Ετεροχρονισμένα αποκαλυπτήρια
για τη ΜΑΒΗ
"Δεν κουκουλώνεται από εμάς η υπόθεση της ΜΑΒΗ.
Πρόκειται για μια οργανωμένη, άκρως επικίνδυνη, υπόθεση"
(Ανδρέας Παπανδρέου, 24/7/1995)
Τελικά, έχει και τα καλά της η τηλεοπτική πολυλογία. Μέσα στο πλήθος των απόψεων
και των πληροφοριών που κατατίθενται, επί ώρες, καθημερινά, από τους εκατοντάδες
προσκεκλημένους των στούντιο, βγαίνουν και ειδήσεις. Η οικειότητα που
δημιουργείται μεταξύ του παρουσιαστή και των δημοσίων προσώπων με τα οποία
συνομιλεί λύνει τα στόματα. Στις 4 Νοεμβρίου το ΠΡΟΦΙΛ του Πάνου Παναγιωτόπουλου
στο Alter-5, είχε θέμα την υπόθεση της τρομοκρατίας. Ομολογουμένως, θέμα που δεν
παύει ποτέ να συγκινεί το σύνολο του φιλοθεάμονος κοινού. Ο γνωστός παρουσιαστής
είχε καταφέρει να φέρει στην εκπομπή του όλους σχεδόν τους ειδικούς και
αρμοδίους. Οσους δεν μπόρεσαν να φτάσουν στον Ταύρο, λόγω ανειλημμένων
υποχρεώσεων, τους έβγαζε τηλεφωνικώς "στον αέρα".
Κάποια στιγμή που η συζήτηση είχε περάσει στα πεπραγμένα του Στέλιου Παπαθεμελή
στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, και ενώ περίμενε στο ακουστικό του ο Ιωάννης
Παπαδάκης -επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας εκείνη της περίοδο- ήρθε η
αποκάλυψη. Δεν πιστεύαμε στα αφτιά μας:
-Π. Παναγιωτόπουλος: Ο κ. Παπαθεμελής ήταν εκλεκτός υπουργός. Ως υπουργός
παρήγαγε εθνικό έργο σε πολλές προβοκάτσιες που πήγαν να στήσουν ορισμένοι και
μυστικές υπηρεσίες ξένες σε άλλα θέματα.
-Ι. Παπαδάκης: Βεβαίως.
-Π. Παναγιωτόπουλος: Και στις σχέσεις μας με την Αλβανία ...να μην προχωρήσουμε
περισσότερο κι ο κ. Φούσας τα ξέρει (σ.σ. πρόκειται για τον επί των
Βορειοηπειρωτικών ζητημάτων βουλευτή της Ν.Δ). Και στις σχέσεις μας με την
Αλβανία να δημιουργήσουν θέμα οι μυστικές υπηρεσίες κ.λπ., στάθηκε βράχος ο
Παπαθεμελής και είναι προς τιμήν του.
-Ι. Παπαδάκης: Βεβαίως ...Θέλω ένα παράδειγμα μόνο να φέρω: η ΜΑΒΗ, την οποία
όπως ξέρετε εξαρθρώσαμε επί των ημερών μου, ο κ. υπουργός κράτησε τότε μια τόσο
υπεύθυνη θέση, ούτως ώστε και τα εθνικά συμφέροντα κατά κάποιο τρόπο προφύλασσε...
-Π. Παναγιωτόπουλος: Είναι έτσι.
-Ι. Παπαδάκης: ...αλλά και την οργάνωση αυτή διέλυσε.
-Π. Παναγιωτόπουλος: Είναι έτσι. Είναι έτσι.
Η προϊστορία της ΜΑΒΗ
Δεν ξέρουμε εάν ήταν στις προθέσεις του απόστρατου πλέον αντιστρατήγου ή του κ.
Παναγιωτόπουλου, να αποκαλύψουν έξι χρόνια μετά ότι η ΜΑΒΗ και υπαρκτή ήταν, και
κατασκεύασμα των μυστικών υπηρεσιών ήταν, και επικίνδυνη για τα εθνικά
συμφέροντα υπήρξε και ότι χρειάστηκε ειδικός νομικοπολιτικός χειρισμός για να
κουκουλωθεί και να εξαρθρωθεί, ταυτόχρονα.
Θυμίζουμε ότι η ΜΑΒΗ (Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου) στις 10/4/1994 είχε
αναλάβει την ευθύνη της δολοφονίας δύο και του τραυματισμού τριών Αλβανών
στρατιωτών στο αλβανικό στρατόπεδο νεοσυλλέκτων στην Ανω Επισκοπή (4 χλμ. από τα
ελληνικά σύνορα). Αν και είχε στείλει αναλυτική προκήρυξη με την πλήρη περιγραφή
της πολεμικής ενέργειας και είχε παραθέσει φωτογραφία με τα "λάφυρα" του
εγκλήματος (Καλάσνικοφ κ.λπ), το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ
-προφανώς για "εθνικούς λόγους- μιλούσε για "προβοκάτσια Μπερίσα". Η χώρα είχε
φτάσει στα πρόθυρα του πολέμου. Δεξιές αλλά και φιλοκυβερνητικές εφημερίδες
συναγωνίζονταν σε επίδειξη τσαμπουκά κατά της Αλβανίας. Οι επαγγελματίες του
"Βορειοηπειρωτικού Αγώνα" (χουντοβασιλικοί, μητροπολίτες, μεταξύ τους και ο
Χριστόδουλος, και λοιποί εθνικιστές) έσκουζαν για την "απελευθέρωση της Β.
Ηπείρου". Ηθελαν την εισβολή και την κατοχή της "αλύτρωτης πατρίδας". Αν
πειραζόταν μια τρίχα Ελληνα μειονοτικού στη Β. Ηπειρο από τους Αλβανούς, ο κ.
Παπαθεμελής απειλούσε με πόλεμο (δήλωση στα ΜΜΕ, 13/4/ 1994).
Ενα, περίπου, χρόνο μετά (19/3/1995), η ελληνική αστυνομία συλλαμβάνει στο
Δελβινάκι επ' αυτοφώρω επτά πάνοπλους με λασπωμένες στρατιωτικές στολές
παραλλαγής, ασυρμάτους και άλλα "αξεσουάρ" κομάντο. Πολλά γράφτηκαν και
ειπώθηκαν για το τι πήγαιναν να κάνουν. Τα "ΝΕΑ" (20/3/1995) είχαν υποστηρίξει
ότι "διέσχισαν πεζή τα σύνορα και κατευθύνθηκαν προς την περιοχή Λόγγος, όπου
βρίσκεται το πλησιέστερο αλβανικό στρατόπεδο. Καθ΄ οδόν όμως οι επτά έγιναν
αντιληπτοί από Αλβανούς στρατιώτες και επέστρεψαν". Ηταν δύο Ελληνες (πρώην
αξιωματικοί στρατού και αστυνομίας) και πέντε Βορειοηπειρώτες, όλοι τους μέλη
"εθνικών σωματείων". Μια βδομάδα αργότερα συλλαμβάνεται κι άλλος "αγωνιστής
Βορειοηπειρώτης" με θαμμένα καλάσνικοφ στο κτήμα του θείου του, επίσης "γνωστού
Χειμαρριώτη αγωνιστή", στην Παλλήνη της Αττικής. Η κυβέρνηση δηλώνει ότι
εξαρθρώθηκε η ΜΑΒΗ. Ο κ. Παπαθεμελής σε συνέντευξή του στην ΕΤ-1 (29/3/ 1995)
εξηγεί ότι τα καλάσνικοφ που είχαν (οι επτά του Δελβινακίου και ο ένας της
Παλλήνης), ήταν αυτά που εκλάπησαν από το στρατόπεδο της Επισκοπής, στις
10/4/1994. Στα σπίτια ορισμένων συλληφθέντων, καθώς και των ομοϊδεατών φίλων
τους, βρέθηκαν αντίτυπα της προκήρυξης της ΜΑΒΗ για την επιχείρηση στην
Επισκοπή. Οταν προσήλθαν στον ανακριτή πολλοί φίλοι τους οπαδοί του ένοπλου
απελευθερωτικού αγώνα της Β. Ηπείρου, τους υποδέχτηκαν σαν ήρωες, βρίζοντας
συνάμα τους "εθνοπροδότες πολιτικούς" και πιο συγκεκριμένα τον Παπούλια. Του
υπουργού τα είχαν μαζεμένα από την εποχή της άρσης του εμπολέμου με την Αλβανία.
Οι υποστηρικτές
Στο πλευρό τους βρέθηκε από την πρώτη στιγμή το σύνολο των φασιστικών εντύπων,
αλλά και ο πρόεδρος της "Ενωσης Χειμαρριωτών" Δημ. Δημαλέξης, ο οποίος απέδωσε
τη σύλληψη σε "ενδεχόμενη ανάμειξη μυστικών υπηρεσιών της Αλβανίας"! Ο κ.
Δημαλέξης, δυστυχώς, δεν ζει πια για να μας διαφωτίσει περισσότερο για τα θέματα
των υπηρεσιών. Ωστόσο, από το βιογραφικό σημείωμα που γράφτηκε μετά το θάνατό
του στην εθνικιστική επιθεώρηση "Ελλοπία" (Νοέμβριος 1999) προκύπτουν διάφορα
για την καταγωγή και την πολιτική του προσωπικότητα: Ο πατέρας του Αναστάσης,
που επί Κατοχής προσπάθησε "να αποτρέψει την επικράτηση του αλβανικού
παρτιζάνικου κινήματος στην περιοχή της Χειμάρρας", έφυγε το 1944 για την Ελλάδα
όπου και "συστρατεύτηκε στην Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών, ως σύνδεσμος με το
ελληνικό στοιχείο της περιοχής". Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε
η πολιτική συγκρότηση και του εκλιπόντος προέδρου Χειμαρριωτών. "Ο Αναστάσης
Δημαλέξης πραγματοποίησε αποστολές στην περιοχή, μετακινούμενος τις περισσότερες
φορές με ελληνικά υποβρύχια. Σε ένα από τα ταξίδια του αυτά, το 1946, στην
επιστροφή πήρε και το γιο του Δημήτρη, προκειμένου να σπουδάσει στο ελληνικό
γυμνάσιο της Κέρκυρας". Από τότε, ο Δημήτρης Δημαλέξης προετοίμαζε από τη Ελλάδα
"κάποιους ρομαντικούς αγώνες στα πρότυπα του κυπριακού αγώνα". Χωρίς όμως
επιτυχία, γιατί σκόνταφτε στις "ενδοτικές ελληνικές κυβερνήσεις". Ενα φεγγάρι
πέρασε από το ΠΑΣΟΚ, αλλά διεγράφη για τις απόψεις του το 1984. Από το 1991
αποφάσισε να επαναδραστηριοποιήσει την "Ενωση Χειμαρριωτών". Δεν ξέρουμε πολλές
λεπτομέρειες, Θυμίζουμε απλώς την άνθηση, εκείνη την περίοδο, πολλών ημικρατικών
και παραστρατιωτικών "εθνικών σωματείων" που απολάμβαναν της πλήρους
συμπαράστασης του κ. Σαμαρά, της κ. Τσουδερού και πολλών άλλων κυβερνητικών και
κρατικών παραγόντων.
Το οργανωμένο κουκούλωμα
Η συνέχεια της υπόθεσης ΜΑΒΗ είναι λίγο πολύ γνωστή: Ενώ αρχικά οι ένοπλοι του
Δελβινακίου κατηγορήθηκαν για φόνους και πολλά άλλα αδικήματα, σχετιζόμενα με
την παράνομη οργάνωση ΜΑΒΗ, μετά από μερικούς μήνες (21/3/1996) αποφυλακίστηκαν.
Η κυβέρνηση, για λόγους προφανώς "εθνικούς", δεν ήθελε να βγούν όλα στη φόρα.
Εδώ ούτε για τα μυστικά κονδύλια σε εθνικά δρώντες δημοσιογράφους δεν μάθαμε
τίποτα, ήταν δυνατό να αποκαλυφθεί το παρακράτος, η ΕΥΠ και η ΜΑΒΗ; Ο
εισαγγελέας Ελευθέριος Πατσής με ένα αριστοτεχνικό κείμενο 199 σελίδων
επεξεργάστηκε κατάλληλα τις 10.000 σελίδες της δικογραφίας και κατέληξε ότι οι
κατηγορούμενοι ...ήταν απλώς αφελείς πατριώτες, έμποροι όπλων. Δέχτηκε ότι ο
επικεφαλής του κομάντο Γιώργος Αναστασούλης (στέλεχος του βορειοηπειρωτικού και
του εφεδροκαταδρομικού κινήματος, αναλυτής "εθνικών θεμάτων" σε ειδικά έντυπα)
την επίμαχη μέρα (του εγκλήματος της Επισκοπής) βρισκόταν στο ιδρυτικό συνέδριο
του "Ελληνικού Μετώπου". Πράγμα που κατέθεσε μάλιστα και ο ηγέτης του
συγκεκριμένου λεπενικού κόμματος, ο γνωστός Μάκης Βορίδης! Τώρα, πώς γίνεται μια
παρέα "οικογενειαρχών με ισχυρούς εθνικούς συναισθηματικούς δεσμούς με τη Βόρειο
Ηπειρο" -όπως τους χαρακτηρίζει ο κ. Πατσής- να βολτάρουν μαύρα μεσάνυχτα στα
σύνορα για να "αγοράσουν οπλισμό από αγνώστους Αλβανούς, με σκοπό να αποκομίσουν
οικονομικό όφελος", μόνο ο εισαγγελέας το ξέρει (βλ. "Ε", 6-7/5/1996)
Ως τότε δεκάδες δημοσιεύματα του δεξιού και του ακροδεξιού τύπου, καθώς και των
συνήθων "εθνικών αναλυτών" είχαν συστρατευτεί για τη σωτηρία των "αθώων
αγωνιστών", αντιστρέφοντας την πραγματικότητα. Μιλούσαν για "σκευωρία" κάποιων
αόρατων ανθελληνικών κύκλων, εννοώντας προφανώς, την αποκάλυψη της παρακρατικής
οργάνωσης, που κατά τη γνώμη τους ήταν εφάμιλλη της "Φιλικής Εταιρείας".
Παράλληλα η "Ε" και όσοι έβλεπαν με καθαρό μάτι τα πράγματα δέχονταν τόνους
λάσπης. "Προς τι αυτή η υστερία για τη ΜΑΒΗ;", αναρωτιόταν ρητορικά ο Δ. Ρίζος.
"Την τρομολαγνεία με τους φοβερούς και τρομερούς 'εγκληματίες' της ΜΑΒΗ την
υποκινούν μερικά άκαπνα κωλόπαιδα του Κολωνακίου, που ειρωνεύονται τους
'προβοκάτορες εθνικιστές'". Στο ίδιο μήκος κύματος έγραφε και η "Απογευματινή":
"Τώρα ψάχνεται ο κ. Παπούλιας και οι υπεύθυνοι της ΕΥΠ για το φιάσκο της ΜΑΒΗ.
Αλλά οι ευθύνες βαρύνουν και κάποιους υπηρεσιακούς παράγοντες που συνέπραξαν στο
στήσιμο της σκευωρίας". Ο Αθ. Δρούγος, τρόφιμος πολλών "εθνικών" στηλών,
συχνοτήτων και καναλιών είχε αποφανθεί: "Στημένη ιστορία από την ΕΥΠ, που στόχο
έχει τη στήριξη της πολιτικής υποτέλειας που ασκεί ο Καρ. Παπούλιας, είναι η
υπόθεση με τους επτά συλληφθέντες στο Δελβινάκι". Μέχρι και ο χουντικός υπουργός
Γ. Γεωργαλάς επιστρατεύθηκε για να απειλήσει τον "Ιό" και την "Ε".
Επειτα ήρθε η απίστευτη δίκη, τον Φεβρουάριο του 1997. Μία αφιλοκερδής ομάδα
σπουδαίων δικηγόρων, όλου του "εθνικού φάσματος", από τον Αλ. Κατσαντώνη, ως τον
Νίκο Μαυρομμάτη του ΔΗΚΚΙ, τον πολιτευτή της Ν.Δ Λώρα, τον Φιλοκλή Ασημακάκη και
τον Σάκη Κεχαγιόγλου (ο Αλεξ. Λυκουρέζος, αν και στην αρχή είχε δεχτεί, τελικά
δεν παρέστη), κατάφερε το ακατόρθωτο: Ενώ οι πελάτες τους δεν αντιμετώπιζαν την
κατηγορία συμμετοχής σε φόνους ή σε ένοπλη εθνικιστική οργάνωση, οι συνήγοροί
τους επισήμαιναν τα ευγενή εθνικά τους κίνητρα. Τόνιζαν ότι "μετά βδελυγμίας οι
κατηγορούμενοι απορρίπτουν την εκδοχή της λαθρεμπορίας όπλων" και επέμεναν ότι η
"υπόθεση έχει εθνικές διαστάσεις", χωρίς να μας τις εξηγούν. Ο κ. Λώρας (ειδικός
κι αυτός επί του Βορειοηπειρωτικού) ήταν πιο σαφής: "Δεν έπρεπε αυτή η υπόθεση
να φτάσει στο ακρατήριο. Εγινε μεγάλη εθνική ζημιά. Δεν έκαναν κανένα έγκλημα.
Οι Ελληνες πρέπει να προστατεύουμε τους Ελληνες. Ε, και καλά είχαν κάτι
καλάσνικοφ. Και τι έγινε δηλαδή; Ο Αναστασούλης και τώρα γυμνάζεται και
πολεμάει. Ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να χύσει το αίμα του για την πατρίδα".
Πολύ λογικά φτάσαμε τότε στο ξέσπασμα του κ. Ασημάκη που, κλαίγοντας μετά την
έκδοση της απόφασης, κραύγαζε "Ζήτω το ΜΑΒΗ" (βλ. "Ε", 22/2/1997).
Τον περασμένο Μάιο ήταν φυσικό οι ποινές να πέσουν κι άλλο. Από διακεκριμένη
μεταφορά και κατοχή όπλων, που ήταν η πρωτόδικη ποινή, οι "ήρωες της ΜΑΒΗ"
έπεσαν στα πολύ μαλακά της απλής οπλοκατοχής, προφανώς πάλι για εθνικούς λόγους.
Αν δεν υπήρχε το ΠΡΟΦΙΛ του Πάνου Παναγιωτόπουλου, ακόμα θα είχαμε απορίες για
το φούσκωμα και το ξεφούσκωμα των ΜΑΒΗδων, των κατηγοριών που αντιμετώπισαν και
των ποινών τους.
-----------------------------------------------------------
Υ.Γ. Ευχαριστούμε τον κ. Παναγιωτόπουλο που είχε την καλοσύνη να μας
παραχωρήσει βιντεοσκοπημένο αντίγραφο της εκπομπής του..
(Ελευθεροτυπία, 11/12/1999)