Τα δάση καίγονταν και ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε γυμναστικές επιδείξεις πυροσβεστών

Εικονική δασοπυρόσβεση

Η πιο σημαδιακή μέρα του τραγικού φετινού καλοκαιριού ήταν η 26η Ιουλίου. Δεν ήταν ούτε η πιο φονική, ούτε η πιο καταστρεπτική για τα δάση της χώρας. Αλλά τη μέρα εκείνη μαίνονταν ανεξέλεγκτα πολλά πύρινα μέτωπα σ' όλη την επικράτεια που ξέσπασαν μόλις εκδηλώθηκε ο μεγάλος καύσωνας. Οι εφημερίδες ανέβαζαν τον αριθμό των πυρκαγιών στις 197, δηλαδή πολύ περισσότερες από τις 124 που μέτραγε ο κ. Ρουσόπουλος στις 24 Αυγούστου για να δικαιολογήσει τη θεωρία του «οργανωμένου σχεδίου». Υπήρχε ήδη ένας νεκρός και πολλοί τραυματίες. Ηταν με λίγα λόγια μια στιγμή που απαιτούσε την επιστράτευση όλου του διαθέσιμου πυροσβεστικού δυναμικού. Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που δημοσιεύουμε είναι ενδεικτικά. Ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, σύσσωμος ο Τύπος μιλούσε για πύρινο εφιάλτη.

Εκείνη τη μέρα λοιπόν διάλεξε ο κ. Καραμανλής και ο αρμόδιος υπουργός Δημόσιας Τάξης να οργανώσουν μια μεγάλη φιέστα, με πρόσχημα την τελετή αποφοίτησης 246 νέων πυροσβεστών στις εγκαταστάσεις της πυροσβεστικής Ακαδημίας στα Βίλια Αττικής. Παρών και ο αρχηγός του Πυροσβεστικού Σώματος, επικεφαλής όλης της ηγεσίας του σώματος, καθώς και πολλοί συνδικαλιστές και άλλα στελέχη. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση, «στο τέλος της εκδήλωσης, τμήμα νέων πυροσβεστών εκτέλεσε επίδειξη κατάσβεσης πυρκαγιάς και αναρρίχηση-καταρρίχηση στον πύργο ασκήσεων της Ακαδημίας».

Η σκοπιμότητα της εκδήλωσης προφανής: πιστός στο δόγμα Ρουσόπουλου, ο κ. Καραμανλής προτίμησε να δείξει στην τηλεόραση ότι ενδιαφέρεται προσωπικά για τις πυρκαγιές, παρά να ενδιαφερθεί πραγματικά. Αλλά με ποιο κόστος; Ολόκληρο το Πυροσβεστικό Σώμα ξεχαρβαλώθηκε για να υπηρετηθεί ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός. Με άλλα λόγια, την ώρα που καιγόταν ολόκληρη η Ελλάδα, η κυβέρνηση απασχολούσε όλη την ηγεσία του Πυροσβεστικού Σώματος, την αφρόκρεμα των πυροσβεστών, αλλά και τους εκατοντάδες νέους πυροσβέστες για μια άχρηστη φιέστα.

Και την ώρα που ακούγονταν απελπισμένες κραυγές για βοήθεια από όλη τη χώρα ο πρωθυπουργός και οι επίσημοι χειροκροτούσαν την «επίδειξη κατάσβεσης πυρκαγιάς».

Το χειρότερο είναι ότι οι οργανωτές αυτής της φιέστας έχουν απόλυτη επίγνωση της εγκληματικής αυτής επιλογής. Στον ιστότοπο του Πυροσβεστικού Σώματος φιλοξενούνται δελτία Τύπου με τα καθημερινά «συμβάντα», δηλαδή τις πυρκαγιές που αντιμετώπισε το 24ωρο η υπηρεσία. Μάταια θα ψάξει κανείς «συμβάντα» στις 26 Ιουλίου 2007. Υπάρχουν στις 25, υπάρχουν και στις 27, αλλά στις 26 λες και δεν υπήρχε πουθενά πυρκαγιά. Το δελτίο Τύπου εκείνης της μέρας αναφέρεται μόνο στη φιέστα.

Το αστείο είναι ότι οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι δεν είχαν συλλάβει ακόμα τότε τις θεωρίες των ασύμμετρων απειλών κ.λπ. Μιλώντας, λοιπόν, στην εκδήλωση, ο κ. Καραμανλής υποστήριζε ότι «τα πρόσφατα φαινόμενα είναι μια ηχηρή απόδειξη ότι η κλιματική αλλαγή πλήττει ήδη τον πλανήτη και βεβαίως τη χώρα μας», ενώ επισήμαινε ορθά ότι «μεγάλες πυρκαγιές πλήττουν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και πολλές χώρες της Νότιας Ευρώπης, όπως την Ιταλία, τη Γαλλία, χώρες στα βόρεια σύνορά μας, τη Βουλγαρία, τη Σερβία, την Αλβανία, τη FYROM, αλλά και την Τουρκία». Αυτά όλα ξεχάστηκαν βέβαια λίγες βδομάδες αργότερα.

Αυτή η μέρα, η 26η Ιουλίου, χαρακτηρίζει τη «νέα διακυβέρνηση» της Νέας Δημοκρατίας. Οι δραστηριότητές της, οι επινοήσεις της και οι αγωνίες της περιορίζονται αυστηρά στο περιεχόμενο της εικόνας που θα προβληθεί από τα μέσα ενημέρωσης. Της αρκεί να «φαίνεται» ότι ασχολείται με τη δασοπυρόσβεση, έστω κι αν αυτό γίνεται σε βάρος της πραγματικής πυρόσβεσης. Λες και ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα. Ενα μήνα αργότερα απ' αυτή τη σημαδιακή μέρα, η σκληρή πραγματικότητα ήρθε να εκδικηθεί τους σχεδιασμούς επί γαλάζιου χάρτου του κ. Ρουσόπουλου. Αλλά όταν άρχισε να τρέχει ο κ. Καραμανλής, ο κ. Πολύδωρας και το αχώριστο ντουέτο Φούρλα-Κόη, ήταν πια αργά.

(Ελευθεροτυπία, 8/9/2007)