ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΠΡΟΣΑΓΩΓΕΣ ΣΤΟ ΣΩΡΟ

Ιδού οι νέοι φάκελοι

1. / 2.   

Στις 28 Νοεμβρίου ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Μιχ. Χρυσοχοΐδης, γιορτάζοντας με λαμπρότητα την «Ημέρα της Αστυνομίας», μας υποσχέθηκε μια ΕΛ.ΑΣ. «κοντά στον πολίτη, με σεβασμό στα δικαιώματα και στόχο την ασφάλειά του».  
 

Δεν θα υπήρχε λόγος αντιδικίας μαζί του, αν δεν διαπιστώναμε ότι εν ονόματι της «ασφάλειάς του», ο πολίτης χάνει όλο και περισσότερα από τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του στις συναντήσεις του με τις πολλαπλασιαζόμενες αυτόν τον καιρό αστυνομικές περιπόλους.

Τα τελευταία χρόνια ζήσαμε τις μαζικές επιχειρήσεις «σκούπα» της αστυνομίας κατά των μεταναστών (αλλά και των λεγόμενων τοξικομανών). 

Μέχρι και σε γήπεδα συγκεντρώνουν κατά καιρούς τις χιλιάδες των «προσαχθέντων για εξακρίβωση στοιχείων», εκτός όλων των άλλων ταλαίπωρων αλλοδαπών πολιτών που καθημερινά -αν και καθ' όλα νόμιμοι- στερούνται την ελευθερία τους στα κρατητήρια, για όσο χρόνο αποφασίζει αυθαίρετα το κάθε αστυνομικό τμήμα.

Αν και δεν έλειψαν οι φωνές διαμαρτυρίας γι' αυτές τις πρακτικές που αντιγράφουν μεθόδους αυταρχικών καθεστώτων (και σαφέστατα συγκρούονται με τις επιταγές του συντάγματος), το φαινόμενο όχι μόνο δεν περιορίστηκε, αλλά όλα δείχνουν ότι επεκτείνεται ραγδαία και προς άλλες μερίδες πολιτών, με πρόσχημα «αντιτρομοκρατικές» ή άλλες «αντιεγκληματικές» πολιτικές των δυνάμεων καταστολής. Τα μπλόκα, οι προσαγωγές, οι δακτυλοσκοπήσεις, οι άτυπες ανακρίσεις και η πολύωρη ταλαιπωρία εκατοντάδων αθώων ανθρώπων σε διάφορες περιοχές όπου (σύμφωνα με τους εγκεφάλους της δημόσιας τάξης) κυκλοφορούν «ύποπτες ομάδες» (και του γηγενούς, πλέον) πληθυσμού, έχουν αυξηθεί.

400.000 ύποπτοι

Το πιο ανησυχητικό είναι ότι σήμερα οι σωρηδόν προσαγωγές δεν σχετίζονται ούτε καν με τη διάπραξη οποιουδήποτε -προσχηματικού έστω- αδικήματος που ενδεχομένως διαπράχτηκε λίγο πριν και κοντά στο συγκεκριμένο χώρο. 

Τον Απρίλιο 2002, προτού δηλαδή ξεδιπλωθεί η επιχείρηση εξάρθρωσης της τρομοκρατίας, οι εγκληματολογικές υπηρεσίες με υπερηφάνεια ανακοίνωναν ότι δημιουργούν μια βάση δεδομένων δακτυλικών αποτυπωμάτων (ύψους, τότε, 400.000), ώστε να τροφοδοτηθεί το αυτόματο σύστημα αναγνώρισης (ΑΣΑΔΑ), μέσω του οποίου θα περάσει «μεγάλο μέρος της αντιεγκληματικής πολιτικής του υπουργείου Δ. Τάξης, ενόψει και των μέτρων ασφάλειας που συνδυάζονται με την Ολυμπιάδα». «Για τον εμπλουτισμό των αρχείων με νέα αποτυπώματα -υπογραμμίζουν πηγές του Υπουργείου- οι αρχές χρησιμοποιούν πλέον τη μέθοδο των εξακριβώσεων, δηλαδή τις προσαγωγές πολιτών». «Το τμήμα δακτυλοσκοπίας δούλεψε το 2001 9.555 υποθέσεις εξακριβώσεων», αναφέρει το σχετικό δελτίο τύπου.

Περισσότερο κυνική ομολογία παραβίασης του νόμου δεν θα μπορούσε να υπάρξει: Από τη μια πλευρά τα νέα Δελτία Ταυτότητας δεν περιέχουν δακτυλικά αποτυπώματα (ούτε βεβαίως τα θρησκευτικά, τα πολιτικά ή άλλα ευαίσθητα προσωπικά μας δεδομένα), από την άλλη όμως, οι εγκληματολογικές υπηρεσίες, με τη μέθοδο των αυθαίρετων προσαγωγών για τη δήθεν «εξακρίβωση στοιχείων», οργανώνουν παράνομα (χωρίς βεβαίως άδεια της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα) το σύγχρονο φακέλωμα. 

Ποια επιτροπή Δαφέρμου, ποιες συνταγματικές εγγυήσεις, ποιες θεμελιωμένες εγγράφως δικαστικές εντολές, ποιο κράτος δικαίου; Τα αστυνομικά περίπολα βγαίνουν παγανιά και μαζεύουν ανυποψίαστους πολίτες στο σωρό, από νεολαιίστικα στέκια, καφενεία, πλατείες, «ύποπτες» γειτονιές, «ύποπτα» πάρκα, σταματούν Ι.Χ., μηχανάκια κ.ο.κ. Το αν ο πολίτης έχει όλα του χαρτιά εντάξει δεν τον σώζει από την επίσκεψη (συχνά σιδεροδέσμιο) στα αστυνομικά τμήματα. Το επόμενο βήμα ευχόμαστε να μην είναι η τακτική κλήση των «προσεσημασμένων» στην Ασφάλεια «δι' υπόθεσίν τους».

Οι επώνυμες καταγγελίες που φτάνουν στην «Κ.Ε.» και τον «Ιό» πυκνώνουν από το καλοκαίρι και μετά, και αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι περισσότεροι πολίτες αφού αποκτήσουν τέτοιες εμπειρίες προτιμούν να τις «ξεχάσουν», τότε ασφαλώς βρισκόμαστε σε μια ευρείας κλίμακας επιχείρηση των «εγκληματολογικών υπηρεσιών».

*Οι αστυνομικές αρχές της Κρήτης καταγράφουν συστηματικά τους κινητοποιημένους φοιτητές. Επισκέπτονται ακόμα και τα πατρικά τους σπίτια για να αντλήσουν στοιχεία, ενημερώνοντας επ' ευκαιρία τους οικείους τους για τη δραστηριότητα και τις ιδέες των παιδιών τους: «Η Ασφάλεια Χανίων καλούσε καθηγητές του Πολυτεχνείου και τους ζητούσε να αναγνωρίσουν και να κατονομάσουν πρόσωπα σε φωτογραφίες από δραστηριότητες του Συλλόγου Φοιτητών», μας λένε αριστεροί σπουδαστές από το Ρέθυμνο. 

*Τον Ιούνιο, ο Χρ. Ματθαίου μιλά για «συστηματικό διωγμό των ομοφυλοφίλων» στα πάρκα του Ζαππείου και του Πεδίου του Αρεως, στην Αθήνα, όπου «παρά την επίδειξη ταυτότητας, οι προσαγωγές για εξακρίβωση στοιχείων, συχνά με χειροπέδες -χωρίς να λείπουν και κάποιες βρισιές, σφαλιάρες και κλοτσιές-, αποτελούν ολοένα και πιο συχνό φαινόμενο». 

Αλλοι πολίτες διευκρινίζουν ότι «δεν πρόκειται καν για επ' αυτοφώρω συλλήψεις που εμπίπτουν στην κατηγορία "προσβολή της δημοσίας αιδούς"», έτσι ώστε να δικαιολογείται το μπουζούριασμα στο κρατητήριο για ώρες και η σήμανση του «υπόπτου».

*Στα τέλη Αυγούστου στην Ιο δέκα ένοπλοι αστυνομικοί συνέλαβαν χωρίς λόγο παρέα επτά φοιτητών, τους προσήγαγαν για «εξακρίβωση στοιχείων», σωματική έρευνα και άτυπη ανάκριση. 

Ο χρόνος παραβίασης της ελευθερίας τους έφτασε τις τέσσερις ώρες. 

*Στις 5/9 στις οκτώμισι το βραδάκι ο Βαγγέλης Γεώργας καθόταν ήσυχος με φίλους του σε καφέ της οδού Εμμανουήλ Μπενάκη στα Εξάρχεια, όταν κατέφτασαν τρία αστυνομικά τζιπ. 

«Κατέβηκαν 10 με 15 ειδικοί φρουροί (χωρίς διακριτικούς αριθμούς) μαζί με δύο ασφαλίτες με πολιτικά και, με προτεταμένα αυτόματα, μας διέταξαν όλους όσοι βρισκόμασταν εκεί εκείνη τη στιγμή (11 συνολικά) να σηκωθούμε με τα χέρια στο κεφάλι στραμμένοι προς τον τοίχο. Αφού μας έψαξαν χωρίς να βρουν οτιδήποτε, μας ζήτησαν ταυτότητες, που όλοι αμέσως επιδείξαμε. Προς μεγάλη μας έκπληξη είδαμε τότε να μας περνάνε χειροπέδες». 

Ακολούθησαν βρισιές και απειλές και μεταφορά με τα τζιπ στο Τμήμα Εξαρχείων, όπου και συντάχτηκαν τα έντυπα προσαγωγών. Χρόνος κράτησης τρεις ώρες. «Τουλάχιστον άλλες δυο φορές τον τελευταίο καιρό -προσθέτει ο κ. Γεώργας- έχω δει ανθρώπους στη σειρά με χειροπέδες στην ίδια περιοχή. Τότε είχα θεωρήσει ότι κάτι θα είχαν κάνει. Τώρα ξέρω». Στις 9/9 ο κ. Γεώργας εξέθεσε όλα τα παραπάνω στον αρμόδιο εισαγγελέα, και κείνος τον παρέπεμψε στον πρωθυπουργό.

*Μαζικές προσαγωγές σημειώθηκαν τον Οκτωβρίο στα Εξάρχεια, την Πατησίων, την Κυψέλη και αλλού. Οι καταγγελίες της νεολαίας του ΣΥΝ και της Συσπείρωσης Ενάντια στην Κρατική Τρομοκρατία αναφέρονται σε εκατοντάδες μόνο το πρώτο δεκαήμερο του μήνα. Πολλοί οδηγήθηκαν στο Τμήμα των Εξαρχείων και άλλοι στη ΓΑΔΑ (το αρχηγείο της λ. Αλεξάνδρας). Συγκεκριμένα παραδείγματα:

*Στις 3/10 γύρω στις 10.30 το βράδυ δύο («συμβατικές») μοτοσικλέτες με τέσσερις νεαρούς αστυνομικούς (με πολιτική και μάλιστα ανέμελη περιβολή) μπλοκάρισαν τον 46χρονο γραφίστα Αλέκο Χατζηδάκι που με το «παπί» του ανηφόριζε την οδό Ναυαρίνου στο ύψος της Ιπποκράτους. 

«Απ' την Ασφάλεια», του είπαν. Και παρά το ότι είχε όλα του τα χαρτιά τον οδήγησαν στη ΓΑΔΑ με «συμβατικό» αυτοκίνητο. Εκεί, στον 6ο όροφο, Υπηρεσία Προστασίας Κράτους - Πολιτεύματος, του έψαξαν όλα του τα σημειωματάρια, ό,τι χαρτί είχε μαζί του, τον ρώτησαν (φιλικά) για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, αν πηγαίνει σε πορείες «με αναρχικούς», του ζήτησαν τους αριθμούς τηλεφώνων του και του πήραν πλήρη δακτυλικά αποτυπώματα.

*Ανάλογη εμπειρία, στη ΓΑΔΑ την ίδια μέρα, είχε και η 26χρονη μεταπτυχιακή φοιτήτρια Δ.Ρ. Ξετίναξαν την τσάντα της, τις ατζέντες, τις προσωπικές της φωτογραφίες, έκαναν ...χιούμορ με ένα εσώρουχο και τις σερβιέτες της, τη ρώτησαν αν ζει με τους δικούς της και πού, τι παρέες κάνει, αν συχνάζει στα Εξάρχεια και στο τέλος τη δακτυλοσκόπησαν. Μέσα σε μια ώρα οι αστυνομικοί είχαν φτιάξει απολύτως παράνομα δυο ακόμα φακέλους φρονημάτων πολιτών, οι οποίοι ούτε κατηγορήθηκαν ούτε καν ύποπτοι για οποιοδήποτε αδίκημα θεωρήθηκαν.

*Στις 4/10 τρία μέλη του Συλλόγου Βιβλιοϋπαλλήλων συνελήφθησαν έξω από αριστερό στέκι των Εξαρχείων και προσήχθησαν για δακτυλικά αποτυπώματα και την απαραίτητη «πολιτική κουβέντα» με τα όργανα της τάξης.

*Σαββατόβραδο 5/10 στη συμβολή των οδών Μπενάκη και Βαλτετσίου, ο Ιάκωβος πίνει μπίρες με τους φίλους του. Ανδρες με πολιτικά θα τους μεταφέρουν για «εξακρίβωση» στα κεντρικά της Ασφάλειας, για αποτυπώματα, «φιλικές συζητήσεις» περί του αριστερού και αναρχικού κινήματος. 

Εκεί θα συναντήσουν και άλλους προσαγομένους. «Ηταν πάνω από 30», θα πει στον Π. Μπουγάνη της «Κ.Ε.».

*Στις 8/10 ο 33χρονος Απόστολος Ντερέκης ερευνητής σε Πανεπιστήμιο του Δουβλίνου έκανε τη βόλτα του στην Πατησίων γύρω στις 10 το βράδυ. 

Μπροστά στα μάτια του είδε μια σχετικά άγρια στιγμή αστυνομικού ελέγχου ενός οδηγού Ι.Χ. Τόλμησε να ρωτήσει τους ράμπο «αν ο έλεγχος είναι τυχαίος και αν συνηθίζεται πια στην Αθήνα». Εκανε λάθος. 

Τον οδήγησαν στο Τμήμα της Κυψέλης για τα περαιτέρω. Τον έβρισαν, τον κλείδωσαν μαζί με άλλους (μετανάστες) στο κελί και κατά το ξημέρωμα τον άφησαν «εξακριβωμένο» να φύγει. 

*Εγγραφο του Συνηγόρου του Πολίτη (14/10/2002), αναφερόμενο στην αυθαίρετη συμπεριφορά οργάνων της Γενικής Αστυνομικής Δ/νσης Θεσσαλονίκης, εξιστορεί μια κωμικοτραγική ιστορία με τη σύλληψη, προσαγωγή και «σήμανση» μιας ομάδας Ευαγγελιστών που μοίραζε θρησκευτικά φυλλάδια για την πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων στα διόδια Μαλγάρων.

*Οπως γράφει η Ιωάννα Σωτήρχου στην «Ε», στις 15/10 ο επαγγελματίας Αλέξης Σαλιαρέλης, 26 χρόνων, παρ' ότι δίνει τις άδειες οδήγησης και κυκλοφορίας του αυτοκινήτου, επειδή κρίνεται ως μη συνεργάσιμος (δεν είναι όσο πρέπει χαρούμενος!), θα οδηγηθεί στο Τμήμα της Βουλιαγμένης με χειροπέδες για εξακρίβωση, λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων και συζήτηση περί του... θρησκεύματός του. 

*Την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου ο καθηγητής Δημήτρης Ευθυμίου, 41 ετών, δέχθηκε έρευνα στο αυτοκίνητο και στα χαρτιά του. Τα είχε όλα στην εντέλεια «και κείνοι χωρίς ένταλμα με πήγαν στο Τμήμα της Ρηγίλλης, με κατέβασαν στο κρατητήριο», κατήγγειλε. Επειτα από δύο ώρες ο κ. Ευθυμίου «εξακριβώθηκε» και αφέθηκε ελεύθερος.

Πρόσφατα, στις 21/11, η Επιτροπή Δεοντολογίας του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ) κατέληξε ότι «η επίδειξη δελτίου ταυτότητας θα πρέπει, κατ' αρχήν, να απαλλάσσει από το ενδεχόμενο προσαγωγής για εξακρίβωση της ανεπισήμως λεγόμενης "δικαστικής ταυτότητας", δηλαδή για το αν ο συλληφθείς φυγοδικεί. Το αντίθετο επιτρέπεται κατ' εξαίρεσιν, εφόσον η συμπεριφορά του (και όχι μόνο ο τόπος, ο χρόνος ή οι περιστάσεις) κινεί υπόνοιες».

Αυτό σημαίνει ότι πάνω απ' όλα ισχύει το σύνταγμα (άρθρα 5, 6 και 7), καθώς και «η πολιτισμένη και άψογη συμπεριφορά των αστυνομικών προς τους πολίτες και η προστασία των δικαιωμάτων τους που προβλέπονται από το Σύνταγμα» (άρθρο 1 παρ. 1 του Π.Δ 22/1996, «Πειθαρχικό δίκαιο αστυνομικού προσωπικού»). Σημαίνει ακόμα ότι μπαίνουν στο στόχαστρο σκληρής κριτικής τα προβλεπόμενα για τις προσαγωγές και την «εγκληματολογική σήμανση» των πολιτών από τις «οριακά αντισυνταγματικές σχετικές διατάξεις» των Π.Δ. 141/1991 και 342/1977 - όπως τις χαρακτηρίζει ο βοηθός Συνήγορος του Πολίτη Γ. Καμίνης. 

Παλαιές διατάξεις

Σοβαρή κριτική στις διατάξεις ειδικά του Π.Δ 141/1991 (για τις προσαγωγές: άρθρα 74 και 95) έχει ασκήσει και ο δικηγόρος Δημήτρης Τεντολούρης με αφορμή τις «σκούπες» κατά των μεταναστών. Σημειώνει πέρα από τα άλλα ότι «το παραπάνω προεδρικό διάταγμα εκδόθηκε σε εφαρμογή του νόμου 1481/84, οι διατάξεις του οποίου δεν φαίνονται να παρέχουν επαρκή εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση και στους υπουργούς της για τη ρύθμιση ενός τόσο σοβαρού ζητήματος, το οποίο μόνο με νόμο θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί, ενόψει του άρθρου 5, παρ. 3 του συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο, "...κανένας δεν καταδιώκεται, ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται, ούτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος" -και όχι προεδρικό διάταγμα!» («Αυγή», 10.7.1999). 

Με λίγα λόγια, τα νομικά «παράθυρα» που χρησιμοποιεί ο εγκληματολογισμός σχεδιασμός των αρχών ασφαλείας για να μαζεύει σωρηδόν ανύποπτους πολίτες και υλικό για το φακέλωμά τους είναι οι πιο κάτω μάλλον ξεχασμένες και οπωσδήποτε πεπαλαιωμένες διατάξεις:

1. Για τις προσαγωγές: Το άρθρο 74, παρ. 15, εδάφιο θ' του Π.Δ 141/1991 που δίνει την εξουσία στον αστυνομικό «να οδηγεί στο αστυνομικό κατάστημα για εξέταση άτομα τα οποία στερούνται στοιχείων αποδεικτικών της ταυτότητάς τους ή τα οποία, εξαιτίας του τόπου, του χρόνου, των περιστάσεων και της συμπεριφοράς τους δημιουργούν υπόνοιες διάπραξης εγκληματικής ενέργειας». Οπως μας είπε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος του δ.σ. του ΔΣΑ (εκπρόσωπος της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων), «πρόκειται για αόριστη, αυθαίρετη και χωροφυλακίστικη διάταξη που ανοίγει το δρόμο σε παρανομίες με βάση τις υποκειμενικές ερμηνείες των αστυνομικών, ανάλογα με τις στερεότυπες αντιλήψεις τους για το ποιες είναι κάθε φορά οι "επικίνδυνες ομάδες" πολιτών».

Μάλιστα, στην περίπτωση που ο πολίτης αρνηθεί την αυθαίρετη προσαγωγή του, διαμαρτυρηθεί για τις χειροπέδες και την πολύωρη κράτησή του (ώς και 24 ώρες) χωρίς απαγγελία κατηγορίας, τότε ο αστυνομικός μπορεί να κινήσει εναντίον του τις κλασικές διατάξεις του Π.Κ. περί «αντίστασης κατά της αρχής», «εξύβρισης», οδηγώντας τα πράγματα σε καταστάσεις τύπου «Εξπρές του Μεσονυχτίου». «Αν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί, όπως λένε, θέλουν να εντοπίσουν πολίτες που παρανομούν ή φυγοδικούν, οφείλουν να τους αναζητούν ατομικά και όχι βεβαίως μαζεύοντας σε γήπεδα το σύνολο της κοινωνίας κατά τα ολοκληρωτικά πρότυπα», τονίζει ο κ. Παπαδάκης. 

2. Για τις δακτυλοσκοπήσεις: Το Π.Δ. 342/1977 στο άρθρο 27, παρ. 1, εδάφ. η' αναφέρει ότι «Εις εγκληματολογικήν σήμανσιν ήτοι δακτυλοσκόπησιν, ανθρωπομέτρησιν, περιγραφήν και φωτογράφησιν υπόκειται» -μεταξύ άλλων κατηγοριών- και «παν άτομον ρέπον καθ' έξιν εις άτακτον βίον και χαρακτηριζόμενον υπό των Αστυνομικών Αρχών ως ύποπτον τελέσεως εγκλήματος». Παρόμοιας αυθαιρεσίας διάταξη συναντάμε και στο άρθρο 29, παρ. 1, γ': «Εις μόνην Δακτυλοσκόπησιν υποβάλλονται οι θεωρούμενοι ως ύποπτοι τελέσεως εγκληματικής πράξεως».

*Επισημαίνοντας τον νομικό πρωτογονισμό αυτών των διατάξεων, ο κ. Παπαδάκης μάς εξηγεί και ποιες άλλες επιπτώσεις έχει η «σήμανση» του πολίτη στη νομική μας πραγματικότητα. 

«Μετά τις αυθαίρετες αυτές δακτυλοσκοπήσεις συντάσσεται ένα Δελτίο Εγκληματικότητας (άρθρο 32 του ίδιου Π.Δ.), το οποίο ακολουθεί τον αθώο πολίτη παντού, σε κάθε ενδεχόμενη μελλοντική συναλλαγή του με την αστυνομία, τις δικαστικές αρχές και κάθε άλλη σχετική υπηρεσία. Οντας προσεσημασμένος πλέον ο πολίτης, τοποθετείται σε οιονεί "εγκληματική κατηγορία" και συνεπώς του επιφυλάσσεται η ανάλογη δυσμενής μεταχείριση, άσχετα αν το ποινικό του μητρώο είναι λευκό». 

*Ειδικά για τις αυθαίρετες δακτυλοσκοπήσεις απευθυνθήκαμε στην αρμόδια Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα. Ο νομικός, ελεγκτής της Αρχής, Φίλιππος Μίτλεττον, που εδώ και δύο χρόνια μετέχει στην προσπάθεια συνεννόησης με το υπουργείο Δ. Τάξης, μας λέει: 

«Δεν έχει δοθεί ακόμα η άδεια της Αρχής στην αστυνομία για την τήρηση και τις προϋποθέσεις τήρησης των πολλών αρχείων της. Ωστόσο, σύμφωνα με το νόμο 2472/1997 και η αστυνομία οφείλει να κρατά τα απολύτως αναγκαία προσωπικά δεδομένα των πολιτών και να τα καταστρέφει όταν παύουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να χρειάζονται. Σε κάθε περίπτωση ο πολίτης που προσάγεται και δακτυλοσκοπείται δίχως να προκύψει τίποτα εναντίον του μετά τις όποιες διασταυρώσεις στοιχείων, έχει το δικαίωμα να απαιτήσει την άμεση καταστροφή των αποτυπωμάτων του».

Δουλειά στα Εξάρχεια

Την ίδια θέση έχει και ο δικηγόρος Κ. Παπαδάκης, επεκτείνοντάς την: 
«Με δεδομένο ότι από όλο αυτό το πλέγμα των αυθαιρεσιών που επισημάναμε προκύπτει σοβαρή προσβολή των συνταγματικών δικαιωμάτων των πολιτών, της ισότητας απέναντι στο νόμο, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, της προσωπικής ελευθερίας και του τεκμηρίου αθωότητας, προτείνω τα εξής: Ο κάθε πολίτης πρέπει να απαιτεί την έγγραφη διατύπωση από μέρους των αστυνομικών αρχών τόσο της αιτίας για την οποία προσάγεται όσο και εκείνης για την οποία δακτυλοσκοπείται. Ο προσαγόμενος πρέπει επίσης να ζητά εγγράφως από τους αστυνομικούς το χρόνο κράτησής του και το αποτέλεσμα της προσαγωγής του. Αυτά όλα του δίνουν τη δυνατότητα να αποδείξει ό,τι ακριβώς του συνέβη, προκειμένου να τα θέσει στην κρίση των αρμοδίων δικαστικών και άλλων αρχών σε περίπτωση που διεκδικήσει την αποκατάστασή του για τις όποιες ζημιές υπέστη. Εξαναγκάζοντας τις αρχές να δίνουν λόγο για τις πράξεις τους, συμβάλουμε στη διαφάνεια της λειτουργίας τους. Ετσι, δίνεται η δυνατότητα δημόσιου διαλόγου και κριτικής μέσω της αποτίμησης των συγκεκριμένων αυταρχικών συμπεριφορών της αστυνομίας, ώστε να καθίσταται ευχερέστερος ο κοινωνικός τους έλεγχος».

*Το ρεπορτάζ δεν θα μπορούσε να ολοκληρωθεί χωρίς την λεγόμενη altera pars. Οι κουρασμένοι από τον όγκο της δουλειάς αστυνομικοί του Τμήματος Εξαρχείων (σχεδόν κάθε βράδυ παγανιές για «εξακριβώσεις στοιχείων», σύνταξη εκατοντάδων Εγκληματολογικών Δελτίων, διενέξεις με προσαγομένους αθώους πολίτες κ.λπ.), δεν έχουν να μας πουν και πολλά: 

«Ακολουθούμε εντολές της πολιτικής ηγεσίας και του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. Δεν κάνουμε του κεφαλιού μας. Δεν έχουμε όμως και ειδική γνώση των δικαιωμάτων των πολιτών, ό,τι θυμάται ο καθένας από τις σχολές κάνει. Ρωτήστε στο υπουργείο».

(Ελευθεροτυπία,8/12/2002)