Ενα λάθος τηλεφώνημα από την αμερικανική πρεσβεία αποκαλύπτει το επίπεδο της «αντιτρομοκρατικής συνεργασίας»




Μα ποιος αστυνομεύει αυτή τη χώρα;

"Οι Αμερικανοί απαιτούν συλλήψεις"

            («ΤΟ ΒΗΜΑ», 9/12/2001)

 

 
ΣΤΙΣ 3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2001, στις 8.50, η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία εισέβαλε σε πέντε σπίτια στο Παγκράτι, ψάχνοντας για "όπλα και πυρομαχικά", ύστερα από καταγγελία αγνώστου. Στα σπίτια αυτά ζουν οι αναρχικοί Παναγιώτης και Μανώλης Λιόλιος, με τις οικογένειές τους και άλλα συγγενικά τους πρόσωπα. Στην επιχείρηση πήραν μέρος περίπου 30 άνδρες των αντιτρομοκρατικών δυνάμεων, κατασχέθηκαν πολλά προσωπικά τους πράγματα (μνήμες ηλεκτρονικών υπολογιστών, σκληρός δίσκος, δισκέτες, έντυπα, φύλλα της "Ελευθεροτυπίας"(!), ατζέντες, σημειώσεις κ.λπ.) και οι "ύποπτοι" οδηγήθηκαν στη Γενική Ασφάλεια, αν και δεν βρέθηκαν ούτε όπλα ούτε πυρομαχικά. Αφού ανακρίθηκαν, όχι και τόσο ζωηρά -είναι αλήθεια- από διάφορους αξιωματικούς, ψυχολόγους (;) και τον αρμόδιο εισαγγελέα Ι. Διώτη, χωρίς να προκύψει τίποτα, το πρωί της επομένης αφέθηκαν ελεύθεροι. Τα κατασχεθέντα, ωστόσο, θα έμεναν επί εβδομάδες στα χέρια των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών για περαιτέρω ελέγχους και εργαστηριακές εξετάσεις. Πάνω από δύο μήνες θα αναλύονταν μέχρι να επιστραφούν στους δικαιούχους, είπαν οι επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής στη δικηγόρο των αδελφών Λιόλιου, η οποία και τους έδωσε τον αριθμό του κινητού της τηλεφώνου για να την ειδοποιήσουν.

Ο άγνωστος "αντιτρομοκρατικός αγώνας"

Οπως είναι γνωστό, ανάλογες εισβολές για την ανακάλυψη "τρομοκρατών" πραγματοποιήθηκαν εκείνες τις μέρες στις ΗΠΑ και σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, μετά τα δραματικά γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, με το ευλογοφανές επιχείρημα της "πάταξης της διεθνούς τρομοκρατίας". Προφανώς όλες αυτές οι έρευνες και οι προσαγωγές υπόπτων διεξάγονται στο πλαίσιο της συνεργασίας των δυτικών υπηρεσιών ασφαλείας υπό την εποπτεία (ή και την καθοδήγηση) της CIA, του FBI και άλλων αντίστοιχων μηχανισμών της υπερδύναμης. Οπως καταλαβαίνετε, το λεπτό θέμα στην προκειμένη περίπτωση είναι η νομιμότητα αυτής της πρακτικής. Κάθε κυβέρνηση υποτίθεται ότι κυριαρχεί στο έδαφός της και οι κρατικοί μηχανισμοί δίνουν λογαριασμό στους εγχώριους θεσμούς με βάση το Σύνταγμα και τους νόμους της κάθε χώρας. 

Η δημοσιότητα που δόθηκε στην επιχείρηση του Παγκρατίου ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Λίγες μόνο αράδες γράφτηκαν με βάση την καταγγελία των ίδιων των θυμάτων της αστυνομικής εισβολής και περισσότερα μάθαμε από την ανακοίνωση της "Συνεργασίας Αναρχικών Ομάδων για την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Πολύμορφη Δράση" (http://www.anarchy.gr/). Σύμφωνα με τις πάγιες συνήθειες, θα περίμενε κανείς τα ΜΜΕ να μην αφήσουν να πάει χαμένο ένα τέτοιο δημοσιογραφικό λαβράκι, ειδικά όταν βρίσκεται στην καθημερινή επικαιρότητα το θέμα της τρομοκρατίας. Σε κάθε "αντιτρομοκρατική επιχείρηση", οι κάμερες κατά κανόνα βρίσκονται στο σημείο των σχετικών εξελίξεων σχεδόν ταυτόχρονα με την Αστυνομία, ώστε να καλύψουν με εντυπωσιακό τρόπο το έργο των δυνάμεων καταστολής. Επειδή ήταν δύσκολο να πιστέψουμε ότι ξαφνικά η ηγεσία της Αστυνομίας και τα επιτελεία των ΜΜΕ άρχισαν να σέβονται τη δεοντολογία ή έπαψαν πια να ενδιαφέρονται για την προβολή των "αντιτρομοκρατικών επιτυχιών" της ΕΛ.ΑΣ., ο νους μας πήγε αλλού. Ολα έδειχναν ότι η επιχείρηση στο Παγκράτι δεν ήταν και τόσο μέρος του "αντιτρομοκρατικού έργου" της ΕΛ.ΑΣ. Εμοιαζε περισσότερο με διεκπεραίωση εντολής αμερικανικών υπηρεσιών. Και από την ανάκριση των δύο αναρχικών, όπως οι ίδιοι μας είπαν, φαινόταν ότι μάλλον επρόκειτο για τέτοιου είδους εντεταλμένη ενέργεια. Επομένως, ως μέρος του αντιτρομοκρατικού σχεδιασμού των υπερατλαντικών μυστικών υπηρεσιών, η επιχείρηση δεν έπρεπε να διαφημιστεί. Οταν μάλιστα τα κατασχεθέντα "στοιχεία" θα έπρεπε να τα επεξεργαστούν και άλλοι, εκτός από τις ελληνικές υπηρεσίες. 

Το λαθάκι της πρεσβείας

Επρεπε να κυλήσουν μερικές βδομάδες για να επιβεβαιώσουμε τις εκτιμήσεις μας. Στις 29 Νοεμβρίου, ακριβώς στις 12.12 το μεσημέρι, το κινητό τηλέφωνο της δικηγόρου των αδελφών Λιόλιου ηχογραφεί ένα μήνυμα, με το οποίο η δικηγόρος καλείται να επικοινωνήσει στον τηλεφωνικό αριθμό 7202408 με μία συγκεκριμένη κυρία, το όνομα της οποίας αναφέρεται στο μήνυμα. Η δικηγόρος, γνωστή μας από χρόνια, Μαριάννα Παπαδάκη, παραξενεύεται. Δεν γνωρίζει ούτε την κυρία ούτε τον αριθμό τηλεφώνου που περιείχε το μήνυμα. Λίγα 24ωρα αργότερα, η δικηγόρος επικοινωνεί με το συγκεκριμένο τηλέφωνο για να μάθει περί τίνος πρόκειται. Μιλά με τη συγκεκριμένη κυρία και... δεν πιστεύει στ' αφτιά της: Η κυρία στην άλλη άκρη του σύρματος είναι υπάλληλος της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα και ο σκοπός της επικοινωνίας είναι η γνωστοποίηση της τύχης πραγμάτων, τα οποία ελέγχθηκαν, επέστρεψαν και τώρα, (η δικηγόρος) θα μπορούσε να τα αναζητήσει στην Κρατική Ασφάλεια! 

Η δικηγόρος αντιλαμβάνεται ότι τα "πράγματα που ελέγχθηκαν" δεν μπορεί να είναι άλλα από τα κατασχεθέντα στα σπίτια της οικογένειας Λιόλιου. Στην αρμόδια υπηρεσία της Ασφάλειας Αθηνών όμως, κανείς δεν ξέρει τίποτα. Είναι φανερό ότι η κυρία από την πρεσβεία των ΗΠΑ έκανε μια μικρή γκάφα, την οποία έπρεπε να καλύψει τόσο η ίδια όσο και η ηγεσία της Αστυνομίας.

Στις 6/12 τηλεφωνήσαμε στο συγκεκριμένο αριθμό τηλεφώνου της πρεσβείας και πράγματι απάντησε η ίδια κυρία. Είναι, όπως μας είπε, όντως, το προσωπικό της τηλέφωνο στην πρεσβεία. Δεν μας αποκάλυψε την υπηρεσιακή της ιδιότητα. "Εργάζομαι στο Προξενείο και ασχολούμαι με υποθέσεις Αμερικανών στην Ελλάδα", μας απάντησε. Στην αρχή δεν ήξερε για τι πράγμα μιλάμε. Το όνομα της δικηγόρου, η μεταξύ τους επικοινωνία και, βεβαίως, η υπόθεση της "επιστροφής των κατασχεθέντων μετά τον έλεγχο", δεν της θύμιζαν απολύτως τίποτα. 

Επιμείναμε, λέγοντας ότι η κ. Παπαδάκη έχει καταγράψει τι ακριβώς ειπώθηκε στη μεταξύ τους τηλεφωνική επικοινωνία. Τότε, η κυρία της πρεσβείας έχασε τα λόγια της. Ζήτησε δυο-τρεις φορές να μείνουμε στη γραμμή μέχρι να συνεννοηθεί με τους προϊσταμένους της. Λίγο μετά παραδέχτηκε ότι "είναι πιθανόν να άφησα μήνυμα στην κ. Παπαδάκη για υπόθεση που δεν θυμάμαι". 

Η συνομιλία μας άρχισε να γίνεται σουρεαλιστική. "Πράγματι, μίλησα με την κυρία Παπαδάκη, όταν με κάλεσε, αλλά δεν είπαμε τίποτα. Δεν έχω σχέση", ισχυρίστηκε. Κάποια στιγμή μας ρώτησε "μήπως υπήρχε καταγγελία Αμερικανού στη συγκεκριμένη υπόθεση". 

Πού να ξέραμε εμείς; Το μόνο που τελικά φάνηκε να ενδιαφέρει ουσιαστικά την κυρία της πρεσβείας, ήταν τι ακριβώς ξέρουμε για τη συνομιλία της με τη δικηγόρο. Επειδή δεν μπορούσε να βγει καμία άκρη από εκείνη τη συνομιλία, της ζητήσαμε να μας ενημερώσει, τις επόμενες μέρες, όταν και όποτε... θυμηθεί το λόγο για τον οποίο αναζήτησε την κ. Παπαδάκη. Να μας δώσει μια οποιαδήποτε εξήγηση, αφού ερευνήσει τους πρόσφατους υπηρεσιακούς φακέλους και ρωτήσει τους συνεργάτες της μήπως υπήρχε καταγγελία Αμερικανού πολίτη ή αμερικανικών υπηρεσιών στην υπόθεση των δύο αναρχικών. Ακόμα περιμένουμε.

Η ενόχληση του ταξίαρχου

Στις 11/12 επικοινωνήσαμε με τον ταξίαρχο Στ. Σύρο, διοικητή της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Του θέσαμε υπόψη ό,τι ξέραμε και ό,τι καταλάβαμε απ' αυτή την υπόθεση. Θυμόταν πολύ καλά την έρευνα στα σπίτια και την προσαγωγή των αδελφών Λιόλιου στην Αντιτρομοκρατική. Είχε πλήρη γνώση και για τα κατασχεθέντα ηλεκτρονικά και άλλα αντικείμενα. "Βεβαίως έχουμε κάποια πράγματα που πρέπει να επιστραφούν. Να τελειώσουν οι εργαστηριακές εξετάσεις και θα επιστραφούν", μας είπε. 

Σας παρακαλώ", επαναλάμβανε ενοχλημένος, κάθε φορά που τον ρωτούσαμε αν οι έλεγχοι των κατασχεθέντων γίνονται στο εξωτερικό και πώς εμπλέκεται μία κυρία της πρεσβείας. "Αυτά τα αντικείμενα δεν έχουν σχέση με την αμερικανική πρεσβεία, ελέγχονται στα ελληνικά εργαστήρια". "Σας παρακαλώ... Εσείς τα λέτε αυτά, δεν σας έχω πει εγώ τέτοιο πράγμα. Δεν σχολιάζω κανένα τηλεφώνημα εγώ, γιατί δεν ξέρω αν έγινε τηλεφώνημα...".

Θέσαμε όλα τα δεδομένα στο βουλευτή του ΣΥΝ και πρώην πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Φώτη Κουβέλη, ο οποίος γνωρίζει πολλά χρόνια και εκτιμά την κ. Παπαδάκη. Οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα ότι η κυρία της πρεσβείας, αντί να τηλεφωνήσει στην Αντιτρομοκρατική, μπέρδεψε τα τηλέφωνα που υπήρχαν στο φάκελο των κατασχεθέντων και τελικά αναζήτησε άθελά της τη δικηγόρο (καθώς ο φάκελος περιείχε και τον αριθμό του κινητού της δικηγόρου). 

Τρίτο κρούσμα

Πέρα από τη διεκπεραιωτική γκάφα, η ιστορία είναι σοβαρή. "Είναι το τρίτο κρούσμα εμπλοκής των αμερικανικών υπηρεσιών σε ανάλογες έρευνες που πληροφορούμαι τον τελευταίο καιρό", μας λέει ο βουλευτής. "Παραβιάζεται το Σύνταγμα. Τα στοιχεία των Ελλήνων πολιτών και τα προσωπικά τους δεδομένα ελέγχονται από τα εξουσιοδοτημένα από το Σύνταγμα όργανα του κράτους, με διαδικασίες και εγγυήσεις τις οποίες προβλέπει ο νόμος. Οτιδήποτε άλλο είναι παράνομο. Και εκτός από τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες που αναδεικνύονται με βάση το συγκεκριμένο γεγονός, υπάρχουν και ποινικές ευθύνες για όσους συνήργησαν ή ανέχθηκαν τις παράνομες πράξεις".

"Εξακολουθώ να πιστεύω", τονίζει ο κ. Κουβέλης, "ότι η Ελλάδα δεν είναι αποικία των ΗΠΑ και γνωρίζω ότι μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν υπάρχει νόμος που να κηρύσσει τη χώρα προτεκτοράτο της Αμερικής".

 

(Ελευθεροτυπία, 15/12/2001)

 

www.iospress.gr