Και όμως το είδαμε όλοι 

Τι μαθαίνουμε για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των ειδικών αστυνομικών δυνάμεων, με τις οποίες κατά κανόνα πλέον "ολοκληρώνονται" τα φετεινά πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια; Παρά την πανστρατιά των "ζωντανών συνδέσεων" και τη μετατροπή του κέντρου της Αθήνας σε μια πρωτόγνωρη ηλεκτρονική ρωμαϊκή αρένα, οι συνθήκες κάτω από τις οποίες τσουβαλιάζονται στις μέρες μας οι συνήθεις συλληφθέντες των μαθητικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων παραμένουν ως επί το πλείστον αθέατες στο ευρύ κοινό. Το ίδιο και η απερίγραπτη αστυνομική βία που τις περισσότερες φορές συνοδεύει αυτές τις συλλήψεις. Το περιστατικό που καταγράφουμε είναι αρκετά αποκαλυπτικό. Πρόκειται για το στιγμιότυπο της σύλληψης ενός από τους τρείς φοιτητές που πιάστηκαν από άνδρες των ΜΑΤ στην πορεία της 19ης Ιανουαρίου, όπως αποτυπώθηκε από το φακό του MEGA και μεταδόθηκε στο νυκτερινό δελτίο της ίδιας μέρας. Αφού συλληφθεί, ο νεαρός ξυλοκοπείται ανελέητα και στη συνέχεια "ψεκάζεται" για τιμωρία με τον εκτοξευτή του δακρυγόνου. Πρόκειται για χρήση του εν λόγω χημικού όπλου εξαιρετικά επικίνδυνη και γι' αυτό απόλυτα απαγορευμένη από τις σχετικές οδηγίες.
Τα πλάνα του MEGA είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτικά. Ο νεαρός διαδηλωτής συλλαμβάνεται από δυο αστυνομικούς των ΜΑΤ, που τον οδηγούν σε μια απόμερη γωνιά των Χαυτείων. Στο συγκεκριμένο σημείο επικρατεί ησυχία, όπως διαφαίνεται και από το αργό βήμα μιας περαστικής, που κινείται σε πρώτο πλάνο (1). Μπροστά στην κλειστή πόρτα της πολυκατοικίας, αρχίζει ο ξυλοδαρμός του συλληφθέντος, που δεν είναι σε θέση να προβάλει την παραμικρή αντίσταση (2). Ο χειριστής της "φυσούνας" και ο δεύτερος άνδρας των ΜΑΤ τραβούν και οι δυο το νεαρό από τα μαλλιά (3). Ο χειριστής της "φυσούνας" τον χτυπά με γροθιά στο κεφάλι (4). Αμέσως μετά, έρχεται η σειρά του συναδέλφου του. Κρατώντας τον φοιτητή από τα μαλλιά, τον κλωτσάει στα χαμηλά (5). Η πρώτη δόση του ξυλοδαρμού τελειώνει, ο συλληφθείς μεταφέρεται λίγο πιο πέρα από τους δυο άνδρες των ΜΑΤ, ενώ ένας τρίτος παρακολουθεί διακριτικά (6). Αρχίζει η δεύτερη φάση του βασανισμού. Ο χειριστής της "φυσούνας" ανοίγει τον εκτοξευτήρα του δακρυγόνου. Ενας πίδακας διοξειδίου του άνθρακα με δακρυγόνο CS εκτοξεύεται κατακόρυφα (7). Ενώ η "φυσούνα" εξακολουθεί να εκτοξεύει το περιεχόμενό της, οι αστυνομικοί σπρώχνουν μπροστά το νεαρό (8). Το ψέκασμα συνεχίζεται, αυτή τη φορά σε ευθεία βολή και από μικρή απόσταση (9). Οι συνθήκες, ωστόσο, είναι αρκετά χαώδεις. Εκτός από τον ίδιο τον αιχμάλωτο, τα "σκάγια" παίρνουν και έναν από τους αστυνομικούς που τον "περιποιούνται". Ενας άλλος προσπαθεί να καλύψει το πρόσωπό του από την επίδραση του αερίου, παρόλο που βρίσκεται σε αρκετά μεγαλύτερη απόσταση από το κατεξοχήν θύμα της "τιμωρίας" (10). Το ψέκασμα τέλειωσε. Ο φοιτητής εξακολουθεί να σέρνεται από τα μαλλιά (11). Ενώ το τράβηγμα συνεχίζεται, στο πρώτο πλάνο διακρίνουμε τον άνδρα των ΜΑΤ που εισέπραξε κι αυτός, κατά λάθος, μια δόση από το δακρυγόνο υγρό, να κινείται προς το φακό (12). Γκρο πλαν στον "ψεκασμένο" ΜΑΤατζή. Στα όρια της λιποθυμίας, δε μπορεί ν' ανοίξει τα μάτια του και υποβαστάζεται από τους συναδέλφους του (13-15). Δεμένος πισθάγκωνα με τις χειροπέδες, ο συλληφθείς επιβιβάζεται σε περιπολικό της αστυνομίας (16). Τέλος του ρεπορτάζ.
Τα σχόλια περιττεύουν, αναγκαία όμως είναι μια επισήμανση με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία για τη "φυσούνα". Σύμφωνα με τις οδηγίες χρήσης του, o εκτοξευτήρας περιέχει 1,1 κιλό δακρυγόνας ουσίας CS και αδειάζει ύστερα από συνεχή ροή 16 δευτερολέπτων. Το όριο αβλαβούς διασποράς του CS στην ατμόσφαιρα, σύμφωνα πάλι με σχετικό έγγραφο της Διεύθυνσης Μελετών του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης (26/6/98), είναι 56,3 mg ανά κυβικό μέτρο αέρα. Με έναν απλό υπολογισμό διαπιστώνει κανείς ότι μέσα σε 8 δευτερόλεπτα που κράτησε (τουλάχιστον) το ψέκασμα του νεαρού και του άμεσου περιβάλλοντός του (το πολύ 500 κυβικά μέτρα), ο συλληφθείς δέχτηκε τουλάχιστον 19 φορές μεγαλύτερη δόση CS από το ανώτατο επιτρεπτό όριο!
Τα συμπεράσματα είναι προφανή: έχουμε μια καραμπινάτη περίπτωση, όχι μόνο βασανισμού αλλά επίσης απρόκλητης και σκοπούμενης επικίνδυνης σωματικής βλάβης εις βάρος ενός ανυπεράσπιστου κρατουμένου. Τα χαρακτηριστικά ενός από τους βασανιστές του διακρίνονται καθαρά στο γυαλί. Κι όμως, αυτή η εικόνα πέρασε ασχολίαστη από δημοσιογράφους, τηλεθεατές και εισαγγελείς.

(Ελευθεροτυπία, 30/1/1999)