www.iospress.gr

 

 

 

Επιστολή του Βαγγέλη Παπαδόπουλου προς τον "Ιό", σχετικά με το δημοσίευμα "Από τον Γεώργιο στον Βαγγέλη Παπαδόπουλο" (Ελευθεροτυπία, 24.7.2010).

 

Αθήνα 26 Ιουλίου 2010

Αγαπητοί μου,
όπως ο ιός μπαίνει ύπουλα σε συστήματα Η/Υ με πρόθεση να προκαλέσει βλάβες, και όπως σαν μικροοργανισμός που είστε προκαλείτε παρασιτικώς ποικίλες λοιμώξεις, οπότε είστε μεταδοτική ασθένεια που κυκλοφορεί επικινδύνως νομίζω ότι χρειάζεστε έναν ορό αληθείας και η αλήθεια είναι αυτή που θα μας σώσει.
1. Πρώτα- πρώτα θερμές ευχαριστίες για τη δισέλιδη αναφορά στο βιβλίο μου «40 χρόνια Ραδιόφωνο- Τηλεόραση» για το οποίο δεν γράφετε πολλά πράγματα, αλλά στέκεστε κυρίως στην εκδήλωση της παρουσίασης του, στην οποία μίλησαν πολλοί διακεκριμένοι συνάδελφοι στην τηλεόραση και στη δημοσιογραφία όπως και καθηγητές και πολιτικοί. Όλοι αυτοί, μαζί με τους 60.000 Αθηναίους που με τίμησαν με την ψήφο τους και με εξέλεξαν Νομαρχιακό Σύμβουλο Αθηνών όπως και όλοι σχεδόν οι συνάδελφοι εδώ και σαράντα χρόνια, αλλά και ένα σεβαστό τηλεοπτικό ακροατήριο που ξεκίνησε από μερικές χιλιάδες για να φτάσει στα δυο εκατομμύρια τηλεθεατές (52%) καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «σε όλη μου τη ζωή υπερασπίστηκα με τα δρώμενα και τα λεγόμενα μου την αλήθεια». Εσείς αγνοείτε την πραγματικότητα αυτή και ειρωνεύεστε τους διαπρεπείς συμπολίτες μου που με τίμησαν. Δηλαδή, και ο καθηγητής Κ.Νιάρχος και ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Π.Σόμπολος και η αντιπρόεδρος της, Ε.Μαγιάση και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος και ο Κώστας Χαρδαβέλας και ο Γιώργος Αυτιάς διέπραξαν βαρύτατο σφάλμα αναληθείας και απομένει να δεχτούμε ότι έχετε εσείς δίκιο. Αλλά αυτό είναι η υποκειμενική σας άποψη. Δεν μπορείτε όμως να κατακρίνετε όλους τους άλλους που έχουν διαφορετική άποψη με εσάς. Παρόλα αυτά και εσείς αναγνωρίζετε στο κείμενο σας ότι « ο Βαγγέλης Παπαδόπουλος είναι ειλικρινής ».
2. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι τα γεγονότα έχουν πείσμα και γεγονότα είναι απαραβίαστα. Η γνώμη είναι ελεύθερη. Από όλο το περιεχόμενο του βιβλίου εστιάζετε το ενδιαφέρον σας σε τρία στοιχεία: πρώτον στη βιογραφία που έγραψα για το Γιώργο Παπαδόπουλο, δεύτερον στο γεγονός του Κ.Στεφανόπουλου που ήθελε να λάβει αξίωμα στα χρόνια της χούντας και τρίτο στην πολιτική μου δραστηριότητα που απρεπώς και αυθαιρέτως την χαρακτηρίζετε ακροδεξιά.
3. Όπως ο ιός παρασιτεί και προκαλεί λοιμώξεις και εισάγεται ύπουλα έτσι και εσείς μένετε στη βιογραφία του Παπαδόπουλου και δεν αναφέρεστε στις υπόλοιπες σαράντα βιογραφίες που έγραψα. Επομένως κατά τη δική σας άποψη θα μπορούσατε να με χαρακτηρίσετε υμνητή του Μακαρίου, υμνητή του Τίτο, υμνητή του Τομ Μίντοφ, υμνητή του Κωνσταντίνου, υμνητή του Ανδρέα Παπανδρέου, υμνητή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Μίκη Θεοδωράκη και όλων των άλλων. Το κάνετε όμως ύπουλα. Αναρωτιέμαι μάλιστα εάν ο Γιάννης Ρίτσος που ύμνησε τον Στάλιν, ο Μίκης Θεοδωράκη
που ύμνησε τον Μεταξά και ο Γιώργος Σεφέρης που υπήρξε λογοκριτής της 4ης Αυγούστου θα είχε την ίδια μεταχείριση από εσάς.
4. Για να έχει κανείς γνώμη πρέπει να έχει και γνώση. Εάν δεν έχεις γνώση δεν έχεις και γνώμη. Αφού λοιπόν γράφετε για τη βιογραφία του Παπαδόπουλου, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι είμαι ο μοναδικός δημοσιογράφος που στα χρόνια της χούντας αρνήθηκα να πάω τα κείμενα μου στη λογοκρισία και έβαλα στο εξώφυλλο του περιοδικού μου ένα καγκελόφραχτο παράθυρο φυλακής με λεζάντα:« Για μας η λογοκρισία είναι πνευματική προσβολή». Βεβαίως δεν παριστάνω τον αντιστασιακό αλλά και δεν επιτρέπω σε εσάς και σε οποιονδήποτε άλλο να με ετεροπροσδιορίζει. Φαίνεται ότι ακολουθείτε και εσείς τη συμπεριφορά των ασφαλιτών που φακέλωναν τους συμπατριώτες μας την εποχή των κοινωνικών φρονημάτων.
5. Κλείνω με την περίπτωση του Κωστή Στεφανόπουλου που ακόμα και τώρα δεν τολμάτε να δεχτείτε ότι περίμενε στους προθαλάμους του Ανδρουτσόπουλου για να λάβει αξίωμα. Η αναφορά γεγονότων δεν είναι διασυρμός όπως ισχυρίζεστε. Επομένως, οι πολιτικοί που υπήρξαν συνομιλητές του Παπαδόπουλου ή θέλησαν να πάρουν κάποιο αξίωμα από τη χούντα, ήταν γεγονός απαραβίαστο, και δεν είναι διασυρμός η πρόθεση και η επιθυμία τους εκείνη την εποχή να βοηθήσουν τη χώρα. Δεν το έκαναν από καιροσκοπισμό αλλά από πατριωτικό καθήκον. Μόλις προχθές ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας πολύ ευγενικά υπογράμμισε για «κλείσιμο του ιστορικού κύκλου που ξεκίνησε για την ελληνική δημοκρατία το 1974. Η ευθύνη για την ελληνική παρακμή βαραίνει κυρίως την πολιτική τάξη. Η αποδοκιμασία που δέχεται το πολιτικό σύστημα –είπε- είναι πολλές φορές ακατέργαστη μέσα στη γενίκευση της, είναι όμως στον πυρήνα της δίκαιη». Κάτι ανάλογο αλλά πιο κυνικά είχε δηλώσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ότι η Δημοκρατία είχε πεθάνει και απλώς οι συνταγματάρχες της έδωσαν τη χαριστική βολή.
Αυτά, ως αντιβίωση στα γραφόμενα σας με τη βεβαιότητα ότι θα δημοσιεύσετε την επιστολή μου το προσεχές Σάββατο στις σελίδες σας.

Φιλικά,
Βαγγέλης Παπαδόπουλος
Υ.Γ.: Πιστεύω, ότι όσοι διαβάσουν το βιβλίο μου θα σας χαρακτηρίσουν μεροληπτικούς.

 

Η απάντηση του "Ιού"

 

 

 

 

www.iospress.gr