Ο ΚΥΡΙΟΣ Κ. ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ


Οι καλοί χριστιανοί της Θεσσαλονίκης

1. / 2.   
 
 

Ο Μήτσος στο ΙΜΧΑ

Είναι γνωστό ότι το Ιδρυμα Μελετών Χερσονήσου Αίμου είναι ένας από τους κρατικούς πνευματικούς οργανισμούς που ανδρώθηκαν κατά την περίοδο που «εθνικοί λόγοι», δηλαδή ο «από βορράν κίνδυνος», νομιμοποιούσε τη δημιουργία μιας επίσημης εθνικής ιστοριογραφίας. Ο ρόλος του υπήρξε πρωτίστως προπαγανδιστικός και δευτερευόντως επιστημονικός. Ευτυχώς, τα χρόνια πέρασαν και οι ολοκληρωτικές απόψεις περί «επίσημης κρατικής ιστορίας» έχουν αποδυναμωθεί. Στο καινούριο αυτό πλαίσιο, το ΙΜΧΑ επιχειρεί κι αυτό δειλά να χειραφετηθεί από το ζυγό της «αποδεκτής» ιστορίας και να ανοιχθεί στον επιστημονικό διάλογο. 
Δυστυχώς, τα επεισόδια που προκάλεσαν στο πρόσφατο συμπόσιο για την αρχαία Μακεδονία ομάδες «αγανακτισμένων τηλεθεατών» με επικεφαλής τους δύο αστέρες του εθνικιστικού τηλε-μάρκενινγκ μας ξαναφέρνουν δεκαετίες πίσω. Ο εορτασμός των 50 χρόνων του ΙΜΧΑ γίνεται στο κλίμα που επικρατούσε πριν από 50 χρόνια. Στόχος τους οι ομιλητές, ο κ. Μπάντιαν, ο κ. Ογκντεν και η κυρία Μόρτενσεν, οι οποίοι μελετούν τις συνθήκες της δολοφονίας του Φιλίππου και «τολμούν» να αναφερθούν στις αρχαίες πηγές που μιλούν για ομοφυλοφιλία ή μαγεία στην αυλή του μακεδόνα βασιλέα. 
Αντί για επιχειρήματα, οι προστάτες του παραδοσιακού μας ανδρισμού, αντιτείνουν ότι «ο Φίλιππος ήταν γυναικάς» (Λιακόπουλος) και ότι στις αρχαίες πηγές δεν αναφέρονται τέτοια πράγματα. Χαρακτηριστικό είναι το «επιχείρημα» που χρησιμοποιεί ανταποκριτής του «Αδέσμευτου Τύπου» (Ρίζου) από τη Θεσσαλονίκη: «Από πού βρε αδερφάρες το βγάλατε το συμπέρασμα; Στοιχεία, εδώ και τώρα, γιατί θα σας στείλουμε κανένα Μήτσο να σας πηδήξει (και θα το φχαριστηθείτε κιόλας). Από πού όλα τα άλλα τα ψυχανώμαλα στις ανακοινώσεις σας; Στοιχεία, ατράνταχτα στοιχεία, βρε αναφροδισιακές και λεσβίες, στοιχεία, βρε μορμολύκεια, για αυτή την αρχαιολογική βρομιά και αθλιότητα» (24/10).
Ο Λιακόπουλος κάνει και εποικοδομητικές προτάσεις: «Το υπουργείο Εξωτερικών να κάνει ειδικό κονδύλι (για την προώθηση ελληνικών θέσεων), να βγουν ελληνόψυχοι να γράψουν βιβλία, πολυτελή, όμορφα με γυαλιστερά φύλλα, έγχρωμες φωτογραφίες που να λένε μέσα τις ελληνικές θέσεις και να τις στείλουν σε όλες τις πρεσβείες όλου του κόσμου. (...) Χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες τόμων. Θέλει λεφτά. Αλλά το ελληνικό δημόσιο πέρα βρέχει». Αυτό που ζητούν με λίγα λόγια οι αυτοονομαζόμενοι «ελληνόψυχοι» είναι να επιστρέψουμε στην περίοδο των «κονδυλίων» και της διατεταγμένης ιστοριογραφίας, την οποία θα διευθετεί το... υπουργείο Εξωτερικών.
Το δυστύχημα είναι ότι τελικά οι λογοκριτές καταφέρνουν να δικαιωθούν. Μπορεί το ΙΜΧΑ να διατύπωσε τη θλίψη του για τα έκτροπα και να διακήρυξε την πεποίθησή του ότι «η άσκηση προληπτικής λογοκρισίας των κειμένων των ομιλητών ή οποιουδήποτε είδους πίεσης δεν συμβιβάζονται με την ιστορία και το διεθνές κύρος ενός Ιδρύματος με πενηντάχρονη επιστημονική προσφορά», αλλά απ' ό,τι φαίνεται αυτές οι δηλώσεις ήταν για να καθησυχάσουμε τους «κουτόφραγκους». Μιλώντας στο TV-100, ο πρόεδρος του Ιδρύματος Βασίλειος Κόντης μπήκε στη θέση του απολογούμενου. Δικαιολόγησε την πρόσκληση του Μπάντιαν, αμφισβήτησε την πρόσκληση του Ογκντεν και είπε ότι κακώς προσκλήθηκε η Μόρτενσεν, η οποία έθιξε το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Και έσπευσε να ταυτίσει την ιστορική έρευνα με τις σκοπιμότητες της προπαγάνδας: «Δεν πρέπει να γράφουμε πλέον στα ελληνικά εργασίες που έχουν σχέση με τα εθνικά θέματα. Πρέπει να γράφουμε στα αγγλικά».
Το μήνυμα προς την επιστημονική κοινότητα της Θεσσαλονίκης το είχε δώσει ήδη η τοπική πολιτική ηγεσία που δεν τόλμησε να διαχωρίσει τη θέση της και να καταγγείλει την επιδρομή. Μόνο ο Τάσος Κουράκης τόλμησε να καταγγείλει τις «επιθέσεις μεσαιωνικού τύπου από δήθεν πατριώτες». Αντίθετα, ο Στέλιος Παπαθεμελής πήρε ανοιχτά το μέρος των επιδρομέων-λογοκριτών: «Το ελληνικό κράτος πληρώνει τα μαλλιοκέφαλά του για να στηρίξει τις εθνικές θέσεις και τα ζωτικά του συμφέροντα. Αν πληρώνει, για να κάνει άνετη την προπαγάνδα που είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία άλλων κρατών και των ξένων συμφερόντων, τότε είναι ηλίθιο το ελληνικό κράτος. Οι οργανωτές απευθύνθηκαν σε κάποια πανεπιστήμια, τα οποία έστειλαν ύποπτα άτομα». 
Δεν μένει παρά να καθιερώσουμε πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και για τους ξένους επιστήμονες.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Kate Mortensen 
«Eurydice: Demonic or Devoted Mother?»
(The Ancient History Bulletin 6.4. 1992). 
Παλιότερη μονογραφία της ιστορικού που ξεσήκωσε περισσότερο το θιγμένο ανδρισμό των «καλών χριστιανών» της Θεσσαλονίκης. Αναφέρεται στο ρόλο της μητέρας του Φιλίππου. Η εργασία είναι προσβάσιμη και στο Διαδίκτυο.
http://www.trentu.ca/ahb/ahb6/ahb-6-4b.html

Πλουτάρχου
«Αλέξανδρος»
(10.5.1-10.6.3).
Το επίμαχο χωρίο του αρχαίου ιστορικού, το οποίο αναφέρεται στις συνθήκες θανάτου του Φιλίππου. Οι τηλε-ιστορικοί αδυνατούν ακόμα να το εντοπίσουν. 

Αριστοτέλους
«Πολιτικά»
(1311.28 κ.ε.). 
Η αναφορά του δασκάλου του Αλεξάνδρου στο θάνατο του εργοδότη του. Ενα ενοχλητικό απόσπασμα, το οποίο διαψεύδει τους θεματοφύλακες της ετεροφυλοφιλικής προσήλωσης του Φιλίππου.

Διοδώρου Σικελιώτη 
«Βιβλιοθήκη Ιστορική»
(Βίβλος Εκκαιδεκάτη, κεφ. 93 και 94). 
Λεπτομερής περιγραφή των συνθηκών θανάτου του Φιλίππου και των όρων διαδοχής στη μακεδονική αυλή της εποχής.

Γεράσιμου Βώκου
«Το πανεπιστήμιο της σιωπής»
(»Το Βήμα», 27/10/02). 
Ανάλυση των λογοκριτικών επιθέσεων που παρουσιάστηκαν στο συμπόσιο για την αρχαία Μακεδονία και σχολιασμός του «αιτήματος» για μια «ελληνοκεντρική» ιστορία. Ο συγγραφέας παρατηρεί ότι «παρόμοιες αντιλήψεις, τηρουμένων βεβαίως όλων των αναλογιών, είχαν κυριαρχήσει στη ναζιστική Γερμανία». Στο ίδιο αφιέρωμα της εφημερίδας, σημαντικές παρεμβάσεις των καθηγητών Μιχ. Τιβέριου, Π. Β. Φάκλαρη και Χριστίνας Κουλούρη. 

Π. Παπασαραντόπουλου
«Η περίπτωση Ψωμιάδη»
(«Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 27/10/02). 
Η υποκατάσταση της πολιτικής με το λαϊκιστικό μελόδραμα στο λόγο του εκλεγμένου πλέον νομάρχη Θεσσαλονίκης.




ΔΕΙΤΕ

«Ομήρου Οδύσσεια»
(Ulisse) του Μάριο Καμερίνι (1954). 
Η εθνικά αποδεκτή ξένη ματιά πάνω στην εθνική μας μυθολογία. Ο Κερκ Ντάγκλας στο ρόλο του υπεραρσενικού μας συλλογικού «παππού» και άλλα παραμύθια.



(Ελευθεροτυπία, 10/11/2002)

 

www.iospress.gr                                  ΠΙΣΩ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ