρα δε μας βοήθησε να απαλλαγούμε από τη λανθασμένη εντύπωση που είχαμε σχηματίσει. Στην παράβλεψη των καθαρά ανθρωπιστικών ευαισθησιών του κ. Ναξάκη μας παρέσυρε, τέλος, το γεγονός ότι δεν τον είδαμε να έχει μια ανάλογη παρουσία στις ανθρωπιστικές, όντως, προσπάθειες για αντιμετώπιση των οξύτατων βιοτικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εκατοντάδες Κούρδοι πρόσφυγες που φιλοξενούνται στις "κατασκηνώσεις" της Πεντέλης, του Αγίου Ανδρέα και της Πάτρας.

Και για να τελειώνουμε: θλίψη μόνο προκαλεί αυτή η εξαιρετική επίδειξη λεβεντιάς, που από τα όνειρα για μια "απελευθέρωση της Κύπρου μέσω των βουνών του Κουρδιστάν" καταλήγει να απαρνείται φιλίες και συντροφικότητες πριν λαλήσει τρις ο Observer ή ο όποιος υπερατλαντικός αξιωματούχος. Αν μη τι άλλο, ο κ. Ναξάκης θα μπορούσε να παραδειγματιστεί από τον συνάδελφό του κ. Κωνσταντινίδη, επιστολή του οποίου δημοσιεύουμε σε διπλανή στήλη...

(Ελευθεροτυπία, 11/10/1997)