Νέες έρευνες για τις εκτρώσεις, αφορμή για την ανακύκλωση παλιών μισογυνικών απόψεων
Επιστημονικές έρευνες, φονταμενταλιστικά κηρύγματα
"Θλιβερή πρωτιά στις αμβλώσεις"
(Flash.gr, 11/11/03)
Ελεος πια. Κάθε λίγο και λιγάκι, μια ακόμη έρευνα έρχεται να «αποκαλύψει» πως στην Ελλάδα πραγματοποιούνται κάθε χρόνο πολλές εκτρώσεις, περισσότερες απ' ό,τι στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και καθώς οι έρευνες αυτές δεν ενδιαφέρονται συνήθως για σοβαρές, επομένως πειστικές, συγκρίσεις με τα αντίστοιχα ευρήματα παλαιότερων μετρήσεων, ό,τι απομένει είναι κάποιοι «αδιαμφισβήτητοι» όσο και «ανησυχητικοί» αριθμοί, οι οποίοι αφήνουν το πεδίο ανοιχτό σε εκείνους -και είναι πια πολλοί- που γυρεύουν μια ακόμη ευκαιρία προκειμένου να επαναλάβουν το γνωστό κινδυνολογικό παραμύθι: οι εκτρώσεις, δηλαδή οι γυναίκες που καταφεύγουν στη διακοπή μιας ανεπιθύμητης κύησης, ευθύνονται άμεσα για τη συνεχιζόμενη γήρανση του ελληνισμού, ενώ με την αχαρακτήριστη αυτή συμπεριφορά τους δίνουν το πράσινο φως για την περαιτέρω αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας από τους μετανάστες που αυτοί, ως γνωστόν, «γεννούν σαν κουνέλια».
Μια από τα ίδια
Την εβδομάδα που πέρασε, ο ραδιοσταθμός Φλας έδωσε στη δημοσιότητα τα πορίσματα έρευνας, σύμφωνα με τα οποία «η Ελλάδα κατέχει τη θλιβερή πρωτιά στην Ευρώπη, καθώς κάθε χρόνο γίνονται εδώ περί τις 250.000 αμβλώσεις, από τις οποίες οι 40.000 αφορούν ανήλικα κορίτσια» (10/11). Τα ευρήματα αυτά, σχολιασμένα από τον διευθυντή της Ψυχιατρικής Κλινικής ιδιωτικού θεραπευτηρίου, παρουσιάστηκαν με κάθε επισημότητα από το σταθμό σε αλλεπάλληλα δελτία ειδήσεων (ως πρώτη μάλιστα είδηση της ημέρας) και αναλύθηκαν από «ειδικούς» και μη σε μεγάλο αριθμό εκπομπών. Τη σχετική ενημέρωση ήρθε να συμπληρώσει άλλη μία έρευνα, του Οικονομικού Πανεπιστημίου αυτή τη φορά, την οποία παρουσίασε ο υπεύθυνός της (και παλαιός αρθρογράφος της εφημερίδας του φιλοχουντικού ΕΝΕΚ «Νέα Θέσις») καθηγητής Επαμεινώνδας Πανάς (Βλ. «Ιός», 10/10/1998).
Οπως και να έχει, οι συνεργάτες του σταθμού φρόντισαν ώς ένα βαθμό να κρατήσουν ένα επίπεδο «σοβαρότητας» στην αντιμετώπιση του ζητήματος, οι περισσότεροι ωστόσο από αυτούς δεν απέφυγαν τον πειρασμό να προσφέρουν το μικρόφωνό τους και σε κάποιον εκπρόσωπο της άποψης που θεωρεί τις εκτρώσεις υπεύθυνες για όλα περίπου τα δεινά της νεοελληνικής κοινωνίας. Γιατί, ως γνωστόν, υπάρχει και η ραδιοφωνική εκδοχή της δημοσιογραφικής συνταγής που καθιέρωσαν τα τηλεοπτικά παράθυρα: στο ζήτημα των εκτρώσεων, για παράδειγμα, τι πιο «πιασάρικο» από το να βάλεις να κονταροχτυπηθούν μια φεμινίστρια και ένα μέλος του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού;
Και μια και ο λόγος για τον συγκεκριμένο σύλλογο, την ώρα που ο Φλας παρουσίαζε την έρευνά του, η «Απογευματινή» (10/11/03) δημοσίευε ρεπορτάζ από εκδήλωση του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, στην οποία αποκαλύφθηκε (και εκεί!) ότι «περισσότερες από 250.000 εκτρώσεις πραγματοποιούνται στην Ελλάδα κάθε χρόνο», καθώς και ότι «η ανεργία και η νομιμοποίηση των εκτρώσεων είναι οι κύριες αιτίες για την απότομη μείωση του δείκτη γονιμότητας και την κάθετη, σχεδόν, γήρανση του ελληνικού πληθυσμού». Ακολουθούσαν «στοιχεία» για τις επιπτώσεις της έκτρωσης στις γυναίκες, στα οποία καταφεύγουν συστηματικά οι υπεύθυνοι του συλλόγου. Σύμφωνα με αυτά, το 44% των γυναικών που έχουν κάνει έκτρωση εμφανίζει νευρικές διαταραχές, το 25% επισκέπτεται ψυχίατρο, το 60% σκέφτεται την αυτοκτονία και το 28% επιχειρεί να αυτοκτονήσει (!).
Δεν πάει πολύς καιρός, μόλις κάτι μήνες, που η ετήσια έκθεση του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έφερνε στο φως «συγκλονιστικά όσο και φρικιαστικά στοιχεία», σύμφωνα με τα οποία «ο μέσος όρος των εκτρώσεων κάθε χρόνο ανέρχεται περίπου σε 300.000 - 400.000», καθώς ο «ακήρυχτος πόλεμος» κατά των εμβρύων «έχει πάρει κολοσσιαίες διαστάσεις από το 1986, οπότε νομιμοποιήθηκαν οι αμβλώσεις». Στο ίδιο δημοσίευμα, η πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού Βαρβάρα Μεταλληνού υποστήριζε πως «ο ακριβής αριθμός των εκτρώσεων δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί, αλλά τα σημάδια του είναι εμφανή από την υπογεννητικότητα» («Πρώτη στις εκτρώσεις η Ελλάδα παγκοσμίως», Αδέσμευτος Τύπος 21/1/03).
Είναι βέβαιο ότι κάποιοι δεν μετράνε καλά και κάποιοι άλλοι δεν μας τα λένε καλά. Τον Φεβρουάριο του 2000, σύσσωμος ο Τύπος διακήρυσσε πρωτοσέλιδα ότι οι εκτρώσεις αφανίζουν τη χώρα. Βασικό επιχείρημα ότι «η Ελλάδα έρχεται πρώτη στις εκτρώσεις», ή, για να ανατρέξουμε στον τίτλο του «Αδέσμευτου Τύπου», «Η Ελλάδα πρωταθλήτρια Ευρώπης στις αμβλώσεις» (16/2/2000). Σήμερα, τέσσερα σχεδόν χρόνια αργότερα, ο Φλας εισάγει με πανομοιότυπο τρόπο την «είδηση», όπως κατά πάσα πιθανότητα θα κάνει και το επόμενο μέσο που θα κρίνει ότι έφτασε η ώρα να την «ανακαλύψει» κι αυτό με τη σειρά του.
Οι εκτρώσεις ως πρόσχημα
«Είδηση», βέβαια, δεν υπάρχει. Γιατί εδώ και πολλά χρόνια είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα πραγματοποιούνται πολλές εκτρώσεις, οι οποίες, απ' ό,τι υπολογίζεται, ήταν περισσότερες πριν από το 1986, εποχή κατά την οποία ψηφίστηκε ο νόμος 1609 που προχώρησε στην αποποινικοποίησή τους. Μια νηφάλια, επομένως, προσέγγιση του ζητήματος θα προϋπέθετε τη συγκριτική εξέταση των σημερινών δεδομένων με τα στατιστικά στοιχεία που διαθέτουμε σχετικά με τη διάδοση της συγκεκριμένης πρακτικής στο κοντινό ή/και απώτερο παρελθόν. Από εκεί και πέρα, ο μεγάλος πράγματι αριθμός των εκτρώσεων καλόν είναι να αντιμετωπίζεται ως δείκτης ικανός να μαρτυρήσει για την ανυπαρξία σωστής ενημέρωσης σε θέματα αντισύλληψης και όχι σαν αιτία της προϊούσης συρρίκνωσης του ελληνισμού. Η έκτρωση δεν είναι μια απραγματοποίητη γέννα, αλλά το προϊόν μιας αποτυχημένης σχέσης με την αντισύλληψη. Τελεία και παύλα.
Εδώ, ωστόσο, βρίσκεται το κλειδί της όλης ιστορίας. Καθώς τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι εκτρώσεις συνδέθηκαν από ένα ευρύ φάσμα λόγων με το «δημογραφικό πρόβλημα» και τους υποτιθέμενους κινδύνους που απειλούν τη χώρα από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, κάθε ανταλλαγή απόψεων για το συγκεκριμένο ζήτημα γλιστρά ανεπαίσθητα σε ζητήματα που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με το πραγματικό αντικείμενο της συζήτησης. Στο σημείο αυτό, η επικράτηση μισογυνικών και ευθέως ρατσιστικών απόψεων είναι πλέον δεδομένη. Αρκεί να θυμηθούμε τη διάχυτη κινδυνολογία για τη σταδιακή αλλοίωση της φυλετικής καθαρότητας των Ελλήνων από τον μεγάλο αριθμό παιδιών που αναμένεται να αποκτήσουν τα επόμενα χρόνια οι οικονομικοί μετανάστες.
Είναι αλήθεια ότι οι εκτρώσεις, παρά τη θετική στάση των διεθνών οργανισμών και της Ευρωπαϊκής Ενωσης στο ζήτημα, χρησιμοποιούνται τα τελευταία χρόνια σε πολλές χώρες της Δύσης ως βασικό επιχείρημα ακροδεξιών, ρατσιστικών και φονταμενταλιστικών χριστιανικών ομάδων για τους κινδύνους άλωσης των δυτικών κοινωνιών από τους ανεπιθύμητους (και πολύτεκνους) «εισβολείς» τους. Αρχικά περιθωριακές, οι απόψεις αυτές έχουν πλέον διευρύνει τα ακροατήριά τους και επηρεάζουν σεβαστό τμήμα του πολιτικού φάσματος. Πριν από λίγες μόλις ημέρες, ο Τζ. Μπους επικύρωσε σειρά μέτρων κατά των εκτρώσεων, γεγονός που χαιρετίστηκε ως μια πρώτη μεγάλη νίκη των «υγιώς σκεπτόμενων Αμερικανών» εν όψει των επικείμενων εκλογών. Στο μεταξύ, στην Ευρώπη συνεχίζεται ο αγώνας για τη νομιμοποίηση των εκτρώσεων στην Πολωνία και την Πορτογαλία, όπου η Καθολική Εκκλησία δίνει μια σκληρή μάχη για τη διατήρηση της απαγόρευσης.
Στο διεθνές αυτό κλίμα, η εγχώρια αμφισβήτηση της ισχύουσας νομοθεσίας ακολουθεί, όπως έχουμε γράψει και άλλοτε, περισσότερο υπόγειους δρόμους. Σαφής είναι στο ζήτημα ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, όπως και ρητή υπήρξε η σχετική προγραμματική συμφωνία Πλεύρη-Βορίδη στις προηγούμενες εκλογές. Καθαρή είναι και η θέση του γνωστού στη στήλη Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού,
εκπρόσωποι του οποίου κλήθηκαν από τον Φλας ως οι καθ' ύλην αρμόδιοι να σχολιάσουν την τελευταία του έρευνα. Και τη σχολίασαν, εξηγώντας ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να διατείνονται ότι τους ανήκει το σώμα τους, καθώς και ότι ο σύλλογος είναι κατά της αντισύλληψης, αλλά και κατά των προγαμιαίων σχέσεων των νέων...
(Ελευθεροτυπία, 15/11/2003)