Μια (ακόμη) τυπική ιστορία καταναγκασμού σε πορνεία ανήλικης αλλοδαπής στην καρδιά της Αθήνας


Ο ατέλειωτος εφιάλτης της Τζ. Μ.
 

"Οχι στο διαρκή και θεσμικό βιασμό"
        (από ανακοίνωση του ΕΠΣΕ, «Ε» 14/7/03) 


Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ Ουκρανής Ολγας, που δεν κλήθηκε καν στο δικαστήριο να καταθέσει κατά του αστυνομικού βιαστή της, δεν είναι μοναδική. Η στάση των αρμόδιων αρχών στις ελάχιστες υποθέσεις καταναγκασμού σε πορνεία που έρχονται στο φως μετατρέπει συχνά τη διαδικασία διαλεύκανσης του συγκεκριμένου εγκλήματος σε απλό περίπατο για τα κυκλώματα δουλεμπόρων και μαστροπών και σε πραγματικό Γολγοθά για τα θύματά τους. Χαρακτηριστική από κάθε άποψη η ιστορία που ακολουθεί, μαρτυρεί με τον πλέον εύγλωττο τρόπο ότι τα βάσανα των αλλοδαπών γυναικών-θυμάτων των κυκλωμάτων καταναγκαστικής πορνείας δεν τελειώνουν σε καμία περίπτωση με την απόδρασή τους από τα νύχια των εκμεταλλευτών τους. (Τα πλήρη στοιχεία της υπόθεσης βρίσκονται στη διάθεση της "Ε".): 

Η Τζ.Μ. γεννήθηκε στο Μποτασάν της Ρουμανίας πριν από είκοσι ένα χρόνια. Σύμφωνα με την κατάθεσή της, στα δεκαέξι της πείστηκε από συμπατριώτη της να έρθει για δουλειά στην Ελλάδα. Ετσι, το φθινόπωρο του 1998, μαζί με δύο ακόμη κοπέλες, από τις οποίες η μία επίσης ανήλικη, καθώς και δύο άντρες, παραδόθηκαν έναντι αμοιβής στον Φ.Α., Ρουμάνο κι αυτόν, προκειμένου να οδηγηθούν στην Αθήνα.

Μεταφέρθηκαν κατ' αρχάς στη Σόφια, όπου επιβιβάστηκαν σε φορτηγό με ρουμανικές πινακίδες. Στα σύνορα της Ελλάδας ο Φ.Α. τους αφαίρεσε διαβατήρια και ταυτότητες. Ως τη Θεσσαλονίκη παρέμειναν κρυμμένοι στην καρότσα του φορτηγού, ενώ από εκεί συνέχισαν το ταξίδι τους με λεωφορείο. Στην Αθήνα, η Τζ.Μ. και η Κ.Π., η δεύτερη ανήλικη κοπέλα, οδηγήθηκαν σε νότιο προάστιο, στο σπίτι του Φ. Α. Εκεί συνάντησαν τον Φ.Α. και τον Η.Τ., υπήκοο Αλβανίας.

Στο σπίτι αυτό, όπου παρέμειναν λίγες ημέρες, η Β., μια δεκαοκτάχρονη Ρουμάνα, τους εξήγησε για ποια ακριβώς "εργασία" τις προόριζαν και τις συμβούλευσε να μην αντισταθούν, λέγοντάς τους ότι η ίδια κακοποιήθηκε επανειλημμένα από τον Η.Τ., όταν αρνιόταν να υπακούσει τις εντολές του. Ακολούθησε ο βιασμός της Τζ.Μ. από τον Φ.Α.

Στη συνέχεια τα δύο ανήλικα κορίτσια εγκαταστάθηκαν σε ξενοδοχείο της Βούλας. Από εκεί οδηγούνταν καθημερινά σε διαμέρισμα που εμφανιζόταν ως "στούντιο μασάζ". Τους είπαν ότι επί ένα μήνα έπρεπε να "δουλεύουν" χωρίς αμοιβή για να πληρώσουν τα έξοδα του ταξιδιού τους. Με την απειλή ότι θα υποστούν βία, οι δύο κοπέλες υποχρεώνονταν να δέχονται είκοσι με τριάντα πελάτες την ημέρα. Το βράδυ μεταφέρονταν από τον Φ.Α. και τον Η.Τ. στο ξενοδοχείο, όπου τις κλείδωναν στο δωμάτιό τους και τις φρουρούσαν, ενώ μέσα στο δωμάτιο παρέμενε για να τις προσέχει ο συμπατριώτης τους Χ.Κ.

Εκτός από το συγκεκριμένο "στούντιο μασάζ", οι κοπέλες οδηγούνταν και σε άλλα σπίτια, όπου τις εξανάγκαζαν να έρχονται σε επαφή με άγνωστους άνδρες. Ενα βράδυ τις πήγαν σε κάποιο σπίτι στην Κυψέλη, όπου ο Η.Τ. τις βίασε μπροστά στον ένοικο του διαμερίσματος. Αργότερα, κατά την ανάκρισή της, η Τζ.Μ. κατόρθωσε να εντοπίσει το σπίτι και να αναγνωρίσει τον ένοικό του στο πρόσωπο του αστυνομικού Κ.Σ. Από φωτογραφίες ταύτισε αρκετά άτομα του κυκλώματος, καθώς και τον Σ.Μ., τον οποίο είχε ακούσει να αναφέρουν σαν το "μεγάλο αφεντικό". 

Υποστήριξε ακόμη ότι οι άνθρωποι του κυκλώματος είχαν εξασφαλίσει τη συνεργασία αστυνομικών που τους παρείχαν προστασία έναντι ποσοστού από τα κέρδη, ότι το "στούντιο μασάζ" βρισκόταν δίπλα σε αστυνομικό τμήμα (γνωστό Τμήμα Αλλοδαπών) και ότι αστυνομικοί επισκέπτονταν το διαμέρισμα ως πελάτες. Από φωτογραφίες αναγνώρισε δύο αστυνομικούς-πελάτες, τον Ν.Α. και τον Σ.Π. 

Απόδραση από την κόλαση

Στις 10 Οκτωβρίου 1998, έναν περίπου μήνα μετά την αναχώρησή της από την πατρίδα της, η Τζ.Μ. κατόρθωσε να αποδράσει με τη βοήθεια του Λιβανέζου Χ.Ι., ο οποίος αρχικά τη μετέφερε σε ένα ξενοδοχείο όπου τη βίασε και στη συνέχεια την έκρυψε στο σπίτι μιας γνωστής του, της Μ.Π. Στις 12 Οκτωβρίου, ο Χ.Ι. οδήγησε την κοπέλα στον Σκάι και στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, ο οποίος παρουσίασε την υπόθεση τρεις ημέρες αργότερα. Στο μεταξύ, από τις 14 Οκτωβρίου είχε ειδοποιηθεί η Διεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της ΕΛ.ΑΣ. Στις βιντεοταινίες όπου έχει καταγραφεί η κίνηση του "στούντιο μασάζ", η Τζ.Μ. αναγνώρισε το αυτοκίνητο με το οποίο τη μετέφεραν στο ξενοδοχείο τα βράδια. Το αυτοκίνητο ανήκε στην εταιρεία του Σ.Μ., του "μεγάλου αφεντικού". Τις επόμενες ημέρες, το κύκλωμα απήγαγε το γιο της Μ.Π., της γυναίκας που φιλοξενούσε την Τζ.Μ., προκειμένου να εκβιάσουν τον Χ.Ι. να τους την παραδώσει.

Στις 16 Οκτωβρίου, η αστυνομία συλλαμβάνει σε ξενοδοχείο της Γλυφάδας τέσσερα άτομα ως απαγωγείς του γιου της Μ.Π. Τα άτομα αυτά αναγνωρίζονται από την Τζ. Μ.

Λίγο αργότερα συλλαμβάνεται στο Ναύπλιο η Κ.Π., η δεύτερη ανήλικη Ρουμάνα, η οποία επιβεβαιώνει την ιστορία της Τζ.Μ., τόσο ως προς τον τρόπο έλευσής τους στην Ελλάδα όσο και ως προς τις συνθήκες της φυλάκισής τους και εξαναγκασμού τους σε εκπόρνευση. Η Κ.Π. και η δεκαοκτάχρονη Β. επιχείρησαν και αυτές να αποδράσουν, τις εμπόδισε όμως ο Η.Τ., ο οποίος τις μετέφερε στο σπίτι του Φ.Α. όπου τις κακοποίησαν και μαχαίρωσαν τη Β. Στη συνέχεια τις έκλεισαν σε ξενοδοχείο του Ναυπλίου, όπου συνέχισαν να τις εκμεταλλεύονται. Σύμφωνα με την κατάθεσή της, η Κ.Π. κατόρθωσε να δραπετεύσει από εκεί και κατέφυγε σε άλλο ξενοδοχείο, όπου παρέμεινε μέχρις ότου συνελήφθη από την αστυνομία. Η κοπέλα αναγνώρισε το "στούντιο μασάζ", το διαμέρισμα στην Κυψέλη, ορισμένα από τα πρόσωπα του κυκλώματος και ανέφερε κι αυτή το μικρό όνομα του "αφεντικού". 

Οι έρευνες της αστυνομίας εντοπίζουν τελικά έντεκα "στούντιο μασάζ", όταν όμως διατάσσεται η έρευνά τους, τα σπίτια αυτά έχουν ήδη εκκενωθεί. Στο διαμέρισμα, όπου είχε υποχρεωθεί να εκδίδεται η Τζ. Μ., συνελήφθησαν στις 16 Οκτωβρίου και άλλες κοπέλες από την Αλβανία και την Πολωνία. Μια Αλβανή ισχυρίστηκε ότι δούλευε εκεί με τη θέλησή της και υπέδειξε ως ιδιοκτήτη τον Σ.Μ. Αλλη κοπέλα κατέθεσε ότι υποχρεώθηκε να κάνει έρωτα με αστυνομικό χωρίς να πληρωθεί και αναγνώρισε τον Σ.Μ. ως άτομο που είχε περάσει από το "στούντιο". Μια Πολωνή ισχυρίστηκε ότι εκδιδόταν με τη θέλησή της και αναγνώρισε κάποια πρόσωπα του κυκλώματος, μεταξύ των οποίων τον Σ.Μ., για τον οποίο ανέφερε ότι ερχόταν τα βράδια και έλεγχε τα μπλοκ με τα ραντεβού. 

Το "μεγάλο αφεντικό"

Διάφορα άτομα υποδεικνύουν τον Σ.Μ. ως επικεφαλής του κυκλώματος. Ενας μάλιστα αστυνομικός υποστηρίζει ότι το πρόσωπο αυτό εκμεταλλευόταν σειρά "μασατζίδικων". Καταθέτοντας στις 19 Οκτωβρίου, ο Σ.Μ. ισχυρίστηκε ότι δεν έχει σχέση με την υπόθεση και ότι διατηρούσε διαφημιστικό γραφείο, το οποίο αναλάμβανε την προώθηση "στούντιο μασάζ" και αντίστοιχων επιχειρήσεων στο Διαδίκτυο. Στους υπολογιστές της εταιρείας ανευρίσκονται οι διευθύνσεις των συγκεκριμένων οίκων ανοχής και υλικό προβολής διάφορων ερωτικών διεγερτικών αντικειμένων.

Κατά του Σ.Μ. απαγγέλλεται κατηγορία για ηθική αυτουργία σε διακεκριμένη περίπτωση αρπαγής ανηλίκου προκειμένου να τη μεταχειρισθούν σε ανήθικες ασχολίες με σκοπό το κέρδος. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν γνωρίζει την Τζ.Μ. Σε συμπληρωματική του απολογία (29/10) αρνείται ότι έχει σχέση με τους οίκους ανοχής, οι οποίοι όμως όλοι διαφημίζονταν από την εταιρεία του και με τους οποίους αποκαλύπτεται ότι είχε συχνή τηλεφωνική επικοινωνία τις νυχτερινές ώρες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η περισσότεροι αστυνομικοί που εξετάστηκαν ως μάρτυρες δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν την ύπαρξη οίκου ανοχής απέναντι από το αστυνομικό τμήμα, παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο "στούντιο μασάζ" διαφημιζόταν επί καιρό σε εφημερίδες. Ορισμένοι ισχυρίστηκαν ότι "δεν τους είχε ενημερώσει σχετικά ο διοικητής τους", ενώ κάποιος υποστήριξε ότι η λειτουργία του "στούντιο" ήταν γνωστή, αλλά δεν έγιναν έρευνες "λόγω έλλειψης προσωπικού". Οσο για τις τέσσερις κοπέλες που συνελήφθησαν στο "στούντιο", οι αστυνομικοί κατέθεσαν ότι και οι τρεις Αλβανές απελάθηκαν, ενώ η Πολωνή δραπέτευσε. Αστυνομικοί κατέθεσαν επίσης ότι το 1997 είχαν συλλάβει και τον Μπ. Μπ., άνθρωπο του Σ.Μ., τον οποίο όμως άφησαν ελεύθερο με παρέμβαση του διοικητή τους. Το ίδιο άτομο συνέλαβαν και το Μάρτιο του 1998 με τρεις Αλβανές, το άφησαν όμως και πάλι. Και στις δύο περιπτώσεις αναφέρεται παρέμβαση του δικηγόρου Η.Α. 

Τελικά ασκήθηκε ποινική δίωξη εναντίον δεκατεσσάρων συνολικά ατόμων. Εκτός του Σ.Μ., στα άτομα αυτά περιλαμβάνονται και τρεις αστυνομικοί (για παράβαση καθήκοντος), καθώς και ο Φ.Α. και ο Η.Τ. που ουδέποτε συνελήφθησαν (για αρπαγή ανηλίκου, σωματεμπορία, σύσταση και συμμορία). 

Επιμύθιο; Οι ανακρίσεις ολοκληρώνονται το 1999 και οι προφυλακισμένοι απολύονται υπό όρους. Ο Σ.Μ. αφήνεται ελεύθερος με τον όρο να εμφανίζεται στον ανακριτή αρχικά δύο φορές την εβδομάδα, αργότερα μία φορά κάθε δεκαπέντε ημέρες. Η Τζ.Μ. παραμένει επί δύο περίπου μήνες κρατούμενη στη ΓΑΔΑ και στη συνέχεια υποχρεώνεται να εμφανίζεται στον ανακριτή μία φορά την εβδομάδα λόγω παράνομης εισόδου στη χώρα (!). Αίτημά της να ανακληθεί ο περιοριστικός αυτός όρος, ή τουλάχιστον να τροποποιηθεί, απορρίπτεται στις αρχές του 2003. Η δικογραφία έκλεισε τον περασμένο Φεβρουάριο και βούλευμα δεν έχει ακόμη εκδοθεί. Ως προς τα πλημμελήματα, η υπόθεση παραγράφεται τον ερχόμενο Οκτώβριο.

Υστερόγραφο: Η ιστορία αφιερώνεται εξαιρετικά στους δημοτικούς άρχοντες της Αθήνας και στους "ρεαλιστές" που συμμετείχαν στη συζήτηση για την "ολυμπιακή πορνεία".
 

(Ελευθεροτυπία, 19/7/2003)