Η Γυάρος του Στυλιανού Παττακού

Ο «αδελφός Στέλιος» θυμίζει τη χουντική προπαγάνδα για τους «τόπους
αναψυχής» των κομμουνιστών

Ενοχλήθηκε ο Στυλιανός Παττακός από το δημοσίευμά μας με τίτλο «Εξορία πέντε αστέρων» (25 Απριλίου 2004) και σε επιστολή που μας απέστειλε επαναφέρει ένα προς ένα τα «επιχειρήματα» της χούντας για τους λόγους που καθιστούσαν αναγκαία την «απομάκρυνση» των κομμουνιστών από το «υγιές» σώμα της κοινωνίας και επέβαλαν τη «φιλοξενία» τους στο κάτεργο της Γυάρου.

Τριάντα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, η χουντική προπαγάνδα εξακολουθεί -διά στόματος Παττακού- να αμφισβητεί τα βιώματα χιλιάδων ανθρώπων που ένιωσαν στο πετσί τους τις «ανθρώπινες συνθήκες» διαβίωσης στους τόπους εξορίας του χουντικού καθεστώτος.

Καμία ασφαλώς σημασία δεν θα είχε η άποψη του Παττακού για τα έργα και τις ημέρες της «εθνοσωτηρίου επαναστάσεως», της οποίας υπήρξε από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες. Αποφυλακισμένος λόγω «ανηκέστου βλάβης» («ανήκεστος» σε όλα τα επίπεδα), ο «αντιπρόεδρος» της χούντας έχει εδώ και χρόνια αναλάβει την υπεράσπιση των θέσεων του καθεστώτος που τον ανέδειξε σε πολιτικό παράγοντα πρώτης γραμμής. Κι αν σήμερα αρθρογραφεί στον χρυσαυγίτικο «Ελεύθερο Κόσμο», προηγήθηκαν δεκάδες εμφανίσεις του σε κανάλια και κάμποσες συνεντεύξεις του σε -«καλτ» και μη- έντυπα. Οι εμφανίσεις του αυτές, και κυρίως η «προσεκτική» έως «φιλική» μεταχείριση συγκεκριμένων δημοσιογράφων, του πρόσφεραν τη δυνατότητα να αισθανθεί και πάλι «στα πράγματα», εντεταλμένος να επηρεάσει τη μερίδα εκείνη της «κοινής γνώμης» που είτε δεν είχε και ιδιαίτερες ενστάσεις για το «απριλιανό διάβημα» είτε μεγάλωσε σε καιρούς που η χούντα φάνταζε ήδη σαν απόμακρο -και λίγο πολύ γραφικό- παρελθόν.

Αλλά δίχως αμφιβολία, κάμποσοι είναι οι χουντικοί αστέρες που καλούνται σήμερα να συνεισφέρουν την άποψή τους στο δημόσιο- τηλεοπτικό, βεβαίως- διάλογο. Ολοι ωστόσο φροντίζουν να συσκοτίσουν την προσωπική τους διαδρομή, εμφανιζόμενοι με ιδιότητες που δεν παραπέμπουν στη χουντική τους προϊστορία, ακόμη κι όταν οι απόψεις που υποστηρίζουν αναφέρονται ευθέως σε αυτήν. Ποντάρουν στην άμβλυνση της ιστορικής μνήμης, στο γεγονός ότι κανείς πια δεν ασχολείται με μια περίοδο που, αν και σχετικά κοντινή, μοιάζει να έχει περάσει από καιρό στη λήθη. Ετσι, θέσεις συγγενικές με αυτές που εκφράζει ο Παττακός ακούγονται πλέον συχνά χωρίς να αντιμετωπίζονται ως χουντικές. Για το λόγο αυτό κρίναμε σκόπιμο να δημοσιεύσουμε την επιστολή του Παττακού, όπου οι θέσεις αυτές παρουσιάζονται χωρίς την αυτολογοκρισία στην οποία υποβάλλονται οι ομοϊδεάτες του που κυκλοφορούν στα παράθυρα τις ώρες της μεγάλης τηλεθέασης. Παραθέτουμε ακόμη την παρέμβαση του κυρίου Βασίλη Παπαθανασίου, ενός από εκείνους που γνώρισαν την «ανθρώπινη μεταχείριση» του Παττακού και των ομοίων του στο κάτεργο της Γυάρου. Σε χαμηλούς τόνους και με ελαφρά χιουμοριστική διάθεση, ο κ. Παπαθανασίου συμβάλλει στη διατήρηση της μνήμης γεγονότων και εμπειριών που κάποιοι πασχίζουν πια συστηματικά να ρίξουν στη λήθη.

Η επιστολή Παττακού

Αξιότιμε κύριε «Ιέ»,

Θα είχον, ίσως, υιόν και θα ήθελον να μη είχε την ικανότητά σας εις αφήγησιν παραμυθιών, μάλλον, αλλά να ήτο φιλίστωρ, δίκαιος και φιλαλήθης.

Εδιάβασα εις την χθεσινήν «Κυριακάτικην Ελευθεροτυπίαν» τα γραφόμενά σας, υπό τον βαρύγδουπον τίτλον: «Εξορία πέντε αστέρων»! Ητο εκτόπισις. Οχι εξορία.

Τα γράφετε τόσον γλαφυρά και πειστικά, που θα επείθατε ακόμη και εμέ, εάν δεν τα είχον ζήσει και πράξει, προσωπικώς. Εχετε εσφαλμένην πληροφόρησιν και διά τούτο αι απόψεις σας είναι λανθασμέναι. Λοιπόν:

1. Ο Παττακός ήτο -ήμην- Αντιπρόεδρος και όχι "αντιπρόεδρος" εντός εισαγωγικών ως τον αποκαλείτε. Ιδετε Εγκυκλοπαιδείαν.

2. Δεν υπήρξαν εξορίαι κατά την διάρκειαν του Απριλιανού Καθεστώτος. Εγιναν εκτοπίσεις, ολίγων χιλιάδων ατόμων, προβλεπόμεναι υπό των νόμων των προ 21ης Απριλίου 1967 δημοκρατικών -έτσι εκαλούντο και εκείναι, όπως και αι σημεριναί- Κυβερνήσεων, οι δε νόμοι εκείνοι εστηρίζοντο εις το ιδιώνυμον των Κυβερνήσεων του Ελευθερίου Βενιζέλου, διά των οποίων ετέθη εκτός νόμου το Κ.Κ.Ε., που ίσχυον μέχρι της «μεταπολίτευσης», Ιουλίου του 1974.

3. Αυτόν τον νόμον προέβλεπε το τεθέν εις εφαρμογήν σχέδιον ενεργείας της 21ης Απριλίου 1967 και αυτό εξετέλεσεν η Αστυνομία και η Χωροφυλακή, βάσει των φακέλλων των.

4. Ο χαρακτηρισμός "ανθέλληνες" διά τους οπαδούς του Κ.Κ.Ε., ετέθη υπό των προαπριλιανών Κυβερνήσεων και δη, ο "γέρος" της Δημοκρατίας, παππούς του νυν προέδρου σας, Γεώργιος Παπανδρέου, ορθώς κατά τους δεξιούς, εχαρακτήρισε το Κ.Κ.Ε. "κόμμα εγκλήματος και προδοσίας", διότι διέπραξε φοβερά εγκλήματα κατά τους τρεις "γύρους" του, προητοίμαζε δε τέταρτον μετά τας εκλογάς της 28ης Μαΐου 1976 και είχεν υπογράψει συμφωνίαν μετά της Βουλγαρίας -Σύμφωνον Πετριτσίου- παραχωρήσεως της Βορείου Ελλάδος εις αυτήν.

5. Αι συνθήκαι διαβιώσεως των εκτοπισθέντων, υπό των Απριλιανών, εις Γυάρον και Λέρον, ήσαν πράγματι καλαί. Ησαν όσον ηδυνάμεθα, ανθρώπιναι. Ισως δεν υπήρχε λόγος εκτοπίσεώς των, διότι δεν ήσαν όλοι πρόθυμοι να ακολουθούντας αναρχικάς ε-ντολάς τού τότε Κ.Κ.Ε., της Μόσχας! Προσωπικώς τους επισκεπτόμην τακτικώς και εφρόντιζα διά την κατά το δυνατόν καλυτέραν διαβίωσίν των. Απηλευθέρωνα όσους διήνυον ηλικίαν μεγαλυτέραν των 70 ετών. Μεταξύ αυτών ήτο και ο Στρατηγός Αυγερόπουλος Γεράσιμος - Διοικητής της VIII Μεραρχίας του Ε.Λ.Α.Σ. και αρχηγός του κόμματος της Ε.Δ.Α., μάσκας του Κ.Κ.Ε. Η θυγάτηρ του, Αθηνά, μου εξέφρασε την ευγνωμοσύνην της εν έτει 1986, επισκεφθείσα με εις το Γεν. Κρατικόν Νοσοκομείον χειρουργημένον. Επίσης έχω επιστολάς εκφράσεως της ευγνωμοσύνης της διά την απελευθέρωσιν εκ της εκτοπίσεως του αδελφού της ποιητού «Γιάννη» Ρίτσου, από την αδελφήν του.

6. Διά να μη ταλαιπωρώ, υμάς «Ιέ μου, Υιέ μου Αβεσαλώμ» και τους αναγνώστας, σας ερωτώ:

α) Ποίος εκ των Δικτατόρων του Κόσμου, ποτέ, επεσκέφθη έστω και άπαξ τους υπ' αυτού εκτοπισμένους;

β) Επεσκέφθη, ποτέ, ο υμέτερος Δικτάτωρ, Στάλιν, τους εις Σιβηρίαν αποθνήσκοντας εκ πείνης και βασανιστηρίων -εκατομμύρια- εκτοπισμένους, όχι διά λόγους εγκλημάτων, ως οι ημέτεροι ΚΚουΕδες, αλλά διότι δεν εδέχοντο το σύστημα διοικήσεώς του -του υπαρκτού Σοσιαλισμού, αιωνία τη λήξει του παντού, πλην Αλέκας-; Διαβάστε τον Σολζενίτσιν, τον Τζωρτζ Οργουελ, την Μαύρην Βίβλον του Κομμουνισμού, τους ημετέρους -υμετέρους μάλλον- Ιωαννίδην, Φαράκον κλπ. κλπ., επισκεφθείτε την Πηγάδα Μελιγαλά, σκεφθείτε το αποτρόπαιον παιδομάζωμα, τας καταστροφάς της Πατρίδος μας από τους τρεις «γύρους» του Κ.Κ.Ε., τας 150 χιλιάδας φονευθέντας Ελληνας κατά τον 4ετή Αντισυμμοριακόν αγώνα, τους ομήρους του «Κόκκινου Δεκέμβρη», 2ου γύρου του Κ.Κ.Ε., μελετήσατε πρακτικώς τους επαίνους του αρχηγού του κόμματος της Ν.Δ., δεξιού (;) κ. Καραμανλή του Β', που εχαρακτήρισε τον Πρόεδρόν σας, αρχικαπετάνιον του παιδομαζώματος... κ. Φλωράκην Χαρίλαον και αν σας μείνη καιρός, ασχοληθείτε και με τους Απριλιανούς.

7. Διαβάσετε και τα ιδικά μου τέσσαρα βιβλία: 1. «21η Απριλίου 1967. Διατί; Ποίοι; Πώς;». 2. «Οδυσσεύς Μ. Αγγελής. Ο Στρατηγός των Στρατηγών». 3. «21η Απριλίου 1967 έως 8 Οκτωβρίου 1973. Ημέραι και Εργα» και 4. «Οδοιπορικόν Ενός Στρατιώτου 90 ετών», νυν 92. Σας τα προσφέρω δώρον, εάν τα θέλετε, και μετά ή προ της αναγνώσεώς των είμαι πρόθυμος να συζητήσω μαζί σας, οπουδήποτε προτιμήσητε.

8. Σας ευχαριστώ διά την πρόκλησιν και περιμένω την πρόσκλησιν.

Με χριστιανική αγάπην και τιμήν

Στυλιανός Παττακός

Η πραγματική Γυάρος

Διάβασα στην «Κυριακάτικη» της 25/4/2004 το ρεπορτάζ για τη Γυάρο.

Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν το εβδομαδιαίο σιτηρέσιο, όπως το έδωσε στη δημοσιότητα η χούντα. Διαβάζοντάς το, ομολογώ ότι έτρεξαν τα σάλια μου για το πλούσιο αυτό Μενού.

Για την αλήθεια, λοιπόν, θα σας διηγηθώ ένας σχετικό περιστατικό:

Ημαστε μια συντροφιά έξι κρατούμενοι φίλοι από την ίδια γειτονιά με «Αρχηγό», λόγω ηλικίας, τον Θοδωρή τον Δάσκαλο. Ηταν ηλικωμένος και εμείς 35άρηδες και 40άρηδες. Ο Δάσκαλος, βετεράνος των εξοριών, είχε φέρει μαζί του μια κατσαρόλα και ένα κουταλοπίρουνο. Οι περισσότεροι κρατούμενοι δεν είχαμε τίποτα μαζί μας. Λιγοστοί είχαν κάτι κύπελλα.

Πήγαινε λοιπόν ένας από την παρέα των Εξι με την κατσαρόλα και έπαιρνε έξι μερίδες φαγητό. Ο Δάσκαλος έχοντας το κουτάλι έτρωγε ανθρωπινά, εμείς οι υπόλοιποι βουτούσαμε στην κατσαρόλα την μπουκιά το ψωμί και ό,τι πιάσουμε. Εκείνος που βουτούσε την τελευταία μπουκιά έπρεπε να πλύνει την κατσαρόλα.

Μια μέρα, ως συνήθως, είχαμε φασόλια ξερά, κάτι μικρά σαν γαρμπίλι από μωσαϊκά δάπεδα. Αφού φάγαμε, ο τυχερός ήμουν εγώ για να πλύνω την κατσαρόλα. Οταν επέστρεψα στον θάλαμο είδα τον Δάσκαλο κουλουριασμένο να βογγάει και να τον έχει περιλούσει κρύος ιδρώτας.

Με πρόλαβε ένας συγκρατούμενος και του έκανε την ερώτηση.

- Τι έχεις, Δάσκαλε;

- Τι να 'χω, δεν βλέπεις που μας ταΐζουν με τις ΖΩΟΤΡΟΦΕΣ που στέλνουν οι Αμερικάνοι;

Οντως, λοιπόν, τόσο παλαιότερα στη Μακρόνησο όσο και μετέπειτα στη Γυάρο μάς τάιζαν τις ΖΩΟΤΡΟΦΕΣ που έστελναν οι Αμερικάνοι.

Τα άλλα πλούσια σιτηρέσια που έδινε στη δημοσιότητα η χούντα ήταν εκ του πονηρού.

Βασίλης Παπαθανασίου