Η "Κατώτατη Εθνική Σύνταξη" του Καραμανλή καταργεί κατακτήσεις και οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης

Φιλανθρωπία μετά τη ληστεία

"Ψάχνουν 8 δις ευρώ για τη στήριξη των Ασφαλιστικών Ταμείων"
     ("ΕΘΝΟΣ", 21/9/2007)

Η προεκλογική δέσμευση του κ. Καραμανλή για τη θέσπιση "Κατώτατης Εθνικής Σύνταξης" (γύρω στα 550 ευρώ το μήνα) σε νοικοκυρές, φτωχοσυνταξιούχους και ανασφάλιστους, δεν ήταν μια ακόμη "παροχολογία", ένα απλό επικοινωνιακό ψηφοθηρικό τρικ που χαϊδεύει τα αφτιά των (ούτως ή άλλως) ανασφαλών και καταχρεωμένων λαϊκών τάξεων.

Η ιδέα της "Κατώτατης Εθνικής Σύνταξης" είναι μια ήδη δοκιμασμένη (ιδίως στην Βρετανία της Θάτσερ και στη Χιλή του Πινοσέτ) νεοφιλελεύθερη πολιτική, καταστροφική ωστόσο -από τα αποτελέσματά της κρινόμενη- για τα εργαζόμενα και τα φτωχά στρώματα της κοινωνίας. Η "υπέρβαση" της όντως άθλιας πραγματικότητας του κοινωνικοασαφαλιστικού συστήματος, που με ευθύνη όλων των τελευταίων κυβερνήσεων έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα, με κανένα τρόπο δεν μπορεί να επιτευχθεί με την "Εθνική Κατώτατη Σύνταξη", διότι:

1. Επιταχύνεται η κατάρρευση του όποιου δημόσιου Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης (με την τριμερή χρηματοδότηση) έχει απομείνει στη χώρα μας -ιδίως σε βάρος των δικαιωμάτων των νεότερων γενιών εργαζομένων. Εννοείται ότι περιορίζεται δραματικά η προσδοκία όλων των εργαζομένων για μια αξιοπρεπή σύνταξη και περίθαλψη.

2. Ευνοείται η περαιτέρω διόγκωση της εισφοροκλοπής και της εισφοροδιαφυγής, και έτσι επιδοτούνται με νέα δισεκατομμύρια, κλεμμένα από το ασφαλιστικό σύστημα χρήματα, οι εργοδότες, αυξάνοντας τα όλο και περισσότερο αφορολόγητα κέρδη τους.

3. Ωθούνται υποχρεωτικά και ατομικά οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι, ως επιπλέον πελάτες στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, στις τράπεζες και στα άλλα πολλαπλασιαζόμενα κερδοσκοπικά επενδυτικά "ιδρύματα", για να αυτοχρηματοδοτήσουν την περίθαλψη και τη σύνταξή τους, και

4. Ουσιαστικά καταργείται η αναδιανεμητική λειτουργία της κοινωνικής ασφάλισης, και επιβάλλεται το "δαρβινικό" κεφαλαιοποιητικό σύστημα: Οποιος μπορεί να χρηματοδοτεί μόνος του το ιδιωτικό συνταξιοδοτικό και υγειονομικό του πρόγραμμα θα επιβιώσει αξιοπρεπώς μετά το 65ο ή (όπως σχεδιάζεται) μετά το 67ο έτος της ηλικίας του.

Η επικαιρότητα του Πινοσέτ!

Στην σύγχρονη Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων (το εισόδημα του 20% των πλουσιότερων Ελλήνων είναι εξαπλάσιο του εισοδήματος του 20% των λιγότερο ευπόρων), στην Ελλάδα της φτώχειας (του 22% του πληθυσμού), της παραοικονομίας (κοντά 30%), της ανεργίας (9%), του ενός εκατομμυρίου ανασφάλιστων εργαζομένων, των εκατοντάδων χιλιάδων εποχικά και "ελαστικά" απασχολούμενων, και του 66% των συνταξιούχων που λαμβάνουν κάτω από 600 ευρώ το μήνα από το Ταμείο της κύριας σύνταξής τους, είναι προφανές ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν και η ώρα της "φιλανθρωπίας": Στους σημερινούς (άνω των 65 ετών συμπολίτες μας) που ζούν κάτω από το όριο της φτώχειας (κάτω από 5.500 ευρώ το χρόνο ατομικό εισόδημα) και στους πολλαπλάσιους αυριανούς 65άρηδες ή 67άρηδες (επί το πλείστον μη πληρούντες τις πρϋποθέσεις συνταξιοδότησης) επιφυλάσσεται ένα "προνοιακό" επίδομα - άλλοθι "κοινωνικής προστασίας". Εφόσον δε αυτή η "Κατώτατη Εθνική Σύνταξη" στο τέλος μιας ουσιαστικά "μαύρης" περιόδου εργασίας για όλο και μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων, είναι περίπου ίση με την αναμενόμενη κατώτατη ισχύουσα σύνταξη όσων έχουν "θεμελιώσει δικαίωμα" με 10 ή με 15 χρόνια ασφαλισμένης εργασίας, τότε δεν θα υπάρχει κανένα κίνητρο πλέον για τον εργαζόμενο να ζητά από το αφεντικό του να τον ασφαλίζει. Τι σημαίνει αυτό; Μα τι άλλο από την επέκταση του παραοικονομικού φαινομένου, της αδήλωτης και προφανώς ανασφαλούς και ανασφάλιστης εργασίας, κυρίως της νέας "γενιάς των 600 ευρώ".

Το επόμενο στάδιο "μεταρρυθμίσεων" αναμφίβολα θα είναι η διά νόμου επιβολή του συστήματος "των τριών πυλώνων": Δηλαδή, πρώτον, επέκταση σε όλους της "κατώτατης σύνταξης" (για να μην πεθάνουν από την πείνα), δεύτερον, επιπλέον "ανταποδοτική", αλλά δραματικά μειωμένη, σύνταξη από τα διαρκώς συρρικνούμενα ασφαλιστικά Ταμεία σε όσους μπόρεσαν να ενταχθούν στην επίσημη μισθωτή εργασία ή σε "επαγγελματικό" Ταμείο αυτασφαλιζόμενων, και τρίτον, ένα εισόδημα από ατομικά προγράμματα σε ιδιωτικές ασφαλιστικές, τραπεζικές ή επενδυτικές εταιρείες (stakeholder pensions). Θυμίζουμε ότι το σύστημα των "τριών πυλώνων" ήταν η βασική ιδέα και της αποτυχημένης μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού ζητήματος που επιχείρησαν -σε αντιπαράθεση με τα συνδικάτα- οι"εκσυγχρονιστές" της κυβέρνησης Σημίτη το 1997-98. (βλ. "Ο κ. Σπράος, ο κ. Πινέρα και ο κ. Πινοσέτ", "Ιός", 25/10/1997).

Η κλοπή των ασφαλισμένων

Το φετινό (όπως και το προηγούμενο) προεκλογικό πρόγραμμα της Ν.Δ. πάλι για "τρία επίπεδα" μιλάει και προβλέπει καθαρά "το επίπεδο των συμπληρωματικών συντάξεων, που χρηματοτοδοτείται από εκούσιες εισφορές των εργαζομένων σε ασφαλιστικές Εταιρείες". Και μάλιστα "το επίπεδο αυτό ενθαρρύνεται από το κράτος με φορολογικές ελαφρύνσεις". Προφανώς για να δουλέψουν "τα τρία επίπεδα", η Ν.Δ πριν απ' όλα "θεσπίζει την Εθνική Κατώτατη Σύνταξη" και συνεχίζει την "αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας των Ταμείων", με επενδύσεις, υποθέτουμε, σε νέα κρυφά "Δομημένα Ομόλογα".

Ομως, για να συζητάμε σήμερα μια τέτοια "λύση" του Ασφαλιστικού, χρειάστηκαν πολλά χρόνια πολιτικού αμοραλισμού, εργοδοτικής ληστείας και κοινωνικής αφασίας ώστε να υπονομευτεί σχεδόν ανεπανόρθωτα το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης (υγείας και συνταξιοδότησης): Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ, αν και υπάρχει η δέσμευση του νόμου 3029/2002 για ετήσια χρηματοδότηση του ΙΚΑ από το κράτος (1% του ΑΕΠ ετησίως), η κυβέρνηση δεν ανταποκρίνεται στην υποχρέωσή της αυτή, βυθίζοντας το ΙΚΑ σε έλλειμμα κοντά στα 2 δις. ευρώ. Το δε σύνολο των οφειλών του κράτους προς τα Ταμεία φτάνει τα 8 δις.

Ενώ, δηλαδή, η κυβέρνηση απολύτως κυνικά δεν χρηματοδοτεί το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και επιτρέπει συνειδητά στις επιχειρήσεις και να φοροδιαφεύγουν και να εισφοροδιαφεύγουν και να υπεξαιρούν τις ασφαλιστικές κρατήσεις επί των μισθών των εργαζομένων σ' αυτές, παράλληλα συνεχίζει τις αυξήσεις των έμμεσων φόρων (που μεγαλώνουν τις κοινωνικές ανισότητες) και εξουθενώνει ακόμα πιο βίαια τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, οι οποίοι φτάνουν να συνεισφέρουν κατά 70% στα έσοδα του κράτους. Από την εισφοροδιαφυγή το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης χάνει 4 δις το χρόνο και από τις οφειλές της κυβέρνησης χάνει άλλα 8 δις. Ληστεία 12 δις ευρώ το χρόνο!

Η ώρα του πεζοδρομίου

Δίκαια λοιπόν τα συνδικάτα και οι ειδικοί επιστήμονες μιλούν για επικείμενη μετατροπή του (συστηματικά υπονομευμένου από τις κυβερνήσεις και τις εξ ορισμού δόλιες δυνάμεις της αγοράς) κράτους πρόνοιας σε κράτος φιλανθρωπίας. Εκείνο που κρίνεται αυτή την εποχή (και στην Ευρωπαϊκή Ενωση) είναι "αν θα πάμε από το κράτος πρόνοιας εργαζομένων σε κράτος πρόνοιας επιχειρήσεων", συνοψίζει ο καθηγητής του Παντείου Σάββας Ρομπόλης ("Ε", 11/8/2007). Γι' αυτό και η ΓΣΕΕ -απαντώντας στον κ. Καραμανλή- ζήτησε, στις 8/9/2007, την "ουσιαστική ενίσχυση των κατώτατων συντάξεων σε αντίθεση με την πρόθεση συρρίκνωσής τους και σε αντίθεση με την ανατροπή του δημόσιου και διανεμητικού χαρακτήρα του Συστήματος Κοινωνικής Προστασίας, μέσω των διακηρυγμένων πολιτικών για 'Εθνική Κατώτατη Σύνταξη'". Για τον ίδιο λόγο ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γ. Παναγόπουλος δήλωσε στη Θεσσαλονίκη ότι "η Εθνική Σύνταξη αποτελεί 'δούρειο ίππο' μετατροπής του διανεμητικού συστήματος σε κεφαλαιοποιητικό με μείωση παροχών" (9/9/2007).

Αλλά ποιός ακούει σήμερα, και πολύ περισσότερο, ποιός συμμερίζεται τις απόψεις και τις προτάσεις των "ντεμοντέ" συνδικάτων και τις θέσεις της "κινδυνολογούσας" Αριστεράς; Στους γκλαμουράτους καιρούς μας με τις "σομόν σελίδες" και τους ανευθυνοϋπεύθυνους τηλεσχολιαστές να διακινούν κάθε είδους ψευτοεπιστημονική "ανάλυση", εκείνο που έχει σημασία είναι η αύξηση των κάθε λογής τζίρων. Τζίροι στις αγορές, στα Χρηματιστήρια, στα ΜΜΕ, τζίροι στους Ομίλους και στις Τράπεζες, τζίροι στην εκμετάλλευση άλλων χωρών και την καταστροφή της φύσης. Ξεφυλλίζοντας τις "οικονομικές ειδήσεις", παραμονές των πρόσφατων εκλογών, αλιεύσαμε για πολλοστή φορά τα τελευταία χρόνια την "είδηση" (στην πραγματικότητα ήταν ένα ακόμα δελτίο Τύπου της Alpha Bank, που θα μπορούσε να είναι και δεκάδων άλλων χρηματοπιστωτικών κολοσσών ή νεοφιλελεύθερων αλογοσκούφηδων) ότι το "ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης είναι ένα από τα πιο γενναιόδωρα ασφαλιστικά συστήματα στον κόσμο"(!). Και συνεπώς προτείνεται "ένα σύνθετο σύστημα ασφάλισης που θα προβλέπει την παροχή μιας κατώτατης σύνταξης για όλους", ενώ προφανώς -αν και δεν το γράφει ρητά- τον "πυλώνα" της "ανταποδοτικότητας" του συστήματος θα τον αναλάβει ο ...κοινωνικά ευαίσθητος κλάδος των τραπεζών και των θυγατρικών τους.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα διορατικός για να προβλέψει ότι σε λίγους μήνες η "ταξική πάλη" και το "πεζοδρόμιο" θα ξαναέρθουν στο προσκήνιο.

(Ελευθεροτυπία, 29/9/2007)