Ρεπορτάζ από το εσωτερικό των αθηναϊκών ΑΕΙ εν ώρα πολιορκίας

Το άσυλο δίχως κουκούλα

Η εικόνα που -ελέω τηλεοπτικών δελτίων- έχει επικρατήσει για τη χρήση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι αυτή της μετατροπής των ΑΕΙ σε ορμητήρια για τις αναμετρήσεις μερικών δεκάδων «κουκουλοφόρων» με την Αστυνομία.

Η έμφαση στη θεαματική διάσταση των γεγονότων, αλλά και σαφείς πολιτικές στοχεύσεις (τα πασίγνωστα π.χ. σχέδια κάποιων καναλαρχών κι εκδοτικών συγκροτημάτων για ιδιωτικά ΑΕΙ) οδηγούν στο σφυροκόπημα της κοινής γνώμης με εικόνες που ταυτίζουν το άσυλο με τη θεσμοποιημένη -υποτίθεται- προστασία της παρανομίας.

Η επιλεκτική αυτή χρήση των εικόνων δεν είναι κάτι το τυχαίο. Εδώ και δεκαετίες, οι ειδικοί της πολιτικής επικοινωνίας έχουν επισημάνει ότι η θέση της κάμερας καθορίζει τις ενστικτώδεις αντιδράσεις του θεατή απέναντι στα τεκταινόμενα: με άλλη πλευρά «είναι» ο θεατής όταν στην εικόνα βλέπει τα ροπαλοφόρα ΜΑΤ να του ρίχνουν δακρυγόνα και να επελαύνουν προς το μέρος του, και με άλλη όταν η κάμερα βρίσκεται πίσω από τους αστυνομικούς υιοθετώντας τη δική τους οπτική γωνία.

Στην πρώτη περίπτωση, ακόμη και η βία των διαδηλωτών γίνεται αντιληπτή ως αυτοάμυνα. Στη δεύτερη, αυτό που κυριαρχεί είναι η ανάγκη επιβολής της διασαλευθείσης «τάξης».

Απώτερος σκοπός του επικοινωνιακού αυτού μπαράζ δεν είναι άλλος από την καλλιέργεια κλίματος υπέρ των κυβερνητικών επιδιώξεων για ουσιαστική κατάργηση του ασύλου και, κυρίως, για ποινικοποίηση των κάθε μορφής φοιτητικών και λοιπών κινητοποιήσεων. Οπως είναι γνωστό, με το νομοσχέδιο Γιαννάκου-Καραμανλή καταληψίες φοιτητές ή απεργοί πανεπιστημιακοί που θίγουν «το δικαίωμα στη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας» (δηλαδή ακόμη κι ενός μεμονωμένου απεργοσπάστη) θα «τιμωρούνται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών [έως 5 χρόνων] μετά από έγκληση του αρμοδίου οργάνου». Το δε άσυλο περιορίζεται εφεξής στους «χώρους των ΑΕΙ στους οποίους γίνεται εκπαίδευση και έρευνα», δεν καλύπτει δηλαδή πλέον το προαύλιο των σχολών, τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου και το μεγαλύτερο μέρος των πανεπιστημιουπόλεων. Μ' ένα τέτοιο νομοθετικό πλαίσιο, ακόμη και το γκρέμισμα της πύλης του ΕΜΠ από τα τανκς της χούντας θα ήταν απόλυτα σύννομο, η δε Συντονιστική του 1973 θα έπρεπε να διωχθεί δικαστικά για «κατάλυση του ασύλου»...

Ας επιστρέψουμε, όμως, στα καθ' ημάς - και στις εικόνες από τη χρήση του πανεπιστημιακού ασύλου που τα ΜΜΕ (κυρίως τα ηλεκτρονικά) αποκρύπτουν από την κοινή γνώμη. Μπορεί να μην το είδατε στις οθόνες σας, όμως στα πανεπιστημιακά κτίρια δεν βρίσκουν καταφύγιο μόνο «μπαχαλάκηδες» αλλά και απλοί διαδηλωτές καταδιωκόμενοι από τους «πραίτορες» του κ. Πολύδωρα. Είναι αυτή η παρουσία χιλιάδων φοιτητών μέσα στα πολιορκημένα ιδρύματα που εμποδίζει τις Συγκλήτους να δώσουν το οκέι για εισβολή της Αστυνομίας (και γενικευμένο μακελειό), όπως απαιτούν τα αιμοδιψή τηλεοπτικά δελτία. «Λεπτομέρεια» που αγνοούν επιδεικτικά οι γνωστοί τηλεοπτικοί αστέρες, αλλά ευτυχώς όχι οι υπεύθυνοι πανεπιστημιακοί.

Οι φωτογραφίες που παρουσιάζουμε σήμερα αποτυπώνουν αυτήν ακριβώς την αγνοημένη πραγματικότητα. Εχουν τραβηχτεί από εμάς στη Νομική (27.6.2006) και το Πολυτεχνείο (22.2.07), μετά το τέλος δύο μεγάλων φοιτητικών κινητοποιήσεων και τη μετατροπή του κέντρου της Αθήνας (και μεγάλου μέρους των πανεπιστημιακών χώρων) σε θάλαμο «δακρυγόνων» αερίων. Δυστυχώς, η επιβεβλημένη παραποίηση των προσώπων των εικονιζόμενων φοιτητών δεν επιτρέπει να γίνουν αντιληπτές σε όλη τους την έκταση οι επιπτώσεις αυτού του εμφύλιου χημικού πολέμου πάνω στους ανθρώπους που τον υφίστανται. Αυτό που αποτυπώνεται είναι απλά οι προσπάθειες αντιμετώπισής του με στοιχειώδη φαρμακευτικά μέσα, κυρίως όμως η μαζική και πολιτική διάσταση των τεκταινόμενων πίσω από τους καπνούς των «ζωντανών συνδέσεων»: την ώρα που τα ΜΜΕ προσηλώνονται στο συνήθη κλεφτοπόλεμο της Στουρνάρη, στο μεγάλο αμφιθέατρο (ΜΑΧ) του Πολυτεχνείου εκατοντάδες φοιτητές από όλη την Ελλάδα συζητούν δημοκρατικά για να καθορίσουν την παραπέρα πορεία του κινήματός τους.

Σε πείσμα των θιασωτών της νέας εποχής, που θα τους προτιμούσαν στις κλούβες, στα νοσοκομεία και στα δικαστικά εδώλια...

 

(Ελευθεροτυπία, 3/3/2007)