Η ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ

Χαϊβάνια, μπουνταλάδες, χανούμισσες

1.  /  2.

ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Μαθήματα μίσους και αγάπης

Δεν θα μπορούσε να παρουσιαστεί καλύτερη ευκαιρία από την άρση του ελληνικού βέτο στην τελωνειακή ένωση Τουρκίας - Ευρωπαϊκής Ενωσης της 6ης Μαρτίου, για να εμφανιστεί ακόμη μια φορά στην πρώτη γραμμή των "εθνικών μας επιχειρημάτων" -τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβάνεται ένα μέρος των διαμορφωτών της κοινής γνώμης στην Ελλάδα- το σύνολο των προκαταλήψεων κατά των γειτόνων μας. Αν και απ' ό,τι φαίνεται η κυβερνητική "προδοσία" περιορίζεται μόνο σε έναν κλάδο της οικονομίας ("τούρκικη θηλιά στην κλωστοϋφαντουργία", προβλέπουν ΤΑ ΝΕΑ, 13.3), ο χειρισμός των Βρυξελλών ενεργοποίησε τα προαιώνια πάθη. Η εκ περιτροπής εμφανιζόμενη αντιπολιτευτική γραμμή που απευθύνεται στα πιο καθυστερημένα και ανασφαλή στρώματα του ελληνικού πληθυσμού (τα οποία αποτελούν την κρίσιμη εκλογική πελατεία) οφείλει να ανακαλύπτει πίσω από κάθε διπλωματική κίνηση "ένα νέο ξεπούλημα των εθνικών μας δικαίων". Απαραίτητο συμπλήρωμά της είναι η μισαλλοδοξία, η καλλιέργεια του φανατισμού εναντίον των "εχθρών". Η συνταγή βασίζεται στην παράθεση μειωτικών χαρακτηρισμών όχι για τις πεποιθήσεις ή τις πράξεις κάποιου συγκεκριμένου προσώπου ή μηχανισμού, αλλά για την "αντίπαλη ράτσα" ολόκληρη. Λίγο διαφέρει αν το ύφος της επίθεσης είναι "ελαφρύ" ή περισσότερο "στρατευμένο".
"Οι Τούρκοι είναι ύπουλοι, υποκριτές, κρυψίνοες, ψεύτες και θρασύτατοι", μας θυμίζει ο Κυριάκος Διακογιάννης στην ναυαρχίδα του Ταύρου (9.3), για να καταλήξει με ασφάλεια στο επιδιωκόμενο συμπέρασμα ότι "η Τουρκία θα παραμείνει χώρα επικίνδυνη και για τους λαούς που την περιβάλλουν και για τους λαούς με τους οποίους η Γερμανία την καλεί να συγχρωτισθεί, δηλαδή τους ευρωπαϊκούς". Η ιδέα του δεν είναι πρωτότυπη. Την προηγούμενη μέρα η στήλη "Σκωπτικά" του "Αδέσμευτου Τύπου" είχε εγκαίρως προειδοποιήσει την Ευρώπη: "Τώρα μεσιέ Αλέν Ζιπέ τι κάνουμε; Οθωμανικό και επισήμως εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης; Εταίροι ή ... εταίρα σας είμαστε; Ρίχτα στον Μαγκάκη γρήγορα μεσιέ, γιατί αρχίζω να υποκύπτω στον Καραγιαλτσίν (και το γουστάρω)". Η απόδειξη άλλωστε, για την επιτυχία της "τουρκικής διείσδυσης-επιδρομής στην Ευρώπη",για το ότι "γέμισε φέσια ο ορίζοντας" (όπως έγραψε και ο Μιχάλης Ζούβελος), βρίσκεται στους ... αντικειμενικούς τίτλους ειδήσεων του είδους: "Εστησαν χορό οι Τουρκαλάδες!". Ο ρατσιστικός -δήθεν χιουμοριστικός- σαδομαζοχισμός απελευθερώνεται. "Πάλι καλά να λέμε. Σκεφθείτε το Οθωμανικό Δίκαιο στο οποίο μας επιβάλλουν οι Τούρκοι, να μας το έκανε κανείς μουστακαλής Τούρκος πρωθυπουργός. Ενώ τώρα μας έρχεται πιο γλυκά, αφού μας πηδάει η χανούμ Τανσού Τσιλέρ... (Τι μας κάμνεις, μάνα μου!...)", σχολιάζει ο Δημ. Ρίζος. Από δίπλα ο παλιός του συνάδελφος στον "Ελεύθερο Τύπο", που υπογράφει ως "Δήθεν" συνδέει το θέμα και με την εκλογή του κ. Στεφανόπουλου: "Και βέβαια με πρόεδρο Δημοκρατίας τον Κωστή πού να τολμήσουν να κουνηθούν στο εξής οι παλιοτουρκαλάδες. Ετσι και τους ρίξει ένα άγριο πελοποννησιακό βλέμμα θα σπάσουν τα υγρά της Τανσού Τσιλέρ". Η ποικιλία δεν έχει τελειωμό. Πέρα από τους χιουμορίστες υπάρχουν φυσικά και οι πολιτικοί που φτιάχνουν την καριέρα τους κυνηγώντας τον Τούρκο όπου βρίσκεται. Δεν είναι μόνο οι σταρ των καναλιών Καμένος, Βουνάτσος κ.λπ, είναι δυστυχώς και επίλεκτα σεμνά στελέχη του ελληνικού σοσιαλισμού: "Το τούρκικο θηρίο έχει μεγάλο κόστος για να συντηρηθεί και στο αμόκ του για να επιβιώσει, καταστρέφει, όχι μόνο οικονομίες, αλλά κοινωνίες, πόλεις, χωριά, τη φύση, το ανθρώπινο είδος", υπογραμμίζει σε βαρυσήμαντο άρθρο του ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης στην "Κυριακάτικη Απογευματινή" (12.3), ίσως για να επικοινωνήσει αποτελεσματικότερα με το κοινό του εθνικόφρονος φύλλου!

(Ελευθεροτυπία, 26/3/1995)